คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คำสัญญา....และการอคอย....ความจริงที่ค้นพบ
“คุณพูดแปลกๆนะ แต่คุณว่าผมควรไปขอคืนดีกับรัตน์ไหม”
“นั่นก็ขึ้นอยู่กับพี่ภูมิไม่ใช่สิคุณภาค”
เธอเดินไปสักพักก็หายตัวไป เขาหันหลังกลับไปมอง
“เดี๋ยวสิเอื้อมไปไหน เร็วจริงๆ”
วันรุ่งขึ้น ที่บ้านมณีรัตน์
“รัตน์ ผมมาขอคืนดีกับคุณ”
“ไม่ได้หรอกค่ะภาค รัตน์ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว”
“หมายความว่าไง”
“รัตน์ไม่มีทางจะรักคุณอีกแล้ว ตอนนี้หัวใจรัตน์อยู่ที่พิชิตชัยคนเดียว”
“รัตน์”
มณีรัตน์ขึ้นรถพิชิตชัยจากไป
เมื่อขึ้นรถไปแล้วมณีรัตน์ก็นั่งคิดกังวล จริงๆแล้วเธอก็ยังตัดใจจากปฎิภาคไม่ได้ แต่ที่เธอไม่ไปจากพิชิตชัยเพราะเธอคิดว่าธุรกิจของพิชิตชัยมั่นคงเขาต้องสามารถเลี้ยงเธอได้ตลอดแน่
ปฎิภาคตะโกนลั่น
“ผมไม่เชื่อว่าคุณจะลืมผมได้”
ที่บ้านเรือนไทย
“บานเช้าคุณภาคไปไหนวะ”
“ไปหาคุณรัตน์”
“เฮ้ย!ปล่อยไปได้ไง”
“ฉันห้ามไม่อยู่”
“แล้วนี่ไม่”
พูดยังไม่ทันขาดคำ ปฎิภาคก็กลับมา
“เหล้าเร็วเดี๋ยวนี้”
ปฎิภาคดื่มแล้วก็ดื่มอีก
จนกระทั่งในตอนดึก เอื้อมปรากฏตัวขึ้น
“หยุด”
เอื้อมจับแก้วลง
“ไม่ต้องมาห้ามผม”
“รู้ซึ้งแล้วหรือยังว่า ความรักมีอนุภาพรุนแรงขนาดไหนถึงขนาด ทำให้คนไม่เป็นคนเลย แต่การรอคอยคนที่เรารักสิ มันทรมานยิ่งนัก และถ้าได้พบเจอคนที่รอคอยแล้วเขากลับไปรักใครและลืมสัญญาที่ให้ไว้กับเรามันแสนจะเจ็บปวดยิ่งนัก”
“ไม่เห็นจะเข้าใจเลย”
ปฎิภาคสลบไป
“แล้วพี่ก็จักเข้าใจเอง”
ตกดึกคืนนั้นปฎิภาคก็ฝันถึงเรื่องราวในอดีตอีกครั้ง
วันรุ่งขึ้น ปฎิภาคตื่นขึ้นมา
เอื้อมปรากฏตัวขึ้นแล้วเดินไปที่โต๊ะ
ขณะนั้นภาคก็เดินมาถึงโต๊ะอาหารแล้ว
“ทำอะไรอ่ะ”
“เปล่า”
“แล้วซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง”
“ไม่มี”
“ดูซิ”
เอื้อมปาออกไปข้างนอก
“ดูโทรทัศน์ก็ได้ไม่เห็นง้อเลย”
“อย่า”
เอื้อมใช้ตัวบังไว้ แต่เธอกลับทนแสงไม่ไหวถึงกับล้มลง
“การประกาศหมั้นระหว่างคุณพิชิตชัยเจ้าของน้ำหอมชื่อดัง กับนางแบบชื่อดังมณีรัตน์ได้แถลงข่าวอย่างเป็นทางการวันนี้ คาดว่าไม่เกิน2วันนี้มีข่าวดีแน่”
เขาปิดโทรทัศน์
“นี่ใช่ไหมเธอถึงไม่ยอมให้ฉันดูหนังสือพิมพ์ ไม่ให้ฉันดูโทรทัศน์”
ปฎิภาคดึงเอื้อมขึ้นมา
เอื้อมสลบไป
“เอื้อม เอื้อม เธอเป็นอะไร”
อยู่ๆเขาก็เห็นร่างของเอื้อมจางหายไปทีละนิด
“เอื้อมเป็น...”
พระภูมิปรากฎตัวขึ้น
“เจ้าไม่รู้รึว่าเจ้าเป็นสาเหตุที่ทำให้พลังเอื้อมอ่อนแรง ร่างของเอื้อมจึงค่อยจางหายไป”
“หมายความว่าไง”
“ขึ้นชื่อว่าผีต่อให้เก่งกล้าแค่ไหน ถ้าได้เผชิญกับแสงย่อมมีผลกระทบแน่ ดีนะที่เอื้อมไม่ได้ถูกแสงนานมากมิอย่างงั้นวิญญาณนางจะดับสลายไป ผุดไปเกิดก็ไม่ได้”
“มันไม่เกี่ยวกับผมเลยเธอมายุ่งเอง แล้วอีกอย่างผมไม่ได้รักเธอ”
“นั่นมันเรื่องของเจ้าเราไม่เกี่ยว แต่ขอบอกเจ้าก่อนว่าขอให้คิดให้ดีแล้วกัน”
พระภูมิหายตัวไป
ปฎิภาคล้มตัวลงอย่างท้อใจและสับสน
ที่กองบรรณาธิการ
“ฮัลโล book like ครับ”
“ไม่ทราบว่าฉบับที่สองของเรือนไทยสยองขวัญจะออกเมื่อไหร่คะ”
“คาดว่าอีก 2 เดือนครับ”
“ถ้าอยากให้ออกให้เร็วกว่านี้จะได้ไหมคะ”
“จะพยายามครับ”
ที่บริษัทน้ำหอม
“ป่านนี้มันคงช็อกตายไปแล้วมั้ง”
“ครับนาย”
“แล้วที่ให้ไปสืบ”
“มันยังรักคุณรัตน์คนเดียวครับ”
“ฉบับที่ 2ของมันคงเขียนไม่ออกแล้วมั้ง”
“ครับนาย”
ในตอนดึก
“พี่ภูมิ”
ปฎิภาคสะดุ้งตัวตื่นขึ้น
“ผี ไปให้พ้น”
“ฉัน”
“อย่าเข้ามา ผมเกลียดคุณได้ยินไหม”
เอื้อมตัวไปทั้งน้ำตา
“คุณภาค”
“อ้าว!บานเช้ามีอะไรหรือ”
“คุณภาคทำอย่างงั้นกับนายหญิงได้ไง”
“ก็ฉันไม่รักเอื้อม”
“รู้ไหมทุกครั้งที่คุณภาคเดือดร้อน นายหญิงเป็นคนช่วยทุกครั้ง แม้แต่เรื่องคุณรัตน์ คิดดูมันทรมานแค่ไหนที่ต้องช่วยคนที่เรารักให้สมหวังกับคนอื่น ทั้งๆที่คนนั้นเคยสัญญากับเราไว้ว่าจะรักกันตราบจนวันตาย”
“หมายความว่าไง”
“คุณภาคก็ฝันอยู่ทุกวันหนิคะ”
บานเช้าเดินจากไป
ความคิดเห็น