ใจหนึ่งห็รัก อีกใจก็เจ็บ

เนื้อเรื่อง

บทนำ

          ก่อนอื่นต้องของแนะนำตัวก่อนนะครับ     ผม   ดร. P   เด็กรุ่นใหม่ที่ใช้ประสบการณ์ตัวเองให้เกิดประโยชน์มากที่สุด     และประสบการณ์ที่เกิดขึ้นมานั้นล้วนเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่มากก็น้อยประสบขึ้นโดยไม่รู้ตัว    บางคนอาจเศร้า     บางคนอาจสมหวัง     บางคนถึงขนาดคิดสั้น     แต่ในโลกของความเป็นจริงนั้น     แม้เราจะประสบกับเหตุการณ์ใดมาก็ตาม     แต่สิ่งที่เราได้รับอาจเป็นบทเรียนในการดำเนินชีวิตต่อไป      เรื่องที่ผมจะเอามาเล่าให้ผู้อ่านฟังดังต่อไปนี้เป็นเรื่องราว     ที่ผมประสบมาด้วยตัวเอง      แม้ว่ามันจะดูไม่ค่อยเข้าใจเพราะเรื่องนี้ผมเขียนเป็นเรื่องแรก    ต้องขออภัยผู้อ่านไว้ด้วย      และทราบหรือไม่ว่าเรื่อง “ใจหนึ่งก็รัก   อีกใจก็เจ็บ”   นี้ทำไมถึงเอาชื่อเพลงมาแต่ง     ที่นำชื่อนี้มาไม่ใช่เกี่ยวกับเนื้อเพลงนะครับ     แต่มันเป็นเพราะความรู้สึกของคนคนหนึ่งที่อยากจะเขียนออกมาเป็นตัวหนังสือให้ผู้อื่นได้รับรู้ไว้เป็นบทเรียนเรื่องของความรักต่อไป     ถ้ามีข้อสงสัยประการใด     ก็แอดมาได้ที่  Mazz_s@hotmail.com  หรือไม่ก็ติชมมาได้นะครับ

    
ใจหนึ่งก็รัก   อีกใจก็เจ็บ

          “ผมไม่ทนต่อไปแล้ว    ผมเสียเวลามามากพอแล้ว    เลิกซะทีกับผู้หญิงคนนี้”    ปอ   นักศึกษาชั้นปีที่   2   ของมหาลัยแห่งหนึ่ง     กำลังเขียนความคิดที่ออกมาจากใจลงในไดอารี่เล่มโปรดของเขา     ปอเป็นนักศึกษาที่เรียนดีจนได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง     หลังจาก   3   ปีที่ผ่านมา     ปอเริ่มมีนิสัยเปลี่ยนไป     เพราะผู้หญิงที่เรียนคณะเดียวกับปอ    เธอนั้นคือ   “โบว์”

            โบว์    ลูกสาวนายดาบผู้มีนิสัยขี้เหงา     น่ารักเมื่อมีคนอยู่ใกล้     โบว์เป็นดาวมหาลัยเพราะพ่อของเธอ     ความหวังของพ่อที่อยากให้ลูกเรียนดี     และเป็นที่เชิดหน้าชูตาของพ่อ     ด้วยความที่โบว์เป็นดาวมหาลัยจึงทำให้ปอสนใจและคบกับเธอ

          “เหตุมันเกิดเดือนที่แล้วนี่เองครับ     ก่อนที่แม่ผมจะกลับมาจากต่างจังหวัด     โบว์โทรมาคุยกับผมโดยที่ผมไม่นึกไม่ฝันว่าจะโทรมาหาผมได้เพราะพ่อของเธอดุมาก”

          “หวัดดีค่ะ”

          “หวัดดีครับ    ใครเนี่ย”

          “โบว์เอง     แค่นี้จำไม่ได้หรอ     โบว์โทรจากบ้านย่านะ”

          “อ๋อ    แล้วกินข้าวยังครับ”

          “กินแล้วค่ะ     ปอล่ะค่ะกินข้าวยัง”

          “กินแล้วครับ ……….”   ผมกำลังคิดว่าจะถามอะไร

          “วันนี้พี่แจ็คโทรมาปลุกตั้งแต่เช้าล่ะ    โบว์ยังไม่ตื่นเลย”   โบว์แทรกขึ้นมา

          “อืม.....”   จู่ ๆ   มือถือโบว์ก็ดังขึ้น

          “แปบนะปอ”   ( “ฮัลโหล   พี่แจ็คโทรมาทำไมเนี่ย”   (พี่แจ็คเป็นแฟนของเบียร์  ลูกพี่ลูกน้องของโบว์)  

          “โบว์กินข้าวยังคับ”   พี่แจ็คถามโบว์

          “กินแล้ว    นั้นแค่นี้ก่อนนะ    โบว์คุยกับแฟนอยู่แค่นี้นะ”   แล้วโบว์ก็วางหูมือถือลง)

          แล้วสายก็ตัดไปด้วย    สงสัยย่าคงจะกลับมาแล้วมั้ง    “นี่เขาคิดว่าผมเป็นแฟนเค้าด้วยล่ะ”   ผมคิดอยู่ในใจเล็ก ๆ   แต่ก็เก็บอารมณ์เอาไว้

          หลังจากนั้นในช่วงบ่าย     โบว์โทรมาอีกครั้ง

          “โทษนะปอ    พอดีย่ามานะ”

          “ไม่เป็นไรครับ    พี่แจ็คได้โทรมาอีกรึเปล่าครับ” ผมเริ่มยิงเข้าสู่คำถาม

          “ไม่ดิ    ทำไมหรอ” 

          ¯เมื่อฉันได้พบเธอ    ฉันรู้ด้วยแรงสัมผัส ....... ¯  เสียงมือถือโบว์ดังขึ้น

          “รับดีมั้ยปอ   พี่แจ็คน่ะ”

          “รับเถอะ    ตามสบาย”

          หลังจากที่โบว์คุยกับพี่แจ็คแล้ว

          “ปอ ๆ   ห้ามบอกเบียร์นะ      เดี๋ยวโบว์บอกเบียร์เอง”    โบว์บอกโดยที่คิดรึเปล่าไม่รู้

          หลังจากนั้นผมก็เก็บมาคิดอยู่ว่า     ทำไมโบว์ถึงพูดออกมาอย่างนั้น     หรือว่าโบว์จะชอบพี่แจ็ค     แล้วถ้าเค้าสองคนชอบกัน     แล้วเบียร์ล่ะจะทำยังไง

            เรื่องราวความรักระหว่างปอกับโบว์ยังไม่จบนะครับ    เอาไว้ติดตามต่ออาทิตย์หน้านะครับ