The Memmories Of First Love - นิยาย The Memmories Of First Love : Dek-D.com - Writer
×

    The Memmories Of First Love

    รักใสๆของเด็กวัยประถมจอมซื้อบื้อ! เฮฮาไปพร้อมกับความเซ่อไม่รู้จบของเด็กคนนี้ มาช่วยกันเชียร์ความรักของเธอหน่อยละกันคร่า!

    ผู้เข้าชมรวม

    245

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    245

    ความคิดเห็น


    10

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  6 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  8 เม.ย. 50 / 13:07 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ



    โรงเรียนแห่งหนึ่ง "..." มีตั้งแต่อนุบาล-ประถม



    "ฉัน" เป็นคน คนหนึ่งที่เรียนอยู่ที่นั่นตั้งแต่อนุบาล มีเพื่อนสนิทที่สุดชื่อ "หยก" สนิทกันมาตั้งแต่



    อนุบาล 2 จนบัดนี้อยู่ ม.2 แล้ว พวกเราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ไม่เสื่อมคลาย....



           "ฉัน" ชื่อ..."มิ้นท์" เป็นคนที่หน้าตาไม่ได้เรื่อง ดูแล้วก็งั้นๆ แต่ "สิ่งนั้น" ก็ชอบจะเข้ามาอยู่ในชีวิต



    ของฉันอยู่เสมอ นับตั้งแต่....ตอนนั้น



    ปี พ.ศ.2542 ฉันอยู่ ป.1/4 อายุ 6 ปี เพราะเข้าเรียนก่อนเกณฑ์( เกิด พ.ศ.2536 ) หยกได้อยู่ห้องเดียว



    กับฉันด้วย ^^



    พอเริ่มเทอม 2 ฉันได้นั่งข้างเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ "อ้น"........แต่อยู่มาวันหนึ่ง



        "รู้มั้ยเราชอบใคร?"



        "=.,=" เกี่ยวอะไรกะเราด้วยฟะ? 



        "..."



        "ไม่รู้หรอก....-0-" ฉันตอบอย่างโง่ๆทันควัน 



        "แล้วอยากรู้มั้ย?" ไม่อยากหรอก...ไม่ใช่เรื่องของเรานี่หว่า...แต่รู้ไว้หน่อยก็ดีแฮะ =-=" อ่าว? 



        "..." อ่าว? เงียบ 'ไมอะ-0- 



        "ใครหรอ?"



        "..."



        "..." ไอ้เวรเอ้ย! จะบอกมั้ยเนี่ย!? 



        "...เฮ้ย! อติพาสต์ บอกมิ้นท์ซิ!"



        ( อ้อ! คนที่อ้วนๆข้างๆเขาน่ะเอง - - )



        " หา!?" อารายของมันเนี่ย ถามเฉยๆเองอ้ะ ทำอารมณ์เสียใส่อิก



    พวกเขาซุบซิบกันเล็กน้อย ฉันก้ช้ไม่รู้หรอกนะว่าเค้าพพูดอะไรกันอ่ะ เพราะไม่ได้ฟัง 555+



        "เฮ้ย!? ทำไมแกไม่บอกเองวะไอ้อ้น!"



        " ///-*-/// ....เออน่า! บอกมิ้นท์หน่อยสิ!"



        " ๑-๑ "



        "..."



        "ไอ้อ้นมันก็ชอบแกน่ะแหละ!"



        "..." อ๋อ อืมม งั้นเหรอ...บอกมาซะตั้งแต่เรกซะก็สิ้นเรื่อง... 



        "หะ...ห๋า!? o0o "



        "อะไรคนเค้ารู้กันทั้งห้องแล้วแกยังไม่รู้อีกเรอะ!?" แล้วคนเค้าจะไปตรัสรู้ได้ไงฟะ 



        ก้อไม่มีครายมาบอกตูนี่หว่า - -



        "..."



        "0.0" ห๊ะ!? นี่คนเค้ารู้กันทั้งห้องแล้วเรอะ!? (เพิ่งรู้สึกตัวเรอะเจ๊)



        ตอนนั้นฉันยังไม่รู้จักคำว่า"สิ่งนั้น"ดีพอ แต่คนที่ทำให้ฉันรู้จักมันเป็นอย่างดีเลยก็คือ "Its"



    ในปีต่อมา...ฉันขึ้นป.2/3 ปีนี้หยกไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับฉันล่ะ TT0TT โฮ โฮ โฮ.... อ้นด้วยอ่ะ ( แต่ราย



    นี้ดีแล้วล่ะเพราะเข้าไม่ค่อยติดเหมือนตอนที่รู้จักกันใหม่ๆเลยไม่รู้ว่าเพราะอะไร ) 



        ในตอนเย็น...ฉันกลับรถโรงเรียนซึ่งมีอยู่ 3 รอบด้วยกัน



    1. รอบอนุบาล



    2. รอบประถม( ไม่เรียนพิเศษ )



    3. รอบประถม( เรียนพิเศษ )



        ฉันกลับรถในรอบที่ 2 มีครูพี่เลี้ยงประจำรถชื่อครู "กุ้ง" ด้วยความโมโหหิว ฉันจึงเดินไปซื้อขนมแต่



    ก็ต้องแห้วเพราะว่าคนแน่นมากๆๆๆ ไม่มีที่พอให้คนผอมแห้งอย่างฉันเสียบเข้าไปลย



    ฉันเดินกลับมา 0.0 ฉันเดินสวนกับคนๆนึงล่ะ! >0< น่ารักม้ากกกกก! ตอนแรกฉันคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง



    0.0 อุ้ยตาย เป็นผู้ชายหรอกรึนี่ ฮา ฮา โทดที ฮาๆๆ ช่างเหอะ...ฉันเหลือบไปมอง เห็นครูกุ้งมาแล้ว



    0o0" ซวยอ่ะดิ! ฉันเลยรีบวิ่งไปเข้าแถวขึ้นรถ -_- ขนมก็อด มาเข้าแถวสายอิก ต้องโดนว่าแหงมเลย
     


    >0< ฉันวิ่งไปอย่างทำใจ เอ๊ะ!? อ่าว? สงสัยรถอยู่คันท้ายๆมั้ง เลยยังไม่ให้นักเรียนไปขึ้นรถซะที



    พอฉันกำลังจะเรียกครูกุ้ง ครูเค้าก็เดินไปไหนไม่รุ เดินไปบ่นไป *-* อาการหนักแฮะครู



        "นี่เห็นนัทเค้ามั่งมั้ย? " เอ๋? นู๋มาแล้วนะ คนก็ครบแล้วด้วย ไปกานเหอะครูหนูเมื่อยง่ะ 



        "ไม่เห็นเลยค่ะ" พี่ที่อยู่ด้านหน้าฉันตอบ ( เฮ้ยๆ ดูท่าจะไม่ใช่เราแล้วล่ะ-_-" )



        "โอ้ย หายไปไหนของเค้านะ -0-^ "



        "อ๊ะ! มาแล้วค่ะครู" เออ ครายกานฟะ แม่งทามให้ยืนเมื่อยซะตั้งนาน >0< 



        "อืม ดีแล้ว ถ้างั้นเดี๋ยวยืนรอกันแป็บนึงนะ" =๘= แม่ง! ยังต้องให้รออีกหรอ คนเมื่อยจะตายอยู่แล้ว!
     

    ของยิ่งหนักๆอยู่



    พอคนที่ว่ามาถึงที่แถว โอ้! ไม่จริงง่ะ ต้องไม่ใช่นายเซ่ ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเป็นนายอ้ะ นายคนที่ฉัน



    เดินสวนตอนที่ไปซื้อขนมนี่นา! 0.0



    ฉันมองหน้ามันและกะจะยิ้มทักทายรุ่นน้องซะหน่อย แต่มันกับทำให้ฉันยิ้มไม่ออก เพราะ! มันสะบัด



    หน้าเมินฉานน่ะเซ่ หนอยตาบ้า



    แกเป็นรุ่นน้องชั้นนะยะ อย่ามาคิดว่าตัวเองหน้าตาดีแล้วจะมาเชอะได้นะ แง่ง >๘< อยากจะกระโดด



    กัดหูมันซะตอนนี้เล้ยเจงๆ >๗< ( เคยทำบ่อย? คอยดูนะฉันจะไม่มีวันญาติดกับหมอนี่เล้ย! )



        "อ้อ! มิ้นท์รู้จักกันรึยังน่ะ อยู่ป.2 เหมือนกันนี่นา" ห๊ะ อะ เอาจิงเดะ ชั้นเดียวกันหรอกเรอะ 'ไมเตี้ย



    กว่าเราอีกล่ะ...ลืมไป...ก็เรามันเป-รต นี่หว่า =-= 



        "0.0...o.0...0.o...เหอ?...เอ่อ...ยะ..."



        "ยังค่ะ/ครับ" ไม่ต้องแทรกพูดด้ายม้ายย้า! แง่ง! >๘< 



        "งั้นรู้จักกันไว้นะ นี่มิ้นท์ ส่วนนี่นัทนะ เขาเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่น่ะ...อ่าว? รถมาแล้วไปกันได้แล้วล่ะ"



        ห๊ะ! เดี๋ยวชื่ออะไรนะ!? เอาใหม่ดิ๊ อะเกน พลีส!!!!! 



        พอขึ้นมาบนรถ...



    อ๊ะ! นายนั่นนี่นา! (จำชื่อไม่ได้ =-=" ) หาที่นั่งไม่ได้ ก๊ากๆๆๆๆ 555555+++ สมน้ำหน้า ^-^ เอ๋? มัน



    มองมาทางฉันด้วยอ้ะ! หรือว่ามันมีกระแสจิตรุนแรงเลยรู้ว่าเราหัวเราะเยาะมันอยู่ 0.0 !



    0.0!?....เห? +-+ ระ หรือว่า...มันจะ! มานั่งที่ว่างข้างฉาน!!!!!!!!



    Oh NO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



        "มีใครนั่งตรงนี้มั้ย?" อยากจะบอกว่ามีเสียเหลือเกิน แต่ทำไงได้อ้ะ คนมันโก6ไม่เป็นนี่หว่า! 



        "มะ ไม่มี" 0.0เสียงเราสั่น? สงสัยลูกกระเดือกเราจะไม่ดี 



        "นั่งด้วยคนนะ^-^" โอยยย อย่ายิ้มเซ่ ///-_-/// ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะหน้าอันกวนส้นเท้าของเธอจะยิ้ม



    เป็นกะเค้าด้วย 0.0 



        "อ่า...ได้"///- -///



    มันนั่งลงสักแป็บ แต่ก่อนที่รถจะออกก็มีเสียงจากไอ้รุ่นพี่อ้วนดามข้างหลังตะโกนมา ( หนวกหู



    โว้ย!!!! )



        "เฮ้! น้องๆ น้องตรงนั้นน่ะ" มันทำท่างงๆ เออ! พี่เค้าเรียกแกน่ะแหละ ไปซะสิ-0-!



        "ครับ?" มันเดินไป ทำท่า งงๆ 0.o



        "น้องมานั่งนี่มาๆ" ^^



        "อา...ครับๆ" - -



    มันเดินมาหยิบกระเป๋าที่ข้างๆฉันแล้วก็เดินจากไป ทำไมฉันถึงรู้สึกเสียดายนะ?...


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น