<teXfu> what's happen ? [yaoi]

เนื้อเรื่อง

Fic Pot    เทะสึกะ X ฟูจิ

++ วันเกิด มิสึกิ ++

“ยูตะ  นี่อะไร” ฟูจิ ชูสึเกะ นักเทนนิส อัจฉริยะแห่งเซงาคุ ถามน้องชาย เมื่อเห็นการ์ดสีชมพูหวาน....

“เอ่อ.....คือ.........  การ์ดเชิญ  ไปงานวันเกิดหนะ  ไม่มีอะไรหรอก” ยูตะบอกปัด

“วันเกิดใครเหรอ....  พี่ไปด้วยได้ไหม” ชูซึเกะพูดพร้อมเดินไปกอดคอน้องชายที่รัก

“เอ่อ...... วันเกิดคุณมิสึกิหนะ.... แน่ใจเหรอว่าจะไป” หน้าที่เคยมีรอยยิ้มหายไปทันทีที่ได้ยินชื่อมิสึกิ

“ไปสิ   ได้ข่าวว่าเชิญหัวหน้าทีมทุกทีมเลยหนิ  พี่ไปในฐานะพี่ชายนายละกัน”

“ผมดูแลตัวเองได้”

“พี่ไว้ใจนาย  แต่ไม่ไว้ใจมิสึกิ  -_-”

                แล้วพี่น้องตระกูลฟูจิ  ก็ออกเดินทางไปยังบ้านของมิสึกิ ซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน...  งานวันเกิดของมิสึกิค่อนข้างหรูหรา  เพราะฉะนั้นการที่เห็นคนใส่สูทผูกเนคไทมางานนี้ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร  เมื่อเห็น ฟูจิ  ยูตะ เจ้าของงานก็หน้าบานขึ้นมาทันที  แต่ก็ก็ต้องหุบลงเมื่อเห็น พี่ชายของยูตะ  ตามมาด้วย

“สุขสันต์ วันเกิดครับคุณมิสึกิ  ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ” ยูตะอวยพร

“สุขสันต์วันเกิด  แต่นายไม่อยากได้คำอวยพรจากชั้นสักเท่าไหร่มั้ง” ชูสึเกะเดินไปแทรกระหว่างมิสึกิกับยูตะ

“เชิญด้านในครับ”

/// นายขวางชั้นไม่ได้หรอก  ฟูจิ ชูสึเกะ/// มิสึกิ

/// คิดว่าทำได้ ก็ลองดูสิ /// ฟูจิ

ทั้งสองคนสื่อสารกันทางกระแสจิต หลังจากยูตะเดินไปก่อน

“นี่ยูตะ  ไอ้น้ำสีฟ้าๆมันคืออะไร” ฟูจิถามน้องชาย

“นี่ตกลงใครเป็นพี่กันแน่”

“ก็ต้องชั้นอยู่แล้วหล่ะ ว่าแต่มันน้ำอะไร สีสวยดีนี่”

“เบียร์ปั่น”

“นี่ยูตะลองน้ำนี่หน่อยไหม พ่อครัวที่บ้านชั้นคิดเองเลยนะ” มิสึกิเดินถือน้ำสีม่วงอ่อนมาให้ยูตะ

“ขอบคุณครับ ขอเบียร์ปั่นให้พี่ผมด้วยแล้วกัน”

“อืม”

                หลังจากได้เบียร์ปั่นมา ชูสึเกะก็ค่อยๆชิมแล้วก็ยิ้มออกมาเพราะถูกใจในรสชาติ  แล้วก็ยกดื่มที่เหลืออึกเดียวหมดแก้วเลย  ยูตะที่ยืนถือน้ำสูตรใหม่ของมิสึกิจึงยกน้ำแก้วนั้นให้ ชูสึเกะ ทั้งที่ตัวเองยังไม่ได้กินเลยสักอึกเดียว

“ดื่มมากๆ ระวังเมาไม่รู้เรื่องหล่ะ ค่อยๆกินก็ได้” ยูตะเตือนพี่ชาย

“อืม” แล้วฟูจิก็ค่อยๆกิน แต่กลับรู้สึกง่วงขึ้นมาแทน

“นี่เป็นอะไรรึเปล่า”ยูตะถาม

“ง่วง...... ปวด...หัว.....ด้วย”ชูสึเกะบอก

“กลับบ้านเถอะ ถ้าทางจะเมาแล้ว”

“ยูตะ! ไปถ่ายรูปกัน” มิสึกิวิ่งมาดึงแขนยูตะ

“เอ่อ...แต่”

“เดี๋ยว...พี่....กลับเอง”

                แล้วฟูจิก็ค่อยๆ  เดินออกไปจากงาน  ท่ามกลางสายตาของหลายคนที่มองมาอย่างสนใจ ฟูจิ ชูสึเกะ ที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำ ตาเยิ้มด้วยฤทธิ์ แอลกอฮอล์  ใครจะไม่สนใจ  แต่แล้วด้วยความที่ฝืนความง่วงและอาการปวดหัวไม่ไหว จึงทำให้เขาทรุดลง ในอ้อมกอดของอีกคนพอดี(เน่าหวะ)

“หืม.....นี่กินจนเมาขนาดนี้เลยเหรอ  หรือว่า.......”เทะสึกะพูดพร้อมกับเงยหน้าไปมองมิสึกิที่มองมาพอดี

“ผมว่าให้ผมไปส่งพี่เองดีกว่าครับ” ยูตะที่รีบวิ่งมาบอกเทะสึกะ

“เดี๋ยวชั้นจัดการเอง นายอยู่ต่อเถอะ .................ชั้นไม่รู้จะโกรธหรือจะขอบใจนายดีนะมิสึกิ” เทะสึกะเดินบอก

มิสึกิก่อนจะเดินออกจากงานไป

                เทะสึกะ  อุ้มฟูจิไปที่รถ  ก่อนที่จะขับตรงไปบ้านของเขา  ซึ่งใกล้กว่าบ้านของฟูจิ  เพื่อดูอาการ  ว่านอกจากยานอนหลับแล้วฟูจิ จะโดนยาอะไรอีกหรือเปล่า เพราะถ้าให้เขาเดา  คงไม่ใช่แค่ยานอนหลับอย่างเดียวแน่นอนที่ ฟูจิ ชูสึเกะ โดน

///ถ้าแค่ยานอนหลับ  ตัวนายไม่ร้อนขนาดนี้หรอกนะ/// เทะสึกะ  

++ห้องเทะสึกะ++

“ร้อน.....ร้อน...คะ..ใครก็ได้ช่วยที” เทะสึกะที่พึ่งอาบน้ำเสร็จรีบเดินออกมาดูอาการคนตัวเล็กทันที

“หืม....นี่โดน”

“ทะ..เทะสึกะเหรอ...ชั้นร้อน..ชะ..ช่วยด้วย”

“แน่ใจเหรอ ว่าจะให้ช่วยหนะ” เทะสึกะก้มหน้าลงไปถามฟูจิ พร้อมทั้งไซร้ซอกคอเบาๆ

“อะ...อืม...”

“ถอดออกสิ”

                หลังจากเห็นสายตาของเทะสึกะ ที่มองมาเขาก็เข้าใจทันทีว่าต้องทำอะไร  ฟูจิถอดเสื้อสูทและเนคไทออก ก่อนจะค่อยๆแกะกระดุมออก เทะสึกะที่รออยู่จึงโน้มตัวลงมาประกบจูบฟูจิ  แล้วถอดเสื้อของฟูจิออกอย่างรวดเร็ว แล้วค่อยๆลงมาขบกัดที่ซอกคอ และยอดอกที่ชูชันด้วยแรงอารมณ์ จนแดงไปหมด เขาปลดเข็มขัดของฟูจิ และโยนลงไปข้างเตียง  ก่อนจะค่อยๆรูดซิบลงและถอดกางเกงของฟูจิออกไป พร้อมกางในตัวบาง

“ทะ...เทะสึกะ  อา” เทะสึกะกุมส่วนอ่อนไหวของฟูจิและรูดขึ้นลงช้าๆแล้วเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“อะ..อืม...เทะสึกะ..อา”

“นายน่ารักมากเลยรู้ตัวไหมฟูจิ  ตอนทำหน้าแบบนี้”

“ชะ..ชั้นไม่ไหวแล้ว  อา.......”

                หลังจากฟูจิปลดปล่อย  เทะสึกะก็หยุดมือลง และนำผ้าชุบน้ำมาค่อยๆ เช็ดตัว  แต่งตัวให้ฟูจิ และพาฟูจิไปส่งที่บ้าน

///วันนี้นายรอดตัวไป เพราะมีสติไม่ครบถ้วนหรอกนะ  ชั้นอยากทำเรื่องนั้นตอนที่นายมีสติอยู่มากกว่า/// เทะสึกะ

“ขอบใจมากนะเทะสึกะ รบกวนเธออีกแล้ว”

“บอกฟูจิ ด้วยนะครับ  เดี๋ยวผมจะมาเยี่ยมพรุ่งนี้”

                วันถัดมา ฟูจิตื่นขึ้นมาด้วยอาการงง ๆ  มึนๆ  เขาจำได้ว่าเมื่อวานเขาปวดหัว  แล้วก็ง่วงมากๆ จากนั้นก็เห็นเทะสึกะ   แล้ว...พวกเขาก็........... พอคิดถึงจุดนี้ฟูจิก็หน้าแดงขึ้นมา 

/// ไม่หรอกน่า เทะสึกะคงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก เราคงฝันไปเอง/// ชูสึเกะ

“ฟูจิ..... เทะสึกะมาเยี่ยมนะลูก”

“เอ่อ.... ผมหายแล้วครับ หะ...ให้เขากลับไปก่อนก็ได้” ถึงจะฝันก็เถอะแต่ให้เจอตอนนี้มัน........

“ฟูจิ..... ชั้นนายลืมของไว้ที่ ห้องชั้นหนะ”

“อะ....อะไรเหรอ”

“นี่เข็มขัดนายสินะ ตอนพานายมาส่งชั้นหาไม่เจอหนะ” แล้วเทะสึกะก็โน้มตัวลงไปหาฟูจิพร้อมกับบอกว่า

“เมื่อคืน...... สงสัยชั้นจะรีบถอดไปหน่อย”

end-