วิทยานิพนธ์ ป.เอก "ใต้ต้นนกยูงแดง"

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

© themy  butter

เนื้อเรื่อง

ใต้ต้นนกยูงแดง…

ต้องขอบอกก่อนเลยนะค่ะว่าวิทยานิพนธ์เรื่องนี้มันตามใจฉันมากจน ‘คิดไม่ออก’ แต่ในที่สุดมันสมองอันน้อยนิดก็กลั่นกรองออกมาว่า ‘ในเมื่อตามใจเราเราก็เขียนในความคิดของเราเสียสิ’ ตอนคิดอยู่นั้นได้นั่งอยู่บนม้าหินอ่อนใต้ต้นหางนกยูงสีแดงหน้าตึกปิโตรเคมีค่ะ ด้วยบรรยากาศและอะไรหลายๆอย่างรวมกันจึงคิดว่าหางนกยูงสีแดงนี่แหละจะเป็นสิ่งที่ฉันจะพรรณาถึง และจะสร้างตำนาน(?)ให้มัน
 

ผู้จัดทำ

 

 

สีแดงเอ่ย สว่าง น่าชวนชื่น

น่ารมณ์รื่น ชื่นชม พิศมัย

กลีบนวลน้อง แดงเดือด เชือดเฉือนใจ

เอาพี่ตาย แทบใจขาด เพราะรักเอย

 

บางคนมีความคิดเป็นของตัวเอง บางคนมีความรู้สึกเป็นของตัวเอง แล้วทำไมต้นไม้ต้นหนึ่งจะไม่มีความรู้สึกเหมือนคนเล่า
 

นานมาแล้วในอาณาจักรที่รักล้าง กุหลาบแดงเป็นสิ่งแทนของชายหนุ่มที่รักมั่น ใช้เลือดต่างน้ำรินลดกุหลาบบริสุทธิ์ให้กลับกลายเป็นสีแดงสดเพื่อคนที่เขารัก แต่มันต่างกัน สำหรับดอกหางนกยูงสีแดงนี้ สีแดงใช่ว่าจะแทนหัวใจอย่างเดียว มันกลับแทนด้วยบางสิ่งบางอย่างก็เป็นได้

คู่รักคู่หนึ่ง รักมั่นในสัญญาใจ เขาทั้งสองสาบานใต้ต้นหางนกยูงสีขาวว่าจะไม่นอกใจ ดอกนกยูงสีขาวสะอาดนานวันผันฤดูกลายเป็นสีชมพูอ่อนๆ เพราะความรักของทั้งสองที่ถักทอประสาน เพราะความรักทำให้มันเบ่งบาน เพราะความรักทำให้มันสดใส

‘เราจะรักกัน เราจะอยู่ด้วยกัน’นั่นคือคำสัญญามั่นของทั้งสอง
 

วันคืนผ่านพ้น ใจคนเปลี่ยนผัน

รักที่เกิดนั้น ต้องมีวันจบ

สุขเพียงครู่ ทุกข์เพียงหน

ใจคน ต้องพบเจอ

 

และแล้วทั้งสองก็ถึงวันจาก หญิงสาวเริ่มล้างรัก เธอเริ่มหารักใหม่และทิ้งชายหนุ่มคู่รักไว้ให้เปล่าเปลี่ยว เธอไม่รู้ถึงความเจ็บช้ำ เธอไม่รู้ถึงความทุกข์ปม แต่ชายหนุ่มกลับรู้ดีอย่างถ่องแท้ เขากลับมายังใต้ต้นหางนกยูงสีขาวที่ไม่มีสีชมพูเจือปน น้ำตาเขาไหลพรากด้วยความเจ็บปวดแต่ความแค้นเคืองกับเต็มไปทั่วหัวใจ เขาแค้นที่เธอทิ้งเขาไป เค้าแค้นที่เธอเห็นความรักของเขาเป็นเพียงของเล่น

เมื่อรู้ข่าวอดีตคนรักไปยังที่ความทรงจำ หญิงสาวตามไปยังไม่รอช้าแต่ภาพที่เห็นกลับมีเพียงต้นหางนกยูงที่แดงสว่างทั้งต้น เธอเกือบจะเอ่ยว่าสวยงามเสียด้วยซ้ำถ้าไม่เห็นภาพชายหนุ่มอดีตคนรักนอนจมกองเลือดอยู่ใต้ต้นหางนกยูงแห่งความทรงจำ

น้ำตาของเธอรินไหลออกมาแทบเป็นสายเลือด น้ำตาไหลพรากกัดกินหัวใจเธอหยิบมีดพกขึ้นมาปลิดหัวใจตัวเองอย่างไม่ต้องคิด มันเป็นเพราะเธอเองที่ต้องการลองใจเขา เธอผิดเองที่เล่นอะไรแบบนี้ เธอไม่เอ่ยภาวนา เธอไม่พูดอะไรแค่น้ำตาไหลแล้วนอนตายคู่กับเขาอย่างสงบ

หางนกยูงสีแดง พร้อมเป็นพยานรักของทั้งสอง สีแดงสดดั่งรักที่พรากไป สีแดงของความรักที่ครั้งนึงเคยบรรจบ แต่มันก็เป็นแผลปริออกมา

ใต้ต้น นกยูงแดง

ผลิกแผลง ความรักมั่น

ดั่งสองใจ ที่ควรคู่กัน

แต่กลับกัน ผลิกพลาดเพราะความตาย

รูปดอกหางนกยูงที่วาดยังไงมันก็ไม่เหมือนสักที 5555


 

ต้นหางนกยูงหน้าตึกปิโตรเคมี สถานที่ที่ทำให้คิดออก 555

TALK

ไหนๆ ก็จบหลักสูตรแล้วมาเอ่ยคำลากันดีกว่า ก็ขอบคุณมากๆสำหรับท่านบลูโรส ส่งงานช้าก็ไม่เคยว่า คอยติชมให้กำลังใจอยู่ร่ำๆ ขอบคุณท่านคีย์ฟาร์ผู้สร้างมหาวิทยาลัยขึ้นให้ข้าได้เรียน แต่ท่านห้ามเรียกข้าว่ารุ่นพี่เด็ดขาดนะ ข้ากลัวแก่ 555 ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนในห้องที่คอยส่งงานแล้วทำให้ข้าลำลึกได้ว่า 'เออต้องส่งงาน' บางทีมันก็ลืมๆบ้างนะเออ หลายๆคนคงสงสัย เอ๊ะ ! ทำไมวิทยานิพนธ์ชิ้นสุดท้ายของข้าถึงไม่ค่อยเหมือนเดิมเลยละ เพราะข้าอยากสร้างตำนานก่อนจบไง 5555 พอๆ เหมือนจะเยอะเกินไปแล้ว แม้จะร่ำลาจากรั้วมหาลัยไป แต่ในใจและตัวข้าก็ยังเวียนว่ายตายเกิดในดาร์กแลนด์อยู่นะเออ ชุ้บๆ เจอกันใหม่เมื่อข้ากลับมาเรียนอีก กร๊ากกก
 

เฮอไบโอนี่ เฟนดิ บริสเก็ต

นักศึกษามหาวิทยาลัยดาร์กแลนด์