[Thirteen13] เพชรฆาตสีฟ้าหมายเลข 13

บทนำ
 

"ตายซะ!" 

"!" ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นจากฝันประหลาดของตัวเอง ถึงมันจะเป็นอะไรที่เป็นกิจวัตร(?)แต่ฉันยังคงรู้สึกตกใจกับมันทุกครั้งที่ฝันถึงมัน

แม้ว่าในฝันฉันจะมองไม่เห็นภาพอะไรเลยก็ตาม แต่จะมีเสียงดังสะนั่นแหวกว่ายท่ามกลางความมืดลั่นออกมาทุกครั้ง ฉันสูญเสียความทรงจำตลอด 16 ปีที่ผ่านมานี้ ฉันจำได้เพียงแค่ 'บลู' ชายวัยกลางคนที่มีอารมณ์ขันอยู่ตลอดเวลา เขาคนนี้เป็นคนช่วยฉันหลังจากเหตุสงครามที่เกิดขึ้นที่ {Sector 7}

+++++

ณ Sector 7 -

'ปังๆ' เสียงปืนดังขึ้นในบริเวณลับสายตาผู้คน

ร่างของเด็กชายอายุราวๆ 7 ปี ร่วงลงไปนอนกองบนพื้นซึ่งเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาอย่างช้าๆ บนตัวมีบาดแผล 2 ที่ซึ่งเกิดจากลูกกระสุนที่ทะลุจากหน้าอกออกไปด้านหลังเป็นรูโหว่

"พวกนี้แม่งอ่อนหว่ะ ฮ่าๆ โดนยิงแค่ 2 นัดก็ตายซะแล้วหว่ะ ฮ่าๆ ไอพวกสวะ ถุ้ย!" ชายวัยกลางคนสวมเครื่องแบบคล้ายทหาร ตรงแขนข้างขวามีผ้าโพกแขนสีขาวบนผ้ามีสัญลักษณ์เป็นตัวอักษร 'S2' ซึ่งหมายความว่าเป็นทหารที่มาจาก {Sector 2} เขาใช้เท้าเขี่ยศพเด็กที่ตัวเองเป็นคนปลิดชีพเด็กคนนั้นอย่างเลือดเย็น เขาถุยน้ำลายและพูดด่าศพนั้นอย่างไม่ใยดี

ท่ามกลางตึกร้างแห่งนึง ซึ่งเป็นที่เกิดเหตุมีเสียงประหลาดดังขึ้น 'กึกๆ' ทันทีที่ทหารของ S2 ได้ยินก็ตั้งปืนขึ้นพร้อมหันไปทางเสียงประหลาดนั้น หลังเสามีเงาดำหลบอยู่

"เห้ย ใครว่ะ แน่จริงก็ออกมาสิไอพวกสวะ Sector 7!" เงาดำที่หลบอยู่หลังเสาค่อยๆเผยตัวออกมาอย่างช้าๆ ปรากฏร่างของหญิงสาวผมสั้นสีแดง อยู่ในชุดนักเรียนม.ปลาย บนเสื้อมีรอยฉีกขาดและรอยเลือดเต็มไปหมด แต่ทว่าบนตัวกลับไร้ร่องรอยขีดข่วนใดๆ 

"แกเป็นใครว่ะ! ขึ้นมาที่นี่ได้ยังไง?! เกิดอะไรขึ้นกับทหารที่อยู่ด้านล่างกันแน่?!" เขาตะโกนออกมาพร้อมกับยกปืนขึ้นและปลดล็อกปืนเพื่อเตรียมยิงหญิงสาวนิรนามที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า

หญิงสาวไม่สนใจคำพูดของทหารผู้นั้น เธอลดสายตาลงไปมองที่ศพเด็กที่นอนกองอยู่บนพื้นห่างจากทหาร S2 ไม่ไกลนัก แต่เมื่อทหาร S2 สังเกตุเห็นสายตาของหญิงสาวซึ่งมองมาที่ศพเด็กทีเขาเป็นคนฆ่าด้วยตนเอง

"แกห่วงเด็กนี่หรอ? ฮ่าๆ เสียใด้วยน่ะ" หลังจากที่เขาพูดจบก็ใช้เท้าเขี่ยให้ศพกลิ้งตกลงไปทางช่องว่างกลางตึก หญิงสาวหน้าหงิกเล็กน้อย เธอแสดงสีหน้าออกมาอย่่างชัดเจนว่าไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก

"แกเรียกใครว่าสวะ" ทันที่สิ้นเสียงของหญิงสาวก็มีเสียงปืนลั่นขึ้น

'ปัง!' ลูกกระสุุนวิ่งเป็นเส้นตรงเจาะเข้าไปกลางหน้าผากของหญิงสาว ร่างของหญิงสาวยังคงยืนนิ่งอยู่ เพียงแต่มีเลือดไหลออกมาเป็นทางอาบไปทั่วหน้าของหญิงสาว

"ฮ่าๆ พวก Sector 7 นี่ปากมากจริงๆหว่ะ แกว่าใครว่าสวะ ฮ่าๆ พวกสวะก็ตายอย่างสวะนั้นแหล่ะ ฮ่าๆๆ" ทหาร S2 หัวเราะออกมาดังลั่น เขาพูดเยาะเย้ยคำพูดของหญิงสาวพลางเดินหันหลังไปทางบันไดเพื่อออกจากตึกร้างเเห่งนี้

'แกร๊ง' เสียงลูกเหล็กตกกระทบกับพื้นดังมาจากด้านหลัง เมื่อทหาร S2 ได้ยินก็หันไปตามเสียงนั้นทันที แต่ก็ไม่มีอะไรนอกจากร่างของหญิงสาวที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ เขาเลื่อนสายตาลงไปตรงพื้นมีลูกกระสุนตกอยู่ห่างจากที่หญิงสาวยืนได้ไม่ไกลนัก ทำให้ทหาร S2 เกิดข้อสงสัยกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่ก่อนที่เขาจะได้เลื่อนสายตาขึ้นมาก็มีเสียงประหลาดดังขึ้น

"มองอะไร ก็นั่นคือลูกกระสุนที่นายใช้ยิงหัวฉันยังไงหล่ะ" ทันใดนั้นหญิงสาวก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ใกล้พอที่จะเห็นเหงื่อที่ค่อยๆผุดออกมากจากรูขุมขนของทหาร S2 

'หวืดๆ' แผลรูโหว่ซึ่งเกิดจากกระสุนที่เจาะเข้าไปค่อยๆประสานตัวกันอย่างช้าๆจนไม่เหลือให้เห็นแม้แต่ร้องรอยของบาดแผลแม้แต่น้อย เสมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นตรงหน้าผากนั้นมาก่อน

"นะ นี่ แกเป็นตัวอะไร" เสียงของทหาร S2 สั่นระเรือกแสดงให้เห็นถึงความหวาดกลัวต่อ'สิ่ง'ที่ตนยืนประจันหน้าอยู่

"ก็...สวะ ไงหล่ะ" ทันทีที่พูดจบ ก็เกิดแสงสว่างรอบตัวหญิงสาว ผมของเธอรอยขึ้นกลางอากาศเล็กน้อย รอยเลือดที่อยู่บนหน้าหายไปเหมือนแผ่นตัวต่อที่ค่อยๆลอยขึ้นไป เผยให้ใบหน้ามีดวงตาสีฟ้าคล้ายระบบไฟฟ้าวิ่งวนอยู่ภายในดวงตานั้น ข้างดวงตาซ้ายมีตัวเลขปรากฏขึ้น '13' ลักษณะสว่างโปร่งแสงสีฟ้า

ทหาร S2 ที่เห็นปรากฏการณ์แปลกประหลาดก็ถึงกับผงะเล็กน้อย ก่อนจะพูดคำบางอย่างออกมา

"ยะ อย่าบอกน่ะว่า เธอคือ...เทอร์ทีน เพรชฆาต 13?!"

"ปล่าว ฉันแค่ สวะ"

"ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้!"

'ฟึ่บ'
 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบแล้ว ชอบหรือไม่ชอบยังไงก็ของคุณไว้ก่อนน่ะ นี่เรื่องแรกที่แต่งเลย รู้ตัวน่ะว่าผิดเยอะมาก ต้องแก้หลายที่ แต่ทางนี้ต้องการคำแนะนำเพิ่มค่ะ สามารถติได้น่ะไม่ว่ากัน สัญญาว่าจะเอาข้อตินั้นๆมาแก้ให้ดีขึ้นค่ะ 

ขอบคุณอีกครั้งน่ะค่ะ

THANK YOU!