เมาข้ามขั้น
นอ.และพอ.เป็นเพื่อนสนิทกัน และต่างคนต่างแอบรักกัน แต่พอ.มันโง่ ดูไม่ออกว่าอีกฝ่ายก็มีใจ เลยไปคบคนอื่นเพราะกลัวเสียเพื่อน สุดท้ายพอ.ก็เสียเพื่อนแบบนอ.จริง ๆ เพราะความโง่ของตัวเอง
ผู้เข้าชมรวม
334
ผู้เข้าชมเดือนนี้
44
ผู้เข้าชมรวม
นิยายวาย วาย ชายรักชาย yaoi โรแมนติก คลั่งรัก ความรัก นิยายรัก Yaoi พระเอกคลั่งรัก เพื่อนสนิท รัก วิศวะ มหาลัย แอบรักเพื่อน
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
"ไม่คิดเลยเนอะว่าแจนจะน่ารักขนาดนี้" วายุพูดขึ้นมาระหว่างที่เดินทางกลับคอนโดด้วยกัน
อชิหันมามองเพื่อนตัวโตอีกครั้ง จึงได้เห็นว่าตอนนี้วายุกำลังยิ้มออกมาบนใบหน้าคม เป็นรอยยิ้มในแบบที่เขาเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน
"อืม ลองจีบดูไหมล่ะ กูว่าแจนดูสนใจมึงอยู่เหมือนกันนะ"
ไม่รู้อะไรดลใจให้อชิออกไปแบบนั้น อาจจะเป็นเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงอาการไม่พอใจของตัวเองในตอนนี้ เลยเลือกที่จะผลักวายุให้ไปคบกับคนอื่นเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกลึก ๆ ของตนเอง
"นี่พูดจริงหรืออำกันเนี่ย"
"พูดจริง ๆ ไม่ลองไม่รู้นี่หว่า"
"เอาไว้กูจะลองดูแล้วกัน" วายุตัดสินใจตอบปัด ๆ ไป เพราะเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก เมื่อเขาถูกอีกฝ่ายเหมือนจะผลักไสไล่ส่งให้ไปหาแฟนตลอดแบบนี้
"พรุ่งนี้กูกลับไปทำธุระกับป๊าตั้งแต่เช้า ไม่ต้องถ่อมาที่ห้องกูนะ" อชิพูดขณะที่กำลังเดินออกจากลิฟต์เมื่อถึงชั้นห้องของตัวเอง
"เออ กูก็ว่าจะนอนโง่ ๆ อยู่ห้องนี่แหละ"
*****************************************
ติ๊ง~
Yours wa : กูคบกับแจนแล้วนะ
ข้อความแอปพลิเคชั่นยอดฮิตจากเจ้าของแอ็กเคานต์ Yours wa เด้งขึ้นมาในหน้าแจ้งเตือน
อชิทำเพียงอ่านมันผ่านตรงนั้น ไม่ได้เปิดเข้าไปในตัวแอปพลิเคชั่น ก่อนจะตัดสินใจกดปิดหน้าจอ แล้วทิ้งตัวลงให้จมอยู่กับภวังค์ของตัวเอง
อชิได้แต่บอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่าเป็นแบบนี้มันดีแล้ว อีกฝ่ายจะได้ไม่ต้องมาอึดอัดกับการแอบรักเพื่อนของเขา
เขายังคงอยากมีวายุอยู่ในชีวิต ยังคงอยากเป็นเพื่อนกับอีกฝ่ายอยู่แบบนี้ตลอดไป ถึงแม้ว่ามันจะต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดของตัวเองก็ตาม
******************************************
"กินข้าวก่อนแล้วค่อยไป อย่าดื้อ" วายุพยายามบอกอีกฝ่ายอย่างใจเย็น แม้ตอนนี้เขารู้สึกโมโหอีกฝ่ายขึ้นมานิด ๆ แล้วก็ตาม
"วา กูยังมีงานต้องทำ ไม่ได้ว่างมาเอาใจคนเอาแต่ใจแบบมึงหรอกนะ กูไม่ได้ขอให้มึงซื้อข้าวมาให้หรือทำอะไรให้กูเลยสักนิด อย่ามาวางอำนาจสั่งกูแบบนี้ได้ป้ะ"
"มึงเป็นอะไรวะอชิ มึงโกรธอะไรกู ปิดเทอมมึงก็หายหน้าไปเลย ไปหาที่บ้านม้ามึงก็บอกไม่อยู่ ๆ มีอะไรทำไมมึงไม่บอกกูตรง ๆ วะ"
วายุระเบิดออกมาอย่างเหลืออด ความอดทนที่เคยมีเริ่มหายไป เมื่อเขาเจอท่าทางห่างเหินของอชิที่เริ่มมีมากขึ้นเรื่อย ๆ
"กูไม่ได้เป็นอะไร" อชิยังคงปฏิเสธเสียงแข็งออกมา ก่อนจะเบนสายตาไปมองทางอื่นเพื่อหลบเลี่ยงดวงตาคู่คมตรงหน้า
"อีกแล้ว! คำตอบของมึงแม่งโคตรงี่เง่าเลยว่ะ ทำตัวอย่างกับมึงเป็นเมียงอนผัวแล้วรอให้กูมาง้ออย่างนี้ได้ป้ะ หึ มึงโคตรงี่เง่าเลยวะอชิ"
ผลัวะ
สิ้นเสียงทุ้ม หมัดหนัก ๆ ของอชิก็ชกเข้าที่แก้มซ้ายของวายุเต็มแรง จนอีกฝ่ายล้มลงไปนั่งบนเก้าอี้พร้อมกับยกมือหนาขึ้นมาจับแก้มข้างนั้นเอาไว้ด้วยสายตาเบิกกว้างอย่างคาดไม่ถึง
"เพราะมึงมันโง่ไง! โง่!! แล้วก็ไม่เคยรู้เหี้ยอะไรเลยไง!!!!"
เสียงของอชิดังก้องไปทั่วโรงอาหาร พร้อมกับที่มือขาวเอื้อมไปปัดจานข้าวตรงหน้าอย่างแรงเพื่อระบายความโมโหจนมันคว่ำลงไปกับพื้นทางเดิน ก่อนเจ้าของร่างโปร่งจะเดินผละออกไปทันทีด้วยความหงิดหงุดที่ยังไม่หายไป
วายุมองตามแผ่นหลังของคนที่เขาพยายามเรียกว่า เพื่อน มาโดยตลอดด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา อชิไม่เคยโกรธเขารุนแรงแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง สุดท้ายวายุจึงทำได้เพียงเก็บจานข้าวและเก็บกวาดเศษอาหารบนพื้นไปทิ้งเท่านั้น
ผลงานอื่นๆ ของ BOZHANLOVER ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ BOZHANLOVER
ความคิดเห็น