[SF] one direction

ลำดับตอนที่ #1 : [larry] you'll fall in love

you'll fall in love

 

ผมพยายามเดินต่อไปโดยที่ไม่สนว่าจะมีขายาวๆตามมาหรือไม่ มือของผมเริ่มชื้นเหงื่อ อัตราการเต้นของหัวใจเต้นอย่างหนักหน่วง ลูกแก้วสีเขียวของผมเหลือบมองไปข้างหลัง เจ้าของขายาวนั่นยังก้าวตามมาไม่หยุด ใบหน้าที่ออกจากเหมือนผมแต่หน้าเรียวกว่า นัยน์ตาสีเขียวเหมือนผม ผมหยิกลอนด์เหมือนผม ผมกับชายปริศนานั่นต่างกันอยู่เพียงไม่กี่อย่างหรอก

 

1. เขาสูงกว่าผม
2. ตามตัวของชายปริศนานั่นเต็มไปด้วยรอยสักต่างๆ กระจัดกระจายที่ดูไม่ค่อยเป็นระเบียบเท่าไหร่ 
3. หน้าเขาเรียวกว่าผม
4. ผมหยิกลอนด์นั่นยาวกว่าของผมซะอีก

 

นอกจากนั้น ผมกับเขาเหมือนกันแทบทุกอย่าง ในที่สุดความอดทนของผมก็หมดลง ผมหันหลังไปหาคนที่เดินตามมาทันที

 

"นายเป็นใคร นายต้องการอะไรจากผม" ผมถามเขาด้วยเสียงสั่นเล็กน้อยเมื่อมองเห็นร่างสูงตรงหน้ายิ้มด้วยมุมปาก

 

"ฉันคือนาย" พูดจบเขาก็ยิ้มออกมา

 

"นี่มันบ้าไปแล้ว" ผมสบถ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเช้า

 

ย้อนไปตอนเช้า

 

ผมตื่นขึ้นมาเหมือนปกติ เหมือนทุกวันที่ทำเป็นประจำ แต่ที่มันไม่ปกติก็เห็นจะเป็นร่างสูงที่นอนยิ้มให้ผมนี่แหละ ลูกแก้วสีเขียวจ้องผมไม่วางตาพร้อมกันกระตุกยิ้มมุมปาก ผมกระพริบตาถี่ๆขับไล่ความง่วง แถมหยิกขาตัวเองไปหนึ่งทีเพื่อเช็คว่าเป็นความฝันหรือเปล่า

 

"..โอะ" ผมเผลออุทานออกมาเบาๆ มันเจ็บครับ แสดงว่า มันไม่ใช่ความฝัน ถ้างั้นแล้ว ไอ้บุคคลหน้าเหมือนผมมานอนตะแคงข้างยิ้มในห้องของผมได้อย่างไร

 

"อรุณสวัสดิ์ แฮร์รี่" เสียงแหบต่ำนั้นพูด กรี้ดดดดดดดด ไอ้นี่มันเสียงเหมือนผมเลย

 

"นะ นายเป็นใคร เข้ามาในนี้ได้ไง" ผมดีดตัวลงไปนอนกองอย่างงามสง่าบนพื้น 

 

"ฉันคือ.......นาย" 

 

 

จบการย้อนอดีต

 

"ทำไมนายถึงมาอ้างว่าเป็นตัวผม" 

 

"ก็เพราะฉันคือนายจริงๆไง แค่แก่กว่า" ร่างสูงนั่นพูดได้หน้าตาเฉย

 

"งั้นแล้ว นายต้องการอะไร" 

 

"แฮร์รี่แค่ต้องการจะบอกอะไรแฮร์รี่บางอย่าง" เอา เอาเข้าไป มันจะพูดให้งงทำไม

 

"เรื่องที่ว่าคือ"

 

"ตอนนี้นายยังไม่ต้องเชื่อฉันก็ได้ว่าฉันคือนาย" แหงแหละ ใครจะไปเชื่อลง

 

"….."

 

"แค่จะบอกว่า นายจะตกหลุมรัก...." ผมขมวดคิ้วมองในขณะที่ร่างสูงตรงหน้าเปลี่ยนจากยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างที่เขาชอบทำตลอดเวลาเป็นยิ้มที่แฝงความอบอุ่น 

 

"นายพร่ำบ้าอะไร ยังไงฉันก็ต้องตกหลุมรักอยู่แล้วซักวันหนึ่ง และผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นผู้หญิงที่ดีด้วยเพราะงั้นเลิกบอกในสิ่งที่ผมรู้ซักที!" 

 

"แต่ว่า นายไม่ได้จะตกหลุมรักผู้หญิง เขามีค่ามากกว่าผู้หญิงหลายคนจะเทียบได้" ร่างสูงยังคงมองเขาด้วยสายตาที่ผู้ใหญ่ใช้มองเด็ก ให้ตายเถอะ แล้วผมมัวคุยกับคนบ้านี่อยู่ทำไม

 

"……." เพ้ออะไรวะ นั่นเขาหมายถึงเกย์หรือเปล่าน่ะ

 

"You'll fall in love" 

 

"เหอะ!! ไม่ มี ทาง!! ชัดรึยังครับคุณแฮร์รี่ เพราะงั้น ผมไปก่อนนะ" พูดจบผมก็ชักเท้าหันกลับทางเดินด้วยท่าทางโล่งๆ เพราะไม่ได้ยินเสียงเท้าเดินตามมา และเมื่อหันกลับไป ก็พบแต่ถนนว่างเปล่า กรรม ผมเห็นภาพหลอน?

 

 

 

1 ปีถัดมา

 

ตอนนี้ผมมาสมัครรายการ The X factor ครับ ไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ ที่จริงมันก็ออกจะไกลจากความฝันผมไปหน่อย ผมไม่ใช่พวกชอบมาทำอะไรแบบนี้น่ะ แต่ว่า ไม่ลองมันก็ไม่รู้

 

หลังจากที่ผมกรอกใบสมัครเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำทันทีระหว่างรอเวลา ให้ผมนั่งตื่นเต้นเฉยๆก็ไม่ใช่เรื่องนะครับ 

 

หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จผมก็เดินไปล้างมือเช็คหน้าตาตัวเองซะหน่อย ……ผมว่าผมหล่อแล้วแหละ -3- 

 

แอด~

 

ผมมองคนที่เข้ามาใหม่จากเงาที่สะท้อนในกระจก เด็กผู้ชายที่น่าจะแก่กว่านิดหน่อยมั้ง ผมสีน้ำตาลถูกปัดเป๋ ดวงตาสีฟ้าหม่นนั่น ผมไม่สามารถหยุดจ้องมองมันได้เลย

 

"อะ เอ่อ สวัสดี" คนมาใหม่ที่ตอนนี้มายืนข้างผมเรียบร้อยแล้ว

 

"หวัดดี" ผมตอบกลับไป หันหน้าไปมองเขา

 

"เป็นอะไรเปล่า นายเอาแต่จ้องหน้าฉัน" แล้วคนตรงหน้าผมก็หัวเราะออกมา เหมือนโลกของผมหยุดหมุนไปวูบนึงเลย ยิ้มที่ทำให้ใจผมกระตุกวูบ

 

"เอ่อ เปล่า" 

 

"หรอ ฉันลูอิส นายล่ะ" ลูอิสยิ้มพร้อมกับยื่นมือออกมา

 

"แฮร์รี่ แฮร์รี่ สไตล์" ผมยื่นมือจับตอบ

 

"นายมาแข่งหรอ" ลูอิสถามผม

 

"ใช่แล้ว นายก็ด้วยสินะ"

 

"อื้อ งั้นขอให้นายโชคดีนะ" ลูอิสพูดพร้อมกับเดินผ่านผมไปทำธุระในห้องน้ำ ส่วนผมก็เดินอย่างเลื่อนลอยออกมาจากห้องน้ำครับ

 

 

หลังจากเหตุการณ์ที่เจอกันครั้งแรกในห้องน้ำ มันก็ผ่านมาซักพักแล้วตั้งแต่ที่เราประกวดก่อนจะถูกจับมารวมวง โดยใช้ชื่อว่า one direction ไม่อยากเชื่อเลยครับว่าผมจะมายืนที่จุดนี้ ผมมีคนที่รักผมมากมาย คนเกลียดก็เช่นกัน แต่ผมไม่สนหรอกครับ ยังไงผมก็ได้เพื่อนที่เป็นเหมือนครอบครับอีกครอบครับหนึ่งของผม 

 

"แฮร์รี่ๆ" ผมก้มลงมองตาสีฟ้าที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ลูอิสนั่นแหละครับ เขานอนตักผมอยู่

 

"หืม"

 

"จะถึงคริสต์มาสต์อีฟแล้ว" เขาใช้นิ้วกระตุกแขนเสื้อผมไม่หยุด

 

"รู้แล้วน่า ก็คริสต์มาสต์ไง ก็มีต้นคริสต์มาสต์ ใช่มั้ยล่ะ" ผมแกล้งพูดไป ผมไม่อยากให้เขารู้หรอกว่าผมจำได้ตลอดว่าวันที่ 24 ธันวา นั่นวันอะไร

 

"อืม ต้นคริสต์มาสต์สิ ก็วันนั่นนี่" พูดจบบูแบร์ของผมก็เดินหน้านิ่งขึ้นห้องไปเลยครับ ผมเลยต้องจำเดินตามเขาไป …….ที่จริงแล้ว เรานอนห้องเดียวกันน่ะ

 

"บูแบร์...เปิดประตูหน่อย" ผมเคาะจนแทบจะกลายเป็นทุบเมื่อคนข้างในห้องยังคงนิ่งเงียบ

 

"จะไปไหนก็ไปเลย ….แฮร์….รี่" เสียงหวานติดแหลมย้ำชื่อผมช้าๆชัดๆ

 

"แล้วนายเป็นอะไรล่ะเนี่ย" ผมถามทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอก

 

"ช่างฉันเถอะ สไตล์!" แล้วเสียงก็เงียบไป

 

Louis's part

 

ผมปิดประตูเสียงดัง ไม่อยากเชื่อว่าคนที่ผมแคร์ที่สุดจะลืมวันเกิดผมได้ ผมก็เข้าใจนะว่าผมอาจจะไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเขามากมายเท่าไหร่

 

ผมต่อล้อต่อเถียงโดยไม่ลืมจะล็อคห้องก่อนจะมาทิ้งตัวนอนคว่ำหน้าลงบนเตียง ความรู้สึกต่างๆถาโถมเข้ามาทันที.........เสียใจ โกรธ งอน น้อยใจ ผมปล่อยให้ความคิดวนอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งหลับไป

 

24 ธันวา

 

เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าหม่นกระชับเสื้อโค้ทที่สวมทับกายของเขาเข้ามา ขายาวหยุดอยู่หน้าร้านเค้กเล็กๆที่เขากับแฮร์รี่ชอบมากินด้วยกัน นัยน์ตาจ้องมองไปที่ร้านอย่างเลื่อนลอย …….แน่ล่ะ วันนี้คงมีแค่เขา

 

เขานั่งที่ร้านนั่นสักพักก่อนจะเดินกลับที่พัก 

 

ประตูถูกเปิดออก ลูอิสเดินเข้าไปในบ้าน จัดการถอดโค้ทออก สายตากวาดมองรอบบ้าน ดูเผินๆมันก็เหมือนเดิม เพียงแต่.....มันไม่เหมือนเดิม บ้านที่เงียบผิดปกติ

 

"เฮ้ ทุกคนฉันกลับมาแล้ว" เงียบ……. ลูอิสตระหนักได้ถึงความสำคัญของตัวเอง ไม่ใช่เพียงแฮร์รี่ที่ลืมเขา เพื่อนทุกคนของเขา พากันออกไปเที่ยว หรือไม่ก็กลับบ้านของตัวเองไปแล้วแน่นอน

 

ลูอิสเดินไปทิ้งตัวที่โซฟา ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว ในหัวมีแต่เรื่องของเจ้าของนัยน์ตาสีเขียว.  แฮร์รี่ เพื่อนสนิทของเขาแน่นอน สำหรับเขา แฮร์รี่ สไตล์ ถือว่าเป็นมากกว่าเพื่อนสนิท เขาแอบชอบเพื่อนคนนี้มาตั้งแต่ครั้งแรก ที่เจอกันในห้องน้ำ เขาหลงรักนัยน์ตาสีเขียวนั่นตั้งแต่ครั้งแรก เขาหลงรักลักยิ้มที่ทำให้โลกของเขาน่าอยู่ขึ้น เขาหลงรักสายตาเวลาที่แฮร์รี่มองมา เขาหลงรัก แฮร์รี่ สไตล์

 

"แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู~ ……………." เพลงวันเกิดถูกร้องออกมา ลูอิสหันหน้าไปมองทางต้นเสียงทันที แฮร์รี่เดินถือถาดเค้กเข้ามาพร้อมกับเสียงร้องเพลงของเลียม เซนและไนออล เพียงแค่ใบหน้าแรกที่เห็นก็ทำเขาตัวเบาโหวงทันที ขอบตาร้อนผ่าว 

 

"เป่าเทียนสิบูแบร์" เสียงแหบจากคนถือถาดเค้กก้มลงกระซิบ เมื่อเห็นว่าเจ้าของวันเกิดยืนช็อคนิ่งไม่ไหวติงอยู่ตรงหน้า

 

"เร็วลู ฉันหิวแล้ว" ไนออลพูดขึ้นด้วยเสียงกระดี๊กระด๊าตามปกติของเขา

 

ฟู่~

 

ลูอิสก้มลงเป่าเทียนที่เค้ก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาด้วยรอยยิ้มอย่างที่เขาทำบ่อยๆ

 

 

Harry's part

 

ผมกับลูอิสเดินออกจากบ้านพร้อมกันหลังจากที่ตัดเค้กและกินจนหมด ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นฝีมือไนออลก็ตาม เราเดินมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใกล้ๆ ผมเริ่มสังเกตว่าคนข้างๆผมทำตัวแปลกๆ อึกอักและเดินก้มหน้า ติดอ่างและถามคำตอบคำ

 

"บูแบร์เป็นอะไรไป หืม?" ผมหยุดถาม

 

"แฮร์รี่ ก้มลงมาหน่อย" ลูอิสพูดเบาๆ ผมค่อยๆจับใจความก่อนจะค่อยๆก้มตัวลงมา

 

และลูอิสก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิด แขนเรียวโอบรอบคอผมก่อนจะกดริมฝีปากบางเข้ากับปากของผม …….มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ มันไม่เหมือนกับที่เคยจูบผู้หญิง และทุกสิ่งในใจผม ผมว่ามันเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ

 

ผมช็อคเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนบทมาเป็นฝ่ายรุกแทน ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในปากคนตรงหน้าผมให้รั้งเอวลูอิสเข้ามา ส่วนอีกข้างประคองหน้าลูอิสไว้ 

 

ครับ……ผมรู้สึกแปลกๆกับชายคนนี้มาสักพักแล้ว ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มลูอิส ผมชอบที่เขาร่าเริงได้ทั้งวัน ชอบที่เขามักจะนอนซุกอกผมเสมอ ภาพสมัยก่อนสมัคร The X factor ย้อนเข้ามา

 

.

.

.

.

.

.

 

 'แฮร์รี่แค่ต้องการจะบอกอะไรแฮร์รี่บางอย่าง'

 

'เรื่องที่ว่าคือ'

 

'ตอนนี้นายยังไม่ต้องเชื่อฉันก็ได้ว่าฉันคือนาย'

 

'แค่จะบอกว่า นายจะตกหลุมรัก....'

 

'นายพร่ำบ้าอะไร ยังไงฉันก็ต้องตกหลุมรักอยู่แล้วซักวันหนึ่ง และผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นผู้หญิงที่ดีด้วยเพราะงั้นเลิกบอกในสิ่งที่ผมรู้ซักที!'

 

'แต่ว่า นายไม่ได้จะตกหลุมรักผู้หญิง เขามีค่ามากกว่าผู้หญิงหลายคนจะเทียบได้'

 

'……'

 

'You'll fall in love'

 

'เหอะ!! ไม่ มี ทาง!! ชัดรึยังครับคุณแฮร์รี่ เพราะงั้น ผมไปก่อนนะ'

 

.

.

.

.

.

 

ผมถอนริมฝีปากออกมา ใบหน้าฉายความงงอย่างเห้นได้ชัด นี่คือ สิ่งที่ตอนนั้นแฮร์รี่อีกคนพยายามบอก แฮร์รี่ที่อ้างว่าเป็นผม เหมือนเขาจะไม่ได้อ้างซะแล้ว.....ผมหลงรักเขาจริงๆด้วย ผมค่อยๆเผยยิ้มออกมา

 

"แฮร์รี่ ฉันรักนาย" ลูอิสพูดก้มหน้างุด

 

"ฉันก็รักนาย บูแบร์" ผมดึงตัวคนตรงหน้ามากอด

 

ขอบคุณนะแฮร์รี่ ที่มาบอกผม 

 

 

I am already fall in love with him.~

 

ตอนแรกlarryค่ะ 

@kataikukkuk

ไม่เอาด่าแรงนะ 5555555

:) Shalunla