วน - กอล์ฟฐา

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่11 : Tea

#Tea



.

.






" พี่เอ้กกี้คะ สวัสดีค่ะ "

"อุ้ย น้องฐาคะมาไว๊ไวนะคะเนี่ย อีกตั้งครึ่งชั่วโมงครึ่งเลยนะคะ ถึงจะเริ่มเตรียมตัวแล้วเริ่มถ่ายประมาณเที่ยงอะคะ 
น้องฐาไม่ได้ดูในตารางนัดเหรอคะ " สาวประเภทสองพูดทักทายดาราสาวสวยที่จะมาถ่ายหน้าปกนิตยสาร

เมื่อเห็นว่าร่างบางเดินเข้ามาในสตูดิโอที่จะใช้ในการถ่ายปกของวันนี้ แต่ผิดแปลกไปตรงที่มาก่อนเวลานัดประมาณ
สองชั่วโมงได้ 

ร่างบางยิ้มหวานให้กับผู้ถามพลางเหล่มองร่างสูงที่ยืนเกาหัวอยู่ข้างๆ 


 “จริงๆฐาอ่านเวลานัดแล้วแหละค่ะ แต่คนไม่รู้เรื่องแถวนี้ บอกให้ฐามาไวๆ" ร่างสูงได้แต่ยืนยิ้มหน้าเจือนไม่พูด
อะไรต่อ ก็ใครมันจะไปรู้หละก็ร่างบางบอกมาแค่ว่า พรุ่งนี้มีถ่ายปกนิตยสารคู่ นิตยสารชื่อดังของทั้งต่างประเทศ
และประเทศไทย

เป็นงานสำคัญและให้เธอมาด้วย ถ่ายคู่กับใครทางทีมงานเก็บไว้เป็นเซอร์ไพร์ต และเรื่องเวลาแน่นอน พี่ฐาก็ทำ
ให้เธอเซอร์ไพร์ตด้วยการไม่บอกเหมือนกัน 


ร่างบางบีบจมูกกอล์ฟด้วยความหมันไส้ ก่อนจะถามสาวประเภทสองเกี่ยวกับคนที่จะมาถ่ายแบบคู่กันวันนี้
เรียกได้ว่าเป็นเอกลักษณ์ของนิตยสารแบรนด์นี้เลยก็ว่าได้ ทางแบรนด์จะทำการปกปิดข้อมูลของคนที่
จะมาถ่ายปกคู่กันเป็นความลับ 

 “พี่คะ แล้วคนที่ถ่ายปกคู่ฐาหละคะ" ฐาถามน้ำเสียงแสดงถึงความอยากรู้

“อ้อ น้องเขายังไม่มาเลยคะ พี่ไปก่อนนะคะ"

 “เอ่อ พี่คะ เดี๋ยว"  ประเด็นที่ร่างบางอยากรู้ไม่ใช่มาหรือยังแต่ อยากรู้ว่าเซอร์ไพร์ตดูโอ้ วันนี้ของร่างบางคือใคร
แต่ไม่ทันซะแล้ว พี่เอ้กกี้ ดันวิ่งไปนู่นแล้ว

ร่างบางนิ่งไปสักพักก่อนจะหันมาสบตาคนตัวสูง ยักคิ้วเล็กน้อยพลางยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะกระซิบแผ่วเบาที่
ข้างหูให้อีกคนได้ทำหน้าน้อยใจอย่างรู้สึกผิด  “เป็นไงละบอกให้รีบมา เขายังไม่ถ่ายกันเลย”

“กอล์ฟไม่รู้นี่นา" แต่พอเห็นสายตาท่าทางและความคิดเด็กๆแบบนั้นก็ทำร่างบางหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ 
ร่างบางอมยิ้มให้กอล์ฟเบาๆพลางจ้องลึกลงไปในแววตาของคนตรงหน้า แววตาที่เปลี่ยมไปด้วยความ


 ใส..ซื่อบื่อ และบริสุทธิ์


ฐาเอื้อมมือไปคล้องแขนอีกคนไว้ก่อนจะพูดเสียงออดอ้อน

“เด็กน้อย..ไปหาไรกินกัน ฐาหิวอีกและ" แต่ว่าใบหน้าของร่างสูงกลับมองเธอด้วยสายตาตกใจ 
อะไรของเขาอีกละเนี่ย ร่างสูงเอานิ้วจิ้มไปที่หน้าผากของฐาเบาๆอยู่หลายครั้ง ...ร่างบางอมยิ้มโดยที่เธอเองก็
ขัดขืนกอล์ฟไม่ได้ ไม่รู้ทำไม ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า 

เธอกำลังทำอะไรฉันอยู่เนี่ย....กอล์ฟ เมื่อเรียวทั้งสองข้างเลื่อนมาวางบนไหล่ของฐาก่อนที่ร่างสูงจะขยับใบหน้า
เข้าใกล้คนตัวเล็กกว่ามากขึ้น ก่อนจะพูดเฉลยออกมาหน้าตาย ให้ร่างบางได้รู้สึกหมันไส้..

“ฐายอมคุยกับกอล์ฟแล้ว ฐาไม่โกรธแล้วหรอ" ก็ถ้าร่างสูงจะความรู้สึกช้ามากขนาดนี้ ถ้าโดนคนหลอกไปปล้ำ
เช่นถ้าคนๆนั้นเป็นเธอ ... กอล์ฟจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย 

แต่จะว่าไปแล้ว เธอกำลังโกรธร่างสูงเรื่องน้ำชาสินะ

 .

 .

“โกรธเรื่องอะไรอะ" ร่างบางปั้นหน้าซื่อทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เพื่อรอดูปฏิกิริยาของอีกฝ่ายที่ไม่ยอมเขยิบหน้าออกห่าง
จากเธอสักที อีกทั้งยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้มากกว่าเดิมให้ร่างบางได้แกล้งแนบริมฝีปากบางของตัวเองกับกอล์ฟ
เบาๆ แต่ลืมอะไรไปไหมที่มันที่สาธารณะ

“ก็ฐาไม่ยอมคุยกับกอล์ฟ" ร่างบางตอบหน้าเรียบให้คนที่วางฟอร์มไม่รู้ไม่ชี้ต้องแอบอมยิ้มโดยไม่ให้ร่างสูงเห็น
ก่อนจะสวมบทบาทเดิมต่อ 

“เปล่าโกรธ ฐาแค่หึง” ฐาพูดด้วยหน้าตาเรียบเฉยพยายามที่จะไม่มองหน้าร่างสูงยิ่งเจอสายตาขี้สงสัยแบบนั้น
แล้วยิ่งรู้สึกทั้งเขินและทั้งตลกไปในเวลาเดียวกัน

“หึงไรอะ” ร่างบางสบสายตากับคนถาม แล้วตอบคำถามไปกวนๆแต่ล้วนมาจากใจ

 “หึงกอล์ฟไง หวงมากด้วย” ก็จริงใช่หรือเปล่า เธอหึงกอล์ฟ..หึงที่กอล์ฟยังคิดถึงแต่น้ำชา หวงมากด้วย..หวง
มากกลัวว่าสักวันร่างสูงจะจากเธอไปหาน้ำชา เธอไม่ได้พูดกวนหรอกนะ แค่พูดไม่หมดเท่านั้นเอง แต่เมื่อเห็น

ว่าคนตัวสูงจะเอ่ยปากถามอีก มือบางของฐาก็รีบเอื้อมมือไปปิดปากร่างสูงไว้ พลางส่งสายตาดุๆไปให้เป็นเชิง
ว่าให้หยุดถามได้แล้ว

“เลิกสงสัยได้แล้ว พาฐาไปหาอะไรกินที่ร้านนั้นหน่อย" ร่างบางคลายมือจากริมฝีปากบางก่อนจะขยับมือไป
คล้องแขนร่างสูงไว้ พลางชี้ไปที่ร้านอาหารตามสั่งที่อยู่ใกล้ๆกับสตูดิโอ แต่ว่าสายตาของกอล์ฟที่ส่งกลับมาให้
เธอ แทบทำให้เธออึ้ง มันเป็นสายตาที่ร่างบางแปลออกได้ว่า

สายตางอแง

เชื่อเถอะ ถึงแม้ว่าร่างบางจะเอาแต่ใจและขี้อ้อนขนาดไหน แต่พอเจอสายตาแบบนี้จากกอล์ฟบ้างทำเอาเธอ
ไม่สามารถละสายตาจากกริยาท่าทางแบบนั้นของกอล์ฟได้เลย ราวกับว่าตกอยู่ในภวังค์ความคิดไปชั่วขณะ
ในตอนนั้น

ร่างสูงพูดอะไรมายาวเหยียดแต่เธอก็ฟังไม่รู้เรื่องเลยสักนิด สมองมันไม่ประมวลผลแล้วแต่เท่าที่จับใจความได้
ก็คงจะประมาณว่า 'กอล์ฟกินไม่ไหวแล้ว' ละมั้ง


ร่างบางรวบรวมสติอีกครั้งก่อนจะพูดกับร่างสูงอย่างเอาแต่ใจ 

“แต่ฐาหิว” สีหน้าเรียบเฉยบีบบังคับให้กอล์ฟขัดขืนไม่ได้ ร่างสูงทำได้เพียงแค่ยืนหน้าหงอยอยู่อย่างนั้นสุดท้าย
ก็คงต้องตามใจร่างบางอยู่ดี

“ อีกอย่างฐาบอกว่าฐาจะกินไม่ได้ให้กอล์ฟกินสักหน่อย" ยิ่งกอล์ฟทำหน้าหงอยแค่ไหนร่างบางก็อยากจะแกล้ง
มากขึ้นเท่านั้น ร่างบางเขย่งขึ้นไปหอมแก้มร่างสูงเมื่อเห็นว่าอีกคนยืนนิ่งไปพร้อมกับพูดเสียงอ้อนสุดชีวิตเท่า
ที่เคยทำมา

"น้า กอล์ฟนะ" ร่างสูงจ้องหน้าคนตัวเล็กนิ่งก่อนจะพยักหน้าด้วยรอยยิ้มร่างบางรู้อยู่แก่ใจสุดท้ายแล้วกอล์ฟต้อง
ยอมแพ้ลูกอ้อนเธอ
 

 















" ฐาไม่กินเหรอ "คนตัวสูงพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าตั้งแต่ที่เข้ามาฐาไม่ได้สั่งอะไรเลยสักอย่าง ในขณะที่เธอทั้งกินทั้งสั่ง
จนนี่ก็จานที่สองเข้าไปแล้ว จากที่ตอนแรกร่างบางที่หิวๆแต่พอเห็นกอล์ฟกินอย่างนั้นแล้วกลับรู้สึกอิ่มกว่าจะ
มานั่งกินอาหารตามสั่งตั้งเยอะ ร่างบางนั่งเท้าคางแล้วอมยิ้มออกมาเบาๆให้กับคนตรงหน้า


"อยากนั่งดูกอล์ฟกิน "


" ไม่กินแล้วชวนกอล์ฟมาทำไมงะ " ร่างสูงพูดทั้งๆที่อาหารยังเต็มปากอยู่ แถมยังตักคำใหม่เข้าปากไปอีกยังจะ
ถามอีกนะทั้งๆที่ตัวเองก็กินอยู่ไม่ใช่หรือยังไงกัน



" ชวนมาดูกอล์ฟกินไง บอกไม่หิวแต่กินไปสองจานแล้ว "ร่างบางพูดแซวคนตัวสูง เห็นร่างสูงดูจริงจังกับการ
กินอาหารอย่างนี้แล้วมันอดไม่ได้เลยที่จะรู้สึกเอ็นดูและโคตรจะหมันไส้

" ไมกินเผ็ดจังอะกอล์ฟ อยู่ที่บ้าน ฐาไม่เห็นกอล์ฟกินเลย" ที่ร่างบางเห็นคือในจานของกอล์ฟเต็มไปด้วยสีแดง
จากพริก แค่ดูก็รู้ว่าต้องเผ็ดมากอย่างแน่นอน แต่ว่า ตั้งแต่นั่งดูมาก็ยังไม่เห็นร่างสูงจะแสดงกริยาท่าทางว่าเผ็ดแม้
แต่นิดเดียว น้ำก็ไม่ได้ดื่ม หนำซ้ำนี่ก็จานที่สองเข้าไปแล้ว คนหรือเปล่า



"ก็ฐาไม่กินเผ็ดไม่ใช่เหรอ" กอล์ฟหยุดกินแล้วถามร่างบางเสียงใสให้ร่างบางยิ้มแก้มปริออกมา แล้วร่างสูงมารู้
กับเธอตอนไหนกันหละว่าเธอกินเผ็ดไม่ได้เพราะร่างบางก็ไม่เคยบอกกอล์ฟด้วยซ้ำ...ร่างบางจับแก้มกอล์ฟ
เบาๆแทนคำตอบใดๆ



" ชอบกินเผ็ดหรอ "

ร่างสูงเงยหน้าขึ้นสบตากับร่างบางอีกครั้ง พยักคิ้วอย่างกวนอารมณ์

" ไม่อะ แต่มีคนบอกว่ากินเผ็ดแล้วจะผอม " แต่แทบในทันทีที่สิ้นประโยคนั้น ร่างบางเอื้อมมือไปคว้าช้อนของ
กอล์ฟมาแล้วตักข้าวในจานร่างสูงคำใหญ่ เอาเข้าปากทันที ราวกับทำร้ายตัวเองในวินาทีแรกร่างบางรู้สึกว่าลิ้นมันชา
ไปหมด

ก่อนจะค่อยๆเพิ่มความเผ็ดยิ่งขึ้น มือบางคว้าแก้วน้ำมาดื่มแต่ยิ่งดื่มก็ยิ่งเผ็ด ฤทธิ์ความเผ็ดทำให้ฐาต้องร้องซี๊ด
และน้ำตาไหลออกมา โดยสิ่งที่ร่างสูงทำ กลับเป็นแค่การนั่งหัวเราะคิกคักให้เธอเท่านั้น 

 

“ นี่ !!" ร่างบางตีไปที่แขนของร่างสูงด้วยความโมโหเผ็ดแล้วยังต้องมาโมโหคนอีก

" เด็กไร้สาระเท่านั้นแหละที่เชื่อของคำพูดพรรณนั้น" ด้วยความเผ็ดอะไรๆในตอนนี้ก็เหมือนกับว่าเป็นเรื่องงมงาย
ทั้งนั้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็เป็นร่างบางเองนั่นแหละที่เชื่อคำพูดของ คนตัวสูงแล้วลองตักมาชิมเอง ถ้ารู้ว่าเผ็ดขนาดนี้

ถึงจะผอมก็ไม่เอาหรอก แล้วยิ่งเธอเองเคยกินเผ็ดครั้งสุดท้าย ก็ตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ให้มากินอีกตอนนี้
ลิ้นมันคงจะรับไหวหรอกนะ




" แล้วฐากินทำไมอ่า"คนตัวสูงพูดอย่างเป็นห่วง แต่ในสายตาของฐาตอนนี้ กอล์ฟกำลังจะกวนอารมณ์เธอ
ร่างบางลุกขึ้นตบโต๊ะอย่างอารมณ์เสีย ไม่น่าให้ร่างบางกินเผ็ดเลยแหะ..



" เถียงหรอ ทำไมมีปัญหารึไง “ ฐาจ้องตาอีกฝ่ายนิ่งท่ามกลางสายตาบางคู่ของคนที่นั่งกินอยู่รอบๆโต๊ะเธอ
แต่ร่างสูงกลับทำเมินเป็นไม่สนใจเธอแถมยังอมยิ้มหน้าบานแล้วกินต่ออีก ถ้าเป็นคนอื่นมาทำอย่างนี้ใส่เธอ

ตอนกำลังโมโหแบบนี้เธอคงจะด่าไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่เพราะเป็นกอล์ฟร่างบางเลยทำได้แค่นั่งที่เหมือนเดิม



" ที่หลังอย่ากินนะ.."
ยิ่งเห็นร่างสูงจ้องเธอมาเป็นระยะยิ่งทำให้ฐาเริ่มใจเย็นลง ยิ่งเวลาผ่านไปความเผ็ดยิ่งบรรเทา ร่างบางสงบ
สติอารมณ์เป็นปกติอีกครั้ง

“ ที่กอล์ฟถามเมื่อกี้ ฐากินเพราะอยากให้คนน่ารักแถวนี้ถามไง" ผ่านไปเกือบห้านาที จู่ๆร่างบางโผลงคำตอบ
ออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่ยังมีคนที่ยิ่งกว่าร่างบาง คือคนซื่อบื่อคนนี้แหละ..ที่ไม่รู้แม้แต่ว่าร่างบางหมายถึง
ตนเอง

" ใครอะ " ร่างสูงถามขึ้นด้วยความสงสัยจริงๆมาจากใจ ให้คนโดนถามได้กรอกตาไปมาอย่างขัดใจ
ก่อนจะแลบลิ้นทำท่าทางประหลาดๆกับเสียงหลอนๆให้ร่างสูงได้ดู



" ผี~ " คนตัวสูงยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดปากตัวเองพร้อมทำท่าทางหวาดกลัวได้น่าหมันไส้สุดๆ จนทำให้
ร่างบางต้องหลุดขำออกมาแล้วตีไหล่กอล์ฟเบาๆ

" จะบ้ารึไง " สองเสียงประสานกันหัวเราะออกมากับท่าทางที่ทั้งฐาและกอล์ฟแกล้งทำ ทำไมฐาจะไม่รู้ว่า
ร่างสูงไม่กลัวผี ยิ่งเห็นร่างสูงหัวเราะคิกคักไม่หยุดหัวใจคนบางคนกลับยิ่งผลิบานอย่างมีความสุข ถ้าเป็นไปได้

แทบอยากจะหยุดเวลาไว้เลย..เพราะไม่รู้ว่าเธอจะมีความสุขกับกอล์ฟแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน มีความสุขกับ
ของที่ไม่ใช่ของตัวเอง มันต้องมีวันทวงคืน


" แล้วกินเข้าไปได้นะเผ็ดขนาดนั้น สาธุ ฐาแช่งเลยให้กอล์ฟท้องเสีย" ร่างบางยกมือไหว้ก่อนที่ทั้งสองจะจัดการ
กับค่าอาหารแล้วเดินกลับเข้าไปที่สตูดิโอ





.
.


















แต่ก่อนที่จะเข้าสตูดิโอ เหมือนกับว่าใครบางคนจะเจอปัญหาอย่างที่โดนแช่งไปเมื่อตะกี้เข้าซะแล้วหละ ..ท้องเสีย
ท้องของร่างสูงแสบและปั่นป่วนไปหมด เมื่อผ่านหน้าห้องน้ำทำให้ร่างสูงต้องรั้งร่างของฐาที่กำลังจะเข้าสตูดิโอไว้
เบาๆ เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาบริเวณใบหน้า ตอนนี้ร่างกายของกอล์ฟขนลุกไปหมดแล้ว

" ฐา ..เดี๋ยวฐาไปก่อนเลยนะ กอล์ฟไปเข้าห้องน้ำก่อนนะไม่ไหวแล้ว " คำพูดนั้นทำเอาร่างบางยิ้มออกมาอย่างรู้สึก
สะใจ
" สมน้ำหน้าาาาา เร็วๆละฐาจะยืนรอตรงนี้" ได้ยินอย่างนั้นร่างสูงก็พยักหน้ารับรัวๆก่อนจะรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ
ทันที


ผ่านไปเกือบๆจะสิบห้านาทีแต่ร่างสูงก็ไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาสักทีให้คนที่นั่งรอยืนรอต้องรู้สึกอารมณ์เสียนี่
ตกส้วมไปแล้วหรือเปล่านะ
" ช้า ช้าช้าช้า "

แต่ก่อนที่ฐาจะตัดสินใจไปตามร่างสูงกลับมีเสียงเรียกของใครบางคน ฉุดรั้งเธอไว้

" น้องฐาค๊าอยู่นี่เอง พี่หาตั้งนานรีบเข้าไปข้างในเร็วค่ะ เดี๋ยวพี่แต่งหน้าทำผมให้นะคะ" พี่เอ้กกี้คนเดิมกล่าว
อย่างร้อนรนฐาที่คิดจะปฏิเสธในตอนแรกแต่เมื่อแยกงานกับธุระส่วนตัวออกแล้ว ก็ต้องเลือกจะทำงานที่

เรารับปากว่าจะทำก่อนเป็นอันดับแรก ร่างบางถอนหายใจอย่างหมดหนทาง ก่อนจะช่างใจจากร่างสูง
แล้วเดินเข้าสตูดิโอไปในที่สุด





ในห้องแต่งตัวร่างบางนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ ใบหน้าสวยผ่านการแต่งเติม รองพื้นและเครื่องสำอางถูกชะโลมไปทั่วทั้งหน้า
เพื่อใช้ในการถ่ายปกนิตยสารของวันนี้ แม้จะนั่งอยู่เฉยๆแต่ภายในจิตใจกลับยังพะวงเรื่องร่างสูง

อยู่ไม่น้อย ถ้าให้ฐาเดาสถานการณ์ก็คงจะประมาณว่าตอนนี้กอล์ฟคงออกมาจากห้องน้ำแล้ว ..แต่ยืนรอเธออยู่ตรง
หน้าสตูดิโอแน่ๆ


แต่ทำยังไงได้เธอก็หวังไว้ได้แค่ว่า ขอให้ร่างสูงมีไหวพริบสักนิดแล้วคิดได้ว่าควรจะเข้ามาข้างใน ก่อนที่จะเสร็จ
งานของวันนี้ก็แล้วกัน




" พี่เอกกี้คะแล้วคนที่ถ่ายแบบคู่ฐาหละคะ ตกลงแล้วเขาเป็นใครเหรอคะ" ประโยคท้ายร่างบางพูดเหมือนกระซิบ
ไถ่ถามสาวประเภทสองที่กำลังแต่งหน้าให้เธอจวนจะเสร็จ แต่คำตอบของเขาก็ไม่ทำให้ฐารู้อะไรเพิ่มเติม
มากเท่าไร

"พี่ว่าน้องฐาลุ้นเองดีกว่าค่ะ ตอนนี้น้องเขากำลังแต่งตัวอยู่นะค่ะเดี๋ยวอีกสักพักก็ออกมาแล้ว " ยิ่งรู้สึกไม่ดี
เข้าไปใหญ่ที่ปล่อยให้คนอื่นรอ.. รู้สึกไม่ดีเลยที่เอาธุระส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน




" พี่คะ ฐาขอโทษจริงๆค่ะที่ฐามาช้า "



" ค่ะไม่เป็นไรหรอก งั้นเดี๋ยวพี่ไปดูชุดมาให้ก่อนนะคะ " เอ้กกี้ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะลุกออกไป ร่างบางหลับตาลงเบาๆ
เพื่อรวบรวมสติและสมาธิให้การทำงานเสร็จลงได้ด้วยดี แต่เสียงนึงปลุกเธอให้หลุดพ้นออกจากภวังค์




" เอ่อ ขอโทษนะคะ ใช่คนที่มาถ่ายปกวันนี้หรือเปล่าคะ " เสียงหวานจับใจปลุกให้ร่างบางลืมตาขึ้นมามองเจ้า
ของเสียง ใบหน้าหวานไม่แพ้เสียงถูกเติมแต่งด้วยเครื่องสำอางที่มีความหนักเบาคล้ายคลึงกับใบหน้าเธอเป็น
ลักษณะของคอนเซปหน้าปก ทำให้เธอต้องเอะใจ




" อ้อใช่คะ หื้อหรือว่าคุณ.. " ร่างบางพยักหน้า ก่อนจะชี้นิ้วเป็นเชิงถาม..



" ค่ะคนที่จะถ่ายปกคู่กันไงค่ะ “ ร่างเพรียวตอบอย่างเรียบง่ายเป็นกันเอง พลางยิ้มหวานอย่างมีเสน่ห์ให้กับฐา
รอยยิ้มที่ใครได้เห็นเป็นต้องละลาย แต่กับฐาที่มีเจ้าของหัวใจแล้วอาจเป็นข้อยกเว้น ร่างบางใช้สายตาไล่ไป
ยังร่างกายของ เจ้าของยิ้ม นอกจากจะสวยแล้วยังหุ่นดีมากด้วย

“ โห หุ่นดีจัง อิจฉาอะ”


“ขอบคุณมากนะค่ะ แต่หน้าอกก็สู้คุณไม่ได้นะคะเนี่ย " ร่างเพรียวพูดติดตลก ทำให้ใบหน้าของร่างบางร้อนผ่าว
ขึ้นมากับคนที่ยังไม่สนิท..แล้วมาพูดอย่างนี้บางทีก็เขินเป็นเหมือนกันนะ 

" แล้วรอชุดอยู่เหรอคะ”

“ค่ะ แอบกลัวนะเนี่ยว่าจะใส่ไม่ได้ "





และอีกหลายต่อหลายเรื่องที่สองสาวเม้าส์กันมันส์อย่างไม่รู้จบด้วยความที่ร่างเพรียวมีความอัธยาศัยดีทำให้
ทั้งฐาและเธอสนิทกันอย่างรวดเร็ว จนลืมแม้กระทั่งจะถามชื่อกันด้วยซ้ำ กว่าจะรู้ตัวก็เกือบสิบนาทีได้

 .

“ตายละ คุยกันมาตั้งนานยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลย ชื่อฐา นะคะขอโทษนะ  ฐายังไม่รู้จักชื่อคุณเลย” 
แล้วก็เป็นร่างบางที่นึกขึ้นได้ก่อน จึงรีบไถ่ถามอีกคนทันทีซึ่งดูเหมือนว่าร่างเพรียวก็จะลืมเช่นกัน

“อ่าขอโทษนะคะ ลืมแนะนำตัวเหมือนกันเลยค่ะ" 

แต่ก่อนที่ร่างเพรียวจะได้แนะนำตัวกลับเสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงของใครบางคนที่เข้ามา ทำให้ร่างบาง
และร่างเพรียว ..ที่กำลังจะแนะนำตัวหันมาสนใจกับบุคคลที่โผลมผลามเข้ามาใหม่ทันที 



"อ้าวกอล์ฟ" ร่างบางพูดขึ้นยิ้มๆอย่างคิดไม่ถึงว่ากอล์ฟจะหาเธอเจอก่อนงานจะเลิก แต่ร่างสูงกลับตอบแทนเธอ
ด้วยความเงียบเท่านั้นหนำซ้ำ นัยน์ตาของกอล์ฟกลับมองผ่านเธอไปยังผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ ให้ร่างบาง
ได้มองตามหน้าของร่างเพรียวที่ตอนนี้ก็กำลังสบตา

กับกอล์ฟอยู่เช่นเดียวกัน ฐาสังเกตเห็นได้ว่าใบหน้าของร่างสูงขึ้นสีแดงระเรืออย่างปกปิดไม่ได้ แววตาของ
กอล์ฟคลับคล้ายคลับคาว่ากำลังสับสนปนกังวล ก่อนที่ร่างสูงจะปริปากพูดคำๆนึงออกมา คำที่เฉลยคำตอบ
ทุกอย่าง คำที่...แทบจะ ฆ่าหัวใจของ ..ใครบางคน


สิ่งที่ฐากลัวมันกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว

.
.


" น้ำชา " 

- - - - - - - - - -

กลับมาจนได้ ก็ไรท์แพ้ใจคนอ่านอะ คือหลังจากที่ดราม่าไปตอนที่แล้ว
มีคนให้กำลังใจเยอะมาก คือเราก็ไม่อยากเล่นตัวให้รอนานนะ ได้ฟังจากหลายๆ
ความเห็นแล้วก็แบบอื้ม เก็บไปคิดนะ ..พูดได้เต็มปากอะที่กลับมาเพราะ กำลังใจ
จากรีดเดอร์และคนอื่นๆที่สำคัญไม่แพ้กัน ดราม่าไว้ซะเวอร์เลยตอนที่แล้ว -w-
มันเป็นอารมณ์ตอนนั้นจริงๆ แบบท้อโฮก อะไรแบบนี้ แต่ว่าขอบคุณนะคะ



 

เม้าส์มอย twitter

ในทวิตเตอร์นี่หลายคนที่ยินดีรอ ทั้งมีคนที่เร่งให้อัพนี่ก็นะ 555 รักฉันมากละสิ #งื้ออ
ขอบอกอะไรอย่างนึงได้มั้ยอะ จะด่าอะไรก็ได้นะ แต่ได้โปรดเถอะอย่าด่าว่าเรา หื่น
แบบโดนด่าแทงใจดำแบบนี้มันโคตรจะเจ็บอะ คือตอนนี้พยายามจะเลิกหื่นแล้วนะเพื่อ
ใครบางคน #ออกสื่อฝุด #แต่จริง อย่าพึ่งตัดสินเราจากภายนอกนะเออพวกเธอ
ถ้าจะดูเราให้ดูจากฟิค จะเห็นว่าเราหลีกเลี่ยงที่จะแต่ง NC มากหรือถ้าจะแต่งสนอง?
ก็แต่งให้มันเหลื่อมๆคำว่า จับกด เพราะเราไม่ได้มองว่าความรักกับความใคร่
เป็นเรื่องเดียวกัน ? #พูดจริง เห็นหื่นแบบนี้อะ แต่แต่งฟิคให้เศร้า ?
หื่นๆนี่ทำไม่ได้จริงๆนะ ........ ความจริงแล้ว เราเป็นคนเศร้ากว่าที่ใครหลายคนคิดนะ


หื่น นี่ ไม่ใช่เราเลย #หรอ
ปล.อีกเรื่องเด็ด ได้ยินมาว่าตัวพี่ฐาหอมมากกก งื้อ..เอาตรงๆอยากดมมากเลยงะ
จะใช้ศัพท์อะไรให้ดูไม่น่าเกลียดดีอะ.. เอาเป็นว่า อยากกอดที่ฐามากงะ

งื้อ -/- ตอนนี้คลั่งพี่ฐามากจริงๆ 


 

:)  Shalunla