คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่10 : ภาวะว่างเปล่า
"ฐา" ร่างสูงเรียกชื่อคนที่กำลังงัวเงียตื่นอยู่บนเตียงแผ่วเบา ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงทอดสายตาจ้องมองอีกคนพลาง
ถามคำถามเชิงเตือนกับอีกคน
" วันนี้ฐาถ่ายนิตยาสารไม่ใช่เหรอ "
" ไม่ไป "
คนตัวเล็กบนเตียงลืมตามองอีกฝ่ายแล้วเขยิบหัวไปหนุนตักร่างสูง พูดเสียงแผ่วเบาออกมาอย่างเอาแต่ใจ พลางจ้อง
หน้าคนตัวสูงนิ่งภายในแววตาเอ่อล้นไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย กอล์ฟยิ้มออกมาน้อยๆแล้วลูบหัวร่างบาง
" ฐาเอาแต่ใจ "
.
.
" ไม่อยากถ่ายเลย ไม่ไปได้มั้ย " ร่างบางพูดด้วยภายในใจที่เจ็บแปลบ
" ไม่สบายหรือเปล่า "
" ฐาอยากอยู่กับกอล์ฟอะ " ร่างบางซุกหน้ากับหน้าท้องของร่างสูงพลางใช้แขนทั้งสองข้างโอบที่เอวบางอย่าง
หวงแหนราวกับเป็นเจ้าของคนในอ้อมกอด
" กอล์ฟก็ไปกับฐาเหมือนทุกครั้งไง "
" ไม่รู้ดิ ครั้งนี้ไม่อยากให้ไปเลย ไม่ดิอยากอยู่กับกอล์ฟแต่ไม่อยากให้กอล์ฟไป " น้ำเสียงหวานถ่ายทอดทุกๆ
ความรู้สึกให้กับร่างสูง ความรู้สึกของผู้หญิงคนนึงที่ดูเป็นคนเอาแต่ใจ ผู้หญิงที่ต้องการความรักและความรักนั้น
ต้องมาจาก กอล์ฟ คนเดียว ไม่ใช่ใครก็ได้ เธอคงจะเป็นคนที่งี่เง่า ไม่มีเหตุผลมากสินะ แต่เชื่อเถอะที่เธอทำไป
ทั้งหมดเพราะเธอ รัก และหวงกอล์ฟมากแม้รู้ทั้งรู้แก่ใจว่าจะไม่ใช่ ของๆตนเอง
กอล์ฟ ผู้หญิงที่เป็นของๆน้ำชา.. เหตุการณ์เมื่อคืนมันฟ้องดังว่าร่างสูงที่เธอกำลังหนุนตักอยู่ ไม่เคยลืมผู้หญิง
คนนั้นและไม่รู้ว่านานแค่ไหนกว่าที่ใจของกอล์ฟจะเปิดรับเธอ
“ น้ำชา น้ำชา ฮึก อย่าทิ้งกอล์ฟ” เสียงละเมอของร่างสูงบนเตียงปลุกให้อีกคนต้องลืมตาตื่นขึ้นมา แค่ได้ยินแต่
ราวกับถูกมีดกรีดลงมาที่กลางใจ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่กอล์ฟละเมอถึงใครคนนั้น แต่ครั้งแรกกับครั้งนี้
มันต่างกันที่หัวใจ ของเธอเอง ต่างกันที่ตอนนี้หัวใจของร่างบาง กำลังเต้นเพื่อ รัก กอล์ฟอยู่
มือบางของคนเพ้อดึงร่างบางเข้ามากอดอย่างไม่รู้ตัว ริมฝีปากบางยังคงร้องเรียกชื่อผู้หญิงคนเดิมๆซ้ำๆ
“เค้าคิดถึงน้ำชานะ” ให้ร่างบางได้เฝ้าแต่ถามตัวเองว่าจริงๆแล้วตอนนี้
ใจร่างสูงกำลังกอดใคร
" ฮึก " ร่างบางกอดตอบอีกคน เสียงสะอื้นของทั้งสองประสานกัน แววตาของร่างบางมีน้ำใสๆเอ่อล้นเต็มไปหมด
จนไหลลงมาอาบแก้ม ราวกับจะร้องไห้แข่งกับคนที่ละเมอไม่มีสติ ในสถานการณ์แบบนี้เธอควรทำตัวอย่างไร
ทุกอย่างมันตอบได้ชัดเจน
เธอก็แค่คนมาที่หลัง เป็นแค่ตัวแทนของน้ำชาตัวแทนที่ไม่เคยได้ใจกอล์ฟเลย
“อยู่กับเค้าตลอดไปนะ น้ำชา”
ร่างบางเอามือปิดปากตัวเองกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้อีกคนได้ยิน ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปหมด ทำไมทำไม
ทำไมไม่เป็นเธอที่กอล์ฟรัก ทำไมไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้
“อย่าทิ้งเค้าไปอีกนะ ”
" ไม่ไปไม่ได้นะ " ร่างสูงทอดเสียงหวานขึ้นมาเมื่อเห็นว่าอีกคนเงียบไป เรียกสติคนตัวเล็กให้กลับมาจากภวังค์
ถ้าเธอหูไม่ได้ฝาดไป เสียงอ้อนๆแบบนั้นต้องเป็นของกอล์ฟแน่นอน เสียงแบบนั้น ละลายใจร่างบางให้ต้องแอบ
อมยิ้มออกมา
" งั้นลองคิดสิว่าจะทำยังไงให้ลุก " ฐาเลื่อนมือที่โอบเอวขึ้นไปคล้องไว้ที่คอของร่างสูงที่ทำหน้างุนงง ก่อนที่
ริมฝีปากบางจะบอกเฉลยคำตอบ คำตอบที่มีวิธีการทำที่ง่ายๆแต่คนทำต้องเป็นกอล์ฟเท่านั้น สำเนียงภาษาอังกฤษ
ชัดเจนกับสายตาหวานเยิ้มส่งไปให้ร่างสูงเป็นเชิงบอกให้รู้
“Morning kiss”
ไม่ต้องรอนานไปกว่านี้ ร่างสูงปัดผมหน้าม้าพลางก้มลงมาจุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากของคนบนตัก
“อ้า ชื่นใจแต่ลุกไม่ขึ้นอ่าทำไงดี สงสัยที่หน้าผากอย่างเดียวจะไม่พอ " ร่างบางยิ้มบางๆอย่างเจ้าเล่ห์มอง
ดูก็รู้ว่าโดนคนแก่กว่าแกล้งเอาซะแล้ว
“ ฐาอ่า”
" ตรงนี้ๆสองข้างเลย " ร่างบางชี้นิ้วไปที่แก้มเนียนใสของตนเองเป็นเชิงบอกคนตรงหน้าให้หอมฟ้อดดแก้มใสๆ
ของเธออีกสองที
“ลุกไม่ขึ้นเลย สงสัยต้องที่ปากละมั้ง” ฐาพูดแกล้งทำหน้าเขินให้อีกคนต้องยอมแพ้แล้วประทับริมฝีปากบางกับ
ริมฝีปากของเธอ
.
.
“ก็ยังลุกไม่ขึ้นอยู่ดี” ร่างบางคลายวงแขนจากต้นคอของคนตัวสูง ฟุบหน้าลงกับหมอนแล้วลอบยิ้มออกมาโดย
ที่อีกฝ่ายไม่ทันเห็นปล่อยให้คนที่พึ่งเสียจูบให้ฐาขมวดคิ้วมองร่างบางอย่างขัดใจก่อนที่ร่างสูงจะใช้นิ้วเรียวยาว
จิ้มรัวๆไปที่เอวบางของอีกคน ให้ต้องสะดุ้งสุดตัวแล้วรวบตัวร่างบางมากอดไว้มือบางยังคงจั๊กจี้ต่อแทบทำให้
คนถูกจี้หายใจไม่ทัน
“กอล์ฟฟฟ พ พอแล้ว ฮ่าๆ ปล่อยน้าายัยเด็กบ้า ” ร่างบางดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของร่างสูงนอกจากตอนนี้กอล์ฟจะ
ทำให้เธอจั๊กจี้แล้วยังทำให้เขินอีก
อยู่ดีๆก็มากอดเด็กนิสัยไม่ดี
แต่ก็แทบจะต้องมนต์เมื่อนัยน์ตาคู่สวยมาประจบกับดวงตาเป็นประกายของร่างสูง ใบหน้าเรียบเฉยแสดงออก
ชัดถึงความไม่ยอมแพ้กลับเร่งจังหวะหัวใจของฐาให้เพิ่มมากขึ้น สบตานิ่งนานจนร่างสูงเอ่ยปากพูดออกมา
“ไม่ปล่อย ถ้าฐาไม่ลุก” ไม่มีท่าทีว่าอีกคนจะเลิกจ้องคนในอ้อมแขนแม้แต่น้อยหนำซ้ำยังกอดรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม
แต่เพราะแววตาแบบนั้นสายตาแบบนั้นแหละ ที่ทำให้หน้าของร่างบางร้อนผ่าวขึ้นมา อยากจะเลิกจ้องแต่ทำไม่ได้
จนต้องยอมแพ้ในที่สุด
ใจมันบอกแบบนั้น
“ โอเคโอเค ยอมแล้วก็เลิกจ้องได้ปะ” เสียงของร่างบางสั่นเครือด้วยความเขินก่อนจะขยับตัวหลุดออกจากร่างสูง
ที่คลายอ้อมกอด กอล์ฟยิ้มหวานออกมารอยยิ้มที่ไม่ว่ามองกี่ทีก็ยังรู้สึกดีกับมันทุกครั้ง
“อุ้มหน่อยดิ เมื่อคืนฐานอนไม่หลับ ฝันร้าย " ท้ายประโยคร่างบางพูดแผ่วเบา ความเศร้าถูกฉายขึ้นในแววตา
เพียงเสี้ยววินาที
" ฝันอะไรหรอ "
" เลิกถามได้ละ อุ้มไปห้องน้ำหน่อย” ร่างบางเลี่ยงตอบพลางลุกขึ้นไปโอบคออีกคนไว้โดยที่คนตัวสูงยังคงปรับ
ตัวไม่ทัน
“ เอ้า เร็วๆดิเดี๋ยวก็ไปสายพอดี” ร่างสูงพยักหน้าเบาๆก่อนจะช้อนตัวฐามาอยู่ในมือทั้งสองข้างอย่างง่ายดาย
จนเป็นคนที่ถูกอุ้มเองที่ร้องออกมาอย่างตกใจ แต่เจอสายตาไร้ความรู้สึกของกอล์ฟแล้วก็กลับพูดอะไรไม่ถูก
“ไม่หนักรึไง” ร่างบางพูดเสียงเรียบ ถ้ามาคิดประมวลดูแล้วไม่แน่ว่าเธออาจจะหนักกว่ากอล์ฟด้วยซ้ำกอล์ฟนิ่ง
ไปสักพักก่อนตอบด้วยรอยยิ้ม แต่คำตอบของร่างสูงกลับทำให้หัวใจของฐากระตุกวูบด้วยความเจ็บปวด
“ไม่อะ ขนาดน้ำชากอล์ฟยังเคยอุ้มเลย”
ยิ่งเห็นแววตาที่สดใสและดูมีความหวังต่างกับตอนสนทนากับเธอยิ่งรู้สึกเจ็บ
“ปล่อย..”
“บอกให้ปล่อยไม่ได้ยินเหรอ” จู่ๆอารมณ์ของร่างบางก็พุ่งขึ้นมาอย่างที่ทำเอาอีกคนไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ต้องจำยอม
วางร่างบางลงแต่โดยดี ใบหน้าหวานจ้องหน้าร่างสูงเนิ่นนานด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะตัดสินใจเดินหนี
แต่มือบางกลับถูกอีกคนรั้งเอาไว้พร้อมคำพูดที่ไม่รู้อะไรเลย
“ฐาเป็นอะไรเปล่า”
ร่างบางสะบัดมือออกไม่สบตากับคนตัวสูงสรรพนามที่ใช้แทนเธอและกอล์ฟเปลี่ยนกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน
“ไม่ต้องยุ่งหรอก ฉันจะอาบน้ำแล้วเธอจะทำอะไรก็ไปทำ” ร่างบางหาเหตุผลที่ดูเหมาะสมที่สุดพยายามหลับตา
กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล ก่อนจะหันไปพูดกับกอล์ฟอีกครั้งอย่างตัดพ้อ น้ำตาเอ่อล้นอยู่ข้างในตา
“ไม่ต้องมา ..สนใจคนอย่างฉันหรอก”
ทำไมพูดอะไรถึงไม่แคร์ความรู้สึกของคนที่รักบ้างเลยกอล์ฟ...
“ฐา..”
รถคันหรูเคลื่อนที่ออกจากบ้านมาได้สักพัก แต่กลับไม่มีบทสนทนาอะไรเกิดขึ้นระหว่างฐาและกอล์ฟที่ทำหน้าที่
เป็นคนขับรถให้ร่างบาง บรรยากาศที่ชวนให้อึดอัดในตอนเช้าแบบนี้..ไม่ดีเอาซะเลย จนรถติดไฟแดงทำให้กอล์ฟ
ที่แอบลอบมองอีกคนที่หันหน้าไปอีกทางได้เปิดบทสนทนาขึ้น
“ ฐาโกรธกอล์ฟรึเปล่า ทำไมไม่คุยกับกอล์ฟเลย” ความจริงคือหายโกรธตั้งนานแล้วแต่แค่ปากไม่รู้ว่าควรจะ
พูดอะไรออกไป ร่างบางหลับตาลงช้าๆก่อนจะทำฟอร์มแกล้งหลับ
“ฐา” ร่างสูงเอื้อมมือไปจับแขนอีกคนก่อนจะเห็นว่าอีกคนไม่ได้ยินทุกคำที่ตนพูดไป ? ก็ปล่อยมือออกก่อนจะ
จ้องมองใบหน้าร่างบางเนิ่นนาน มือเรียวจิ้มไปบนใบหน้าของฐาเป่าลมเบาๆที่หน้าม้าของอีกคน แล้วหัวเราะร่า
อย่างชอบใจ ให้คนที่แกล้งหลับรู้สึกหัวเสียขึ้นมา อยากจะลืมตาขึ้นมาซะตอนนี้เลย แต่ว่าก่อนที่จะหมดความ
อดทน..
จุ้บบบ
ริมฝีปากบางของกอล์ฟจุ้บเบาๆที่แก้มเนียนใสของคนตัวเล็กแล้วยิ้มออกมา ร่างบางแทบช็อคกับสัมผัสที่กอล์ฟให้
ไม่ลืมตาก็รู้ว่าหน้าแดงขนาดไหน
ก่อนที่กอล์ฟจะทำอะไรไปมากกว่านั้น เสียงแตร์รถของรถคันข้างหลังดังขึ้นปลุกสติให้ร่างสูงมองไฟจราจรที่
เปลี่ยนสีเป็นสีเขียวแล้วในตอนนี้ กอล์ฟผละตัวออกจากร่างบางที่นั่งตัวเกร็งแล้วขับรถต่อไป
ฐาถอนหายใจพรางลอบอมยิ้มออกมา แล้วตีแขนกอล์ฟเบาๆ
“ลักหลับคนอื่น เด็กบ้า”
“ก็ฐาแกล้งหลับไง”ร่างสูงจ้องหน้าคนแกล้งหลับ คำตอบที่รู้ทันของอีกคนทำให้ฐาแทบสะอึก
“มั่ว”
- - - - - - - - - - - - - - - - -
อ่านเถอะค่ะอันนี้
หลังจากที่ยื้อมาหลายวันและมีคนมาทวงในทวิต ขอโทษไว้ตรงนี้จริงๆนะคะ
ไม่ใช่ขอโทษที่มาอัพช้า แต่ขอโทษที่คาดว่า ตอนต่อไปอาจจะไม่มี #ดราม่าไป
หรือยังไงไม่รู้ เพราะตอนนี้รู้สึกหน่วง มาก ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกันค่ะ
ไม่รู้สิ ภายใต้ความหื่น ความอารมณ์ดีมันกลับรู้สึกแย่ เคยเป็นไหมคะ
ตัวไรท์เตอร์เองรู้สึกเลยว่าตัวเองเขียน ดร็อป ลงกว่าเดิมเยอะมาก
ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษที่ไม่มีวินัย ขอโทษที่คำพูดไม่เป็นคำพูด
แต่มันแต่งไม่ออกจริงๆ ไม่สิแต่งออก แต่มัน ห่วย คือถ้ามันห่วยมากๆ
ไรท์ก็ไม่อยากให้คนอ่าน อ่านไงคะ เหมือนมันขาดอะไรไป
มันเลยรู้สึกหน่วงตรงใจ .__. แต่ไรท์ก็ไม่ได้แสดงออก อันนี้ไม่ได้อ้างจริงๆ
โคตรหวานอะ -///- ฝุดๆ
ความคิดเห็น