นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
536
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
536
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 30 ม.ค. 59 / 15:34 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
[GINTAMA FIC]
Title: 1st Day
Pairing: Hijikata x Gintoki
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
ทันทีที่ได้ยินคำขอร้องจากประชาชนให้รีบออกไปตรวจเหตุคนเมาอาละวาดแถวริมสะพานไม้ข้ามแม่น้ำฝั่งตะวันตก
ชายหนุ่มคนเดียวที่เพิ่งกลับมาจากการจัดการเหตุวิวาทอย่างฮิจิคาตะ โทชิโร่จำต้องพาตัวเองขึ้นรถสายตรวจมายังที่เกิดเหตุตามแจ้ง เพราะคนอื่นลงชื่อออกเวรกันไปหมดแล้ว ในฐานะรองหัวหน้ากลุ่มฯ ถ้าเขาละเลยการปฏิบัติหน้าที่ แล้วสมาชิกคนอื่นคงไม่ต้องพูดถึง
ชายหนุ่มร่างสันทัดสวมเครื่องแบบสีดำสนิท เดินตรงมายังกลุ่มคนบนราวสะพาน เขามองไม่เห็นการวิวาท
จนกระทั่งมีประชาชนนายหนึ่งกวักมือเรียกให้เข้าไประงับเหตุ
"ทางนี้เลยครับคุณตำรวจ มีคนตีกันข้างล่างโน่น"
"อ้อ"
เมื่อมองตามการชี้บอกของพลเมืองดี ตัวต้นเหตุเป็นชายหนุ่มร่างสันทัดมีผมสีเงินเมาแอ๋
กำลังชี้นิ้วสั่งสอนพวกอันธพาลตัวใหญ่ยักษ์ที่นอนร้องโอดโอยอยู่บนพื้นหญ้า
"อา...อีกแล้วเหรอเนี่ย" ฮิจิคาตะยกมือกุมหน้าผากครวญ
"พวกหมาหมู่ ใครสั่งใครสอนให้เข้ามารุมหาเรื่องคนอื่นไม่ทราบวะ อะฮึ๊ก.." คนเมาพูดไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า
"แล้วนี่ครายยยรู้มั๊าย นี่คุณกินแห่งร้านสารพัดรับจ้างนะขอบอกกก อึ๊กก อย่ามาวอนเจ้าใจ๊"
ซามูไรผมเงินยืนเซไปเซมาเหน็บดาบไม้เข้าไว้ตรงเอวจนได้
"เฮ้ย ตำรวจมา" พวกอันธพาลมองเห็นฮิจิคาตะแล้วรีบพยุงกันลุกวิ่งหนี
"อ้าว เฮ้ย อย่าหนีกันสิฟะ คุณกินยังอบรมพวกแกไม่เสร็จเลยนะเฟ้ยยย อะฮึ๊ก..อา อ๊าว"
"ไม่ต้องมาอ๊าว ทำไมแกต้องก่อเรื่องตลอดเลยวะ นี่มันครั้งที่สามแล้วนะ"
ฮิจิคาตะจิ๊ปาก เดินเข้ามาไกล่เกลี่ย เพราะทั้งลานหญ้าเหลือแค่กินโทกิอยู่คนเดียว หนุ่มซามูไรผมเงินเบ้ปาก
"ฉันกินเหล้าอยู่ดีๆ พวกนั้นมันเข้ามาหาเรื่องต่างหากล่ะ เค้าป่าวเริ่มนะคุณตำรวจ"
"ช่างเถอะ ฉันจะออกเวรอยู่แล้ว แกเองก็กลับบ้านนอนซะ"
ฮิจิคาตะดึงบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ในปาก ผู้คนที่มุงอยู่แยกย้ายกันไปหมดแล้ว
เหลือแค่กินโทกิที่ยังยืนเซไปเซมา กลิ่นเหล้าคลุ้ง
"เอ๊า แล้วนี่แกไม่ทำงานรึไงเนี่ย โผล่มาแล้วก็หายหัวน่ะ เจ้าพวกตำรวจเน่าเฟะ"
หนุ่มซามูไรขยับเข้ามากอดคอ กระซิบเสียงเย็นเยาะเย้ยใกล้หูจนฮิจิคาตะต้องกลั้นหายใจ
"ไหนๆก็จะเลิกงานแล้วนี่ ไปดื่มต่อด้วยกันมั๊ย"
"พะ พูดบ้าอะไรวะ นี่แกเมาจนยืนไม่ตรงแล้วนะเว้ย"
ฮิจิคาตะหันมาปฏิเสธเสียงเข้ม มองดูใบหน้าแดงจัดของคนเมาแอ๋แล้วยืนถอนหายใจ
"เมาก็กลับบ้านนอนซะ ฉันก็จะกลับแล้วเหมือนกัน"
ตำรวจหนุ่มปัดมือที่กอดอยู่บนคอออกแล้วชะงักนิ่งกับรอยบาดยาวบนท่อนแขนขาวจัด
"แกมีแผลนี่?"
"อ๋า?" กินโทกิยกแขนข้างที่ว่าขึ้นมอง "เจ้าพวกนั้นมันใช้มีดพกด้วยนี่นา โหย แย่ๆๆ"
"น่าจะทำแผล-" ฮิจิคาตะกำลังจะดึงผ้าเช็ดหน้าแต่กินโทกิแลบลิ้นเลียแผลบาดของตัวเอง
"แผลเท่าแมวข่วน หือ? มีอะไร?" ตำรวจหนุ่มเก็บผ้าเช็ดหน้าไว้ที่เดิม เบือนหน้าหนี
"เปล่า"
"ไม่ไปต่อกันแน่เหรอ ฉันยังไม่เมาเลยนะเนี่ย" กินโทกิส่งยิ้ม ดวงตาพราวฉ่ำเยิ้มด้วยฤทธิ์เหล้า
"ขืนพูดมาก ฉันจะจับแกนอนตะรางสักคืน"
ฮิจิคาตะหันมาขู่สำทับคนเมา กินโทกิหัวเราะเอิ๊กอ๊าก โน้มตัวเข้ามากระซิบ
"แล้วทำไมไม่จับล่ะ?" ลมหายใจอุ่นเบามีกลิ่นเหล้าคลุ้งถอยห่างออกไป ร่างโงนเงนหัวเราะเสียงดัง
ฮิจิคาตะเผลอปล่อยบุหรี่ร่วงลงพื้น มองดูกินโทกิยกมือโบกลาแล้วเดินโซเซจากไป
"บ๊ายบาย คุณตำรวจ"
"ชิ...ให้ตายสิ กวนประสาทกันได้ทุกทีสิน่า"
ฮิจิคาตะบี้มวนบุหรี่ใต้ฝ่าเท้า รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง จนต้องดึงบุหรี่อีกมวนมาจุดสูบ
ไฟแช็คยังไม่ทันติด เสียงของหล่นลงน้ำก็ดังซู่มาข้างหลัง ชายหนุ่มหันกลับไปมองอย่างสงสัย
เท้าขาวจัดชี้เด่ขึ้นฟ้า คนเมาที่เพิ่งโบกมือลา เดินร่วงลงน้ำจนเปียกโชก พ่นฟองอากาศบุ๋งบุ๋งขึ้นเหนือผิวน้ำ
"โว้ยยยย ไอ้หัวหงอกกก"
............................
................
.........
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
"โว้ยยยย ไอ้หัวหอ"
ฮิิาะหาำอธิบายพฤิรรมอัวเอไม่ไ้ นอาุธรรม ายหนุ่มแบร่านเมาเปีย่ึ้นหลัเินหน้าบึ้มาามถนน หยน้ำเย็นัึมผ่านผิวผ้านิที่ว่ามีแ่นโ่เท่านั้นที่อยาลเล่นน้ำในเวลาแบบนี้
"แหมแหม ใีัเลยนะ โทิุ"
"อย่ามาเรียโทินะเว้ย ันปล่อยแเมามน้ำาย่อยๆแบบนั้นไม่ไ้หรอ"
"โห...หนาว่ะ" ินโทิัวสั่นเทา บหน้าลับแผ่นหลัรหน้า "รีบๆเินหน่อยสิ"
"นีู่่วยเอ็อยู่นะเว้ย หัสำนึบ้าเ่" ฮิิาะหยุเินหันมาะอเสียหุหิ
"เออน่า ่วย็่วยให้ถึที่สุสิ ุินหนาวะายอยู่แล้วเนี่ย อึ๊..อุ่บบ"
"เฮ่ย เฮ่ย อย่ามาอ้วใส่ันนะ"
ฮิิาะร้อห้ามเมื่อไ้ยินเสียนบนหลัทำท่าะโ่อายอเ่า
ินโทิุหน้าลลั้นอาารพะอืพะอม
"ถ้าะอ้วให้บอ่อนเ้าใมั๊ย"
นายำรวลับมาเินอีรั้เมื่อรับรู้ว่านบนหลัพยัหน้ารับ าม้วยเสียรนเหมือนนหลับแว่วมาเบาๆ
.
.
......
ัวบ้านและร้านรับ้าบนั้นสอมืสนิท ฮิิาะริ่เรียนในบ้านหลายรั้แ่ไม่มีเสียอบ
ในที่สุ็้อหันมาปลุนบนหลัให้ื่น
"นี่ ถึบ้านแล้ว ไม่มีนอยู่เลยรึไ?"
"อืม..." ินโทิราเสียเียร้าน ยับมือยุยิหยิบลูุแออมาส่ให้่วยไ "ไม่มีนอยู่น่ะสิ ไเหอะ"
"แนี่นะ" ฮิิาะวาัวเ้าอบ้านลบนพื้น "เอาล่ะ ส่แ่นี้นะ อย่าลืมเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนนอน้วยล่ะ เี๋ยวเป็นไ้ะมาโทษันไม่ไ้นะ"
นายำรวำลัยืัวลุ นเมาเอื้อมมือว้าหลัอเสื้อรั้
"เฮ้ย" ร่าสันทัเล้มึลับพื้น
"อู๊ยย ทำบ้าอะไรอแวะ"
ฮิิาะเยหน้าะอ แล้ว้อะัเมื่อินโทิปีนึ้นมาร่อมอยู่บนัว
ใบหน้าแัมอลมา้วยแววาอธิบายไม่ถู ริมฝีปาบาลี่ยิ้ม
"เห๋?...มาส่ันแ่นี้เอเหรอ ฮิิาะุ"
"ละ แล้วแะทำไม"
"ส่ให้ถึห้อนอนสิ ุำรว"
ร่า้านบนทิ้น้ำหนันั่ทับลมาบนั ฮิิาะหายใิั รู้สึถึบั้นท้ายแน่นเบียอยู่รับเป้าาเ
"อะไร? อย่าบอนะว่านายไม่เยน่ะ" ินโทิ้มหน้าลมาถาม
"ละ เลิบ้าไ้แล้ว" ฮิิาะลั้นใผลัร่าบนัวออ ินโทิเลิ้ลุลุไปับพื้น
"นี่ไม่ลนะเว้ย!"
"แหมแหม ท่านรอปีศาโมโหแล้ว" ินโทินอนหัวเราะอยู่ที่พื้น
"ล้อเล่นหน่อยเียวไม่ไ้รึไอย่าโรธเลยน่า ัน็แ่...เมา" ท่อนแนมีรอยบายึ้นบัใบหน้า
"อโทษนะ" ร่าโเยันัวลุ หันแผ่นหลัเปียุ่มมาให้
"ลับไปไ้แล้วล่ะ ุำรว วันนี้อบในะ"
"ะ...เี๋ยว"
......................
.............
.......
ฮิิาะเลียปิิริยาอบโ้อร่าายที่ไวว่าสมอรึำพู เาึร่านั้นลับมามอ
ินโทิมีสีหน้าเปลี่ยนไป เป็นสีหน้าที่เามอออว่าำลัเสียใ
"เอ๊ะ- อื้อออ" ินโทิส่เสียประหลาในอ เบิามออบารระทำาบ้วอฮิิาะ
ฝ่ามืออุ่นหยาบยึสอ้อมือาวเอาไว้ทั้สอ้า ปาูบ้ำลมาอี อีรั้ และอีรั้
"อื้มมม" ินโทิราเมื่อเาูบหนัหน่วึ้น รสาิอน้ำลายภายในปารุ่นลิ่นเหล้า
นั้นหวาน หวานเินว่าที่เาเยูบใร ฮิิาะึินโทิึ้นสบา
"แยั่วันเินไปแล้วนะ"
"รู้ัว้าั" ินโทิมออบ้วยวาปรือเยิ้ม วาแนโอบรอบลำอแร่ แหนหน้ารับ
ูบอฮิิาะอีรั้ และอีรั้ มัน่าเป็นูบทีู่ื่มวนให้เมามายมาว่ารสเหล้า
.............
....
.
ฮิิาะหอบหายใแร ประอร่าาวโพลนอินโทิเอาไว้ในอ้อมแน เสียราหวีหวิวแว่วอยู่้าใบหู
ัหวะร่าายยับเลื่อนไปพร้อมันทั้เนิบนาบและรุนแร ระแทระทั้นอย่าที่เาไม่เยาิ
"ฮิ..ฮิิาะ" เสียเรียปานนะาใัแว่วมาเป็นระยะ ลาแสันทร์สว่าสาเ้ามา
ภายในห้อ เรือนายเปลือยเปล่าอินโทิสั่นสะท้าน "ฮิิาะ..."
"ินโทิ"
เาอบรับ้วยารเรียื่ออีฝ่าย ะร่าายเื่อมประสานเ้า้วยันเป็นหนึ่เียว
ร่าาวัหยััวึ้นหวีร้อ อร่ารัแนบแน่นอบสนอ่อวาม้อารสุท้าย
"ฮิ...ฮิิาะ"
...
..
.
"อา..."
นายำรวหนุ่มราเสียยาวเมื่อพบว่าัวเอไ้ทำเรื่ออาบาายลไปแล้ว
วันบุหรี่สีเทาอ้อยอิ่อัแน่นอยู่ในปอ หวัสูบบุหรี่เพื่อลายเรีย ลับลายเป็นเรียหนัว่าเิม
เาทำเรื่อนั้นลไปแล้ว
ฮิิาะยมือุมหน้าผา หูไ้ยินเสียประูห้อน้ำเลื่อนเปิ
ฝีเท้าออีนภายในบ้านเินออมาพร้อมลิ่นสบู่ มันหยุลพร้อมเสียพูอย่ารำา
"อย่ามาสูบบุหรี่ในบ้านนอื่นไ้มะ มันเหม็นันไม่อบ" ินโทิเน้นเสียอนท้าย
"ะ...อโทษ"
ฮิิาะมวนบุหรี่ับอหนั ยี้มันนแหลยัลในอ มอูเท้าาวสอ้า้าวผ่านไป
"ันอโทษ"
"เรื่อนั้นน่ะ" ินโทิหยุเิน ยผ้านหนูับเส้นผมเปียหมา "่ามันเถอะ"
"แ่ว่า..." ฮิิาะเยมอ้านหลัอิโมโนสีาว "ะให้ทำเหมือนมันไม่มีอะไรเิึ้นั้นเหรอ?"
"็บอว่าให้่ามันไเล่า รึแะยบวนแห่มาสู่อันล่ะ" ินโทิเอี้ยวัวลับมามอ
"ถะ ถ้าแ้อารแบบนั้น"
ฮิิาะเปลี่ยนมานัุ่เ่า ำยอม่อารระทำอัวเอ มอเห็นเท้าเรียวาวเินลับมาหยุรหน้า
"แเมารึว่าเสียสิ ันเป็นผู้ายนะเฮ้ย ทำเรื่อแบบนั้นันมัน็ไม่เสียหายหรอนะ"
"แ่ว่า...ันไม่วรทำ"
ฮิิาะ้มหน้าพูแล้วผะหายหลัผลึ่ลไปอพื้นเมื่อโนินโทิยเท้ายันเปรี้ยเ้าใส่อ
เ้าอบ้านามมาเหยียบ้ำ
"็บอให้่ามันไ แไม่เ้าใเร๊อะไอ้บ้านี่" ินโทิะอ
ฮิิาะนอนนิ่ยอมให้อีฝ่ายเหยียบอยู่ใ้ฝ่าเท้า สีหน้าเหมือนหมาหอยเวลาถูเ้าอับไ้ว่าทำผิ
"ันทำแบบนั้นไม่ไ้หรอนะ"
"ั้นแะเอายัไ ิว่าทำันแล้วันะท้อป่อออมาเรียร้อให้แรับผิรึไ"
"ัน..." ท่านรอปีศาหมทาแ้ นอนำนนนินโทิ้อถอนเท้าออมายืนออ เม้มปาอยู่้วยสีหน้าัใ
"ถึแะรู้สึผิ แ่มัน็ทำไปแล้วโว้ย เลิิเล็ิน้อยแล้ว็ไสหัวลับบ้านไปะ ถึแไม่ลืมแ่ันะเป็นนลืมเอ ไม่้อมาิเรื่อรับผิอบเพราะูไม่ใ่สาวน้อยโว้ย" เ้าอบ้านพูบ็ระแทเท้าเินไปทาห้อนอนัวเอ
"ินโทิ" ฮิิาะเรียไว้ ลับมานัุ่เ่านิ่ "ที่ริแล้ว..."
"อะไรวะ?" ินโทิอรนทนไม่ไหวที่เห็นอีฝ่ายนิ่ไปนาน น้อออปาถามลับ
"เพราะันอบแ ันถึไม่อยาทำเรื่อแบบนั้นับแ" ฮิิาะสารภาพเสียสั่น "ันอบแริๆ"
"ไอ้บ้าโฮโม ไอ้เ้าายมายอเนสอมหื่น ไอ้นทำไม่ิหน้าิหลั"
ินโทิยมุมปายิ้ม ้มลปล่อยำพูระแทใฮิิาะนอีฝ่ายนัุ่อยู่ับที่
"แมันพวรู้ัว้า ไอ้ทึ่ม"
"เอ๊ะ?"
ฮิิาะเยหน้ามอ แ่ินโทิหายเ้าไปอยู่หลับานประูแล้ว
หาแ่ำพูในประโยสุท้ายนั่นทำให้เา้อเินไปทุบประูเรีย
"เี๋ยวสิ ินโทิ เมื่อี้แว่าไนะ นี่..."
END.
ินโทินั่เท้าาอยู่บนฟู มอฮิิาะทุบบานประูไม่ไ้ล็อ้วยสีหน้าเอือมระอา
"พวทึ่มนี่มันทึ่มริๆพับผ่าสิ"
"ินโทิ เปิประูหน่อยไ้มั๊ย ินโทิ"
เสียฮิิาะยััเ้ามาในห้อ ร่าสันทัยืนทุบประูเหมือนนบ้านน่ารำาริๆนะ
"ประูไม่ไ้ล็อโว้ย"
Fin.
ผลงานอื่นๆ ของ nutsu_ki ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ nutsu_ki
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น