นิทานฝันร้ายก่อนนอน"คนเป่าปี่"

ข้อมูลเบื้องต้น

เพราะสงคราม ทำให้มีหนู อยู่ในเมืองฮาเมลินจนล้นเมือง ชาวเมืองจึงต้องกำจัดหนูพวกนั้น ออกไปจากเมือง แต่เหนูในเมืองนี้มันไม่ใช่หนู ธรรมดา


**กระผมเป็นนักเขียนหน้าใหม่ หัดเขียน ขอฝากผลงานนี้ไว้ให้ เหล่าพี่พี่ นักเขียน และผู้อ่านทุกท่าน
  ช่วยกันติชม เสนอแนะ  เพื่อเป็นแนวทางในการปรับปรุงแก้ไข ต่อไปครับ  ขอความกรุณาด้วยครับ

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่ง เนิ่นนานมาแล้ว  ณ เมืองฮาเมลิน เมืองเมืองหนึ่งในยุโรปกลาง เวลานี้ เป็นช่วงของสงครามทางเหนือ ผู้คนจึงถูกเกณฑ์ไปเป็นทหาร เพื่อความมั่นคงทางทรัพยากรณ์มนุษย์ จึงมีคำสั่ง ให้เร่งผลิตประชากร ผู้หญิงทุกคนต้องตั้งท้อง  มีลูก ออกลูก  ผู้ชาย ถูกเกณฑ์เป็นทหาร ทำสงคราม ผู้หญิงทำงานในโรงงานนรก เป็นโรงงานผลิตประชากร  โรงงานนรก มีแรงงานตั้งแต่เด็ก จนถึงหญิงสูงวัยไกล้ปลดประจำการ   ส่วนผู้ชายและเด็กโต ก็ถูกเกณฑ์ไปทำสงคราม วันเวลาผ่านไป   เมื่อความทุกยากของสงครามจบไป  ทั้งเมือง จึงมีแต่คนแก่  และเด็กกำพร้า ล้นเมือง...เด็กกำพร้า เป็นปัญหาอย่างหนักกับเมือง เพราะความอดอยาก จึงลักเล็ก  ขโมยน้อย ทำลายยุ้งฉางของเมือง  บ้างลุกลามเป็นฆาตกรรมชิงทรัพย์ ชาวเมือง ผู้ที่ปกครองเมือง ส่วนใหญ่ เป็นเพียงคนแก่ เมื่อทำการรุนแรงแก่เด็ก เด็กที่มีจำนวนมากกว่า จะรวมตัวและต่อต้าน  ผู้ใหญ่ ชาวเมือง ทำอะไรกับเด็กพวกนี้ไม่ได้  เด็กมีอยู่ทุกที่ ทั้งท้องถนน ซอกตึก ในโบสถ์ ในท่อระบายน้ำ เพราะเมืองทั้งเมือง มีแต่เด็ก....ชาวเมืองเรียกเด็กกำพร้าเหล่านี้ว่า เด็กหนู เพราะมีมากมาย มหาศาล มีอยู่ทุกที่ นานวันเข้าจึงเรียกว่า "หนู"  และแบ่งแยกพวกลูกของตัวเอง ไม่ไห้ไปปะปนกับพวก หนู ผู้ครองเมืองและชาวเมืองแก่แก่ จึงรวบรวมเงิน ว่าจ้าง แจ้งให้รางวัลผู้ที่กำจัด "หนู" เพื่อผดุงความยุติธรรมให้กับเมือง  มีคนเข้าอาสา แต่ว่าผู้ที่ใช้ความรุนแรงกับ "หนู" กลับถูกกลุ่ม "หนู" ที่มีมากกว่า  กำจัดไป...      ในที่สุด  ก็มีชายลึกลับที่เดินทางมาพร้อมกับเครื่องดนตรีประจำกาย รับอาสากำจัด"หนู" เพื่อผดุงความเป็นธรรมและความสงบ ให้กับชาวเมือง  โดยพวกคนแก่ รับปากว่าจะให้ทุกอย่างที่เขาร้องขอ ถ้ากำจัด "หนู" ได้...                  เมื่อตกลงกับชาวเมืองเรียบร้อย ชายประหลาด ก็หยิบปี่ ออกมาจากถุง แล้วเริ่มเป่าเป็นทำนองเพลงประหลาด แล้วออกเดินไป ท่ามกลางสายตาที่สงสัย ของชาวเมืองนั้นเอง กองทัพหนูทั้งหลายก็ออกมาจากที่ซ่อน จากบ้าน จากโบสถ์ จากในท่อระบายน้ำ จากทุกหนแห่ง จนกลายเป็นขบวนแถวยาว    พวกหนูได้ยินเพลงจากขลุ่ยของเขาต่างเต้นรำและหลงใหล   และเดินไปเป็นขบวนตามชายเป่าปี่ ที่มุ่งตรงออกไปจากหมู่บ้าน  โดยมีกองทัพหนูจำนวนมหาศาลตามเขาออกไป จนไปถึงแม่น้ำเวเซอร์ ที่ไหลผ่านหมู่บ้านแห่งนี้ เมื่อชายเป่าปี่ ไปถึงริมแม่น้ำ เขาปีนขึ้นไปบนต้นไม้ใหญ่ แต่ขบวนพวก"หนู" ได้ตามหนุนเนื่องมา กลุ่มหลังดันกลุ่มหน้า ต่างยื้อแย่งเบียดกัน เพื่อจะฟังเสียงปี่ จนดันพวก"หนู"แถวหน้าตกลงไปในแม่น้ำ   หนูบางพวกที่รับรู้ว่าจะตกน้ำ ต่างเบียดเสียดพยายามที่จะออกไปจากริมแม่น้ำนั้น   แต่จำนวนหนูที่มากหมาศาลต่างเบียดเสียดกันเป็นคลื่น"หนู" ดันหนูกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าตกน้ำตาย ตะเกียกตะกาย บ้างกอดก่ายกันเป็นกลุ่มก้อน เป็นภาพที่อเนจอนาถ  กองทัพหนูต่างเบียดเสียดและดันกันจนตกน้ำตาย  พวกหนูที่ได้สติเห็นว่าเพื่อนพากันตกน้ำก็เร่งช่วยกันว่ายน้ำลงไปช่วย แต่เพราะความชุลมุนวุ่นวาย พวกหนูที่ว่ายน้ำเป็นก็ถูกหนูที่ว่ายน้ำไม่เป็น ยื้อยุดเกาะก่ายกันจนจมน้ำตายไปสิ้น เหลือ"หนู"  เพียงไม่กี่ตัวที่ได้สติ รีบหนีกลับเข้าเมือง แต่ถูกชาวเมืองขับไร่ จนต้องหนีหายกันไปในป่า...    หลังจากนั้น ชายประหลาดเป่าปี่ได้ไปทวงถามสัญญาจากชาวเมือง แต่ชาวเมืองเสียดายเงินรางวัล จึงไม่ยอมจ่ายไห้ชายประหลาด     พร้อมกับกล่าวกับชายประหลาดว่า "ท่านไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย  พวกหนูพากันจมน้ำตายกันไปเอง" หากยังมาตื้ออยู่อีกหละก็ จะจับขังคุกซะ...ชายประหลาดโกรธมาก ที่ชาวเมืองไม่รักษาสัญญา จึงพูดว่า"เมื่อพวกท่านไม่รักษาสัญญา เราจะเอาของมีค่าของพวกท่านไป" ชาวเมืองต่างหัวเราะเยาะชายประหลาด แล้วชายประหลาดก็เดินจากไป....ในคืนวันต่อมา ยามดึกสงัด เป็นค่ำคืนที่หมอกลงหนาผิดปกติ ชาวเมือง ฮาเมลินต่างหลับใหล ชายประหลาดเริ่มเป่าปี่อีกครั้ง เป็นทำนองประหลาด  ไม่นาน เด็กเด็กในเมืองต่างพากันเดินออกมาจากบ้านของตนอย่างเงียบงัน และพากันเดินตามเสียงปี่ ที่ชายประหลาดเป่า จำนวนเด็กมีจำนวนเ  หนึ่งร้อยสามสิบคน ต่างเดินออกมาจากบ้านเหมือนโดนสะกดสู่ภวังดั่งพวก"หนู" และในค่ำคืนหมอกหนา ขบวนเด็กจำนวนมาก ต่างเดินตามชายประหลาด ออกจากเมืองมุ่งสู่แม่น้ำเวเซอร์อย่างเงียบงัน.....หลังจากเหตุการณ์นั้น ชาวเมืองก็ไม่พบเห็นเด็กเด็ก และชายเป่าปี่อีกเลย