ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ::: SECOND ROSE :::
:)
Shalunla
' ที่แท้ก็จะเซอร์ไพร์สเราสินะ สองแสบเอ๊ยย! :) '
' เอากระดาษที่ได้มาทั้งหมดมาเรียงตามลำดับนะครับหม่าม๊า '
หลังจากที่อีเว้นท์จบเราสามคนพ่อแม่ลูกก็มานั่งดื่มชากันที่สวนกุหลาบนั่นแหละ ผมเลยเปิดประเด็นเรื่องงานอีเว้นท์นี้ซะเลย
" ก็เมื่อวานอ่่ะครับหม่าม๊า "
" ก็เมื่อวานมยอนออกไปซื้อของกับเพื่อนมยอนนี่ครับ แล้วมยอนจะรู้ได้ยังไงหล่ะ "
เออ . . จริงสิ เมื่อวานเราออกไปซื้อของกับแบคฮยอนที่ซุปเปอร์นี่หน่า ถึงว่าหล่ะถึงจับพิรุธอะไรไม่ได้เลย
" แล้วชอบไหมครับหม่าม๊า? "
" ชอบสิครับ " ผมพูดพลางลูบหัวลูกชายอย่างเอ็นดู ซานยิ่งโตยิ่งหล่อเหมือนฟานๆแหะ อย่างนี้สาวๆคงมีให้เลือกล้นมือแน่ๆ
" เอ้อ ฟานแล้ววันนี้จะออกไปตอนไหนอ่ะ ? "
" อ่อ ไปบ้านคุณแม่คุณพ่อของมยอนหน่ะเหรอ " ผมพยักหน้า
" อีก 30 นาทีแล้วค่อยออกจากบ้านแล้วกันนะ "
" อื้อ โอเคครับ " ผมยิ้มให้ฟาน
" มยอนอย่าทำตัวน่ารักอย่างนี้ดิ " อี้ฟานพูดพลางกุมขมับ
" ทะ. .อื้อ " ในขณะที่ผมกำลังจะถามฟานว่าทำไมอยู่ดีๆทุกคำพูดของผมก็ถูกดูดกลืมไปหมด ก็อยู่ดีๆฟานก็หันมาจูบผมในช่วงที่ผมหันหน้าไปถามพอดีหน่ะสิ
หลังจากนั่งดื่มชาเสร็จ ผม ฟาน แล้้วก็ซานก็เตรียมตัวไปที่บ้านของคุณพ่อคุณแม่ผมเพื่อไปไหว้พวกท่าน ใช้เวลาขับรถไม่นานพวกเราสามคนก็มาถึงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่นี่ซะแล้ว อ่อ ผมลืมบอกไปพอดีคุณพ่อคุณแม่ของผมและอี้ฟาน ค่อนข้างสนิทกันและพวกท่านก็เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมซะด้วย
" อ้าว วันนี้มากันครบเลยเหรอครับเนี่ย " ผมเข้าไปในบ้านถึงกับตกใจ ทั้งญาติผู้หลักผู้ใหญ่ของผมและอี้ฟานมาอยู่กัยครบหน้าเชียว ดีล่ะจะได้ไม่ต้องไปมา พวกเรานั่งทานข้าวเย็นกันเป็นครอบครัวใหญ่เพราะวันนี้ป็นวันรวมญาติวันหนึ่งเลยก็ว่าได้
หลังจากที่ไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่และให้ของขวัญในวันครอบครัวเสร็จพวกเราสามคนก็ขอตัวกลับก่อนเพราะเริ่มเย็นแล้ว กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุ พวกท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมให้ซานไปรอที่รถก่อนเพราะรายนั้นง่วงแล้ว ผมกับฟานก็มาลาคุณพ่อคุณแม่ของเราทั้งสอง แล้วจึงเดินมาขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน
ใช้เวลาอีกไม่นานเช่นกันพวกเราก็กลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย ผมให้ฟานอุ้มซานไปที่ห้องนอนเพราะไม่อยากขัดความสุขของเจ้าตัวแสบที่หลับปุ๋ยอยู่
แต่ก้ต้องชะงักเพราะคำพูดของคนตัวสูง แถมอยู่ดีๆก็รู้ว่าหน้าตัวเองร้อนๆ ฟานค่อยๆหันกลับมาแล้วก็ประกบริมผีปากของเขาเข้ากับริมผีปากของผม จูบอย่างอ่่อนโยนแล้วเราก็ค่อยๆไหลเป็นแนวราบไปกับเตียงและ. . .
" อื้อ. . .อืม. . .ที่รัก. .อื้มม "
" อ๊า. . .ช้า. . .อ๊ะ. . .ช้าหน่อย "
*********************************************
Special writer & Wu San
5 นาทีก่อนหน้า. . . . .
ที่รักไม่เอาา ลูกยังอยู่้ข้างนอกอยู่เลย ไม่อาวววววว
10 นาทีต่อมา. . .
อ่า. . .ที่รัก . . อื้ม. . .อ๊ะ . . อย่า . . .อย่ากัดสิ . .อื้ม. .
::: SECOND ROSE :::
" ป่าป๊า คร้าบบบ " อู๋ซานลูกชายตัวแสบตะโกนลั่นทันทีเมื่อเดินเข้ามาในสวนกุหลาบที่ผมแล้วอี้ฟานปลูกดอกกุหลาบหลากสีเอาไว้ตั้งแต่มาอยู่ที่บ้านนี้ใหม่ๆง่ายๆก็ช่วงแต่งงานใหม่ๆนั่นแหละ คิดแล้วหน้ามันร้อนๆยังไงก็ไม่รู้แหะ ไม่นานก็ได้ยินเสียงอี้ฟานตะโกนออกมาจากข้างหลังสวน
" ป่าป๊าอยู่ตรงที่จิบน้ำชาครับซาน เข้ามาเลย " เจ้าตัวแสบได้ยินอย่างนั้นก็ตรงดิ่งไปปที่หลังสวนอย่างเร็วเหมือนกับติดเทอร์โบอะไรอย่างนั้น ส่วนผมก็ค่อยๆเดินตามเค้าไปช้าๆ
พอไปถึงหลังสวนถึงกับตะลึง. . . อึ้ง. . .ค้างมากๆ น้ำตาค่อยๆเอ่อล้นออกมาอย่างห้ามไม่ได้
' ที่แท้ก็จะเซอร์ไพร์สเราสินะ สองแสบเอ๊ยย! :) '
สวนดอกกุหลาบหลากสีตอนนี้ถูกจัดวางให้เป็นชื่อของผมในหัวใจดวงใหญ่ๆหนึ่งดวง มีลูกศรอยู่รอบๆ ผมเดินตามลูกศรนั่นไปข้างๆลูกศรจะมีกระดาษหนีบอยู่กับดอกกุหลาบสีแดงวางอยู่ ผมเดินรอบหัวใจจนมาถึงลูกศรอันสุดท้าย ผมค่อยๆหยิบกระดาษใบนั้นขึ้นมาอ่าน
' เอากระดาษที่ได้มาทั้งหมดมาเรียงตามลำดับนะครับหม่าม๊า '
ผมอดยิ้มไม่ได้กับข้อความที่แฝงความสดใสของเจ้าตัวแสบมาด้วย ผมเอากระดาษที่ได้มาทั้งหมดมาเรียงกันตามลำดับตามข้อความในกระดาษใบนั้น ผมเรียงจนเสร็จ. . . น้ำตาของผมก็ไหลลงมาอีกครั้ง ทำไมหน่ะเหรอ . . .
ก็คำที่เรียงได้มันตามนี้หน่ะสิ. . .
' มยอนจำวันที่เราเป็นแฟนกันได้ไหม? '
' มาถึงวันนี้มันก็ 15 ปีแล้วนะครับ '
' ขอบคุณนะครับที่ทำให้ฟานมีความสุขกับทุกวันนี้ '
' ถ้าไม่มีมยอนฟานก็คงไม่มีวันนี้ ไม่มีครอบครัวดีๆอย่างนี้ ไม่มีซาน ขอบคุณสำหรับความรักที่มยอนมีให้ฟานนะครับ ฟานรักมยอนนะครับ '
' หม่าม๊าครับ ซานรักหม่าม๊านะครับ '
' 9 เดือนที่หม่าม๊าอุ้มท้องซานหม่าม๊าคงจะเจ็บมากเลยนะครับ '
' ซานสัญญานะครับ ว่าซานจะเป็นเด็กดีของป๊าแล้วก็หม่าม๊า อะไรที่ซานทำแล้วมันมากเกินไปจนทำให้หม่าม๊าตำหนิซาน ซานก็จะลดให้พอดีนะครับ '
' ซานรักหม่าม๊าครับ '
ผมอ่านเสร็จไม่ทันไรจู่ๆก็มีกลีบกุหลาบสีขาว สีชมพู สีแดง โปรยลงมาอย่างไม่ขาดสาย ในขณะเดียวกันก็มีสองหนุ่ม สองวัยเดินตรงมาที่ผม ทั้งสองมีช่อดอกไม้ในมือมาด้วย
ก็จะใครซะหล่ะถ้าไม่ใช่เจ้าของอีเว้นท์นี่. . .
" หม่าม๊าครับ ซานรักหม่าม๊านะครับ " หนุ่มน้อยหน้าใส ที่ชื่อว่า อู๋ ซาน ก้าวมาข้างหน้าพร้อมกับยื่นช่อดอกกุหลาบสีขาวให้ผม หนุ่มน้อยคนนี้ให้ช่อดอกกุหลาบผมไม่เท่าไหร่นะดึงผมเข้าไปกอดไปหอมแก้ม ซะจนหนุ่มหล่ออีกคนต้องสะกิดให้หนุ่มน้อยหลบ ซานเค้าจะทำอะไรได้หล่ะนอกจากจะเปิดทางให้ป๊าของเขา
หนุ่มหล่อคนนี้ก็มาแนวเดียวกันกับลูกเลย แต่มีบางอย่างที่แตกต่างออกไป. . .
ก็หลังจากให้ช่อดอกกุหลาบสีดำให้ผมแล้ว หนุ่มหล่ออี้ฟาน นี่ก็ประทับริมฝีปากของเขามาบนริมฝีปากของผมนั่นสิครับ แต่ก็ต้องผละออกเพราะ ตอนนี้มีซานอยู่ด้วยผมคงให้อี้ฟานจูบนานไม่ได้ไม่งั้นก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ีที่ไหน
หลังจากที่อีเว้นท์จบเราสามคนพ่อแม่ลูกก็มานั่งดื่มชากันที่สวนกุหลาบนั่นแหละ ผมเลยเปิดประเด็นเรื่องงานอีเว้นท์นี้ซะเลย
" นี่แอบไปเตี๊ยมกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย "
" ก็เมื่อวานอ่่ะครับหม่าม๊า "
" เมื่อวาน ? แล้วทำไมม๊าถึงไม่รู้เรื่องหรือจับพิรุธอะไรไม่ได้เลยหล่ะ ? "
" ก็เมื่อวานมยอนออกไปซื้อของกับเพื่อนมยอนนี่ครับ แล้วมยอนจะรู้ได้ยังไงหล่ะ "
เออ . . จริงสิ เมื่อวานเราออกไปซื้อของกับแบคฮยอนที่ซุปเปอร์นี่หน่า ถึงว่าหล่ะถึงจับพิรุธอะไรไม่ได้เลย
" แล้วชอบไหมครับหม่าม๊า? "
" ชอบสิครับ " ผมพูดพลางลูบหัวลูกชายอย่างเอ็นดู ซานยิ่งโตยิ่งหล่อเหมือนฟานๆแหะ อย่างนี้สาวๆคงมีให้เลือกล้นมือแน่ๆ
" เอ้อ ฟานแล้ววันนี้จะออกไปตอนไหนอ่ะ ? "
" อ่อ ไปบ้านคุณแม่คุณพ่อของมยอนหน่ะเหรอ " ผมพยักหน้า
" อีก 30 นาทีแล้วค่อยออกจากบ้านแล้วกันนะ "
" อื้อ โอเคครับ " ผมยิ้มให้ฟาน
" มยอนอย่าทำตัวน่ารักอย่างนี้ดิ " อี้ฟานพูดพลางกุมขมับ
" ทะ. .อื้อ " ในขณะที่ผมกำลังจะถามฟานว่าทำไมอยู่ดีๆทุกคำพูดของผมก็ถูกดูดกลืมไปหมด ก็อยู่ดีๆฟานก็หันมาจูบผมในช่วงที่ผมหันหน้าไปถามพอดีหน่ะสิ
ฟานบ้า ลูกก็นั่งอยู่ยังจะมาทำประเจิดประเจ้ออีก -/////-
ผมกับอี้ฟานจูบกันอยู่นานพอสมควรจนผมเริ่มจะหมดอากาศหายใจฟานจึงผละออกให้ผมกอบโกยอากาศเข้าปอด แต่ได้หยุดพักไม่ทันไรฟานก็ประกบริมฝีปากลงมาอีกรอบแถมนานกว่าเดิม ตอนจะแยกจากกันนี่หล่ะฟานดูดปากดัง จ๊วบ เลย
ฟานนะฟานลืมไปแล้วรึไงว่าลูกยังนั่งอยู่ด้วย
หลังจากนั่งดื่มชาเสร็จ ผม ฟาน แล้้วก็ซานก็เตรียมตัวไปที่บ้านของคุณพ่อคุณแม่ผมเพื่อไปไหว้พวกท่าน ใช้เวลาขับรถไม่นานพวกเราสามคนก็มาถึงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่นี่ซะแล้ว อ่อ ผมลืมบอกไปพอดีคุณพ่อคุณแม่ของผมและอี้ฟาน ค่อนข้างสนิทกันและพวกท่านก็เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมซะด้วย
" อ้าว วันนี้มากันครบเลยเหรอครับเนี่ย " ผมเข้าไปในบ้านถึงกับตกใจ ทั้งญาติผู้หลักผู้ใหญ่ของผมและอี้ฟานมาอยู่กัยครบหน้าเชียว ดีล่ะจะได้ไม่ต้องไปมา พวกเรานั่งทานข้าวเย็นกันเป็นครอบครัวใหญ่เพราะวันนี้ป็นวันรวมญาติวันหนึ่งเลยก็ว่าได้
ทานข้าวเสร็จพวกเราจึงไหว้ผู้ใหญ่ของเราทั้งสองจนเสร็จและมอบของขวัญวันครอบครัวให้
หลังจากที่ไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่และให้ของขวัญในวันครอบครัวเสร็จพวกเราสามคนก็ขอตัวกลับก่อนเพราะเริ่มเย็นแล้ว กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุ พวกท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมให้ซานไปรอที่รถก่อนเพราะรายนั้นง่วงแล้ว ผมกับฟานก็มาลาคุณพ่อคุณแม่ของเราทั้งสอง แล้วจึงเดินมาขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน
ใช้เวลาอีกไม่นานเช่นกันพวกเราก็กลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย ผมให้ฟานอุ้มซานไปที่ห้องนอนเพราะไม่อยากขัดความสุขของเจ้าตัวแสบที่หลับปุ๋ยอยู่
ผมจึงขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องก่อนเพื่อไม่ให้คนที่จะตามมาต้องเสียเวลารอ ผมใช้เวลาไม่นานมากในการอาบน้ำแต่งตัวเพราะกลัวอีกคนรอนาน และก็เป็นดังคาด ฟานนั่งอ่านหนังสือรอผมจริงๆด้วย ผมเดินไปหาฟานแล้วจึงไล่คนตัวสูงไปอาบน้ำฟานก็ทำตามอย่างว่าง่าย ฟานเป็นคนที่อาบน้ำไม่นานมากจึงออกมาจากห้องน้ำเร็วกว่าผม ออกมานี่หัวเปียกเชียว ผมกวักมือเรียกซานมานั่งข้างๆแล้วหยิบเอาผ้าเช็ดหัวที่พาดไว้ที่ไหล่ของฟานมาเช็ดผมให้อย่างเบามือ
แต่ก้ต้องชะงักเพราะคำพูดของคนตัวสูง แถมอยู่ดีๆก็รู้ว่าหน้าตัวเองร้อนๆ ฟานค่อยๆหันกลับมาแล้วก็ประกบริมผีปากของเขาเข้ากับริมผีปากของผม จูบอย่างอ่่อนโยนแล้วเราก็ค่อยๆไหลเป็นแนวราบไปกับเตียงและ. . .
" อื้อ. . .อืม. . .ที่รัก. .อื้มม "
" อ๊า. . .ช้า. . .อ๊ะ. . .ช้าหน่อย "
*********************************************
ฟานบอกอะไรผมงั้นเหรอ . . .
ก็. . .
' ที่รักครับ ตอนก่อนกลับมาบ้านหน่ะ คุณแม่ของที่รักบอกกับฟานว่าอยากได้หลานเพิ่มอีกคน ที่รักให้ฟานทำอีกคนนะครับ '
ตามนั้นแหละ. . .
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Talk with writer
กร๊าสสสสส!!!! เสียงอะไรอ่ะ อื้มม เห้ย!! ไม่ใช่ล้ะ 5555555
Special writer & Wu San
Writer :: อยากได้น้องอีกคนมั้๊ยซานจ๋าาาา
San :: แล้วแต่ป่าป๊าแล้วก็หม่าม๊าเถอะครับ เรื่องนี้ซานไม่เกี่ยว
Yi Fan :: นั่นไงที่รักลูกเขาแล้วแต่เราแล้วงั้นเราไปกันเถอะ #ลากเมียเข้าห้อง
5 นาทีก่อนหน้า. . . . .
ที่รักไม่เอาา ลูกยังอยู่้ข้างนอกอยู่เลย ไม่อาวววววว
10 นาทีต่อมา. . .
อ่า. . .ที่รัก . . อื้ม. . .อ๊ะ . . อย่า . . .อย่ากัดสิ . .อื้ม. .
Writer & Wu San :: เอิ่ม. .ไม่ต้องเกรงใจพวกเรานะ ตามสบายเลย. . .
Special End บย๊องงงง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น