หัวใจราชาแวมไพร์

แซก แซกกก

เสียงนกนักล่ายามค่ำคืนส่งเสียงตื่นตกใจดังลั่นป่าจนสนั่นหวั่นไหว ปรากฎร่างชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ แผ่นหลังกว้างปรากฎปีกขนาดใหญ่ที่กำลังโอบรัดอะไรบางอย่างเอาไว้ ใบหน้าหล่อเหลา แต่ทว่าซีดเซียวไร้สีเลือดกำลังก้มซบที่ซอกคอขาวผ่องของชายที่ร่างเล็กกว่าตน ใบหน้าหวานนั้นกำลังยิ้มอย่างมีความสุข มือบางโอบรอบคอร่างสูงเอาไว้แน่น เสียงพร่ำกระซิบบอกรักอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา 

"เอไลจาห์ ข้ารักท่าน ได้ยินหรือไม่ว่าข้ารักท่าน ชีวิตนี้ของข้า ของขอยกให้ท่าน แต่หลังจากข้าดับสูญไปแล้ว ไม่ว่าจะเกิดในภพภูมิใด ข้าจะมิขอรักท่านอีก เอไลจาห์ ข้า รัก ท่าน"

สิ้นคำพูดของร่างบาง มือที่โอบรอบคอของร่างสูงก็ค่อยๆร่วงหล่นลงมา ลมหายใจเฮือกสุดท้ายหลุดลอยออกไป ปิศาจร้ายกระหายเลือดพลันได้สติกลับมา นัยส์ตาสีเลือดมองไปที่ใบหน้าซีดขาวไร้ลมหายใจก็พลันได้สติ ชายหนุ่มมือไม้สั่นเทา ค่อยๆโอบกอดร่างบางมาไว้ในอ้อมกอด พลันน้ำตากลับไหลออกอย่างห้ามไว้ไม่ได้

"เคลลี่ ได้ยินหรือไม่ กลับมาฟังคำพูดของสามีที่โง่งมของเจ้าก่อนยอดรัก อ้ากกก"

   ชายหนุ่มร้องตะโกนคำรามลั่นป่า ฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก สายอัตสนีบาตฟาดฟันลงมา เสียงฟ้าร้องคำรามลั่น แต่ไม่อาจทำให้ชายหนุ่มผู้พึ่งได้สติหลบหลีกไปไหนเลย

"ได้โปรดเถิดยอดรัก ให้อภัยสามีผู้ชั่วช้าของเจ้าด้วยเถอะเคลลี่ อย่าลงโทษข้าแบบนี้เลย ข้าขอโทษ"

เสียงร่ำไห้ของชายหนุ่มทำเอาเหล่านักล่าแวมไพรส์อดที่จะสมเพชเจ้าตัวไม่ได้

สัญชาตญาณระวังภัยเตือนชายหนุ่มให้ลุกขึ้นเตรียมตัวปะทะ สองแขนของชายหนุ่มโอบกอดร่างบางที่สิ้นลมหายใจเอาไว้อย่างหวงแหน

"ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอเจ้าในสภาพเช่นนี้นะเอไลจาห์"

ร่างสูงในชุดคลุมสีดำสนิทค่อยเดินออกมาจากเงามืด มือหนายกขึ้นดึงผ้าที่ปิดบังใบหน้าออก รอยแผลเป็นลึกพาดผ่านดวงตาตั้งแต่คิ้วยาวลงมาที่แก้มตอบ กลับทำให้อีกฝ่ายดูน่าเกรงขาม ดวงตาที่บอดสนิทสีขาวขุ่นมองชายหนุ่มอย่างสมเพช

"หึ คงอยากตาบอดอีกข้างสินะซิกการ์"

เอไลจาห์พูดอย่างเย้ยหยัน 

ตู้ม!!!

พรึบ!!!

เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับร่างสูงสง่าที่กระโดดหลบอย่างคล่องแคล้ว ชายหนุ่มอุ้มร่างของเคลลี่ไปไว้ในจุดที่ปลอดภัย ก่อนจะกระโจนเข้าห่ำหันกับเหล่านักล่าปิศาจทันที

"อ้ากก โอ๊ยยไอ้ปิศาจชั่ว"

เสียงกรีดร้องของนักล่าปิศาจบางคนดังลั่นไปทั่วป่า กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งยิ่งทำให้ราชาแวมไพรส์ยิ่งคลั่งเข้าไปอีก ชายหนุ่มในตอนนี้ไม่จิตใจระวังภัยใดๆทั้งสิ้น ในหัวของเขาตอนนี้กลับเอาแต่คิดถึงภรรยาที่ตัวเองบอกว่าชังน้ำนักหนา โดยไม่สังเกตเลยว่า ฝ่ายนักล่าปิศาจกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่

"อ้ากกก"

ตู้มม!!

เสียงร้องด้วยความเจ็บของเอไลจาห์ดังลั่นป่า และก่อนที่ทุกอย่างจะสลายไป ดาวห้าแฉกที่เหล่านักล่าปิศาจได้สร้างขึ้นก็ส่องแสงสว่างไปทั่ว ภาพสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะสลายหายไป เอไลจาห์เห็นซิกการ์อุ้มร่างที่ไร้ลมหายใจของเคลลี่ออกมา ชายหนุ่มมองซิกการ์ด้วยแววตาโกรธแค้นชิงชัง 

"ข้าขอสาบาน ถ้าหากข้าได้มีโอกาสหวนกลับมา ข้าจะกลับถลกเนื้อเถือหนัง ชายสารเลวผู้นี้ให้สาสม และข้าจะขอแก้ไขทุกข้อผิดพลาดที่เคยกระทำต่อภรรยาของข้า ข้าขอสาบานด้วยเลือด"

แล้วทุกอย่างก็สลายหายไป เหลือไว้แค่ซิกการ์ที่มองเถ้าธุรีนั้นด้วยสายตาเรียบเฉย พร้อมกับก้มมองร่างในอ้อมกอดด้วยความปวดร้าวและเจ็บปวด ก่อนจะหลั่งน้ำตาออกมาไม่ขาดสาย

ใช่ ซิกการ์หลงรักเคลลี่มานานแล้ว แต่อีกฝ่ายกับมอบหัวใจให้ไอ้ปิศาจสารเลวนั้น ชายหนุ่มได้แต่คิดอย่างเจ็บปวด