เล่ห์ลวงอาคิรา

*ติดประกาศจากหนอนน้อยค่ะ*

พาคุณอัคมารีอัพอีกรอบค่ะ รอบนี้มาพร้อม E-BOOK แบบจัดเต็ม 

(เราซุ่มเตรียมกันตั้งกะยังไม่รู้ผลจาก สนพ. 555 มั่นใจมากว่าไม่ผ่านแน่ๆ) 

ฝากคุณอัคกับหนูนิ่มด้วยนะคะ >/////<

ขอบคุณมากๆ นะคะ ^^ ที่แวะเข้ามาค่า

ติดตามฉบับรีไรต์ คลิกที่รูปได้เลยค่ะ ^^

สำหรับเขา 'รัก' คงมีค่าแค่นั้น

'รัก' เป็นได้แค่เพียงฝุ่นดินที่เหยียบย่ำผ่านไป

แม้ว่าเธอจะให้เขาไปทั้งหมดหัวใจก็ตาม

ระหว่าง 'เรา' มันเริ่มต้นด้วยความรู้สึกนี้

ดวงตาคมกล้าซึ่งมองมาและเผอิญผสานสายตากันกับโมรีไม่ได้เบือนหลบ 

ดูอาคิราจะตกใจนิดๆ ที่เธอรู้ตัว แต่ก็เท่านั้นเพราะอึดใจต่อมาเขาก็เปิดยิ้มอ่อนๆ พร้อมกับผงกศีรษะให้เธอเล็กน้อย ซึ่งส่งผลให้หัวใจดวงน้อยของโมรีเต้นแรงราวกับรัวกลอง คราวนี้เป็นนานกว่าที่เธอจะกล้ายิ้มตอบเขาได้

แต่โมรีเองก็ไม่กล้าผสานสายตากับเขาไปมากกว่านั้น 

หญิงสาวหลบตาลงเสทำเป็นจัดดอกไม้ต่อ แต่สองแก้มสาวกลับแดงระเรื่อขึ้นเพราะขัดเขิน มือไม้รู้สึกเก้งก้าง ยามหยิบกุหลาบปักลงไปในท่อนโอเอซิสซึ่งอยู่ในแจกันสี่เหลี่ยมตื้นๆ เธอไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองอีกเลยนับจากนั้น เพราะกลัวว่าจะได้สบกับดวงตาคู่คมซึ่งทำให้หัวใจเต้นแรง

 และโมรีก็ได้แต่แอบคิด ว่าเมื่อครู่สายตาคมกริบที่มองมาดูจะเต็มไปด้วยความหมาย แต่เธอก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองนัก 

ทว่ามันก็ยังอดคิดไม่ได้อยู่ดี ตามประสาสาวช่างฝัน...

                ว่าระหว่างเธอกับเขา...จะเปลี่ยนไปเป็นอะไร มากกว่าแม่ค้ากับลูกค้าได้มั้ยนะ

                วันนี้ก็... โชคดีอีกแล้วที่ได้เจอ

   

                เฮ้อ...

             เห็นท่าทางของสาวเจ้าแล้ว นายหัวหนุ่มก็ได้แต่ดึงสายตากลับมามองเหม่อออกไปยังด้านนอกของตัวร้าน พลางนึกว่า

                ระหว่างโมรีกับเขาคงเป็นได้แค่นี้สินะ เพราะเธอช่างเก็บตัวเหลือเกิน ไม่มีช่องว่างใดให้เขาได้พาตัวไปใกล้เธอได้เลย และเขาคงทำได้แค่มองไปอย่างนี้ มองไปจนกว่าเธอจะมีใครจับจอง

 แต่ทำไมเวลาที่มี จึงทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป

                “ลาก่อนค่ะ”

            โมรีพึมพำอำลา แล้วเสียงอันแผ่วเบาก็ถูกกลืนหายไปกับสายลม ดวงหน้าหวานอมเศร้า...นัยน์ตากลมโตคลอคลองด้วยหยดน้ำ เมื่อเรือลำน้อยพาเธอแล่นฝ่าคลื่นออกห่างจากฝั่งมากขึ้นทุกที พร้อมกับภาพที่ปรากฏชัดว่า

                อาคิราหายไปจากตรงนั้นแล้ว เขาคงเดินกลับเข้า ‘เรือนหอ’ ของเขาไปด้วยความสบายใจ

                สายฝนเริ่มโปรยลงมาเป็นละอองบางๆ ส่วนโมรียังคงเหลียวมองเกาะที่เริ่มจะห่างไกลออกไปทุกที หยาดน้ำตาย้อนกลับเข้าไปในอก ท่วมท้นดวงใจอันแสนจะอ่อนแอและบอบบาง
 

               เริ่มแล้วสินะ ชีวิตที่ไม่มีเขา...ชีวิตเหงาๆ เดียวดาย

                ลาก่อน...หัวใจที่แหลกสลาย เธอขอทิ้งมันไว้ที่นี่...ตลอดไป

ต่อไปหัวใจ...คงไม่จำเป็นสำหรับเธอ

 

 

*ติดประกาศจากหนอนน้อยค่ะ*

สำหรับฉากเลิฟซีน หนอนน้อยจะลงไม่ครบนะคะ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ TT^TT เพราะมีบางฉากที่กลัวว่าจะไม่เหมาะสม และอาจต้องโทษแบนได้ (กลัวจริงนะเออ) 

แต่...เราจะค้างๆคาๆ หนอนน้อยจึงจะเกลาให้ได้มากที่สุดเพื่อความลื่นไหล 

และถ้าฉากเลิฟซีนช่วงไหนที่หนอนน้อยจะไม่ลงหรือข้ามไป จะแจ้งอีกทีนะคะ 

แต่รับรองว่าจะไม่ทำให้เสียเวลาที่กดเข้ามาอ่านแน่ค่ะ ฮึ้บๆๆๆ

ยังไงฝากรบกวนติดตามคุณอัคด้วยนะคะ 

มีข้อติติงหนอนน้อยยินดีรับค่ะ

เพื่อพัฒนางานให้ดีขึ้น แค่สักนิดหน่อยหนอนน้อยก็ดีใจแล้วค่ะ

ขอบคุณมากๆ นะคะ ^^ ที่แวะเข้ามาค่า

ติดตามฉบับรีไรต์ คลิกที่รูปได้เลยค่ะ ^^

T
B