ดวงใจ...จอมพยศ

“ตอนเด็กๆคุณครูไม่สอนเหรอหนูเทียนว่าเวลาจะอยากให้คนอื่นช่วยต้องพูดจาสุภาพในเชิงขอร้อง ไม่ใช่ทำเสียงแว๊ดๆสั่งแบบนี้”  คคนางค์กัดริมฝีปากล่างแน่นเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์จนบุญฤทธิ์กลัวว่าริมฝีปากอิ่มสีระเรื่อปราศจากการตกแต่งนั้นจะห่อเลือด

“สอนค่ะ แต่ฉันคิดเอาเองว่าไม่จำเป็นต้องพูดดีๆกับคนที่หาเรื่องเราก่อน” คคนางค์จอมเหย่อหยิ่งตัวจริงกลับมาแล้ว

“สงสัยเธออยากจะแช่น้ำต่อ เอาเถอะแม้เธอจะไม่ยอมขอร้องดีๆเพราะๆ แต่ฉันก็ยังใจดีให้เธอเกาะเกี่ยวอยู่ในน้ำจนกว่าเธอจะเห็นคุณค่าของมธุรสวาจาก็แล้วกัน” คคนางค์กลั้นหายใจไม่ทัน เมื่อพูดเสร็จเขาก็จมตัวลงไปใต้น้ำทั้งที่เธอยัง ‘เกี่ยว’เขาไว้ พอกลับขึ้นสู่ผิวน้ำคนอวดดีก็สำลักน้ำจนหน้าแดง คนต้นเหตุหาได้เห็นใจยังคงขบขันกับอาการร่อแร่ของเธอ คคนางค์โกรธจนเลือดขึ้นหน้าเธอก้มลงกัดใบหูที่อยู่ใกล้ปากอย่างแรงจนคนถูกทำร้าย

สบถลั่น คราวนี้เป็นทีของเธอบ้างคคนางค์หัวเราะสะใจ

“สมน้ำหน้าแกล้งกันดีนัก” หากเพียงครู่เสียงหัวเราะของเธอก็หายไปในลำคอ เมื่อถูกอีกฝ่ายเอาคืนด้วยวิธีเดียวกัน ต่างกันตรงเป้าหมายที่ถูกเล่นงาน เปลี่ยนจากหูมาเป็นที่ริมฝีปากอิ่มแทน ถึงไม่เคยมีประสบการณ์การจูบมาก่อน แต่คคนางค์ก็มั่นใจว่าเขาไม่ได้จูบ เขากำลังกัดเธอคืนต่างหาก! แม้ว่าปากไม่แตกเลือดไม่ออกแต่ก็เจ็บจนเธอต้องทุบไหล่หนาแรงๆ หลังจาก ‘กัด’จนสาสมใจแล้วเขาก็พาเธอขึ้นฝั่ง

                                                                                                      โดย    ม่วงมาลิน