ห้วงมายา ปักษา ภารมย์ - นิยาย ห้วงมายา ปักษา ภารมย์ : Dek-D.com - Writer
×

    ห้วงมายา ปักษา ภารมย์

    เพียงฝันตื่นหนึ่งครา หวังเข้าห้วงมายาเจอปักษาพาภิรมย์...นี่คือสิ่งที่ลอยเข้ามาในหัวของก่อนที่สติของนางจะหายไป และเมื่อฟื้นขึ้นมา ก็ได้ยินคนเอ่ยกับนางว่า "นางมนุษย์ เจ้าไม่รักชีวิตของตนเองหรืออย่างไร?"

    ผู้เข้าชมรวม

    1,237

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    36

    ผู้เข้าชมรวม


    1.23K

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    12
    จำนวนตอน : 6 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  17 ก.ค. 65 / 12:31 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


         นางละทิ้งชีวิตเพื่อหลีกหนีจากความทุกข์ทรมาน ทิ้งตัวลงหน้าผาปลิดชีพตนท่ามกลางความตกใจและเสียใจของคนรักที่ละเลยคำสัญญา จับนางมาจองจำไว้ในวังหลัง...

         วินาทีที่ร่างบอบบางลอยเคว้งคว้างอยู่ในอากาศ นางคลี่ยิ้มออกมาบางๆ ด้วยความดีใจที่จะได้หลุดพ้น พลันกก็คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเห็นนกกระเรียนใหญ่ตัวหนึ่งโผบินมาทางตนก่อนจะหายไปจากสายตาอย่างรวดเร็ว

    แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่ก็จำได้ว่านกกระเรียนตัวนั้นมีหัวด้านบนสีแดง...และตอนนี้สีแดงบนหัวกำลังเรืองแสงเสียด้วย!

    นกกระเรียนมงกุฎแดง...

    ตัวแทนแห่งความรักนิรันดร์...

    หึ! รักนิรันดร์เช่นนั้นหรือ?

         ช่างน่าขันนัก...     

         ตุบ!

         กระนั้นเมื่อร่างกระทบพื้นก่อนที่สติจะดับวูบไปก็ยังมีข้อกังขา...เหตุใดพื้นเบื้องล่างถึงอ่อนนุ่มกว่าที่ควรจะเป็น?

         เพียงฝันตื่นหนึ่งครา หวังเข้าห้วงมายาเจอปักษาพาภิรมย์...

         ...

         "ช่วยข้าไว้เพราะเหตุใด?" นางที่ฟื้นขึ้นมาเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยความสงสัย

         "เห็นคนกำลังจะตายต่อหน้า ไม่มีเหตุผลใดที่ข้าจะไม่ช่วย"

         "แต่ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล่ว ท่านก็น่าจะเห็นว่าข้าตั้งใจทิ้งตัวลงมาเอง หาได้มีผู้ใดบีบบังคับไม่"

         "นางมนุษย์ นี่เจ้าไม่รักชีวิตของตนเองเลยหรืออย่างไร? เหตุใดจึงทิ้งชีวิตของตนเองได้อย่างง่ายดายเช่นนี้?"

         "ข้าผิดหวังกับความรัก..." นางตอบเสียงเรียบ ด้วยไม่อยากขยายความให้ตัวเองต้องปวดใจ

         "ผิดหวังในความรักเช่นนั้นหรือ? แต่สิ่งที่ข้าเห็นคือบุรุษที่อยู่ข้างบน และสตรีที่อยู่ข้างกายเขาพากันร่ำไห้ ผู้อื่นก็พากันตกใจขวัญหนีดีฝ่อ หรือพวกนั้นมิใช่คนรักของเจ้า? "

         "เหตุใดต้องมาเสียดายในภายหลังด้วยเล่า? หากก่อนหน้านั้นทุกคนทำตัวกับข้าเช่นในวันนี้ ไม่แน่ว่าข้าอาจจะไม่ตัดสินใจดิ้งหน้าผาเช่นนี้ก็ได้" ไอมี่อิงพึมเพากับตัวเองเบาๆ พลางแค่นหัวเราะ แล้วใช้มือลูบแขนของตนที่ยังรู้สึกระบม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมากล่าวกับคู่สนทนา

         "เพราะความรัก...ทำให้ข้าสูญเสียทุกอย่างในชีวิต...มิให้กล่าวว่าผิดหวัง เช่นนั้นควรกล่าวว่าอย่างไร? "

         "เอาเถอะ ข้าขอไม่ยุ่งเรื่องวุ่นวายของเจ้าละกัน แต่ในเมื่อข้าช่วยเจ้ามาแล้ว เจ้าก็ต้องมีชีวิตต่อไป" อีกฝ่ายตอบพลางถอนหายใจออกมา

         เรื่องราวของพวกมนุษย์นี่มัน...วุ่นวายจริงๆ

         "เช่นนั้นให้ข้าได้ติดตามรับใช้ท่านไปชั่วชีวิตด้วยเถิด" ไอมี่อิงกล่าวขึ้นมา

         "อะไรของเจ้าเนี่ย? ข้าปล่อยให้กลับไปมีชีวิตดีๆ ไม่ชอบ มาขอติดตามเสียอย่างนั้น"

         "ชีวิตนี้ข้าไม่เหลือผู้ใดแล้ว ทั้งครอบครัว...มิตรสหาย...คนรัก..." นางนิ่งไปสักพัก ก่อนกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

         "อยู่ไปก็ไม่มีความหมาย...ชีวิตที่เหลือยกให้ผู้มีพระคุณจะดีกว่า"

         "เออพิลึกคนจริง" ร่างสูงพึมพำเบาๆ แล้วเอ่ยว่า

         "เอาเถิด ในเมื่อให้มาก็จะรับไว้ละกัน แต่เตรียมตัวเตรียมใจไว้ด้วย เพราะการติดตามข้ามิใช่เรื่องง่าย"

         "ทราบเจ้าค่ะ"

         "เอาเป็นว่าตอนนี้พาเจ้าขึ้นจากหุบเหวก่อนละกัน" เขาเอ่ยพร้อมกับปรี่เข้ามาช้อนตัวไอมี่อิงขึ้นแล้วพานางบินทวนกระแสลมขึ้นไปบนฟ้า...

         ใช่แล้ว...เขาก็คือนกตัวนั้นที่นางเห็นนั่นเอง!!


    ร่วมพูดคุยกันได้ที่ Han Yu หานยวี่ น้า

         @นิยายเรื่องนี้และเรื่องอื่นๆ ของ 'หานยวี่ 含玉' สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช 2558 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอก หรือนำไปใช้บางส่วน เเละนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 รวมทั้งการทำนิยายเสียง อ่านเนื้อหาลงยูทูบ ทวิตเตอร์ ช่องทางโซเชียลมีเดียต่างๆ ด้วย

         มีผลทั้งทางอาญาและแพ่ง มีโทษทั้งจำทั้งปรับ จริงๆ ถ้าไม่นับเรื่องกฎหมายเอาแค่จริยธรรมกับใจเขาใจเราก็ไม่ควรแล้วนะคะ กว่าเราจะแต่งจะนั่งพิมพ์ตัวอักษรแต่ละตัวออกมาได้ T^T

         

     

    //นี่จะเป็นเรื่องสุดท้ายที่เปิดเขียน ก่อนจะกลับไปจริงจังกับการเขียนเรื่องของคุณชายหมิงซาน หลิวเหว่ย แม่นางม่อหลัน ฯลฯ

    ต่อ เนื่องจากไปรับชาเล้นจ์มาค่ะ เขียนนิยายให้จบภายใน 5-6 ตอน ที่จัดโดยกลุ่ม write on me (ปีที่แล้วทำไม่ทัน ปีนี้เอาใหม่ 555) บวกกับมีปกนิยายที่ซื้อไว้นานแล้วยังไม่ได้ใช้เลยลงสักหน่อย

    เปิดให้อ่านฟรีเรื่อยๆ จนกว่าจะอัพตอนจบค่ะ

    ร่วมพูดคุยกันได้ที่ Han Yu หานยวี่ / Meng Li Mao Hu เมิ่งลี่มาวหู น้า

    ผลงานเรื่องอื่นๆ ของนักเขียน

     

    แนวรักคอมเมดี้:

    +รู้จักกับ 'หานอิงมี่' คุณหนูจอมแก่นที่ต้องถูกจับต่งงานกับคนที่เกลียดขี้หน้าอย่างท่านแม่ทัพ 'เซี่ยเฟยหง' ---> [สามพี่น้องตระกูลหาน] แต่งกับเจ้าแล้วไง! ข้าก็ไม่ได้รักเจ้าเสียหน่อย!

    +รู้จักกับพี่ชายคนโตตระกูลหาน ผู้ที่มีศักดิ์เป็นพนักงานที่ได้เงินเดือนเยอะที่สุดในวังหลวง 'หานหมิงเทียน' และ 'จีลู่ฟาง' ฮูหยินตัวแสบ ---> [สามพี่น้องตระกูลหาน] สมรสพระราชทานบันดาลรัก

    +รู้จักกับพี่ชายคนกลาง ผู้ที่สุดแสนจะเสเพลยิ่งกว่าน้องเขย 'หานหมิงซาน' แต่กลับต้องมาเสียปณิธานที่ว่าจะไม่ยอมลงให้สตรีหน้าไหนให้แก่หัวหน้าโจรสาวอย่าง 'ซือซิง'

    -----> [สามพี่น้องตระกูลหาน] หอบรักมาห่มใจแม่นางโจร

    แนวรักดราม่า:

    +ต้องการเสพความหน่วงจาก 'เซียวหลินหลิง' สตรีที่เคยหลงรักในตัวของ 'ซือหยวนซา' คุณชายคนสุดท้องของสกุลและทนทำดีกับเขามาตลอดจนทนไม่ไหวเลยยื่นหนังสือหย่า ----> [สามบุพเพสกุลซือ] ทางใครทางมัน! เราหย่ากันแล้ว!

    +ชอบแนวเต๊าะๆ เครียดๆ หวานเยอะสุดในซีรีส์สามบุพเพสกุลซือ ต้องคุณชายรอง 'ซือหยินซู' กับรัชทายาทมาร 'วั่งหลิวเหว่ย' เลยค่ะ

    [สามบุพเพสกุลซือ] 18+แผนลับลวงใจ เสื้อแพรล่องหน (ของรัชทายาทมาร)

    +ต้องการอ่านแนวสงครามสู้รบปรบมือ นางเอกเก่ง พบกับ 'จิวอวี้' และคุณชายใหญ่ 'ซือหยางซี' ได้ที่

    ---> [สามบุพเพสกุลซือ] บุปผาไร้งามกับกระบี่ไร้ใจ

    +ต้องการเสพความหน่วงระดับฮาร์ดคอร์ ขึ้นไปจุดสูงสุดแล้วปล่อยตัวตกลงมาดังตุบจากเกมส์กระดานแห่งความแค้น ของ 'ฉินซิ่นซื่อ' กับ 'ซู่ซู่'

    ----->หัวเราะทีหลังดังกว่า

    ต้องการเสพความหน่วงแบบจบง่ายไม่ต้องอ่านยาว

    ----->ห้วงมายา ปักษา ภารมย์

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น