แผนลับลวงใจ เสื้อแพรล่องหน (ของรัชทายาทมาร) [สามบุพเพสกุลซือ]

รัก ดราม่า แฟนตาซี แอคชั่น สืบสวน  

   ในที่สุดก็ได้ฤกษ์แปะเรื่องพี่รอง สามบุพเพสกุลซือคนที่สองซักที หลังจากซื้อปกเก็บไว้นานมาก5555 (ซื้อพร้อมกับคู่ของหลินหลิงxหยวนซา) แต่น่าจะนานกว่าจะเริ่มเขียนให้เป็นรูปเป็นร่าง อย่างน้อยต้องขอเขียนยุทธภพไร้ใจ แต่ตัวข้าไม่รักรักภาคต้นจบก่อน ใครจะเฟบเรื่องนี้ไว้ดองยาวๆไว้เลยเน้อ

     แล้วก็เนื้อเรื่องชุดนี้อ่านแยกกันได้นะคะ ไม่ได้ซีว่าต้องตามติดทุกเรื่อง

     *เป็นคู่ที่น่าจะดราม่าน้อยที่สุดแล้ว มีความเฮฮาต๊องๆ น่ารักมากกว่าใครเพื่อน ไม่ได้ลงลึกเรื่องสืบสวนสอบสวนไขปริศนาให้นักอ่านปวดหัว เน้นที่การเต๊าะอาซูของหลิวเหว่ยล้วนๆ พร้อมแล้วมาดูกันเถอะว่ามีอะไรซ่อนอยู่

     ศึกภายนอกยังไม่สงบ ภายในก็เริ่มจะลุกขึ้นมาแทงข้างหลังกันเองเสียแล้ว!

     หลังจากฮ่องเต้คนปัจจุบันขึ้นนั่งบัลลังก์มังกรมาได้สามปี ก็ได้แอบรู้มาว่าพี่น้องร่วมบิดาบางคนที่ต่างก็ได้เลื่อนเป็นอ๋องกันถ้วนหน้าได้แอบทำข้อตกลงลับๆ กับคนแดนมารเพื่อให้ช่วยสนับสนุนในการชิงบัลลังก์

     แต่เรื่องของเรื่อง.. คือดันมิรู้ว่าเป็นผู้ใดนี่สิ งานนี้จึงเป็นหน้าที่ของถึงหน่วยลับพิราบขาวที่แยกตัวออกมาจากองครักษ์เสื้อแพร และทำหน้าที่สืบข่าวต่างๆ ให้ฮ่องเต้ตั้งแต่สมัยยังเป็นไท่จื่อที่ต้องสืบหาความจริงเรื่องนี้!

     ซึ่งผู้ที่ต้องรับภาระมากที่สุดคงไม่พ้น 'ซือหยินซู' หัวหน้าหน่วย เจ้าของใบหน้าหวานราวอิสตรีและมีรูปร่างเตี้ยตรงข้ามกับฝีมือฝีปากที่ร้ายกาจไม่มีผู้ใดเทียบเคียง

     ทว่า.. ไม่ใช่แค่ภาระงานนี้ที่ต้องแบกรับและสืบหาความจริง แต่ระหว่างนี้ยังต้องมาวุ่นวายกับการแก้ปัญหาให้น้องชายกับน้องสะใภ้ ลามไปถึงปัญหาหัวใจที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัวอีกด้วย..

     'สวรรค์! ไม่ว่าจะเป็นสตรีงามอรชร หรือบุรุษหล่อ เหลาองอาจ ข้าก็เจอมานับไม่ถ้วน แต่ไม่เห็นรู้สึกอันใด ไยกับมารน้อยโง่งมผู้นี้ หัวใจของข้าถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะ?! '

     'มีเรื่องให้ต้องขึ้นมาแดนมนุษย์ก็ดี ข้าคนนี้จะได้มาเอาของที่เคยจองไว้กลับไปด้วย..’

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

"ฮึ! " ซือหยินซูทำเสียงย่นจมูก ก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง ใครเล่าจะคิดว่ามารน้อยโง่เขลาที่ฮ่องเต้ส่งมาให้เขาดูแล เอ้ย! เค้นข้อมูล

แท้จริงแล้วเป็นถึงรัชทายาทมารจอมโหด ที่เปี่ยมไปด้วยพลังปราณมหาศาลและยังเจ้าแผนการเป็นที่สุด! นั่นหมายความว่าที่ผ่านมาเขาโดนหลอกกินเต้าหู้ไปหลายครั้งหลายคราเลยทีเดียว!!!

แถมยามที่ได้อยู่ใกล้อีกฝ่ายก็ดูเหมือนว่าความมาดแมนที่สั่งสมมาก็ทำท่าจะหายไป

"แกล้งทำตัวเป็นคนโง่งม.. สนุกมากหรือไม่หลิวเหว่ย? "

"พูดอะไรน่ะขอรับ ข้าไม่รู้เรื่อง" หลิวเหว่ยเอ่ยพลางใช้สองมือโอบอีกฝ่ายไว้จากข้างหลังแสร้งเอ่ยด้วยแววตาใสซื่อ ก่อนจะกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น พร้อมกับยื่นหน้ามากระซิบข้างหูอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา และดวงตาสีแดงสุกใสที่ทอประกายเจ้าเล่ห์ออกมาชัดเจน ลวดลายดอกหมู่ตานสีแดงที่สลักอยู่บนแก้มซ้าย ยามคืนสู่ร่างที่แท้จริง ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ความร้ายกาจให้กับใบหน้าหล่อเหลามากขึ้นไปอีก

"แล้วเป็นอย่างไรบ้างล่ะ ไท่จื่อเฟยที่รัก.. การแสดงของข้าสมจริงหรือไม่?! หากเจ้าชอบ หลิวเหว่ยคนนี้จะยอมเป็นมารน้อยโง่งมให้เจ้าคอยสั่งสอนตลอดไป"

ทว่า.. ยังไม่ทันจะได้เก็บเกี่ยวช่วงเวลาแห่งความสุขอย่างเต็มที่

พายุแห่งความชั่วร้ายก็ได้พัดพาเรื่องวุ่นวายมาให้อีกครั้ง..

ครานี้คงเป็นครั้งสุดท้าย..

หรือบางทีนี่อาจเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของความน่ากลัวที่แท้จริงเท่านั้น?!

ความซับซ้อนของสายสัมพันธ์และความลับอันดำมืดที่ถูกเก็บซ่อนมานานกำลังจะถูกเปิดเผย?!

'ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็จะไม่ปล่อยให้เจ้าต้องเผชิญกับมันตามลำพัง..

พวกเราจะผ่านมันไปด้วยกัน!'

//ตารองคนเมพเจอเด็กพูดงี้ไปไม่เป็นเลย

ขอเสียงโห่ดังๆ สามทีให้คู่นี้ด้วยค่า 555 

ส่วนกำหนดการอัพ.. อย่างน้อยขอแต่งยุทธภพไร้ใจ แต่ตัวข้าไม่ไร้รักภาคต้นจบก่อนละกันเนอะ ;w;

โครงเรื่องวางไว้หมดแล้วแต่อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยนะคะ จะพยายามไม่ให้ไปไกลถึง 90 ตอนแบบน้องสามน้า

(จะรีบปั่นนะ เพราะอยากแต่งพี่ใหญ่พี่รองไวๆ เหมือนกัน ส่วนพี่ใหญ่กำลังลังเลว่าใช้ภาพที่ดองไว้หรือซื้อใหม่ดีค่ะ 555)

ร่วมพูดคุยกันได้ที่ Han Yu หานยวี่ น้า

     @นิยายเรื่องนี้และเรื่องอื่นๆ ของ 'หานยวี่ 含玉' สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช 2558 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอก หรือนำไปใช้บางส่วน เเละนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 รวมทั้งการทำนิยายเสียง อ่านเนื้อหาลงยูทูบ ทวิตเตอร์ ช่องทางโซเชียลมีเดียต่างๆ ด้วย

     มีผลทั้งทางอาญาและแพ่ง มีโทษทั้งจำทั้งปรับ จริงๆ ถ้าไม่นับเรื่องกฎหมายเอาแค่จริยธรรมกับใจเขาใจเราก็ไม่ควรแล้วนะคะ กว่าเราจะแต่งจะนั่งพิมพ์ตัวอักษรแต่ละตัวออกมาได้ T^T