รักสุดป่วนของยัยแม่สื่อ

เนื้อเรื่อง

ตอนที่ 1
"กรี๊ดดดดดดดด>O<"
ฉันส่งเสียงร้องออกมาสุดเสียง เมื่อจู่ๆ ก็มีงูตัวประมาณเท่าแขนฉัน โผล่หัวขึ้นมาจากกอหญ้า
ฉันตั้งสติได้ จึงวิ่งสุดฝีเท้า เพื่อจะได้ไปให้พ้นๆงูบ้านี่ ฮือๆๆๆ ToT แม่จ๋า~ช่วยหนูด้วยยยย...
ฉันวิ่งเร็วสุดขีด หวังว่าไอ้งูบ้านี่มันจะเลิกตาม แต่ผิดคาด มันตามฉันมาติดๆ โอ๊ย!! ไปให้พ้นนะ ไอ้อสรพิษบ้า!!!
ฉับ!!!
โอ๊ยยยยย!!เจ็บ ฮือๆในที่สุด งูเวรนี่มันก็งับขาฉันจนได้ เจ็บบบบ...Y_Y ฮืออออ...ไอ้งูบ้า!ฉันจะฆ่าแก ฮือๆๆๆๆTT_TT
ฉันรีบวิ่งต่อโดยทุลักทุเล เจ็บอะ ใครก็ได้ ช่วยที ช่วยฉันด้วยยยย...
อุ๊บ!!!
อูย...เจ็บจัง นี่ฉันตกลงมาจากไหนเนี่ย แล้วไอ้งูนั่นมันหายไปไหนซะล่ะ
(-_- )มองซ้าย( -_-)มองขวา
อ้าว...ฝันไปหรอกเหรอเนี่ย บ้าที่สุดเลย!
ฉันเหลือบมองไปที่นาฬิกาปลุก มันไม่ซื่อสัตย์กับฉันเลยยยย...ก็มันไม่ยอมปลุกฉันให้ตื่นอ่ะ หวา!O_Oไม่นะ ม่ายจริง!อีกไม่ถึงสิบนาทีก็จะสองโมงเช้าแล้ว ฉันสายแล้ว ซวยจริงจริ้งงงงง...
ไม่มีเวลาแล้ว...ฉันรีบคว้าผ้าเช็ดตัว วิ่งเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแบบเร็วที่สุด สบู่ก็ไม่ถูมันแล้ว ต่อด้วยแปรงฟัน แล้วรีบแต่งตัวอย่างเร็วเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะวิ่งแจ้นเข้าครัว หยิบขนมปังสองแผ่น แล้ววิ่งแรบไปที่ป้ายรถเมล์ทันที

เฮ้อ~ในที่สุดฉันก็มาถึงโรงเรียนทันเวลา^_^นึกว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว
ฉันมองหายัยอินดี้ เพื่อนซี้ปึก O_o นั่นไง เจอแย้วววว...
"อิน!รอด้วย"
เมื่อได้ยินเสียงของฉัน ยัยอินดี้ก็หันขวับมาทันที ฉันจึงไม่รอช้า รีบวิ่งมุ่งหน้าไปหาเพื่อนคนสวย(แต่ก็สวยไม่สู้ฉันหรอก^o^)
ผลัก!!!
ฉันชนเข้ากับใครคนนึงอย่างแรง อูย...เจ็บงะ T^T
เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมาสบตาคนๆนั้น ก็พบว่า...
เขาหล่อมาก*_* ( แป่ว )
"ขอโทษครับ ขอโทษ เจ็บตรงไหนมั๊ย"
ว้าว...หล่อแล้วยังสุภาพอีกด้วย ชอบจัง
"มะ...ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร"ฉันรีบตอบทันควัน
"งั้นผมไปแล้วนะครับ เผอิญรีบมาก ก็เลยไม่ทันระวัง"พูดจบ เขาก็รีบวิ่งไป ฉันยังไม่ได้ถามชื่อเขาเลย ไปซะแล้ว
ฉันก็เลยเดินไปหายัยอินที่ยืนรออยู่ 
เมื่อฉันเดินเข้ามาหายัยอินดี้ ยัยนี่ก็ทำท่าทางแปลกๆ ทำตาเยิ้มๆเหมือนบ้าๆยังไงชอบกล ทนดูความบ้าของเพื่อนไม่ไหว ฉันจึงสะกิดเผื่อมันจะหายจากอาการที่เป็นอยู่ในตอนนี้
"นี่!อิน แกเป็นอะไร"ฉันถามออกไป
"...."ยัยอินไม่ตอบอะไร แถมยังทำเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูด ฮึ่ม! -_-^^
"อินดี้!!"คราวนี้ฉันเรียกเสียงดัง จนคนเขาหันมามอง ถ้ายัยอินยังไม่ได้ยินอีก คราวนี้ฉันจะตบหูมันเลย ไอ้เพื่อนบ้านี่ ><
"อะ...อะไรเหรอ"ยัยอินพูดตะกุกตะกัก เฮ้อ~สติกลับคืนมาแล้วเหรอแม่คุณ =_=
"เธอเป็นบ้าอะไรห๊า ทำหน้าทำตาเพ้อฝัน บ้าไปแล้วเหรอ"ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย
"ก็...ไม่มีอะไรนี่"ยัยอินพูด(โกหก)หน้าตาเฉยเลย
"บอกฉันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้น เราเลิกกัน!"
เอ่อ...เลิกเป็นเพื่อนนะ ไม่ใช่เลิกเป็นแฟน เพราะฉันเป็นสาวแท้ไม่เลสเบี้ยนจ๊ะ
"ก็ได้(._.)"
"อืม...เล่ามาเลย"
"ก็...เธออย่าไปบอกใครนะ"
"เอ้อ!! รีบเล่ามาซักทีสิ"
กริ๊งงงงงงงงง...
อ้าว...ออดซะแล้ว
"เดี่ยวค่อยเล่าแล้วกันเนอะ ไปเข้าแถวก่อน"ยัยอินดี้พูด
"เออ แต่ต้องพูดนะ เพราะถ้าไม่พูดเธอต้องไร้เพื่อนสวยๆอย่างฉัน เข้าใจ๊"
"จ้า...^o^"

ในแถว...
"เล่ามา"ฉันพูดเองค่ะ
"ในแถวเนี่ยนะ"
"อืม..."
"คือว่า...เธอจำหน้าพี่ผู้ชายที่ชนกันกับเธอเมื่อเช้าได้มั้ย"
ชนกับฉันเมื่อเช้า ทำไมจะจำไม่ได้ ก็เขาหล่ออกขนาดนั้น *_*
"จำได้สิ ว่าแต่...ทำไมเหรอ"
"คือ...ฉันรักเขาน่ะ"
หา!!! OoO รักเขาเหรอ ตั้งแต่เกิดมาแล้วมารู้จักกับเธอ ฉันก็เพิ่งได้ยินนี่แหละนะ ว่ายัยอินดี้ชอบผู้ชายน่ะ เพราะเรื่องแฟน ยัยอินดี้ไม่เคยเอ่ยถึงเลย หวังว่าฉันคงไม่ได้หูฝาดหรอกนะ -O-
"เธอรักเขาเหรอ..."ฉันถามเพื่อความมั่นใจ
"อืม...เขาคือรักแรกของฉันเลยล่ะ"
โอ้! พระเจ้า ไม่น่าเชื่อเลย รักแรกของยัยอินดี้ตอนอยู่ตั้งม.5เนี่ยนะ ของฉันตั้งแต่ ป.1โน่นแน่ะ
"โอเค เอาเป็นว่าฉันสนับสนุนแล้วกัน"
"จริงเหรอ!O_o"
"เออ...มีอะไรก็บอกฉันได้ ไม่ใช่ว่าเก็บไว้คนเดี๋ยว เข้าใจ๋"
"จ้า...อินดี้ ฉันรักเพื่อนดีๆแบบเธอที่สุดเลยยยยย..."
เฮ้อ~ทียังงี้ล่ะปากหวานเชียวนะ เพื่อนฉัน...