รักครั้งเดิม

….รถคันใหญ่รีบเข้ามาจอดเทียบหน้าฟุตบาต ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่รีบวิ่งออกมาจากรถ แล้ววิ่งเข้าไปในโรงพยาบาลทันที

                “สวัสดีค่ะพี่หมอ  หอมไปก่อนนะคะไว้จะมาเยี่ยมบ่อยๆฝากบอกยายพี่พริกด้วยนะคะว่าหอมจะไปแล้ว”หญิงสาวในชุดลำลองไหว้คุณหมอหนุ่มตรงหน้า

                “หอมจะไปจริงๆหรอ แล้วคุณเต็มเขารู้หรือยังว่าหอมจะย้ายไปเชียงใหม่”

                “เขาไม่จำเป็นต้องรู้หรอกค่ะพี่หมอ ให้หอมไปเงียบๆ ค่อยๆหายไปจากชีวิตเขา น่าจะเหมาะสมกว่า”หญิงสาวตัดพ้อแล้วส่งยิ้มหวานให้กับคุณพี่ที่เธอเคารพมาตลอด “ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะค่ะพี่หมอ หอมแค่ย้ายจังหวัดไม่ใช่ย้ายประเทศนะคะ”

                “ยังจะมีเวลามาล้อพี่เล่นอีกนะหอม โอเคๆเดินทางปลอดภัยแล้วกัน พี่คงไม่ได้เจอหอมเหมือนที่ครั้งแรกที่เจออีกแล้วนะ ไว้พี่จะบอกพยาบาลพริกให้แล้วกัน”

                “ค่ะพี่หมอ สวัสดีค่ะ”หญิงสาวไหว้อีกครั้งแล้วเดินต่อไปอีกทาง เธอไม่ได้สนใจอะไรนอกจากกระเป๋าในมือและภาพด้านหน้าที่เธอมุ่งตรงไป

  ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้ามาด้วยความเร็ว เขาดักหน้าของหญิงสาวไว้อย่างไม่ตั้งใจจนทั้งคู่ต้องหยุดนิ่งไว้ดวงตาทั้งสองจ้องมองกันอย่างลึกซึ้ง หญิงสาวที่รู้สึกตัวก่อนจะละสายตาลง

“ขอโทษนะคะดิฉันรีบ”เธอเอ่ยก่อนจะเดินหนีไป ทิ้งให้คนนิ่งกว่ายืนอยู่อย่างนั้น เมื่อเขาได้สติมาชั่วครู่ก็รีบคว้าแขนเธอไว้ทันที

“จะรีบไปไหน คุณต้องมาคุยกับผมก่อนนะน้ำหอม”เขาพูดด้วยน้ำเสียงเข้มและจ้องหน้าหญิงสาว เธอหลุบตาลงเพื่อไม่สบตากับเขา “มองหน้าผมสิ น้ำหอม”เขาเรียกเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าของเขาน้ำตาคลอแล้วปัดมือของเขาออก

“พอแล้วค่ะคุณเต็ม ดิฉันอยากให้เรื่องของเราเป็นอดีตไป ส่วนคุณก็ไปมีชีวิตของคุณ ฉันก็ส่วนฉัน ลาก่อนค่ะ”เธอกำลังจะเดินหนีไปอีกครั้ง ชายหนุ่มรั้งเธอเข้ามาใกล้จนลมหายใจเขารดที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา ดวงตากลมโตทั้งสองจ้องกันด้วยความหวั่นไหว หวนให้นึกถึงอดีตที่พวกเขาพบกัน...

                                                                ในวันแรก....