เรื่องของเรา

ข้อมูลเบื้องต้น

     เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวของฉันเอง เพื่อนของฉันชอบเข้ามายุ่งเรื่องของฉันโดยเฉพาะแฟนของฉัน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าต้องมายุ่งด้วย มันเป็นเรื่องส่วนตัวนะ ถึงเราจะเป็นเพื่อนกันเราก็ไม่ควรจะรู้เรื่องของเพื่อนมากเกินไป เพื่อนกันจะมีความลับก็ไม่แปลกอะไร ทุกคนมีความลับกันหมด ไม่มีใครหรอกที่เกิดมาแล้วไม่มีความลับ แต่ความลับนั้นจะถูกเปิดเผยออกมาเมื่อไหร่ก็ไม่มีใครรู้แค่เรารักษามันไว้ดีๆแค่นั้น คนสนิทก็มีเวลารู้ความลับของเราช้าลง

     เมื่อมีคนมาบอกความลับแก่เราแล้วเพื่อนไม่ให้บอกใครเราก็ไม่ควรที่จะไปบอกใครเพราะจะทำให้เพื่อนขาดความเชื่อใจจากเรา 

เนื้อเรื่อง

 เช้าวันหนึ่ง

     สาวน้อยวัย 16 มาโรงเรียนแต่เช้าเพราะเมื่อวานเธอมีความสุขมากที่ได้เจอกับรักแท้ เธอคิดว่าเธอเจอรักแล้วใครจะพูดยังไงก็ช่างเธอไม่สนใจเลย ^^

     เมื่อเธอเดินขึ้นมาที่ห้องเรียนเจอเพื่อนสนิทของเธอนั่งอ่านนิยายอยู่เห็นเธอเดินหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสกว่าปกติจึงถามขึ้น

     “มิว เป็นไรอ่ะหน้าตาสดใสเชียว" พิ้งค์เพื่อนสนิทที่สุดของเธอ

     “เอ่อ...ไม่มีไรหรอก ก็แค่...มีความสุขอ่ะ" แล้วเธอก็เดินยิ้มไปวางกระเป๋าที่โต๊ของเธอ

     “แล้ว...มีความสุขเรื่องไรหรอ บอกหน่อยสิ" เธอมองมาที่เพื่อนรัก เธอสงสัยว่าทำไมเพื่อนถึงอยากจะรู้เรื่องส่วนตัวของเธอนัก

     “ไม่บอกอ่ะ มันเรื่องของฉัน" เธอตอบแบบปัดๆ 

     “โห่ บอกหน่อยนะถึงยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน" พิ้งค์ทำสายตาออดอ้อนเธอเพื่อให้เธอบอกว่าเธอมีความสุขเรื่องอะไร

     “เอ่อ...บอกก็ได้แต่อย่าไปบอกใครนะ" เธอจำใจต้องบอกเพราะรำคาญเต็มทน

     “อืมๆๆ ไม่บอกๆ" พิ้งค์รับคำ

     “คือ...ว่า...ฉัน...มีแฟนแล้ว”

     “เฮ้ย! จริงดิ" พิ้งค์ทำหน้าตื่น

     “อืม อย่าไปบอกใครนะ"

     “อืมๆๆ รู้แล้วน่า"

วันต่อมา ช่วงบ่าย

     มิว พิ้งค์ และเพื่อนอีกคนชื่อ ริน เดินมาที่โรงอาหารของโรงเรียนแล้วหาที่นั่งกัน เมื่อทั้ง 3 คนนั่งลงแล้ว พิ้งค์ก็ถามเรื่องแฟนของมิว

     “เอ่อ...มิว ถามเรื่องแฟนแกหน่อยดิ" เมื่อพิ้งค์พูดเช่นนั้นส้มได้ยินถึงกับหันหน้ามาทันที

     “พิ้งค์ เมื่อกี้แกถามมิวว่าอะไรนะ" ส้มทำหน้าตื่นเพราะไม่เชื่อในสิ่งที่ตนเองได้ยิน

     “ก็...ถามเรื่องแฟนของมิว" 

     “ห๊า! มิวมีแฟนแล้วหรอ แล้วแฟนมิวเป็นใครล่ะ"

     “ก็กำลังจะถามอยู่นี่ไง" มิวทำหน้าไม่พอใจ ไหนบอกว่าจะไม่บอกใครไงล่ะว่าเธอมีแฟนแล้ว

     “มิว..." พิ้งค์เรียกมิว แต่มิวก็หันมาด้วยสายไม่พอใจ

     “มีไร" มิวตอบด้วยน้ำเสียงห้วนกว่าเมื่อก่อน

     “แฟนแกเป็นใครหรอ บอกหน่อยสิ อยากรู้ๆ" พิ้งค์เขย่าแขนเพื่อนที่จะให้เธอบอกเรื่องคนรักของเธอ

     “ทำไมต้องบอก"

     “แฟนแกอายุเท่าไหร่แล้ว"

     “ไม่บอก"

     “โห่...บอกหน่อยดินะๆๆ"

     “ไม่เห็นจะเกี่ยวกับพวกแกตรงไหนเลยนี่"

     “แล้วแกเคยจับมือ กอด หอมแก้ม จูบแล้ว...เคย...มีไรกันป่ะ"

     “นี่ ฉันว่าพวกแกถามเยอะเกินไปแล้วนะ มันเป็นเรื่องส่วนตัวพวกแกไม่ควรรู้ ถ้ามีคนมาถามเรื่องส่วนตัวของแกแแล้วมันเป็นเรื่องที่ส่วนตัวมากๆพวกแกจะบอกมั้ย"

     “มิว พวกฉันหวังดีกับแกนะ ฉันว่าแกเลิกกับแฟนแกเหอะ"

     “ทำไม ทำไมต้องเลิก"

     “ก็เมื่ออวานพวกฉันเห็นหน้าแฟนแกแล้วน่ะสิ" เธอตกใจพวกเพื่อนๆของเธอไปเห็นตอนไหน

     “แกไปเห็นตอนไหน"

     “ก็ตอนที่มารับแกกลับบ้านไงล่ะ"

     “แล้วยังไงแฟนของฉันเขาไม่ดีตรงไหน"

     “ไม่รู้สิ แต่เลิกเหอะ ฉันว่ามันแปลกๆนะ แฟนแกน่าจะอายุมากกว่าแกเยอะเลยนะ"

     “ทำไมอ่ะ แกไม่มีคนมารักใช่มะแกถึงมาพูดแบบเนี้ยให้ฉันโสดเหมือนแกใช่มะ ขอบคุณนะะที่หวังดี แต่ฉันไม่ชอบคนที่หวังดีแบบไม่มีเหตุผลแบบแก เข้าใจมั้ย!!"

     “พิ้งค์ ฉันว่าพอเถอะมิวมันคงไม่เล่นด้วยละล่ะ"

     “เออๆ บอกไว้ก่อนไง เขาแก่กว่าแกเยอะมันดูแปลกๆ"

     “อายุเป็นเพียงตัวเลข แกอย่ามากำหนด"

ใครที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ เเหตุการณ์ที่เพื่อนชอบยุ่งเรื่องส่วนตัว ก็อย่าไปสนใจพวกมัน มันจะพูดอะไรออกมาก็ช่างมันปล่อยให้มันพูดไปดังเพลงที่ว่า...

เธออาจได้ยิน เสียงของบางคนว่ามา

ว่าเธอกับฉัน ไม่คู่ไม่ควร

บางคำเหล่านั้น ฉันรู้มันอาจก่อกวน

และอาจจะทำ ให้เธอลังเล

อยากขอ ขอเธออย่าหวั่นไหว

เรื่องนี้ มีแค่เราใช่ไหม

ไม่ต้องถาม ต้องตอบใคร ตอบแค่ใจเธอก็พอ

ว่าต้องการกันและกันหรือเปล่า

ไม่ต้องรู้คำตอบใคร ตอบแค่ใจของเธอพอ

หากว่าใจเรารักกัน ก็แค่ทำมันให้เป็นเรื่องของเรา

ใครบอกไม่ดี คิดร้ายกันไปอย่างไร

ก็ปล่อยให้เขา คิดตามสบาย

จำเป็นแค่ไหน ต้องให้ทุกคนถูกใจ

ถ้าหากว่าเราเข้าใจกันดี