คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : บทที่ 10 มนตร์จุมพิต (1)
แม้เวลาะล่วผ่านมานระทั่ถึ่วบ่ายแล้ว... พระพายลับยัสลัเหุาร์เมื่อืนออาวามทรำไม่พ้น
ยิ่วันนี้ไม่มีธุระ้อไปมหาวิทยาลัย และยัไม่ถึำหนเริ่มฝึาน
หิสาวยิ่ไม่รู้ะทำอะไร พอทุนออไปทำานที่บริษัทันหม พระพาย็เลยออมาเินเล่นเร็เร่ในสวนหน้าฤหาสน์
เป็นสวนสไล์อัฤษที่โเ่นในเรื่อวามเป็นธรรมาิ
อไม้นานานิบานสะพรั่นาบทาเินเล็ๆ ที่โรย้วยรวหิน
ให้วามรู้สึเหมือนเินเล่นลาสวนในเทพนิทาน
ทว่าทัศนียภาพอันแสนสวยามเหล่านั้นลับไม่สามารถสะสายาหล่อนไ้บ้าเลย
พระพายเินใลอยไปเรื่อยๆ สมอิววนถึเหุาร์ในบ้านริมน้ำ...
‘ัน็แ่วนน้อสาวแมาเล่นสนุ้วยนิๆ หน่อยๆ
ไม่ไ้ิริัอะไรหรอน่า’
นี่หล่อนำลัิฟุ้ฝันอะไรอยู่นะ… นอย่าพันธาน์ไม่มีหัวใ รัใรไม่เป็น ารที่เาูบหล่อนไม่ไ้หมายวามว่าเารู้สึอะไร้วยเสียหน่อย
และหล่อนเอ็ไม่เยิอยารู้สึอะไรับเามา่อนเ่นัน
แ่ทำไมันนะ... ทำไมอนที่เาทำแบบนั้น หล่อนถึไม่ปิเสธ
เพียแ่นึถึวามรู้สึอนที่พันธาน์บลึริมฝีปาปาหล่อน แ้มใสๆ
็ร้อนผ่าวอย่ายาะวบุม
หิสาวยมือแะปาเบาๆ ่อไปนี้หา้อเผิหน้าับเาที่บ้าน
หล่อนะทำหน้าอย่าไร
“ใลอยิถึันเหรอ” เป็นำถามที่ทำเอานใลอยสะุ้วาบ
หันวับลับไปมอ้านหลัอย่าไม่อยาเื่อสายาว่าะเห็นพันธาน์ำลั้าวมาามทาเินเล็ๆ
“ุ...” หล่อนะพริบาปริบๆ
ไม่รู้เลยว่าเาลับมาที่บ้านั้แ่เมื่อไร
รู้็แ่ว่าพอร่าสู้าวมาหยุรหน้า สายาพราวหวานอเา็ทำเอาแ้มใสแเรื่อ
รู้สึเหมือนำทัทาย่อนหน้านี้อเาือวัถุแหลมมที่เสียลึลลาใ
็หล่อนำลัิถึเาอยู่ริๆ แ่ไม่ไ้ิเพราะมีิพิศวาสเสียหน่อย
พระพายิเพราะเลียเา่าหา ยิ่เห็นแววาเาูมามั่น
วามโรธที่ถูวยโอาส็ยิ่แล่นพล่านมาในสมอ
“ันไม่มีเหุผลอะไรที่ะ้อิถึุเลย่ะ”
“เหุผล?” พันธาน์เลิิ้ว
้าวมาประิหล่อน้วยแววบัน พระพายึถอยหลัรูไปามสัาา “เธออาะเสียายที่เมื่อืนพี่ายเธอมาััหวะ
เรา็เลยไม่ทันไ้สาน่อ...”
เป็น้อสันนิษานที่ทำเอาพระพายถึับเหวอ แ่ไม่ทันไ้ปิเสธ
หล่อน็้อใที่ายหนุ่มรุืบเ้ามาใล้อี
“หรือเธอะปิเสธ...” พันธาน์ยิ้มมุมปา
นัยน์าวิบวับ
ความคิดเห็น