พันธกานต์รัก

“ฉันถามจริงๆ เถอะค่ะ คุณต้องการอะไรกันแน่”

“อะไร”

“ก็อะไรที่ทำให้คุณมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ฉันตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้ไงล่ะ” พระพายตัดสินใจเปิดอกถามกันตรงๆ เพราะหล่อนเองก็ไม่ชอบที่จะต้องคิดเองเออเอง หรืออยู่ใกล้ๆ เขาด้วยความแคลงใจ 

“เธอเหมือนจะฉลาด แต่ก็ซื่อบื้อนะพระพาย” ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า แต่ยังลุกขึ้นเดินอ้อมโต๊ะอเนกประสงค์มายืนอยู่ใกล้ๆ อีกด้วย “ผู้ชายอ่อยขนาดนี้ เธอไม่รู้จริงๆ เหรอว่าเขาจีบ”

พระพายถึงกับเหวอ ก่อนแก้มใสจะเริ่มกลายเป็นสีแดงระเรื่อเพราะแววตาหวานฉ่ำของคนตัวโต หล่อนกะพริบตาปริบๆ บอกกับตัวเองว่าเป็นไปไม่ได้

“ฉันยังไม่ลืมหรอกค่ะว่าฉันเตี้ย แบน ไม่ได้มาตรฐาน” หล่อนพยายามย้ำเตือนตัวเองว่าพันธกานต์แค่ล้อเล่น รวมถึงย้ำเตือนเขาไปพร้อมๆ กันด้วยว่าลวงหล่อนไม่สำเร็จ

“แต่โบราณว่าเกลียดแบบไหนได้แบบนั้น”

นั่นไงละ! เขายอมรับแล้วว่าเกลียดหล่อนจริงๆ แต่ทำไมรูปประโยคกลับชวนให้ใจเต้นแรงแปลกๆ แล้วไหนจะสายตาหวานหวามของเขาอีก

“ถ้าเธอไม่อยาก 'ได้ฉัน' จริงๆ... ต่อไปนี้ก็อย่าเกลียดฉันละกัน” 

อีบุคพันพาย จิ้มๆ ได้ตรงนี้จ้า

เม้าท์เรื่องนิยายได้ที่แฟนเพจนะคะ ^^

   

 

© สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537

ไม่อนุญาตให้คัดลอกหรือดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยาย

เว้นแต่ได้รับการอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เป็นลายลักษณ์อักษรเท่านั้น