คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : บทที่ 6 ลูกไก่ในกำมือ (1)
ภายในลานอเนประส์อห้าสรรพสิน้าวันนี้่อน้าึั้วยผู้นที่มาร่วมานเปิัวนิยสาร
บ้า็เป็นสื่อมวลนและแผู้มีเียริที่ไ้รับบัรเิล่วหน้า
บ้า็เป็นเหล่าแฟนลับอบันนี่ บุษบาบรร
นาเอสุฮอที่ไ้รับเิมาร่วมึ้นเวทีสัมภาษ์ในานะนาแบบปบับปมฤษ์
แ่บ้า็เป็นผู้นทั่วไปที่มาเที่ยวศูนย์าร้า
เมื่อเห็นในบริเวานมีุ้มิรรม่าๆ ให้ร่วมสนุึลอแวะเยี่ยมม
วามที่โอเวอร์ีส์เป็นนิยสารท่อเที่ยวแนวใหม่
และไ้เลือเปิัวหนัสือเล่มแร้วยวามสวยามอทะเลไทย ลานอเนประส์ในห้าหรูลารุวันนี้ึเ็มไป้วยลิ่นอายอทะเลหน้าร้อน
มีารย้นมะพร้าวและหาทรายำลอมาประับแ่ามส่วน่าๆ อสถานที่ัาน
บรรยาาศสบายๆ ลอเสียเพลสไล์ออน เอะ บี
ายวัยลานรูปร่าท้วมสมบูร์ลื่อเ้าร่วมานในานะแวีไอพีเรียบร้อย
เาับภรรยา็เินผ่านุ้มประูเ้าสู่บริเวาน้วยัน โยมีบุรสาวในวัยยี่สิบห้าวามหลัมาเป็นนสุท้าย
หิสาวมีรูปร่าาวหม สวมุระโปรสีมพูพาสเทลแบบเปิไหล่้าหนึ่
บุลิหวานอมเปรี้ยววนให้หนุ่มๆ หลายนในานเหล่มอ
แ่นอาหล่อนะไม่สนใใรแล้ว ใบหน้าเรียวสวยลับะเ้อะแ้มอไปรอบๆ
ราวับำลัเสาะแสวหาอะไรบาอย่า
“ล มอหาอะไรน่ะลู”
วรา์หันมาเห็นท่าทีพิลึพิลั่นอบุรสาวึหยุถาม
พลอยทำให้ผู้เป็นสามีหล่อน้อหันลับมา้วย
สีหน้าแววาแปลใอบุพารีทำให้นภลอึอั ไม่รู้ะอบว่าอย่าไรไ้
เพราะถ้าอบไปริๆ บิามาราหล่อนไม่่อยอบใ
“ุ็ถามไ้ ลูสาวเราะมอหาใรถ้าไม่ใ่าเอ” นพลยิ้ม พยัพเยิไปยัายหนุ่มที่ำลั่วยบิา้อนรับแนสำัอยู่อีทาหนึ่
อนนั้นเาึไม่ทันสัเเห็นสีหน้าลูสาวว่าม่อยลไปทันา “โน่นไ
ยืนอยู่ับุแสนรเวที”
ผู้เป็นบิาหันลับมาหารอบรัวพลายนาฬิา้อมือึ้นมอูเวลา
“านใล้เริ่มแล้ว เี๋ยวเรารีบไปแสวามยินีับาเอัน่อนีว่า”
วรา์พยัหน้าเห็น้วย แะ้นแนบุรสาวเป็นเิัวนให้ามไป้วยัน
แ่แล้วอยู่ๆ นภลลับว้ามือมาราไว้
“ลไม่ไปไ้ไหมะ”
“อ้าว” นพลมอหน้าบุรสาวอย่าไม่เ้าใ “มีอะไรหรือไ ยายล”
หิสาว้มหน้าลนิหนึ่ บริมฝีปาเบาๆ
อย่าเป็นัวลในสิ่ที่นเอำลัะพู หล่อนรู้ว่าพ่อ้อไม่พอใแน่ๆ
แ่หล่อน็อึอัับเรื่อนี้มานานว่าสอเือน
“บอรๆ นะะพ่อ ลอึอัเวลาที่พ่อพยายามะให้ไปไหนมาไหนับพี่เอ
พ่อเลิพยายามับู่ลับพี่เอไ้ไหมะ”
ที่ริแล้วารเ้าไปแสวามยินีับเาไม่ใ่เรื่อน่าอึอัใสำหรับหล่อนนัหรอ
แ่ที่น่าอึอัใือหลัานั้น่าหา
นภลเาไ้...
พ่อหล่อน้อเปิทาให้ลูสาวัวเออยู่ับเาามลำพัแน่นอน
“ทำไม” เสียพ่อเริ่มห้วนนิๆ เป็นอย่าที่นภลิไว้ไม่ผิ “ทั้หน้าา
ารศึษา านะ าเอเา็ไม่ไ้มีอะไราบพร่อ ถึะไม่ใ่ลูายแท้ๆ อแสนม
แ่็ยันันแ็ มีวามสามารถนเป็นที่ยอมรับ สาวๆ
หลายนน่ะอยาะเป็นแฟนอาเอทั้นั้น ส่วนแสนมเอ็รัาเอเหมือนลูแท้ๆ
เผลอๆ ะรัมาว่า้วย้ำ แล้วล็บอพ่อเอไม่ใ่เหรอว่าเาีับล
เสมอ้นเสมอปลาย เป็นสุภาพบุรุษทุระเบียนิ้ว”
“เรื่อนั้นลไม่ปิเสธหรอ่ะ พี่เอีไปหมทุอย่าริๆ
อย่าที่พ่อบอนั่นแหละ”
“แล้วเราไม่พอใอะไรเา”
“ไม่ไ้ไม่พอใ่ะ แ่ลไม่ไ้รู้สึับเาแบบที่พ่ออยาให้รู้สึ” นภลสารภาพามรหลัาไ้ลอพยายามเปิใไปไหนมาไหนับทอเอใน่วสอเือนที่ผ่านมา
แน่ละ...ามวาม้อารอผู้ให่
ความคิดเห็น