ละครไทยสอนให้เด็กไทยโง่

เนื้อเรื่อง

                ถ้าจะเอ่ยถึงละครไทย ก็ต้องนึกถึงฉากตบจูบ ตบจูบ แย่งสามีภรรยากัน ติดฝนอยู่กระท่อมมั่ง ถูกจับเข้าป่า ไม่ถูกกันก็จับมารักกัน ฯลฯ ถือว่าละครไทยไม่ค่อยมีการเปลี่ยนแปลง มักจับจดอยู่สิ่งเดิมๆ ไม่ค่อยมีแง่คิดที่ดี่ส่วนใหญ่จะไร้สาระ บางคนก็อาจบอกว่า ดูเพื่อคลายเครียด แต่โดยส่วนตัวแล้วเห็นว่าละครไทยสอนให้เด็กโง่ เป็นนางเอกที่ยอมคนไม่สู้นางอิจฉา พระเอกก็โง่ซื่อบื้อๆ ทำนองนี้ดูแล้วก็หมันไส้  ปัจจุบันเด็กไทยเสพสื่อมาก เป็นสิ่งที่ได้เห็น ได้ยินอยู่ตลอดเวลา ความโง่ก็เลยซึมสู่เด็กไทยเหล่านี้ เอาตัวรอดไม่ค่อยเป็น

               นอกจากละครไทยแล้วที่ไม่มีประโยชน์ ก็มีซี่รี่เกาหลีจะเน้นเนื้อหาด้านความรักสะส่วนใหญ่ มีฉากกุ๊กกิ๊กดูไปยิ้มไป บ้างก็ก็ร้องไห้ได้ตลอดเพราะความซึ่ง แต่สังเกตแทบจะไม่มีตัวอิจฉาเลยดูแล้วก็ไม่ค่อยเครียดจะได้ไม่ต้องด่าตัวอิจฉา และยังมีหนังผีของญี่ปุ่นอีก ดูท่าทางญี่ปุ่นจะสร้างหนังผีไม่ค่อยหน้ากลัว ตลกมากกว่า ฝืดๆ  ดำเนินเรื่องยืดเยื้อ น่าเบื่อ ทางที่ดีก็คือปิดไม่ดูมันเลย


               ส่วนหนังเมืองนอก(ฝรั่ง) ค่อนข้างที่จะสอนให้เด็กเอาตัวรอดได้ดี มักมีแนวคิดใหม่ๆ ให้ผู้ดูได้คิดตลอดเวลา ภายในหนังจะมีช่องโหว่ของการเอาตัวรอด ถ้าเรายิ่งดูมากเห็นบ่อยๆ ถ้าเกิดเหตุการกับเราจริงๆ เราก็จะตัดสินปัญหาได้ง่ายดาย  ช่วยฝึกให้เป็นคนช่างสังเกต ฝึกให้คิด ไดอะลอคของเรื่องมักเป็นแนวผจญภัยกันเป็นกลุ่มของวัยรุ่นแล้วไปเจอกับฆาตกรบ้าง บู๊แอคชั่นล้างผลาญสุด ซึ่งต่างจากละครไทยมากๆๆ มุมมองของละครไทยหนังไทย ของคนไทยแคบ ไม่เปิดกว้างกับวิวัฒนาการใหม่ๆ ผู้สร้างต้องเปลี่ยนมุมมองพัฒนาให้ละครไทยมีสาระที่ดีกว่านี้ ให้แง่คิด มุมมองให้ต่างจากแบบเก่า จะได้ไม่จำเจนะจ๊ะ

              ฉะนั้น ละครไหน หนังไหน ก็คือบทบาทที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้คนดูคลายเครียดหรือ(ยิ่งเครียด) ก็เถอะ ผู้ดูก็ควรใช้วิจารญาณในการรับชมสารผ่านสื่อให้มีประสิทธิภาพไม่ให้เป็นภัยกับตัวเอง 


            !!ปล. คนชอบดูหนัง จึงสังเกตและเขียนเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ดูหนังมากมากกว่า พันพัน เรื่อง !!