Death Note (ภาคพิเศษสุดยอด!)

ข้อมูลเบื้องต้น

กลับมาอีกแล้วกับ Death Note (ภาคพิเศษสุดยอด) กับบทบาทใหม่ของ L ...หลังจากที่ L สามารถสะสางงานเรื่องคิระคนที่ 1 และ 2 ได้แล้ว ก็ถึงเวลาที่เขาต้องกลับไปเรียนต่อแต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีสัญญาณว่า คิระคนที่ 3 กำลังจะกลับมาพร้อมกับสมุดโน๊ตเล่มใหม่ ที่จะมากระชากวิญญาณคุณได้แล้ว ณ บัดนี้...

เนื้อเรื่อง

“คงถึงเวลาที่...ผมควรจะกลับไปเรียนต่อได้แล้วล่ะครับ” ชายหนุ่มผมเซอกระโดดลงจากเก้าอี้แล้วพูดขึ้นลอยๆ

            “งั้นหรอครับ” ชายสูงอายุถามกลับ

            “อืม อายุก็ปาไป 21 แล้ว ยังเรียนไม่จบเลย คงถึงเวลาแล้วล่ะครับเพราะว่าคิระคนที่ 1 กับ 2 ก็ตายไปแล้ว คงไม่มีอะไรให้ห่วงแล้วล่ะครับ ส่วนทางนี้ก็...ฝากผู้ช่ยคนเก่งอย่างคุณวาตะริช่วยดูแลให้หน่อยแล้วกันนะครับ”

            “ครับ ด้วยความยินดี” ชายสูงอายุยืนน้อมรับด้วยความเต็มใจ

ณ มหา’ลัย จิงกระเบลย University

          “นี่เธอ นั่งด้วยนะ” ชายหนุ่มถามเด็กสาวผมม้าที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างคนเดียว และยังไม่ทันที่เด็กสาวจะได้ตอบอะไรเขาก็กระโดดขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ในท่านั่งยองๆ

            “เออ...ได้ค่ะ” เด็กสาวเริ่มงงเรื่องพฤติกรรมของเพื่อนร่วมคณะคนใหม่ เวลาผ่านไปหลายนาทีแต่ก็ยังไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอ มีก็แต่เสียงดูด

อมยิ้มรสสตอเบอร์รี่ของชายหนุ่มดัง จ๊วบๆ

            “คะ คุณชื่ออะไรหรอ” ในที่สุดเด็กสาวก็กัดฟันพูดออกมาได้

            “เรียกฉันว่า...ริวซากิ แล้วกันนะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

            “ชะ เช่นกันค่ะ ฉันชื่อมิโอะค่ะ”

            “ขอเค้กช๊อกโกแล๊ตที่นึงครับ แล้วเธอล่ะไม่สั่งอะไรสักหน่อยหรอ”

            “ไม่เป็นไรหรอก เอาแค่นี้ล่ะค่ะ” เธอหันไปยิ้มหวานให้พนักงาน

            “รอสักครู่นะครับ” แล้วพนักงานหนุ่มก็เดินหายเข้าไปหลังร้าน

            “คุณเห็นแมนชั่นที่อยู่ตรงข้ามนั่นไหมคะ”

            “ครับ”

            “ฉันอาศัยอยู่ที่แมนชั่นนี้แหละค่ะ”

“ครับ? ผมก็อยู่ที่แมนชั่นนี้เหมือนกัน”

            “ตายจริง เรื่องจริงหรอคะ พรมลิขิตหรือเปล่าเนี่ย”

            “คงงั้นมั้งครับ 555”

           “แล้ว คุณพอจะรู้เรื่อง...six send หรือเปล่าคะ” จู่เด็กสาวก็พูดหน้าจริงจัง

            “หืม?”

            “เออ...บะ แบบว่า สัมผัสที่ 6 น่ะค่ะ”

            “เค้กช๊อกโกแล๊ตมาแล้วครับ” พนักงานคนเมื่อกี้เดินกลับมาพร้อมกับเค้กช๊อกโกแล๊ตแสนหวาน

“ขอบคุณคร้าบ อ้ำ เยื่องอย่างยั้นย่ะหยอยับ (เรื่องอย่างงั้นน่ะหรอครับ)” ริวซากิพูดทั้งๆที่ปากยังเคี้ยวเค้กช๊อกโกแล๊ตตุ้ยๆ

            “ใช่ค่ะ”

            “อือ...ก็พอรู้อยู่บ้างนะมีอะไรล่ะ”

            “คือว่า...ฉันเคยเห็น...ยมทูตน่ะค่ะ”

            “แค๊กๆ หา? ยมทูตอย่างนั้นหรอครับ”

            “ทานน้ำก่อนค่ะทานน้ำก่อน...คือว่า เมื่อ 3 ปีที่แล้วน่ะฉันไปเที่ยวต่างจังหวัดกับครอบครัว ทีนี้ระหว่างทางรถทัวร์เกิดเสียหลักล้มคว่ำ มีคนตายไปหลาย 10 คน รวมทั้งพ่อแม่ฉันด้วย เหลือแต่ฉันคนเดียวที่ไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่บาดแผลสักที่ก็ไม่มี แล้วนับตั้งแต่นั้นมาฉันก็เริ่มเห็นสิ่งลี้ลับ เพื่อนๆจึงพลานกลัวฉันหาว่าฉันบ้าชอบพูดอยู่คนเดียว ฉันจึงไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่น่ะค่ะ”

            “แล้ว...ทำไมจู่ๆถึงคิดมาเล่าให้ผมฟังล่ะครับ”

            “ก็...ฉันกลัวว่าถ้าคุณรู้ทีหลังอาจจะตกใจหรือเลิกยุ่งกับฉัน สู้เลิกยุ่งกับฉันตั้งแต่เนิ่นๆดีกว่าค่ะ คนบอกว่าใครอยู่กับฉันชีวิตจะไม่รุ่ง ฉันมันตัวซวย” จากนั้นหยดน้ำตาก็ค่อยๆเริ่มไหลรินออกมาจากดวงตาสีน้ำตาลนั้น แต่ริวซากิยังคงนั่งนิ่งเมินเฉยไม่ลุกขึ้นไปปลอบ จึงทำให้เธอแปลกใจ แต่เมื่อมองเข้าไปลึกๆในดวงตาคู่สวยของชายหนุ่มนั้น... ‘มันคืออะไรกันแน่นะ ไอ้ความรู้สึกแบบนี้...’

  กรี้งงงงงงง กรี้งงงงงงงง

            “คร้าบบบ มาแล้วครับ ฮัลโหลริวซากิพูดสายครับ”

            “ผมวาตะริเองนะครับ”

            “ครับ? มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าครับ เสียงคุณดูตื่นมากๆเลยนะ”

“คือว่า...ผมคาดว่าน่าจะมี *คิระ คนที่ 3 เกิดขึ้นแล้วนะครับ”

            “หา? คิระคนที่ 3 หรอแล้วมีหลักฐานยืนยันมากแค่ไหนว่าน่าจะมีคิระคนที่ 3 เกิดขึ้นน่ะ”

            “เออ...เมื่อ 36 ชั่วโมงก่อนมีคนร้ายตายด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลันโดยไม่รู้

สาเหตุ ราวๆ 40 กว่ารายครับ”

            “งั้นหรอ เดี๋ยวผมจะรีบไปสำนักงานด่วนเลยนะ อีก 20 นาทีเจอกันครับ”

  ตุ๊ด

            คิระ คนที่ 3 งั้นหรอ...แต่สมุด Death Note เราก็เผาทิ้งไปหมดทั้ง 2 เล่มแล้วนี่... ใครกันนะ คิระคนที่ 3 กับสมุดโน้ตเล่มที่ 3...

*คริ คือคนที่ถือสมุด Death Note

สำนักงานการสืบสวนสอบสวน หน่วยบัญชาการลับ (L)

            “มาแล้วครับ” ชายหนุ่มเสื้อยืดแขนยาวสีขาวกับกางเกงยืนส์ตัวเก่าซอมซ่อปรากฏตัวขึ้นตามเวลานัดหมาย

            “มาแล้วหรอครับ”

            “ไหน ขอดูข้อมูลหน่อย” ผู้ช่วยสูงอายุยื่นแผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ริวซากิ

            “นี่มันอะไรกัน”

            “สะถิติการตายของคนร้ายภายใน 36 ชั่วโมงที่ผ่านมา”

            “อืม มีความแตกต่างของปริมาณคนร้ายที่ตายอย่างเห็นได้ชัด จากที่ดูๆมา เฉลี่ยแล้วคิระรายนี้ชอบลงมือฆ่าคนช่วงกลางวัน... แสดงว่า...คิระคนนี้อาจจะเป็นนักเรียน คนทำงาน หรือแม่บ้านก็ได้เพราะช่วงเวลาที่ฆ่าจะอยู่ประมาณ

11.00-13.00 น. โดยส่วนใหญ่ และในตอนนั้นก็อาจเป็นช่วงพักกลางวัน”

            “ครับ แล้วนี่ก็...เทปเสียงจากคิระครับ” ชายแก่ยื่นม้วนเทปที่ถูกปิดผนึกใส่ซองพลาสติกไว้ หน้าเทปเขียนไว้ว่า

            ‘จาก คิระคนที่ 3

          ถึง คุณริวซากิ’

หะ? มันรู้ชื่อเราด้วยงั้นหรอ อืม...

            “วาตะริ ลองเปิดฟังดูซิ” เขายื่นซองเทปคืน แล้วกระโดดขึ้นไปนั่งยองๆบนโซฟาตัวโปรดเช่นเดิม

            “ฟังนะครับ”

            “เริ่มเลย”

          “สวัสดีทุกๆท่าน รวมถึงคุณด้วยนะ ริวซากิ ฉันคือคิระคนที่ 3 หึหึ คงจะตกใจใช่มั้ยล่ะเพราะ Death Note ทั้ง 2 เล่มแรกนายก็เผาทิ้งไปแล้ว แล้ว Death Note เล่มนี้ล่ะมาจากไหน... คำตอบก็คือ... ฉันไม่บอกหรอกถ้าบอกก็ไม่มันส์ดี๊ ไขคดีให้ได้นะครับคุณ L นักสืบคนเก่ง ไว้ว่างๆจะส่งเทปมาให้อีกน้า”

          “ท่าสนุกแล้วสิ- คิระ/ท่าสนุกแล้วสิ - ริวซากิ”

….

….

….

            “อืม...ไม่เบาเลยแฮะคิระคนที่ 3 นี่ เฮ้อ~ งานเข้าอีกแล้วสิ”

            “ยังไงก็ต้องไขคดีนี้ให้ได้นะครับ”

            “อืม งั้นคืนนี้ผมขออยู่ทำงานที่นี่ก่อนนะครับ”

            “อ้าว แล้วพรุ่งนี้คุณริวไม่ไป มหา’ลัย หรือครับ” ชายแก่ถาม

            “ไปสิ แต่งานคืองาน”

23.00 น

            กับกาแฟแก้วที่ 1 ของริวซากิ...

02.00 น.

            กาแฟแก้วที่ 6...

   ทำไม...ตามสื่อต่างๆถึงไม่ลงข่าวเรื่อง คริ คนที่ 3 เลยนะ...เพราะอะไรกัน...

จิ้บๆๆๆ

            “ริวซากิ คุณริวครับ ตื่นได้แล้วครับได้เวลาแล้ว” ชายแค่หนวดขาวเดินมาปลุกริวซากิที่เผลอฟุบหลับคากองเอกสาร

            “อือ...กี่โมงแล้วครับเนี่ย” ชายหนุ่มถามขึ้นอย่างสลึมสลือ

            “เออ...ตอนนี้ก็ 9โมงครึ่งแล้วครับ”

            “งั้นหรอ อืม...9... หา? 9 โมงครึ่ง!”

            “ใช่ครับมีอะไรหรือเปล่าครับ”

            “ฉันมีสอบตอน 10 โมงน่ะสิ ตายแล้วครับสายแล้ว!...”

            “ไปก่อนนะวาตะริ”

ปัง!

            “สายแล้วๆๆๆ” ชายหนุ่มเร่งสปีดเต็มแรง

น่าอาย...น่าอาย...น่าอาย...เสียชื่อเสียงหมด

แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ถ้าเข้าสายสัก 5 นาที...แต่ถ้ามันเป็นอย่างนี้หละ

            “ริวซากิ! ทำไมถึงเข้าสอบสาย นี่เป็นสอบครั้งแรกนะเป็นนักสืบชื่อดังประสาอะไรกันน่ะ”

          ลงหน้าหนึ่ง พาดหัวตัวไม้ “นักสืบชื่อดัง L ไขคดีคิระ เข้าสอบสาย ไม่วายโดนครูดุ”

            “ฉบับใหม่ล่าสุดเลยนะครับ เร่เข้ามาครับหนังสือพิมพ์ยาวเช้าคร้าบบบ”

“โหย ดูสิเธอเป็นนักสืบอะไรก็ไม่รุ๊ ขนาดเข้าสอบยังสายเลย”

“ช่ายๆๆ แล้วจะไปไขคะดงคดีอะไรได้ 555 น่าอายที่สุด”

(- -“)  อึ๋ย คิดแล้วอยากเอาหัวมุดดินว่ะ ทำไงดี้ แต่ตอนนี้...ต้องสปีดดดดดดดดดดด

ปึง!

            “มาแล้วครับ แฮกๆ” ชายหนุ่มในชุดเสื้อผ้าตัวเดิมกับเมื่อคืนวิ่งมาด้วยความเร็วสูง เหยื่อโชกไปทั้งตัว

            “นี่...เธอ ริวซากิใช่มะ” อาจารย์แก่ผู้คุมห้องถามขึ้น

            “คะ ครับ”

            “เธอเข้าห้องสอบสายเกิน 10 นาที หมดสิทธิ์สอบ! ”

ผ่างงงงงงงง

            มะ หมดสิทธิ์สอบ ซะงั้น...เฮ้อ...กลับไปที่ศูนย์บัญชาการดีกว่าเรา

สำนักงานการสืบสวนสอบสวน หน่วยบัญชาการลับ (L)

ปัง!

            “อ้าว คุณริวไม่ไปสอบหรือครับ”

            “- - หมดสิทธ์สอบตั้งแต่คุณปลุกผมแล้วล่ะครับคุณวาตะริ”

            “อ้าว งั้นหรือครับขอโทษครับ”

            “อืม ไม่เป็นไรหรอกเพราะยังไงๆฉันก็สอบไม่ได้อยู่แล้วเพราะว่า...ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลยสักกะตัว สู้ไม่สอบเลยจะดีกว่านะครับ” ชายหนุ่มพูดพล่ามไปเรื่อยๆส่วนมือก็จัดการโกยขนมหวานใส่ท้อง

            “วันนี้...ผมขออยู่ที่นี่ ดูความเคลื่อนไหวของคิระด้วยแล้วกันนะครับ”

 วันนี้แหละ ไหนๆก็ไหนๆแล้วเราจะได้ดูพฤติกรรมของไอ้คิระคนที่ 3 สักที...แต่ทำไม...ไม่เห็นมีข่าวช่องไหนออกรายงานข่าวเกี่ยวกับการตายแบบผิดธรรมชาติของคนร้ายเลยล่ะ...แล้วก็...คิระคนนี้ก็ยังใช้วิธีเดิมๆเหมือนคิระคนที่ผ่านๆมา คือ...ฆ่า เฉพาะคนร้ายที่ติดอยู่ในคุกรอประหารหรือรอลงอาญาต่างๆ...ต้องมีอะไรแน่ๆ

กริ๊ก

            เสียงคนลูกอมกระทบกับแก้วกาแฟ ทำให้ริวซากิตื่นขึ้นมาจากภวังค์

            “ริวซากิ! คิระเริ่มลงมือแล้วล่ะ” ชายแก่ตะโกนบอก

            “ไหน” ริวซากิรีบเดินเข้ามาดูทันที

            “นี่ไงครับ จากเครื่องสแกนที่ทางเราส่งขึ้นไปบนอวกาศแสดงข้อมูลการตายของคนร้าย...เมื่อ 10 นาทีที่แล้ว...”

“มีผู้เสียชีวิตในวันนี้แล้วทั้งหมด 5 คน” ริววากินึกอะไรได้บางจึงหันไปมองนาฬิกาทันที

            “เริ่มแล้ว”

(ติดตามตอนต่อไป)