[The Mask Singer] Nice To Meet You (อีกากินทุเรียน)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

#อีกากินทุเรียน อย่าลืมติดแท็กตอนเม้าท์มอยนะคะ

@yasineenisay

ปล. เรื่องนี่เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาจะทำให้บุคคลใดเสื่อมเสียรวมถึงมีเนื้อหาของชายรักชายใครไม่ชอบสามารถปิดได้นะคะ

           หน้ากากทุเรียนไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเจอกับอะไรเมื่อเดินผ่านประตูไปยังบนเวทีหรือว่าความรู้สึกแบบไหนที่เขาจะได้รับกลับมา เจ้าตัวรู้แค่ว่าต้องทำให้ดีที่สุดในฐานะนักร้องคนหนึ่งและเมื่อครั้งแรกผ่านมาแล้วเขาจึงคิดว่าอาจจะทำให้ครั้งอื่นๆง่ายขึ้น แต่แล้วเขาก็รู้ว่าความรู้สึกที่ผ่านมาเทียบไม่ได้กับการซ้อมร้องเพลงคู่กับบุคคลคนนี้ในตอนนี้เลย

     “มาช้าไปหน่อยนะครับ” ประโยคถูกกล่าวขึ้นมาลอยๆผ่านหน้ากากสีดำสนิทเสียงแปร่งๆที่ลอดออกมาจากลำโพงยิ่งทำให้ประโยคดูกวนตีนขึ้นไปอีก เขาได้แต่ทำใจยอมรับว่าต้องเจออะไรแบบนี้ไปอีกหลายชั่วโมงจึงไม่ได้ทำอะไรนอกจากเป็นฝ่ายรับฟัง

     “ผมจะปิดลำโพงแล้วนะครับ ยังไงรบกวนเลิกชวนผมคุยด้วย” เขาไม่รู้ว่าอีกคนทำสีหน้าแบบไหนอยู่แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกผิดนิดๆที่เพิ่งปฏิเสธการสนทนากระชับมิตรไป

     ดนตรีเพลง They don’t know about us ของ one direction ดังคลอขึ้นมาทำให้คนที่อยู่ภายใต้หน้ากากสีเขียวสงสัยไม่ได้เพราะเพลงนี้ไม่ใช่เพลงที่พวกเขาจะใช้ร้องคู่กันแต่มันเป็นเพลงเดี่ยวของอีกคนที่กำลังจะต้องขึ้นร้อง

People say we shouldn’t be together

(ผู้คนต่างบอกว่าเราไม่น่ามาอยู่ด้วยกันเลย)

We're too young to know about forever

(บอกว่าเรายังเด็กเกินไปที่จะรู้จักคำว่า ตลอดชีวิต)

          และท่อนอื่นๆก็ดังตามมาเรื่อยๆพร้อมกลับอีกคนที่ค่อยๆเดินเข้ามาเขาที่ก้าวพร้อม จังหวะเพลงที่ยังคงดำเนินต่อไปผิดกับเขาที่นิ่งสนิทอยู่กับที่ก้าวขาไม่ออก

They don’t know about the things we do
(พวกเขาไม่รู้เรื่องสิ่งที่เราทำหรอกนะ)

They don’t know about the “I love you”

(พวกเขาไม่รู้เรื่องที่ว่า “ฉันรักเธอ” หรอกนะ)

          เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่อีกคนเกือบจะเดินมาถึงเขาเต็มทนแต่ครั้งนี้เขากลับก้าวไปข้างหลังได้เอง เขาหันมองไปรอบๆแต่กลับไม่เห็นทีมงานสักคนจนเขารู้ตัวแล้วว่าตัวเองเป็นคนเดียวที่ถูกพามาที่นี้ เขาถูกหลอกซะแล้ว

They don’t know about the up all nights

(พวกเขาไม่รู้เรื่องที่เราอยู่กันทั้งคืน)

They don’t know I’ve waited all my life

(ไม่รู้ว่าฉันรอมาทั้งชีวิตฉันแล้วหรอก)

          ท่อนใกล้จบของเพลงดังขึ้นพร้อมกับที่หลังของเขาชนกำแพงพอดี หนามของหน้ากากกระแทกกำแพงดังป๊อกๆ เมื่ออีกคนไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเดินเข้ามา สิ่งที่เขากำลังจะต้องเจอต่อไปอาจจะน่ากลัวพอๆกลับการขึ้นเวทีครั้งแรกเลยก็ได้

Just to find a love that feels this right

(แค่เพียงพอหาความรักที่มันรู้สึกว่าใช่)

Baby they don’t know about

(ที่รัก พวกเขาไม่รู้หรอก)

          เพลงท่อนสุดท้ายจบลงพอดีพร้อมกับจะงอยปากของหน้ากากอีกคนที่ชนเข้ากับหน้า กากของเขาพอดีรวมถึงความใกล้ที่หากยุงจะบินผ่านสักตัวคงต้องขอทาง เสียงแปร่งๆลอดมาจากหน้ากากคล้ายเป็นการลองเสียงพร้อมกับอีกคนที่ก้มหน้าเล็กน้อยลงมามองเขา

     “ละลายเป็นทุเรียนกวนไปแล้วเหรอครับ นิ่งเชียว”

     “นี่คุณ!” เพราะความตกใจหรือหน้าที่ร้อนผ่าวตอนนี้ทำให้เขาเผลอตวาดออกมาซะเสียงดังพร้อมกับเสียงจริงที่เขาลืมไปว่าตัวเองปิดลำโพงได้ก่อนหน้านี้ ถึงเขาจะมองไม่เห็นภายใต้หน้ากากนั้นแต่เขาก็สัมผัสได้ถึงรอยยิ้มชั่วร้ายที่อีกคนส่งมาให้

     ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรมืออีกฝ่ายกลับเอื้อมมาภายใต้หน้ากากพร้อมกลับเสียงคลิ๊กเบาๆที่เกิดขึ้นพร้อมกับเสียงแปล่งๆ

     “ตอนนี้พูดได้แล้วนะครับ”

     “มันจะมีประโยชน์อะไร เมื่อกี้คุณได้ยินเสียงผมไปแล้วนี่”

     “ผมไม่บอกใครหรอกครับว่าแต่ ... เพลงที่ผมร้องเมื่อกี้เป็นยังไงบ้างครับช่วยวิจารณ์หน่อย”

     อีกคนก้าวถอยหลังออกไปทำหน้าอากาศแถวนี้ดูถ่ายเทสะดวกขึ้นมาอีกเท่าตัว เขายืนอึกๆอักๆพูดไม่ออก

     “ผมไม่มีอะไรจะวิจารณ์หรอกครับ”

     ใช่เขาไม่มีอะไรจะวิจารณ์หรอกเพราะอีกคนร้องดีขนาดนั้นแถมช่วงหลังๆเขาเองก็ไม่ได้ฟังอีกตั้งหาก เมื่ออีกคนเห็นเขาพูดแบบนั้นก็แอบคอตกจนทำให้เขาอดที่จะชมไม่ได้

     “ที่ผมไม่ได้พูดอะไรเพราะคุณร้องดีมากตั้งหาก” เมื่อจบประโยคหน้ากากอีกาเหมือนกลายเป็นคนละคน สภาพนกป่วยเมื่อกี้ถูกสลัดออกไปจนหมดจนทำให้รู้ว่าเขาเองติดกับเสียแล้ว

     “นั่นแหละครับเพลงที่ออกมาจากใจยังไงก็เพราะ”

     “พูดดีไปเถอะเดี๋ยวตอนร้องจริงจะรอดูว่าจะทำได้ดีเท่านี้ไหม” ร่างของคนที่เคยอยู่ห่างตอนนี้กลับอยู่ใกล้ซะยิ่งกว่าเดิม แขนข้างหนึ่งถูกยกขึ้นมาดันติดกำแพงพร้อมกับอีกข้างที่อยู่ใต้หน้ากากของตัวเอง อีกฝ่ายโน้มหน้าเข้าหาอีกคนโดยไม่ได้กลัวหนามบนหน้ากากเลยแม้แต่น้อย เสียงกระซิบแหบพร่าดังตามมาเมื่อได้องศาที่พอเหมาะ

     “นั่นขึ้นอยู่กับว่าคุณจะมาดูผมร้องรึเปล่านะครับ”

     “โอ้ย นี่บ้านคุณขายทองหยอดรึไงหยอดอยู่ได้” เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นตามมา ขนาดคนพูดยังไม่เห็นว่าจะมีตรงไหนที่มันตลกแล้วทำไมอีกฝ่ายต้องหัวเราะด้วย

     “จริงๆผมก็ชอบกินทองหยอดนะ แต่ไม่ได้ชอบไปมากกว่าทุเรียนหรอกนะครับ”

------------------------------------------------------------------

TALK : ไม่รู้ว่ากระแสจะออกมาเป็นยังไงแต่ใครที่หลงเข้ามาตอนจนถึงตอนนี้ก็ขอให้หาทางออกเจอนะคะ ตอนนี้แอบชอบเรือนี้มาก ไม่ว่าใครจะเป็นหัวเรือก็ต้องขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วย ถ้ามีตรงไหนแปลกๆสามารถติชมกันได้นะคะ อ่านฟิคแล้วอย่าลืมกลับไปดูรายการน้าาาา 555555 รักทุกคนขอบคุณค่ะ