[Fic Captain America] Trust - [Fic Captain America] Trust นิยาย [Fic Captain America] Trust : Dek-D.com - Writer

    [Fic Captain America] Trust

    ผู้เข้าชมรวม

    731

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    731

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    4
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  7 เม.ย. 59 / 13:19 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

    Trust

    Rate : PG

    Bucky/Steve or Steve/Bucky (???)

     

        ฟิคเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่ได้อ้างอิงถึงบุคคลใดๆในประวัติศาสตร์หรือในชีวิตจริง มีเนื้อหาชายรักชาย หากใครไม่ชอบกรุณากดออก

     

        วันนี้วันเกณฑ์ทหารวันที่สอง สตีฟ โรเจอร์ได้แต่นอนแกร่วอยู่บ้านพร้อมความเสียใจ สาเหตุที่เด็กอนุบาลยังเดาออก เขาเกณฑ์ทหารไม่ผ่าน จริงๆสตีฟก็ทำใจไว้บ้างแล้ว เนื่องจากสภาพร่างกายบางๆและความสูงที่ไม่ได้มาตรฐานของคนทั่วไปที่อายุเท่าเขา รวมถึงโรคภัยต่างๆที่คอยถามหาอยู่ตลอดทำให้โอกาสของเขาริบหรี่เหลือเกิน แต่ที่เขาเสียใจยิ่งกว่าเกณฑ์ทหารไม่ผ่านคือเขาจะไม่ได้สู้สงครามเคียงบ่าเคียงไหล่กับเพื่อนของเขา บัคกี้

       

       เขากับบัคกี้เป็นเพื่อนกันมานาน สนิทกันมากกว่าใครแค่บัคกี้มองตาสตีฟเขาก็สามารถรู้แล้วว่าสตีฟกำลังคิดอะไรอยู่ซึ่งต่างจากเขาที่ไม่เคยมองบัคกี้ออกเลยว่าเจ้าตัวคิดอะไร

       

       ภาพลักษณ์ของบัคกี้ที่สตีฟจำได้เป็นส่วนใหญ่คือบัคกี้คอยปกป้องเขาจากพวกอันธพาลอยู่เสมอ ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนถ้าเขาเกิดมีปัญหาบัคกี้ก็จะตามหาเขาเจอตลอดซึ่งเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบัคกี้ทำได้ยังไง

       

       เสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้นสองสามทีแบบพอเป็นพิธี สตีฟจำต้องพาสองขาของตัวเองเดินไปที่ประตูเมื่อพบว่าคนที่มาหาเป็นใครก็ทำเอาเขาหงอยยิ่งกว่าเดิม


    “ไงสตีฟ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไม่ดีใจที่เจอฉันเหรอไง”


    “บัคกี้ นายมานี่ได้ยังไงเนี่ย”


    “ฉันมานี่ได้ยังไงไม่สำคัญหรอก สำคัญที่ว่าฉันมาทำไมต่างหาก”

       

       เมื่อพูดเสร็จบัคกี้ยิ้มพลางส่งกระดาษใบหนึ่งให้เขา เขาคลี่กระดาษออกช้าๆพลางอ่านรายละเอียดอย่างบรรจง แล้วก็เป็นไปตามที่คิด บัคกี้ผ่านเกณฑ์ทหารแบบสบายๆ ต่างจากเขาลิบลับ


    “นายเอามาให้ฉันดูทำไม”


    “ฉันได้เป็นทหารแล้วสตีฟ นายเลิกคิดที่จะไปสมัครทหารซะ”


    “การที่นายได้เป็นทหารแล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่ฉันต้องเลิกอยากเป็นทหารด้วยล่ะ”


    “ก็ไม่เห็นจะยากเลย ตอนที่ฉันฝึก ตอนที่ฉันสู้ ฉันก็จะทำเผื่อส่วนของนายด้วยยังไงล่ะ ฉันจะทำให้เต็มที่จะได้เหมือนกับว่านายไปกับฉันด้วยไง”


       สตีฟอยากจะร้องไห้ออกมาตรงนั้นเลยจริงๆหลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายของเพื่อนรัก บัคกี้เอาส่วนไหนของร่างกายคิดกันแน่นะว่าการที่เจ้าตัวได้เป็นทหารจะทำให้เขาเลิกอยากเป็นด้วยเหมือนกัน สตีฟได้แต่สายหน้าหน่ายพลางนั่งลงบนเตียง


    “บัค ฟังฉันนะ ที่ฉันอยากไปเป็นทหารเพราะฉันอยากฝึกความแข็งแกร่ง จะได้สู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับนาย ฉันเป็นห่วงนายนะ”


    “สตีฟ นายไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกฉันดูแลตัวเองได้  แต่ฉันเป็นห่วงนายและนายควรห่วงตัวเอง นี่มันสงครามนะสตีฟ สงครามจริงๆ เจ็บจริงแล้วก็ตายจริง ตั้งแต่ฉันเสียพ่อกับแม่ไปตอนนี้ฉันเหลือนายแค่คนเดียวแล้ว แล้วฉันก็จะไม่ยอมเสียนายไปอีกคนหรอก”


       เดดแอร์ที่เกิดขึ้นหลังจากจบประโยคทำให้สตีฟถึงกับมึนไปชั่วขณะ เขากับบัคกี้เสียพ่อและแม่ไปเมื่อไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ตั้งแต่นั้นพวกเขาก็มีแค่กันและกันมาตลอด คอยห่วงกัน คอยเล่นกัน สตีฟนึกภาพตัวเองที่ต้องอยู่คนเดียวตอนที่บัคกี้ไปรบไม่ออกด้วยซ้ำ


    “สตีฟ ฉันเป็นห่วงนายจริงๆนะ ถือว่าฉันขอได้ไหม นายอย่าไปสมัครทหารเลยนะ ถ้าเกิดนายได้ขึ้นมาคนที่เป็นบ้าตอนสงครามอาจจะกลายเป็นฉันเองก็ได้”


       เสียงอ้อนวอนเอ่ยขึ้นเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ สตีฟรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอเหลือเกินในช่วงเวลาที่ผ่านมา บัคกี้เป็นคนที่คอยช่วยเหลือเขาอยู่เสมอจนทำให้เขาเริ่มสงสัยในตัวเอง อ้อมกอดที่ถูกส่งมาจากอีกคนในตอนนี้ทำให้เขากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เขาโกรธที่ตัวเองเป็นแบบนี้แต่ก็ไม่นึกโทษใคร


    “ไม่เป็นไรนะ ไม่ว่านายจะได้เป็นทหารหรือไม่ฉันก็จะคอยปกป้องนาย จะคอยสู้เพื่อนายเอง ฉันจะเคียงข้างนายจนสุดทาง


       เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้แต่อ้อมกอดอบอุ่นยังคงอยู่รอบตัวสตีฟเสมอ ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่เขาเสียใจมักจะเป็นแบบนี้ตลอด บัคกี้จะคอยกอดเขาไว้ในยามที่เขาไม่เหลือใครและสิ้นหวังอย่างที่สุด มันทำให้เขารู้สึกรักอ้อมกอดนี้ ... รักบัคกี้


       แล้วก็ดูเหมือนว่าอีกคนจะรู้ว่าเขาคิดอะไร ใบหน้าอีกคนผละออกจากจากศีรษะของสตีฟก่อนจะค่อยๆก้มลงมามองคนที่เขกอดเอาไว้ ก่อนที่ใบหน้านั้นจะค่อยๆใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จินตานาการของสตีฟแตกกระเจิงนึกถึงผ่านเหตุการณ์ล้านแปดที่กำลังจะเกิดขึ้น เขาหลับตาปี๋ปล่อยให้ทุกสิ่งค่อยๆเป็นไป แต่แทนที่จะได้รับสัมผัสบนริมฝีปากหน้าผากของเขากลับเป็นส่วนที่ได้สัมผัสแผ่วเบาจากเพื่อนรักไปแทน


    “ฉันจะยังไม่จูบนายหรอกนะสตีฟ โรเจอร์ เพราะฉันจะกลับมาจูบนายหลังจากที่ฉันชนะสงครามแล้ว ดังนั้น ... รอฉันหน่อยนะ ”


    “ได้สิ ฉันจะรอ จะรอตลอดไปเลย”


    .


    .


    .


    .


    FIN OR TO BE CONTINUE ???


    สวัสดีค่า วู้ฮูสวัสดีนักอ่านทู๊กคนนะคะ ไม่ว่าจะตั้งใจเข้ามาอ่านหรือหลงเข้ามาก็ตามขอบคุณมากๆเลยที่อุตส่าห์อ่านมาถึงตรงนี้ //ปรบมืออออออออ ก่อนอื่นต้องแบบก่อนว่าฟิคนี้เป็นฟิควูบมากหากมีตรงๆหนงงๆ มีคำผิดหรือสำนวนที่แปลกๆก็ติได้เลยนะคะเพราะว่าเราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะถูกใจกันรึเปล่าส่วนตัวไรทืเอง ใน Civil War ไรท์ค่อนข้างเทใจไปฝั่งสตาร์คนะ 5555+ แต่ก็ยังมีเยื่อใบกับแคปอยู่ดี ทุกคนอาจจะสงสัยว่า แล้วมาแต่งฟิคคู่นี้ทำไม เอออออออออ คำตอบที่เมื่อวานเพิ่งดู แคป1จบไปอีกรอบ ชอบโมเม้นต์คู่นี้ตอนต้นเรื่องมาก บัคกี้นี้แบบ โครตน่ารัก ปกป้องสตีฟทุกอย่างเลยบวกกับของนักแสดงด้วยเลยเกิดเป็นฟิคนี้ขึ้น ยังไงก็ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่เข้ามาอ่านกัน

    เม้าท์กันต่อได้ที่ twitter @nunee_kikunee นะคะ (ทักมาได้เลยเรารออยู่555555)

     

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×