ช่วยบอกฉันทีทำไมลูกแม่ค้าขายเนื้อถึงถูกดูดไปเป็นนักผจญภัยที่ต่างโลกได้ล่ะโว้ยย

        

ตามชื่อเรื่องเลยจ้าาาา 

มันเกิดจากความอยากแต่งเรื่องนี้ขึ้นมาล้วนๆ ไม่ได้มีอะไรมากมายเลย แค่สาวอ้วนคนหนึ่งกินเนื้อแล้วดันติดคอตาย แถมวิญญาณก็ดันถูกดูดไปอยู่ต่างโลกแค่เนี่ยะ  จบ 

ปล.1. ส่วนนางจะใช้ชีวิตในโลกนั้นอย่างไร ก็ต้องติดตามกันต่อไปน่ะ กิกิ !! 

ปล.2. 3 ตอนแรกยังไม่ไปต่างโลกน่ะ ^^

     ......................................................................................................................

     

     "โอ้ยยย ร้อนจังโว้ยยย" ปุ๊กลุ๊กสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนที่จะใช้ทั้งสองมือลูบไปที่ผิวกายตัวเองเพื่อบรรเทาความร้อน 'ถ้าร้อนแบบนี้ อย่าบอกน่ะว่าที่นี่คือนรกอ่ะ อุตส่าทำความดีมาตั้งเยอะไหงตกนรกได้เล่า' ปุ๊กลุ๊กคิดกับตัวเองในใจก่อนจะแหงนหน้าไปตามแสงที่ส่องอยู่บนหัวแต่ก็ต้องหรี่ตาแล้วเอามือมาบดบังใบหน้าในทันที ฉับพลันก็มีเงาขนาดใหญ่บินผ่านหัวของเธอไป ปุ๊กลุ๊กมองเงาขนาดใหญ่นั้นด้วยความตกตะลึง ก่อนจะชี้นิ้วอันสั่นระริกด้วยความตื่นเต้นของตัวเองแล้วพูดขึ้นเสียงดัง

     "น่ะ นั่นมัน มังกรรรรรรร" ดูเหมือนว่าร่างขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าจะเหลือบสายตามามองเธอแค่แวบเดียว ก่อนจะบินออกไปด้วยความรวดเร็ว

     หลังจากหายตื่นเต้นจากการพบเจอมังกรตัวเป็นๆบินผ่านหัวไป แสงจากดวงอาทิตย์ก็ยังคงแผดเผาร่างของปุ๊กลุ๊กอยู่เช่นเคย ถ้าจะให้บอกเวลาตอนนี้ที่ดวงตะวันตรงหัวก็น่าจะเป็นตอนเที่ยง แถมท้องฟ้าก็ยังเป็นสีครามมีก้อนเมฆปุยนุ่นลอยกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด แล้วตอนนี้จะให้เรียกที่นี่ว่าเป็นนรกก็คงจะไม่ใช่ แต่ถ้าให้เรียกว่าเป็นโลกใหม่ก็น่าจะใช่ที่สุด เพราะถ้าหากว่าปุ๊กลุ๊กอยู่ในนรกหรือสวรรค์ป่านนี้ก็คงจะมีไกด์นำทางมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่สถานที่ที่ปุ๊กลุ๊กอยู่นี้มันไม่มีไกด์มาแนะนำอะไรเลยซักนิด เปรียบได้ดั่งลูกอมที่ถูกโยนทิ้งในขณะที่ยังไม่ทันได้แกะเปลือกกินเสียด้วยซ้ำ เพียงแค่นี้ก็ทำให้ปุ๊กลุ๊กรู้สึกหดหู่ขึ้นมาซะแล้ว นั่นก็เพราะไม่รู้ว่าตัวเองควรจะไปในทิศทางไหนดี แต่อย่างน้อยก็ทำให้ปุ๊กลุ๊กเดาถูกอยู่เรื่องนึงนั่นก็คือ วิญญาณของเธอได้มาอาศัยร่างของคนผู้หนึ่ง ซึ่งก่อนหน้านั้นเจ้าของร่างนี้ได้สิ้นใจตายไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย ดังนั้นสรุปได้ว่าร่างร่างนี้จะตกเป็นกรรมสิทธิ์ของปุ๊กลุ๊กไปนั่นเอง ส่วนจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงตอนนี้เธอก็ขอสำรวจร่างกายของตัวเองเสียก่อน

     สายตาของปุ๊กลุ๊กกวาดมองไปที่แขนเล็กบางราวกับตะเกียบทั้งสองข้างของตนเอง บวกกับผิวพรรณที่ขาวซีดราวกับกระดาษ แถมตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่าส่วนสูงของตัวเองดูจะเตี้ยกว่าปกติ ร่างกายก็ผอมแห้งเหมือนคนขาดสารอาหาร ส่วนการแต่งกายแทบไม่อยากจะพูดถึงเห็นแล้วอยากจะร้องให้ ตอนนี้ปุ๊กลุ๊กใส่เสื้อยาวแขนสั้นที่เป็นผ้าเนื้อหยาบสีน้ำเงินซึ่งเป็นสีที่ซีดมากแล้วด้วย และสวมกางเกงสี่ส่วนซึ่งเป็นผ้าหยาบสีดำ แถมทั้งเสื้อและกางเกงที่เธอสวมใส่นั้นก็มีร่องรอยของการปะชุนทับไปทับมาจนจะไม่เหลือเค้าโครงเดิมของเสื้อสีน้ำเงินและกางเกงสีดำแล้ว ดูท่าว่าร่างที่เธอมาอาศัยอยู่นี้จะมีใส่เพียงแค่ชุดเดียว แต่ที่อนาจใจปุ๊กลุ๊กมากที่สุดก็คือ ร่างนี้ไม่ได้สวมใส่รองเท้าเพราะสังเกตได้จากตุ่มแผลที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ เพียงแค่ขยับเท้าก็รู้สึกเจ็บแสบไปถึงทรวงในแล้ว แบบนี้ก็บ่งบอกได้เลยว่าร่างนี้ไม่ได้สวมใส่รองเท้ามาเป็นเวลานานจนทำให้เกิดรอยแผลตรงฝ่าเท้าได้ขนาดนี้ หญิงสาวเอามือขยุ้มหัวซึ่งมีเส้นผมสีแดงพันเป็นสังกะตังของตัวเองด้วยความหงุดหงิด

"โอ้ว พระเจ้า ทำไมท่านถึงได้ส่งอิปุ๊กลุ๊กคนนี้มาอยู่ร่างนี้ด้วยเนี่ยะ"