พียงวินาทีสั้นๆ (2)

ข้อมูลเบื้องต้น

ย้อนความ...
วันนั้นที่เรานั่งทำการบ้านด้วยกัน
ฉันก้อทำอะไรไม่ได้ ได้แต่...ยืนหน้าเข้าไปช่วย
อุ๊ย... ' ทำไม่นะ รุ้สึกมีบางอย่างของร่างกาย กำลังทำงานผิดปกติ มันเต้นอย่างรัวๆ สั่นๆ เหมือนกับกำลังหวั่นไหว... ยิ่งยืนหน้าเข้าไปใกล้ มันยิ่งรัว ยิ่งถี่... มันเกิดอะไรขึ้น... ' ความคิดของฉันหยุดลง เพราะ... เราหาคำำตอบเจอแล้ว!!! ในใจลึกๆก้อแอบเสียดาย ที่ความรุ้สึกนั้น มันช่างเป็นช่วงเวลาที่สั้นเหลือเกิน...

เนื้อเรื่อง

วันหนึ่ง...
ฉันตัดสินใจว่า ในเมื่อความรุ้สึกแบบนั้น มันยากเกินไปที่จะหยุดยั้งมันได้ ได้แต่คิดว่า สักวันฉันจะต้องพูดความจรองว่า ฉันน่ะ ฉัน... (ฉันชอบเขามากมายจนไม่รู้จะอธิบายยังไง) >3<
นั่น ฟ้าประทานมาก ....
"ก้อฉันนั้นรักเธอ.... อาจเป็นเพียงฝัน..." โทศัพท์ดัง... เขาโทรมาหา ทำไงดีๆ!!! "ฮัลโหลว..." "รายงานวิทย์ส่งวันไหน ?" "อ๋อ วันศุกร์ไง .... อย่าเพิ่งวางนะ!!!"  "มีอ่ะไร มาแปลกๆนะวันนี้" "เค้ามีอะไรจะบอก... คือว่า... !!! (ทำไมมันพูดไม่ออกนะ)" "มีอะไรเร็วหน่อยจิเค้าจะวางแล้วนะ" "คือว่า .... เค้าชอบแกนะ ^////////^" "เรื่องแค่นี้เอง เค้ารู้ตั้นนานแล้ว และเค้าก้อรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันนะ >3<" ^/////^ เขินมากอ่ะ 
เวลาคุยในโทรศัพท์ไม่ถึง1นาที เป็นเศษเสี้ยววินาทีอีกแล้วหรอ .... ♥♥♥