กลอนเศร้าใจ

เนื้อเรื่อง

กลอนรักเศร้า ๆ

ฉันเป็นเพียงตะเกียงน้ำมัน
ไม่ว่าเธอจะวางฉันไว้ตรงไหน
แค่ปลายเท้าเบื้องล่างหรือกลางใจ
ก็สาดส่องแสงไปไม่เปลี่ยนแปลง
แม้เจ็บปวดเพียงใดจะไม่หวั่น
เติมน้ำตาแทนวันน้ำมันแห้ง
ถึงริบหรี่ร้าวรอนหรืออ่อนแรง
ก็ไม่หมดแสงแห่งรักเลยสักครา

วันนี้เมื่อเขากลับมา
เธอก็ตัดใจลาจากฉัน
ง่ายเหลือดีเหมือนไม่มีความผูกพัน
แล้วแผลในใจฉัน…ใครกันจะลบเลือน

เวลาเหมือนวารี
มิเคยมีจะหยุดไหล
วันวานย่อมผ่านไป
เหลือไว้เพียงความทรงจำ

ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่เธอคงไม่รักฉัน
เรื่องของใจไม่อาจฝืนกัน
เหมือนเช่นความฝันไม่อาจจับจอง
ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่คงไม่ได้เป็นเจ้าของ
ความรักฉัน ห่วงใย ใช่ครอบครอง
ไม่จำเป็นว่าเราสอง ต้องผูกพัน
ตลอดเวลาฉันรู้ว่ารักเธอได้
แต่ไม่ได้หมายความว่าใจเธอต้องเป็นของฉัน
ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน
ฉันไม่เสียใจสักวันที่ได้รักเธอ

เก็บความทรงจำนี้ไว้
เก็บไว้ในใจที่อ่อนหวาน
เก็บไว้..เก็บไว้นานเท่านาน
เก็บไว้ตลอดกาล..ตลอดไป

เธออาจจะอยู่ในความคิด
แต่ไม่อยู่ในชีวิต และจิตใจ

ไม่เสียใจที่เป็นคนอย่างนี้
ถึงไม่ใช่คนดี แต่ก็รักชีวิตนี้และเห็นค่า
ถึงเธอจะไม่เห็น ไม่รักใคร่
ไม่ใส่ใจตลอดมาโลกนี้ยังมีชีวิตชีวา
เพราะฉันยังมีเสียงหัวเราะและน้ำตาจะให้มัน

ต่างคนก็ต่างใจ
เมื่อคบกันไปก็ไร้ค่า
แต่ความรัก ที่มีให้เสมอมา
ก็ไม่กล้า ที่จะตัดใจ

อยากให้เป็นฉันที่เธอรัก
แต่ความจริงก็แค่คนรู้จัก
ที่เธอเพียงผ่านมาทายทัก
มิใช่รักอย่างที่เข้าใจ

เมื่อรักกันไม่ได้ก็ไม่รัก
ไม่เห็นจักเกรงการณ์สถานไหน
ไม่รักกู กูก็จักไม่รักใคร
เอ๊ะ…น้ำตากูไหลทำไมฤๅ

ก็ได้แต่เก็บเธอไว้ในความฝัน
แอบอุ่นทุกวันแม้หวั่นไหว
ได้แต่เก็บเธอไว้ในหัวใจ
เพราะไม่อาจชิดใกล้ในความจริง
เพราะว่าเป็นไปไม่ได้
ไม่อยากทำร้ายไม่อยากทอดทิ้ง
ใครอีกคนที่ชิดใกล้ในความจริง
เป็นเรื่องที่ยากยิ่งเกินเข้าใจ

ขอโทษนะคนดี
ใจลังเลดวงนี้ มันร้องไห้
รู้ทั้งรู้ว่ามีใคร
แต่หัวใจก็รักใคร…ได้อีกคน

จุดแรก…คือพบ
จุดจบ…คือจาก
เมื่อพบ…ต้องพราก
เมื่อจาก…ต้องเจอ

ถ้าจะตัด..ก็ตัดให้พ้นใจ
อย่าให้เหลือเยื่อใย..ไว้ทอฝัน
อย่าให้เหลือแม้เศษเสี้ยว..ไว้เกี่ยวพัน
เคยรักกันมากแค่ไหน..จะได้ลืม

ใช่หยิ่งหรืออวดดี
ที่ยอมหลีกหนีใช่ขี้ขลาด
ที่เมินเฉยใช่วางมาด
เพียงแค่รู้สึกแขยงขยาดในน้ำใจ
ที่จากมาใช่ว่าไม่รัก
ที่หาญหักเพราะรับไม่ไหว
ที่มีหนึ่งแล้วสองใครรองใคร
ที่สำคัญแบ่งใจให้หลายคน

หัวเราะ
ทั้งที่ร้องไห้
ฉันนี่แหละทำได้
เชื่อไหม…
ชินชาแล้ว
กับการทำใจ
ยิ้มแย้มแจ่มใส
ทั้งที่หัวใจยับเยิน

รักนะ จึงเฝ้ารอ
จึงมาง้อ จึงมาหา
คิดถึง จึงพูดจา
เธอเย็นชา จึงเงียบไป

ขอเก็บแค่วันวาน
เนิ่นนานเพียงแค่ความฝัน
ขอเก็บเพียงแค่คืนวัน
มีเธอมีฉันในใจ
ขอเก็บความรู้สึกเก่าก่อน
ห่วงหาอาทรอ่อนไหว
ขอเก็บความรักจากใจ
ครั้งหนึ่งเคยได้จากเธอ
จึงเป็นเพียงความคิดถึง
เก็บไว้ซึ้งซึ้ง..เพ้อเพ้อ
จะเป็นอดีตที่เลิศเลอ
เตือนใจไม่ให้เผลออีกต่อไป
ขอเก็บเพียงแค่วันวาน
ที่ทำฉันร้าวรานหวั่นไหว
แทนความอ้างว้างห่างไกล
ที่ใครเคยให้ไว้เป็นความทรงจำ

อยากอยู่เพียงลำพังสองใจ
ฉันจะกอดเธอไว้ให้นาน
แต่ติดที่เวลาหมุนผ่าน
ผ่านมาให้เราจากกัน

ดอกคูณคูณดอกอยู่เต็มต้น
เหมือนแกล้งคูณความหมองหม่นให้คนผิด
คูณอาทรห่วงหาเป็นยาพิษ
ฆ่าให้ตายทีละนิดทีละนิดเมื่อคิดถึง
เป็นความจริงที่เหมือนฝันอันยิ่งใหญ่
เธอผ่านมาให้ผูกพันในวันหนึ่ง
คนหัวใจแตกหักได้พักพึ่ง
และซึมซับความซาบซึ้งซึ่งห่วงใย
เธอให้..ให้และให้เกินใจคาด
จนฉันขลาดที่จะรับกับการให้
อาจเป็นคนว่างเปล่าเหงาเกินไป
จึงไม่มีอะไรจะให้แทน
กลัวเหลือเกินกลัวเธอผิดหวัง
จึงต้องสั่งหัวใจให้หนักแน่น
ด้วยความดีที่ปรากฎยากทดแทน
ความอบอุ่นก็มากแสนแห่งราคา
สุดท้ายยังซ่อนเร้นความเป็นฉัน
เหมือนไม่เห็นความผูกพันอันมากค่า
ค่อย ๆ เดินออกห่างอย่างช้า ๆ
ปล่อยน้ำตาให้รินไหลอย่างเบา ๆ
เพราะรักมากจึงเงียบหายเหมือนตายจาก
แม้ใจอยากจะมาหาเวลาเหงา
ดอกคูณร่วงลงแล้วอย่างแผ่วเบา
เจ็บและเศร้า..หัวใจเอย..ไม่เคยลืม

ว่ากันว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
ฉันว่าผิดคิดว่าคงไม่ใช่
การที่ใครคนหนึ่งจะเปลี่ยนไป
หาใช่เพราะใกล้กัน
แต่เป็นเพราะคนไกลไม่ส่งข่าว
ไม่รู้เรื่องราวของเขาให้หมายมั่น
ในเมื่อคนใกล้แสนเอาใจอยู่ทุกวัน
แล้วฉะนั้นเธอว่าฉันควรจะเลือกใคร

ถ้าหากเงินมีค่ากว่าสิ่งอื่น
ฉันอาจยื่นข้อเสนอของเธอได้
ฉันจะซื้อความรักจากเธอไป
บอกซิขายเท่าไหร่..หัวใจของเธอ

หากเธอยังมีหัวใจข้างในนั้น
คงไร้ความรู้สึก…
เธอจึงไม่เคยผูกพันกับใครล้ำลึก
เธอคงไม่เคยรู้สึกว่ารักใคร

เก็บคำว่ารักของเธอไว้
เพราะมันมีค่ากับเขาคนนั้น
เก็บเอาไว้ให้ใครที่ต้องการมัน
สำหรับฉันคำว่า"รัก"นั้น
มันก็สำคัญ แต่ฉันคงตีความหมาย
ได้แค่เพื่อนเท่านั้นเอง

ทะเลงามยามค่ำดูล้ำลึก
ความรู้สึกซ่อนไว้ใครจะเห็น
ใต้สายน้ำนิ่งเงียบดูเยือกเย็น
อาจลำเค็ญสุดครืนคร่ำด้วยน้ำตา

น่าจะแน่ใจตัวเองเสียก่อน
แล้วค่อยมาทำอ่อนโยนอ่อนหวาน
คำพูดของเธอเคลือบด้วยน้ำตาล
แท้เป็นคำหวานที่อาบด้วยยาพิษของเธอ

ขอเพียงในใจมีเธออยู่
ไม่จำเป็นต้องเคียงคู่หรือพบหน้า
เพียงมีเธอในใจก็อบอุ่นศรัทธา
แม้เธอไม่รักตอบมาก็สุขใจ

เมื่อมีรักนักบัญชีต้องเดบิต
ถือเป็นสิทธิ์สินทรัพย์ของเจ้าของ
หากวันใดรักลาน้ำตานอง
ถึงคราต้องเครดิตปิดบัญชี

แม้จะเจ็บมากมายสักเพียงไหน
ก็ไม่ขอร้องไห้ให้เธอเห็น
จะไม่ขอฟูมฟายเกินจำเป็น
จะไม่ขอให้เธอเห็น..ความอ่อนแอ

ในคืนเหงาแหงนมองดาวที่เกลื่อนฟ้า
ดูสิหนาดวงดาวยังมีเพื่อน
อันตัวเราข้างกายช่างลางเลือน
ไม่มีเพื่อนใส่ใจ…โอ้..อายดาว

นั่งมองเปลวเทียน
ที่มันลุกเวียนมอดไหม้
เป็นความเงียบเหงาของแสงไฟ
ซึ่งไม่มีใครแลเห็นมัน
หัวใจกับเปลวเทียน
จึงเวียนกันแอบร้องไห้
เปลวเทียนค่อย ๆ หมดไป
แต่เหงาในใจกลับเติมเต็ม

เก็บใจดวงเหงา ๆ ใส่ลิ้นชัก
เก็บความรักที่ผิดหวังเพราะยอมแพ้
ความรู้สึกที่ไม่เคยมีใครแคร์
เก็บมาล็อคใส่กุญแจแล้วปิดตาย
จะเหลือแต่หัวใจที่ตายด้าน
จะเหลือเพียงดวงวิญญาณไร้ความหมาย
จะเหลือเพียงทุกข์ระทมที่ข่มกาย
จะไม่ยอมให้ใจ…ใครอีกเลย

ท้องฟ้ายังกว้างกว่าเก่า
เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น
ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน
ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น...ที่หัวใจ
...ผืนน้ำและแผ่นฟ้า
สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้
แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล
ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา
ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง
หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า
ความรักระหว่างเราที่เป็นมา
"เราผูกพันกันจริง"หรือว่า...
...เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า...ไม่แน่ใจ

กลิ่นหอมของดอกไม้ . .
อาจคล้ายกับกลิ่นไอของความรัก
ไม่อยากจากหากได้รู้จัก
เรื่องราวของความรัก คือความสุขใจ
แต่ความสุขมักอยู่ไม่นาน
เหมือนดอกไม้ที่หอมผ่านสายลมไหว
เมื่อความรักพัดผ่าน เมื่อความหวานจางไป
กลิ่นหอมของหัวใจ . . เก็บไว้ได้
แค่ "ความทรงจำ" .

นับตั้งแต่ วันเธอไกล ในวันก่อน
ความอาทร มากเหลือ เหนือคำขาน
หัวใจฉัน ไร้สุข ทุกข์มานาน
จวบจนกาลเวลา ผ่านผัน ถึงวันนี้
เงียบเหงา เดียวดาย กลางสายฝน
หนาวร้อนทน ตลอดไป ไม่หลบหนี
หัวใจชินชา มานานปี
รอวันที่ เธอกลับ ซับน้ำตา
กับดอกไม้ ที่วาง ข้างศพฉัน
คือของขวัญ วันคนลับ กลับมาหา
เผยรอยยิ้ม เศร้าเศร้า เหงาอุรา
รับรู้ว่า วันที่ผ่าน ร้าวรานใจ

เพียงหนึ่งความรู้สึก
ในห้วงสำนึกที่เก็บงำ
กับหลากหลายการกระทำ
ที่ต้องพยายามเก็บไว้
เพียงแค่หนึ่งคำพูด
กลับไม่อาจพิสูจน์ให้เห็นได้
แล้วใจหนึ่งใจนี้..จะมีค่าอะไร
เมื่อไม่อาจมอบให้-คนที่ใจต้องการ

ท้องฟ้ามืดหม่น
คนบางคนอาจร้องไห้
หยดน้ำตา อาจไหลมารดใจ
พร้อมหยาดฝนที่สาดสาย..อยู่ปลายตา

เดียวดายในคํ่าคืนเต็มตื้นกับความเหงา
ฟากฟ้ายังมีดาวแต่ใยเราไม่มีใคร
มองดูท้องฟ้า ที่พร่าพราวแสง
ริอาจจะแข่ง กับแสงจันทรา
ก็เหมือนกับฉันสำคัญตัวว่ามีค่า
แต่พอต้องจากลา เลยได้เห็นว่า
ตัวเราไม่มีค่า...อะไรเลย...

...เมื่อเลือกเดินเส้นทางคนละเส้น...
...แม้จะเห็นความเหงาในเงาฝัน...
... แม้เจ็บปวดรวดร้าวคราวจากกัน...
...หากเป็นความต้องการของเธอนั้น...
......ฉั น ยิ น ดี......

ตั้งใจจะไม่อ่อนไหว
เพราะไม่อยากถูกทำร้ายได้ง่ายกว่า
ถ้าเธอละเลย..เฉยชา
ไม่อยากรู้สึกว่า..น้อยใจ
ตั้งใจจะแกร่งกร้าน
ไม่ว่าเธอจะห่างหายไปนานแค่ไหน
ก็อยากจะไม่หวงไม่ห่วงใย
เพื่อตอบแทนคนไม่มีหัวใจ
..อย่างเธอ..

ประสบการณ์สอนให้รู้ว่า
ถ้าอยากได้อะไรมา ต้องยื้อแย่ง
ฉุดกระชากลากดึงให้ถึงแรง
รวบรวมความกล้าแกร่งไขว่คว้ามา
ประสบการณ์สอนให้รู้ต่อไป
เมื่อคิดยื้อแย่งหัวใจใครสักคนจงรู้ว่า
จะฉุดกระชากลากดึงทั้งน้ำตา
ถ้าเขาไม่ปรารถนา--
เอาหัวใจมาก็ไม่มีค่าอะไร..

จะรักเธอวันนี้ให้มากๆ.....
เวลาจากน้ำตาอาจจะไม่ไหล....
เพราะฉันเก็บเธอที่รักไว้ในหัวใจ....
เวลาจากไปก็ยังมีเธออยู่ในใจเสมอมา....
อีกไม่นานคงต้องจากกัน....
ฉันจะเก็บคืนวันที่มีค่า....
จะเก็บรักเราไว้ในแววตา.....
เพราะไม่แน่ว่าเราจะได้เจอกัน....

ขอบคุณที่ยังคงห่วงใย ที่ยังคอยเอาใจใส่ฉันอยู่
ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่าความหวังอะไรก็ไม่มี
ขอโทษจากใจจริงนะที่ฉันไม่อาจให้เธอแทนที่
คนที่ในใจฉันมีแม้ว่าเขาจะดีหรือไม่ดีก็ตาม

เธอถามฉันทำไม
มันเหมือนเธอไม่ไว้ใจ ในตัวฉัน
รักเธออยู่ไหม…ทำไมต้องยืนยัน
ทำไมไม่เชื่อมั่น ในความสำคัญ ของตัวเอง
ถึงฉันจะห่างหายไปบ้าง
ไม่ใช่ว่าฉันไม่อ้างว้าง…ไม่ใช่ว่าฉันเก่ง
แต่เพราะฉันเบื่อ ฉันเซ็ง
ถ้าจะต้องมาเจอกับคนที่ ไม่มั่นใจในตัวเอง
….ฉันก็ไม่มั่นใจ...

แม้เวลาจะสั้นนัก
แต่ก็ทำให้ฉันรู้จักกับความผูกพันที่ยิ่งใหญ่
ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร
แต่หมดเวลาแล้วใจที่จะฝันใฝ่ผูกพัน
เปรียบเธอเหมือนเส้นขอบฟ้า
ฉันคือคนธรรมดาที่มากับความฝัน
อยากรู้ว่าเธอจะอยู่ไกลแค่ไหนกัน
ถ้าจะไปยืนตรงนั้นมันก็แค่ปลายสายตา
เดินไปไม่ไกลเท่าไร
ก็เริ่มหมดกำลังใจในการค้นหา
แม้ยังมองเห็นเธออยู่ตลอดเวลา
แต่ก็รู้แล้วว่าแสนห่างไกล
พอเสียทีที่เคยอยากรู้
ว่าเธอนั้นอยู่ห่างไกลแค่ไหน
คนธรรมดาอย่างฉันนั้นคงเข้าใจ
ว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไร
ที่ขอบฟ้าแสนไกลจะมาร่วมฝันใฝ่กับคนเดินทาง
เธออยู่แสนไกล
ทั้งกายและใจเราต่างไกลห่าง
ฝันของฉันคืออยากให้เธอนั้นเดินร่วมทาง
แม้จะไม่มีเธออยู่เคียงข้างตลอดไป
แต่ความจริงที่เป็นอยู่
ก็พอจะรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้
เพียงแค่ฝันมันยังดูมากเกินไป
เพราะรู้ว่าเธอคือใครที่อยู่ห่างไกลเกิน...
(asn :pomme62@hotmail.com)

รักเขาทั้งใจไปแล้วล่ะสิ
รักมากอย่างนี้ไม่กลัวเจ็บเหรอ
ถามเองตอบเอง ก็ชักเบลอๆ
ใจตอบว่า 'เออ' เจ็บบ้างก็ช่างมัน
(โก๋อ้วน ใจร้อน)

เพิ่งรู้ความจริง ก็วันนี้
ว่าเธอคนดี ไม่ได้รักฉัน
ที่ผ่านมา เธอแค่ถนอมน้ำใจกัน
คงกลัวว่าฉัน จะมีน้ำตา
เธอจึงก้าวเข้ามา ในวันนั้น
วันที่ฉันไม่มีใคร ใจอ่อนล้า
มาจุดไฟ ให้ใจ ฉันแกร่งกล้า
และสุดท้าย ก็จากลา ให้ฉันล้มลง

ค่ำคืนนี้ มีดวงดาว พราวฟ้ากว้าง
อยู่รอบข้าง ดวงเดือน เพื่อนคู่หู
ช่างสวยงาม ตามใจ ใคร่มองดู
เพียงอยากรู้ ทำอย่างไร ไขว่คว้าเดือน
เธอดุจดาว ดวงเดือน ย้ำเตือนฉัน
เธอคือฝัน อันล่องลอย คอยเชือดเฉือน
เธอคือฝัน ที่เป็นจริง หรือลางเลือน
หรือฉันเหมือน หมาน้อยน้อย คอยดูดาว

อย่าถามว่าทำไมไม่มีน้ำตา
เมื่อวันที่เธอเลิกรา..ไปหาใครคนใหม่
ใช่ว่าไม่เจ็บ..ไม่รู้สึกอะไร
หากเพราะชีวิตนี้..ไม่เคยเสียใจ..ที่ได้รักเธอ

สำหรับเธอ..
นิยามที่ตีค่าฉัน คือ..คนเคยรัก
แตกต่างกันยิ่งนักกับความหมายของฉัน
ถ้าถามว่าเธอคือใคร..ฉันจะตอบว่าคือคนสำคัญ
ที่จะยิ่งมีค่าขึ้นทุกวัน..ในวินาทีถัดไป
เธอคือ.."คนที่ฉันรัก"ตลอดกาล
เธอคือผู้เดียวที่แทรกซึมผ่านในทุกความหมาย
เธอเหมือนน้ำค้างที่หยดลงบนทะเลทราย
มีค่ามากมายสำหรับผืนทราย..แม้ไม่มีใครสังเกตทัน

บอกว่าฉันดีเกินไป
นี่ใช่ไหม ที่เรียกว่าเหตุผล
บอกว่าฉันดีเกินไปเลยไปรักใครอีกคน
คงจะเป็นเหตุผล ของคนหลายใจ
เธอคงชอบคนเลว เหมือนกัน
ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันอภัยให้
เดินจากกันไปเลย ไม่ว่าอะไร
เพราะเธอแค่คนเลว ที่หลายใจ
โชคดีของใจที่ไม่มีอะไร...ต้องเกี่ยวพัน

อยากจะมี เธอทุกครั้ง ยามเงียบเหงา
อยากจะมี เธอเป็นเงา ทุกแห่งหน
อยากจะมี เธอข้างกาย ยามร้อนรน
อยากจะมี เพียงสักคน คอยปลอบใจ
แต่ไม่มี เธอสักครั้ง ยามเงียบเหงา
แต่ไม่มี เธอแม้เงา เศร้าหงั่นไหว
แต่ไม่มี เธอข้างกาย ยามทุกข์ใจ
แต่ไม่มี เหลือสิ่งใด ให้กลับมา
คงมีเพียง ความรัก ยังคงมั่น
คงมีเพียง ความฝัน ความห่วงหา
คงมีเพียง ภาพของเธอ เดินจากลา
คงมีเพียง หยดน้ำตา เต็มหัวใจ
แต่ยังมี ชีวิต ที่เหลืออยู่
เตือนให้รู้ สึกตัว อย่าหลงใหล
บอกตัวเอง เธอจากไป ไกลแสนไกล
เรายังมี หนทางใหม่ ให้เลือกเดิน

จะไปกับเขาใช่ใหม
พูดมาสิกลัวทำไมรึไม่กล้า
ฉันคงไม่มีน้ำตา
เพราะมันมีค่ามากกว่าน้ำลายของเธอ

ไม่อยากจะมีแล้ว..หัวใจ
ถ้าทุกสิ่งที่ทำลงไปมันไร้ค่า
เพราะไม่อยากให้ตัวเองเสียน้ำตา
ไม่อยากรู้ว่า ไม่มีค่าสำหรับใคร
วันนี้ฉันคงไม่อาจจะเข้มแข็ง
หัวใจล้าอ่อนแรงเกินจะรักใครได้
หยุดเถอะนะ..พอเถอะนะ
ถ้าเขาไม่เห็นความหมายใด
อยู่คนเดียวเก็บหัวใจโดยไม่ต้องให้ใคร....รู้ว่ามี

พยายาม ห้ามน้ำตา
แต่ทว่าห้ามไม่ได้
รินหยด รดดวงใจ
เมื่อจากไกล ใครบางคน
หดหู่ อยู่คนเดียว
และเปล่าเปลี่ยว จนสับสน
อ้างว้าง อย่างสุดทน
รักเล่นกล จนปราชัย
เจ็บช้ำ จำซ่อนเร้น
แสร้งทำเป็น ว่าสดใส
ยิ้มรื่น ทนฝืนใจ
แต่ร้องไห้ ในความจริง
ยอมรับ ว่าอ่อนแอ
และท้อแท้ ต่อทุกสิ่ง
เมื่อรัก เคยพักพิง
ถูกทอดทิ้ง สิ้นเยื่อใย...

เมื่อมีความรัก
การอกหักมักมีมาด้วยเสมอ
น้อยนักคนที่จะไม่พบเจอ
เพราะฉันคนหนึ่งที่โดนเธอ" หักใจ "

ไม่ว่าอะไรทำให้เราพบกัน
แต่ฉันก็นึกขอบคุณสิ่งนั้นเสมอ
ที่ทำให้รู้จักได้รักเธอ
และได้ความรักจากเธอกลับมา
ได้เจอวันที่ดีของชีวิต
ที่วันนี้ไม่มีสิทธิ์จะไขว่คว้า
และไม่ว่าอะไรจะทำให้เราจากลา
ถ้าทำให้ชีวิตเธอดีกว่า
ฉันยังอยากบอกว่า"ขอบคุณ"...

ขอบคุณที่แกล้งทำว่ารักฉัน
ขอบคุณที่แสร้งทำเป็นห่วงหวง
ขอบคุณที่ทุกคำล้วนคำลวง
ขอบคุณที่ตักตวงอย่างมากมาย
ขอบคุณที่เห็นฉันไม่มีค่า
ขอบคุณที่ผ่านมาไร้ความหมาย
ขอบคุณที่ทำให้เจ็บเจียนตาย
และขอบคุณความเดียวดายไม่รู้ลืม

คิดถึงเธอจับหัวใจ
เธอจะรู้บ้างไหมคนดี
อยากบอกให้เธอ ได้รับรู้คำคำนี้
ให้เธอเข้าใจความรู้สึกดีดี ที่มีให้กัน
แต่ก็รู้ว่าเธอคงไม่สนใจ
ปล่อยทิ้งฉันไว้คนเดียว ในความฝัน
เพราะฉันมันคงไม่สำคัญ
เป็นได้เพียงคนแปลกหน้าเท่านั้น...ในใจเธอ

เธอยังคงอยู่ในใจฉันเสมอ
และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป
แม้เราสองจะอยู่กันห่างไกล
แต่ให้รู้ไว้ว่าใจใกล้เธอ
แม้ใครจะอยู่ข้างเธอ
ฉันคนนี้ขอยืนดูอยู่ห่าง-ห่าง
แม้ไม่ได้ยืนอยู่ตรงใจกลาง
แค่อยู่ริมข้าง-ข้างก้อพอใจ
(aun :aun00@thaimail.com)

คืนนี้ดวงดาวเต็มท้องฟ้า
มันดูสวยยิ่งกว่าสิ่งสิ่งไหน
อยากนั่งมองดูมันตลอดไป
เพราะมันไม่ต่างอะไรกับตัวเธอ
ฉันนั่งอยู่ตรงนี้เวลาเหงา
คอยนับดาววิ่งผ่านอยู่เสมอ
นั่งนับไปเรื่อย ๆ เท่าที่เจอ
เพื่อรอวันที่เธอจะกลับมา

เจ้าดวงจันทร์คืนนี้เจ้าดูเศร้านัก
หรือคนรักของเจ้านั้นห่างหาย
แต่ยังดีเจ้ามีดาวอยู่ข้างกาย
ไว้ปลอบใจหากเจ้าเหงา..ยามราตรี
ดูตัวข้า..ก่อนซิ..เจ้าจันทร์น้อย
ได้แต่คอยข่าวคราวคนรักข้า
หลายวันผ่านไปไม่กลับมา
ปล่อยให้ข้าห่วงหาโดยลำพัง
เจ้ายังมีเหล่าดวงดาวคอยปลอบใจ
แต่ตัวข้าไม่มีใครคอยปลอบขวัญ
มีน้ำตา..ไหลมาอยู่เป็นเพื่อนกัน
เห็นหรือยังข้า น่าสงสาร..กว่าใครใคร

ยิ่งดึก..ยิ่งเงียบ
อากาศเย็นเยียบ สั่นไหว
แสงจันทร์สาดแสง แทนไฟ
ทำไมฉัน ไม่หลับตา
ผ้าหนา กลับห่มไม่อุ่น
ใจมันว้าวุ่น อะไรนักหนา
หรือเพราะ คิดถึง จึงไม่หลับตา
หรือต้องรอใคร กลับมา จึงจะหลับลง

เป็นผู้หญิงง่าย ๆ อย่างนี้
ชีวิตธรรมดาดี จนดูเหมือนไร้ค่า
ยิ้มแย้ม แจ่มใส โวยวายตลอดมา
ไม่เคยคิดว่า ตัวเองจะมีค่ากับใคร
พอใจที่จะอยู่ง่าย ๆ อย่างนี้
เธอคนดีพอจะรับได้ไหม
ไม่ขอเป็นที่ 1 แต่ขอเป็นคนซึ่งเธอใส่ใจ
ไม่ขอเป็นคนสุดท้าย...แต่ขออยู่คู่กับเธอ
(ople :opleap.tech@chaiyo.com)

เลือกเดินคนละทาง
การลงเอยของความต่าง ระหว่างเธอกับฉัน
รักที่เคยงดงาม กลายเป็นสิ่งที่ถูกมองข้าม ไม่สำคัญ
ความรู้สึกดีๆที่เคยผูกพัน..กลับจบลงสั้นๆ ด้วยคำลา
เราต่างมีทางต้องไป
จึงไม่มีเหตุผลอันใด จะรั้งไว้เพื่อวันข้างหน้า
ความรักกับความฝัน ไม่อาจไปด้วยกันจึงต้องร้างลา
ทำใจยอมรับด้วยน้ำตา......สิ่งที่เราค้นหามันต่างกัน

อยากมีเธอ ในความคิดถึง
อยากมีเธอ เป็นหนึ่งในความฝัน
อยากจะเพียง ชิดใกล้แม้ชั่ววัน
อยากจะเพียง ผูกพันทั้งหัวใจ
ห่างไกล เกินใฝ่ฝัน
รู้ว่าไม่มีวัน เป็นไปได้
เธอเป็นเพียง ความงดงามในหัวใจ
ของคนช่าง อ่อนไหวเท่านั้นอง

การให้เธอบอกลา
ไม่รู้บีบคั้นน้ำตาเกินไปไหม
การขอฟังคำสุดท้ายที่ห่วงใย
ยิ่งเท่ากับนำสิ่งร้าวใจกลับมา
ถ้าเจ็บ ขอโทษนะหัวใจ
ที่ไม่ทำอะไรให้มันดีกว่า
แค่คนหนึ่งคน แลกกับหนึ่งคำลา
แม้ต้องขาดใจต่อหน้าก็ทนเอา
ช่วยไม่ได้ที่รักเธอ
และช่วยไม่ได้ที่เธอเผลอไปมีเขา
ทางเดียวที่จะรักกันระหว่างเรา
ทำได้แค่มโนภาพเอากับสายลม

งดงามแค่ในความทรงจำ
ก็เพียงพอจะตอกย้ำรอยหม่นไหม้
ไม่อยากลงทุนผูกพันกับใคร
ที่สุดท้าย มีกำไรเป็นน้ำตา

ก็ในเมื่อฉันเตรียมใจไว้แต่แรก
เพราะฉะนั้นก็ไม่แปลกใช่ไหม
ในเมื่อฉันรักคนที่ไม่คงมั่น
ฉันก็รู้ว่า ต้องทำใจ
และเตรียมพร้อมจะรับความเป็นไปที่ต้องมี

นี่แหละนะหัวใจคน
มีฝ่ายดิ้นรนก็ต้องมีฝ่ายคงมั่น
แล้วมันจะแปลกอะไรสำหรับใจเธอกับฉัน
ถ้าตลอดมาฉันจะเห็นเธอเป็นคนสำคัญ
แล้วเธอจะไม่เห็นความสำคัญของฉันเลย

เธอเห็นฉันเป็นเพียงคนธรรมดา
ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็แค่นั้น
"เพื่อน"คือคำหนึ่งในรุ่นเดียวกัน
ส่วน"รักและผูกพัน"เพียงนิยาม ฉันรักเธอ
รัก-อย่างมีความหมาย
เพียงแต่เธอรักใครที่เขาดีกว่า
บอกตัวเองด้วยหัวใจไร้รัก-ไร้ค่า
ตัวฉัน-เพียงคนธรรมดาที่เธอไม่มอง
(aim: aimmika@hotmail.com)

ฉันบอกเธอไม่ได้
ว่ารักเธอมากแค่ไหน ในใจฉัน
เพราะสถานะที่เรา นั้นผูกพัน
ต้องทนเก็บความรักไว้ ในดวงตา
แม้ว่าใจอยากไขว้คว้า สักเพียงไหน
ทำได้เพียงฝัน...แล้วเก็บความไหวหวั่น ไว้ภายใน
แฝงตัวเป็นคนใกล้ - แอบมีใจไปวัน ๆ

ทุก ๆ ความเสียใจของฉัน
เธอจะช่วยแบ่งปันบ้างได้ไหม
ทุกหยาดน้ำตาและความเสียใจ
เธอจะเจ็บปวดแทนได้ไหมคนดี
หากอยากให้เราจบกัน
ไม่เหลือความผูกพันที่ตรงนี้
ถ้าเธอจะรับผิดชอบทุกความรู้สึกที่ฉันมี
ฉันก็พร้อมยินดีจะจากลา

ความรักในแบบของฉัน
คือการเชื่อมั่นและศรัทธา
ความรักที่เธอยกให้มา
มันดูไร้ค่าถ้าไร้ความจริงใจ
ความรักที่เธอมีให้ฉัน
ไม่ต่างกัน กับการจำนำไว้
แลกเปลี่ยนดอกเบี้ย - ความเสียใจ
สุดท้ายเธอทวงไถ่ ต้นความรักจากฉันคืน.

เกลียดนักความหลอกลวง
เกลียดคำว่าห่วงที่เธอเสแสร้ง
เกลียดการกระทำที่เธอแสดง
เกลียดความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะตามมา
เกลียดที่เธอรักคนอื่น
เกลียดที่เธอไม่หวนคืนกลับมาหา
เกลียดมากที่สุดคือวันเวลา
ที่นำพาเธอและฉันมาพบกัน

การลืมใครสักคนเป็นเรื่องยาก
ยิ่งเป็นคนที่รักมากยิ่งลืมไม่ได้
ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาไม่เคยมีเราในใจ
สิ่งที่เขาให้..คนอื่นก็ได้ เป็นธรรมดา
เคยเข้มแข็งและคิดว่าต้องลืมได้
แต่นานเท่าไหร่หัวใจยิ่งย้ำว่า
ผู้ชายคนนี้แม้ไม่มีเราในสายตนา
แต่วันเวลาไม่ช่วยให้ใจปรารถนาที่จะลืม

รู้ตัวเองเป็นได้แค่ไหน
และไม่คิดจะหวังอะไรให้มากกว่านั้น
พอใจแล้วกับความเป็นไปที่ไม่ต้องมีอะไรมาผูกมัดกัน
เดินบนเส้นทางที่ตัวเองฝัน--ไม่ต้องไหวหั่นกับสิ่งใดใด
ให้ทุกเวลาที่เจอกันเป็นเวลาดีดี
อาจจะคิดถึงกันบ้าง--ในบางเวลาที่ไม่มีใคร
แต่ไม่คิดฝันอะไร ที่เป็นไปไม่ได้ ในความจริง

ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่..
เธอก็ยังเป็นคนไกลสำหรับฉัน
เวลาอันยาวนาน--ไม่ช่วยสานความผูกพัน
ทุกอย่างยังคงเดิมอย่างนั้น ไม่เปลี่ยนไป
ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมเธอกับฉัน--จึงเป็นอย่างที่ฝันไม่ได้
อาจเป็นเพราะโลกของเธอและฉันมันต่างกันเกินไป
พยายามไขว่าคว้าเท่าไหร่ สิ่งที่ทำได้ก็ได้แค่เพือน...เท่านั้นเอง

ลืมฉันเถอะคนดี
เมื่อวันนี้--เธอมีเขาอยู่ใกล้ ๆ
ฉันไม่ต้องการเป็นตัวสำรองของใคร
แม้จะรักเธออยู่มากมายก็ตามที
ฉันทำใจไม่ได้
ที่จะต้องแบ่งหัวใจกับใครอย่างนี้
ไม่มั่นใจว่าเมื่อเวลาผ่านไป อะไร ๆ ที่เคยดี
อาจป็นแค่สิ่งที่เธอลืมว่าเคยมีในสายตา

ปลดปล่อยความปวดร้าว
ไว้กับคืนหนาว ที่ดวงดาวพราวฟ้า
เมื่อแสงอาทิตย์สอดส่อง พระจันทร์โรยลา
ก็เช็ดน้ำตา--แล้วลืมซะว่า เคยรักใคร...

ขอบคุณที่เธอบอกว่ายังแคร์ฉัน
แต่สายตาเย็นชาของเธอนั้นมันปกปิดกันไม่ได้
ยอมรับเถอะคนดี--ว่าวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป
ดีกว่าจะหลอกตัวเองต่อไปว่าเรายังมีใจให้กัน
เสียใจ-มันเป็นเรื่องธรรมดา
วันนี้หรือวันหน้าก็เจ็บทั้งนั้น
จบเรื่องราวเสียแต่วันนี้-ดีกว่าปล่อยนานวัน
จะได้ไม่ต้องเสียเวลามาผูกพัน-ทั้งที่ไม่มีกันในหัวใจ.

หลงคิดอะไรผิด ๆ มาตั้งนาน
เผลอให้ใจกับคนพาล มานานโข
เพิ่งเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร ก็เกือบสายที่จะ Say no
ชีวิตเริ่ม Low ต้องขอ Go จากเธอซะที
ตาสว่างขึ้นล้านเท่า
เห็นได้ว่าโง่เง่า--ที่มาคบกับเธอคนนี้
ขอบคุณเธอที่ให้บทเรียนที่แสนดี
ว่าจะคบใครต่อจากนี้
อย่าวัดความเลว-ดี ที่หน้าตา.

อาจเหมือนว่าฉันไม่เรียกร้องอะไร
ก็เพราะรู้อยู่แก่ใจ ว่าเธอไม่เหลือความรู้สึกใด ๆ ให้ฉัน
เธอคงให้เค้าไปหมดแล้ว ตั้งแต่วานวัน
ส่วนที่เธอมาดีต่อกัน-คงเพราะเห็นว่าฉันดีกับเธอ
ยังไงก็ขอบใจนะคนดี
สำหรับทุกสิ่งที่มี ความตื้นตันในใจนี้ มันล้นเอ่อ
แต่รู้รึเปล่าว่าการเป็นคนที่แสนดี แบบนี้ของเธอ
มันทำให้ฉันเจ็บปวดเสมอ
ที่ไม่เคยได้รับความรู้สึกอื่นใดจากเธอ--นอกจากเพื่อนกัน

ขอโทษ .. กับความไม่เอาไหน
ขอโทษ .. กับความเผลอไผลไม่ห่วงหา
ขอโทษ .. กับความผิดที่ไม่คิดเจตนา
ขอโทษ .. กับความไม่เข้าท่า..ต่อกัน
เวลามันทำให้ฉันซึ้งและเข้าใจ
ว่าเธอได้ให้อะไรมากแค่ไหน..กับฉัน
จึงเป็นที่มาของคำพูดที่อยากพูดต่อกัน
คือ"ขอบคุณ" กับความผูกพัน..
และ"ขอโทษ"ด้วยที่ฉันเพิ่งเข้าใจ

ที่ต้องบอกเธอในวันนี้
เธอก็น่าจะรู้ดีว่าเพราะเหตุผลไหน
เพราะทุกสิ่งที่เธอทำ-ทุกการกระทำของหัวใจ
มันไม่ต่างอะไรกับการไล่ฉันไปจากเธอ
บอกกันตรง ตรงก็ได้
ฉันเป็นคนที่เข้าใจเธอเสมอ
เธอทำแบบนี้ฉันเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้พบเจอ
เพราะมันเหมือนว่าเธอไม่เคยรักกัน
ยอมจากเธอไปในวันนี้
เพราะรู้ดีว่าเธอไม่ใช่คนที่จะร่วมฝัน
ถึงมีเธออยู่ข้างกาย--แต่หัวใจไม่มีให้กัน
ก็ไม่แตกต่างอะไรกับการที่ฉัน..จะจากมา

อาจห่างไกลกันบ้าง
แต่ที่เหมือนเดิมทุกอย่างคือใจฉัน
แม้วันนี้ไม่อาจเป็นคน ที่ผูกพัน
เป็นได้เพียงคนคงมั่น ที่แปลกตา
ยังอยากบอกว่า..คิดถึง
แม้ไม่เคยถูก..นึกถึง..หรือห่วงหา
ยังอยากบอกว่า ยังจดจำทุกคำสัญญา
แม้จะกลายเป็นเรื่องไร้ค่า สำหรับใครบางคน

เดียวดายในความเวิ้งว้าง
รอบข้างไร้คนเคยห่วงหา
ความเหงาคอยตอกย้ำรอยน้ำตา
คนไกลเขาจะรู้บ้างไหมว่า
คิดถึงห่วงหา เกินกว่าจะเข้าใจ
(ดาว) dutdao_p@hotmail.com

ฉันไม่รู้จะพูดอะไร
เหนื่อยเกินไป..หัวใจล้า
นิ่งงันรับไม่ทันกับคำลา
ให้ความเงียบกับน้ำตาพูดแทนใจ
ท่องเอาไว้ว่าเธอจะลา
รู้ตัวเองว่าไม่อาจรั้งความห่วงหาคืนมาได้
สายตารานร้าว ที่เธอเห็นนั่นคือความรู้สึกของใจ
แทนคำตัดพ้อที่ร้าวไหว นับล้านคำ
(ดาว) dutdao_p@hotmail.com

เหมือนเดินทางผ่านทะเลทราย
จนหัวใจตายด้าน..เป็นร้อยครั้ง
เฝ้ามองความรักค่อยๆ ผุพัง
ปล่อยชีวิตฉันให้เกรอะกรัง ไปด้วยความด้านชา
หากจะกลับมาเพื่อขอโทษ..
อยากบอกว่า ฉันไม่เคยโกรธ..ไม่ถือสา
และยังรัก..รักเธอมาก เช่นที่ผ่านมา
เพียงแต่โดดเดียวจนชินชา..
จึงอยากรักเธอทั้งน้ำตา..อย่างเดิม

ความรู้สึก..เริ่มจางไป
ความห่วงใย..เริ่มเหินห่าง
ความคิดถึง..เริ่มเจือจาง
เหมือนความฝัน..เริ่มละลาย
ความเข้าใจ..เริ่มเปลี่ยนไป
ความอ่อนไหว..เริ่มเลือนหาย
ความจริงใจ..เริ่มกลับกลาย
เหมือนความรัก..เริ่มดับลง

น้ำตาแห่งความหวั่นไหว
เธอมีใจให้ฉันเสมอ
แต่ทุกอย่างความรักไม่ใช่เธอ
ฉันจำเป็นต้องลาเธอยอมจากไป
เพราะในความรู้สึกของหัวใจ
เธอมีใครในใจนอกจากฉัน
ความรู้สึกความรักที่ผูกพันธ์
ฉันจึงไม่ยอมรับมันเพราะไม่ใช่เพียงฉัน
...............ที่เสียใจ................

....ไดอารี่เล่มเก่า ยังคงอยู่....
รูปถ่ายคู่ ยังใส่กรอบ ยังแขวนไว้
สร้อยคอถูกๆ ที่เคยให้ ฉันก็ไม่เคยทิ้งมันไป
ดอกไม้แห้ง ก็ยังเก็บไว้ แม้โรยรา
....เรื่องราวทุกอย่าง ยังคงอยู่....
ยังมีเธอ อยู่ในทุกอณู ของความห่วงหา
ใบหน้าเธอ ก็ยังคงชัด เต็มสองตา
แต่ที่ไม่อยู่ ไม่เคยกลับมา ก็คือเธอ