คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Serve] Chapter - 1 ; น้องชอบ SM หรือไง
เวรเอ๊ย ! ทำไมวันนี้กูซวยแบบนี้วะ
ฮยอกแจบ่นในใจตลอดเวลาระหว่างทางเดินกลับบ้านเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่เอาถาดฟาดหน้าไปนิดหน่อยเท่านั้น แต่เจ้าตัวดันทำให้ตัวเองเจ็บเพิ่มเอง ช่วยไม่ได้ ที่ว่าซวยเพราะไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวน่ะสิ แต่กลับโดนพักงานหนึ่งอาทิตย์ ไม่โดนไล่ออกก็ดีเท่าไหร่แล้ว แต่จะใช้ชีวิตอยู่ยังไงเนี่ยเรื่องใหญ่
ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวว่ะ -____-
ฮยอกแจเดินเตะฝุ่นราวกับเพิ่งโดนไล่ออก แต่มันก็ไม่เชิงหรอก ตอนนี้ในหัวของฮยอกแจคิดอยู่แค่ซีวอน ..
ซีวอนแม่งแกล้งกูแน่เลยสัด แต่คนให้ผมพักงานนี่พ่อมันนี่หว่า ..
นั่น กูคิดอีกแล้ว
"อ้าว น้องคนนี้ทำไมเดินหงอยเป็นไก่จะโดนเชือดไปซะแล้ว" เสียงหนึ่งที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบของท้องถนน
"ใครวะ เสือกจัง" พึมพำ
แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะได้ยิน
"ไม่เจอกันไม่กี่ชั่วโมงจำไม่ได้เลยเหรอ" ฮยอกแจหันไปมองตามเสียง
โถไอ้เกล็ดปลานี่เอง หน้ามึงบวมอย่างกับโดนต่อรุมต่อย กูคงจำได้มากอ่ะ
"ยุ่งไรกับกูล่ะ" จิกตาใส่ "มาวุ่นวายกับกูทำไมวะ ตัวปัญหาว่ะมึง"
พูดจบก็ก้าวฉับๆ เดินหนีอย่างรำคาญ แต่ทว่ามือของคนตัวสูงกว่ารีบคว้าหมับไว้
"จะรีบไปไหนล่ะหืม"
ไปที่ ที่ไม่มีมึงอ่ะครับ -_-
"หาเมีย" ร่างสูงดูจะอึ้งไปเล็กน้อยกับคำตอบที่ได้รับ แต่เจ้าตัวยังคงมีสีหน้าที่กวนเบื้องล่างอยู่เหมือนเดิม
"บ้านเมียน้องอยู่ไหน เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
เชื่อกูอีกนั่น ควายว่ะ
"จะไปจีบเมียกูเหรอครับ -_-"
"จะจีบน้องน่ะครับ" ร่างสูงตอบกลับพร้อมรอยยิ้มทะเล้น
"พ่อง" ตอบกลับด้วยเสียงเรียบๆ
หยาดฝนเริ่มโปรยปรายลงมากระทบที่ร่างของทั้งสอง จากที่ตกเพียงเล็กน้อย กลับตกขึ้นอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่กี่วินาที
ตกทำไมตอนนี้ ห่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !
"ฝนตกแล้ว กลับกับพี่เถอะ พี่ไม่เอาน้องไปฆ่าหรอก" ร่างสูงไม่รอคำตอบ แล้วดึงตัวร่างบางไปรถสปอร์ตสีดำ ที่จอดอยู่ไม่ไกล "เร็วๆ" ทงเฮพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างบางทำท่าทางอิดออด คงเป็นเพราะกลัวคนตัวเล็กจะเปียกฝนจนไม่สบายล่ะมั้ง
ทงเฮขับรถช้าๆ พร้อมเปิดเพลงสบายๆ ฟัง เพื่อกลบความเงียบสักพัก ก่อนที่จะเอ่ยปากถามคำถามเบสิก เปิดบทสนทนา
"ชื่ออะไรน่ะเรา" คนที่กำลังขับรถเอ่ยถามขึ้น
"จะเอาไปตั้งชื่อให้ลูกเหรอ" ฮยอกแจตอบไปอย่างกวนประสาท
"เปล่า" ตอบพร้อมกับหัวเราะเบาๆ "ตั้งชื่อให้เมีย"
"สัด" มึงจะจีบกูจริงๆ เหรอ TwT
"ชื่อสัด ? เกิดมาพี่ไม่เคยพบเจอใครชื่อแปลกขนาดนี้มาก่อน" ทงเฮตอบพร้อมกับหัวเราะอย่างดีใจที่ได้แกล้งคนตัวเล็ก ถึงแม้ว่ามันจะเล็กน้อยก็ตาม
"สัดพ่อง กูชื่อฮยอกแจ" ฮยอกแจเถียงแล้วเผลอบอกชื่อไปอย่าลืมตัว
กูพลาด T[ ]T
"ทงเฮครับ" ยิ้มอย่างดีใจก่อนจะบอกชื่อตัวเองออกไป
"อือ จอดรถถึงแล้ว" รถแล่นมาถึงหน้าบ้านเช่าหลังขนาดกลาง ร่างบางกล่าวขอบคุณเบาๆ แทบเป็นเสียงกระซิบก่อนจะเปิดประตูแล้วไปเปิดประตูรั้วก่อนจะวิ่งเข้าไปในตัวบ้านอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าร่างเล็กจะอยู่ในบ้านแล้ว คนที่อยู่ในรถยังคงมองไฟที่เปิดสว่างอยู่ในบ้านพร้อมกับระบายยิ้มออกมาที่มุมปากน้อยๆ เป็นอยู่อย่างนั้นอู่สักพักแล้วค่อยๆ เคลื่อนรถออกไป ..
"นายน่ารักดีนะ .. ฮยอกแจ"
8.30 น.
ร่างบางนั่งกดรีโมททีวีเปลี่ยนช่องไปเป็นร้อยกว่าช่องได้แล้ว แต่ก็ยังหาช่องที่ถูกใจไม่ได้ซะที เขาเลยเลือกที่จะหยิบแผ่นหนังมาเปิดดูแทน ร่างบางเดินเข้าไปเปิดลิ้นชักใต้ทีวี แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอสักที
สงสัยคงวางไว้ที่อื่น ช่างมันไม่ดูก็ได้ แต่ถ้าไม่ดูจะทำอะไรดีในวันว่างๆ แบบนี้
นี่เขาต้องว่างแบบนี้ไปอีกหกวันเลยนะ ..
เสียงแตรรถดังขึ้นจากหน้าบ้าน แต่ร่างบางยังคงไม่สนใจเพราะคิดว่าไม่ใช่ธุระของเขา จนกระทั่งเสียงดังขึ้นอีกครั้ง ฮยอกแจที่กำลังใช้ความคิดวางโปรแกรมในวันนี้รำคาญจึงเปิดประตูแล้วชะโงกศรีษะออกไปดู
ร่างหนาที่ยืนเกาะขอบประตูรถโบกมือพร้อมกับรอยยิ้มทะเล้นบนใบหน้าให้กับอีกคน ฮยอกแจรีบปิดประตู ดึงม่านลงแล้วเข้ามานั่งโซฟาข้างในทันที ใบหน้าใสที่ดูขุ่นมัวนั่งถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย เสียงแตรรถที่ดังมาจากข้างนอกยังไม่หยุด ไม่นานนักเสียงตะโกนของเจ้าตัวการก่อความรำคาญก็ดังขึ้นมาจากหน้าต่างบานเล็กที่อยู่ด้านหลังของฮยอกแจ
"ที่รัก"
"เหี้ยพ่องสัด !" ฮยอกแจสบถอย่างตกใจ พร้อมกับเสียงระเบิดหัวเราะอย่าชอบใจของทงเฮที่อยู่ด้านหลัง "ตลกมากรึไงมึง" ลุกขึ้นแล้วหันขวับไปมองค้อน
ทางด้านทงเฮมีท่าทีที่จะหยุดหัวเราะได้ง่ายๆ ซะทีไหน นั่นยิ่งทำให้ฮยอกแจหน้าบูดบึ้งมากขึ้นไปอีก คนตัวเล็กจึงเอื้อมมือไปคว้าบานหน้าต่างมาเพื่อจะปิด แต่มืออีกคนกลับมากั้นไว้ก่อนจะถือวิสาสะปีนเข้ามาอย่างว่องไว
คนหรือลิงวะ ปีนเก่งชิบหาย
"ใครบอกให้เข้ามา" ฮยอกแจยืนจ้องหน้าอีกคนขเม็ง
"ไม่ใช่ใคร แต่เป็น .." ทงเฮนั่งลงบนโซฟาก่อนจะทำท่าฮาร์ทบีท
ทุเรศว่ะ -_-
"..หัวใจ" ทงเฮพูดต่อ
ฮยอกแจไม่มีคำพูดใดๆ ตอบกลับไป มีแต่สีหน้าที่ดูอึ้งและตกใจในความหน้าหนาหน้าทนของอีกคนเท่านั้นเป็นคำตอบแทน
"ไม่มีงานหรือครับน้อง"
"ตกงานไปเมื่อวาน" ตอบห้วนๆ
"ว้า ดีจัง"
ไม่สำนึกครับมึง -_- กูโดนพักงานเพราะมึงนะ ห่าน อาทิตย์นี้กูจะเอาอะไรกิน เงินเหลืออยู่แค่สามร้อยกว่าบาท อยู่ได้ก็โคตรถึก เวรกรรมอะไรกูต้องมาเจอกับมันวะเนี่ย ชาติก่อนทำกรรมอะไรกับมันไว้ เดี๋ยวชาตินี้กูยอมไปนั่งแก้กรรมให้เลย
"ออกไปได้และ ไปไกลๆ เลยไป"
"อุตส่าห์จะมาชวนออกไปข้างนอกด้วยกันซะหน่อย เห็นอยู่คนเดียวคงจะเบื่อแย่" ทงเฮพูดพร้อมปั้นสีหน้าได้ตอแหลสุดๆ -_-;;
"ไปไหน" ไม่ได้อยากไปด้วย แค่อยู่บ้านมันไม่มีอะไรทำเท่านั้นเอง
"กินข้าว ดูหนัง เดินเล่นเรื่อยเปื่อยอยากไปไหนก็ไปผมว่าง"
"ไม่มีงานทำบ้างหรือไง" หรือแค่อยู่ขวางโลกไปวันๆ
"พอดีคนมันรวยอ่ะนะ" ทงเฮพูดขึ้นพร้อมทำท่าที่คิดว่าเท่ห์สุดล่ะมั๊ง -_-'
"เลี้ยงด้วยนะ" ร่างบางพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มกระหย่องในใจ "รอนี่ล่ะ แต่งตัวแปป"
หึ หึ หึ .. เข้าทางกูล่ะ
"เยี่ยมครับเด็กน้อย" ทงเฮพูดพร้อมกับดีดนิ้วอย่างชอบใจ ก่อนจะเดินสำรวจรอบๆ บ้านรอระหว่างรอฮยอกแจลงมา ร่างสูงเหลือบไปเห็นกรอบรูปขนาดแตกต่างกันไปตั้งวางอย่างเป็นระเบียบ จึงเดินเข้าไปมองใกล้ๆ
ครอบครัวฮยอกแจ ..
"ไปได้แล้ว" ฮยอกแจส่งเสียงพร้อมเดินลงมาจากบันไดอย่างไม่รีบร้อน
"ครับ" ทงเฮเดินนำออกไปรอฮยอกแจปิดบ้าน แอบลอบมองเล็กน้อย แล้วเปิดประตูรถให้อีกคนก่อนที่จะวิ่งกลับไปฝั่งคนขับอย่างเดิม
แค่ปิดประตูยังน่ารักเลย ว่าที่ศรีภรรยากูชัดๆ
"จะไปไหนกันก่อนดีหืม ?" ทงเฮเอ่ยถามร่างบางที่เหม่อมองออกไปนอกกระจกรถอยู่ข้างๆ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะยังไม่ได้ยินที่พูด ชะลอรถลงแล้วจึงใช้แขนท้าวกับประตูรถฝั่งฮยอกแจไว้ "นี่ ถามว่าจะไปไหนกันก่อน" เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นที่ข้างหูอีกคนเบาๆ จนร่างเล็กสะดุ้ง หันมาในจังหวะเดียวกัน
ปลายจมูกของทั้งสองห่างกันไม่ถึงสองเซนติเมตร ..
ผัวะะ !
สิ้นเสียงใบหน้าทงเฮหันไปตามแรงตบจนแทบชิดกับเบาะที่ฮยอกแจนั่งอยู่พร้อมกับร้องครางออกมาอย่างเจ็บปวด
"อู้ววว~ ซี๊ดดดดดดดดด~ "
น้องฮยอกแจทำร้ายกู
"เฮ้ยย ขอโทษ" TwT ทำหน้าสำนึกผิด
"ช่างมัน" น่ารัก พี่ให้อภัย ทงเฮสะบัดหน้าอยู่สองสามครั้ง ก่อนจะตบหน้าผากตัวเองเบาๆ คลายความมึน "เมื่อวานโดนถาด วันนี้โดนมือ SM มากไปป่ะครับน้อง"
"แหะๆ .." ฮยอกแจยิ้มอย่างเหยเก "เมื่อวานน่ะตั้งใจ วันนี้อ่ะขอโทษ"
"พี่ว่าพรุ่งนี้พี่ได้กินตีนน้องแน่เลยครับ" หัวเราะ
"เมื่อกี้ถามว่าไงนะ จะไปไหนใช่ป่ะ" ฮยอกแจตัดบท ทงเฮพยักหน้าแทนคำตอบ "อยากกินชาบูอ่ะ" ฮยอกแจตอบกลับทันที ไหนๆ ก็บอกจะเลี้ยงแล้วนี่ จะกินให้อิ่ม ╯ω╰
"ชอบกินเหรอ" ทงเฮถามพลางลูบหน้าตัวเองป้อยๆ นั่นยิ่งทำให้ฮยอกแจรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
"เปล่า แค่อยาก" ฮยอกแจตอบแล้วเลื่อนมือไป จะจับที่แก้มอีกคนที่ถูกตบไปเมื่อกี้นี่แต่กลับปล่อยให้มันค้างกลางอากาศอยู่อย่างนั้น เนื่องจากกลัวว่าฝ่ายตรงข้ามจะเจ็บอีก
กูมือหนักผิดตรงไหนนน T^T
"นายเป็นไงบ้าง .. ขอโทษ"
"อูยย เจ็บมากครับน้อง ดูสิแดงเถือกไปยันข้างหูเลย" ทงเฮออดอ้อนพร้อมกับชี้ที่แก้ม "อยากให้หายหรือเปล่า .. หอมแก้มให้หน่อย" หลับตายื่นหน้าไปใกล้ใบหน้าคนตัวเล็ก แต่ก็ต้องร้องโอดครวญขึ้นมาอีกครั้งเมื่อฮยอกแจใช้มือบิดที่แก้มจนตัวเองต้องส่งเสียโอครวญขึ้นมาอีกครั้ง
น้องคนน่าฮักใจร้าย T [ ] T
ฮยอกแจส่งยิ้มหวานอย่างแน่นอนว่าเสแสร้งให้กับทงเฮ ที่ทำหน้าอย่างกับจะร้องไห้ออกมาให้ได้ สมควรล่ะ ฮยอกแจหัวเราะในใจอย่างสะใจแล้วแอบหันไปหัวเราะเบาๆ ให้กับกระจก
กะล่อนดีนัก สมน้ำหน้า 555555555555555555555555555555555555555555
....
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
ยู้ฮู รีดเดอร์ ลงตอนที่สองให้แล้ว คิดว่ามันแปลกๆ
กลัวบรรยายแล้วรีดเดอร์ไม่เข้าใจ TOT
บางทีก็คิดว่าเราบรรยายน้อยไปหรือเปล่า แบบ ..บรรยายความรู้สึกของตัวล่ะคร
เพราะส่วนใหญ่ไรเตอร์ถนัดที่จะให้ตัวละครพูดออกมาเลยมากกว่า
มันเลยดูแปลกๆ พยายามใช้คำง่ายๆ เพราะบรรยายไม่ค่อยเก่ง
ตอนนี้นั่งแต่งตั้งแต่บ่ายจนสี่ทุ่มเพิ่งเสร็จ
อารมณ์แบบแต่งไปสองบรรทัดก็วิ่งไปอื่นแล้ว
เปิดทวิตบ้างอะไรบ้าง 55555555555555555555
อู้มาก อันที่จริงเมื่อวานไปเขียนมาไว้แล้ว แต่พอจะเอาลงคอมอยากเปลี่ยน
เลยเปลี่ยนใหม่เรียบเลย ดูทำเข้าสิ แถมพิมพ์ผิดค่อนข้างจะมี แต่พยายามเช็คแล้ว
สุดท้าย ขอบคุณนะคะ ที่เม้นให้กำลังใจ
เรื่องนี้อาจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็ขอคำติชมมาเรื่อยๆ แล้วกัน
จะรับไว้พิจารณาแก้ไข ขอบคุณค่า (_ _)
ความคิดเห็น