OS iKON : BJIN COME BACK!!

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เหตุเกิดจากภาพนี้ค่ะ








 

THE GIRL IN : L













  ◊ SQWEEZ

เนื้อเรื่อง

"สรุปพี่เป็นแฟนผมหรือเป็นแฟนจุนฮเวกันแน่!"

"แล้วนายล่ะ เป็นแฟนฉันหรือเป็นแฟนบ็อบบี้!"

"อ่า เอ่อ พี่ใจเย็นๆกันก่อนนะครับ"

“เชอะ / เชอะ” อ่า สะบัดหน้าเดินหนีกันไปคนละทางแบบนี้ก็แย่สิครับ ไหนบอกให้จอง ชานอูเป็นลูกชายของบีจินไงครับ แล้วพ่อกับแม่มาทะเลาะกันแบบนี้ไม่นึกถึงหัวอกคนเป็นลูกบ้างหรออออ ถ้าผมกลายเป็นเด็กมีปัญหา กลายเป็นเด็กใจแตก ตบเด็ก ถีบผู้หญิง ปิ้งหมาแดก ใครจะรับผิดชอบครับบบ งื้อออออ

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะชานอู เป็นไรเปล่าเนี่ย”ยุนฮยองเดินเข้าหาน้องเล็กของวงพร้อมถามไถ่ปัญหาชีวิตของน้องชายหลังจากที่เห็นอีกฝ่ายปากเบะ คิ้วตก น้ำตาปริ่มคลออย่างน่าสงสาร

“พี่ยุนฮยอง พ่อกับแม่ทะเลาะกันอีกแล้วอ่ะ เค้าจะหย่ากันไหมอ่ะพี่”โถ น้องรัก นึกว่าเรื่องอะไร พี่ล่ะเห็นใจจนอยากจะปลอบน้องเหลือเกิน…

‘โครม’ปลอบด้วยฝ่าเท้าอ่ะนะ!! มันจะอินกับตำแหน่งลูกชายเกินไปละ

“โอ๊ย! พี่ถีบผมทำไมอ่ะ”

“จะอินอะไรก็เอาแต่พอดีเถอะครับน้องชาย”เฮ้อ ปวดหัวกะอีครอบครัวนี้จริงๆ เว่อร์วังกันทุกคนจริงๆ ไอ้ฮันบินก็ขี้หวงเวอร์! พี่จินฮวานก็ขี้อ่อยเวอร์! ไอ้ลูกชานอูแมร่งก็ซื่อบื้อเวอร์! วอนทั้งสามท่านช่วยลดความเวอร์ลงหน่อยเถอะครับ ปวดขมับ ประสาทจะแดก

“พี่ยุนฮยองไม่เข้าใจผมหรอก ไม่คุยกับพี่แล้ว เชอะ!”เออ ดีๆ ทำดี ถุยยย!!!!!!!!!! นี่เขาผิดสินะ!!

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”ยุนฮยองสะบัดหน้าหันไปตามทิศทางที่เสียงหัวเราะลอยออกมา เจอละแหล่งกำเนิดเสียง

“นายจะหัวเราะอะไรนักหนา”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”กวนประสาทได้โล่จริงๆ ระวังไอ้หมีพูเน่าๆตัวนั้นไว้ให้ดีเถอะ เผลอเมื่อไหร่ จะฆ่าหั่นศพแมร่งไม่ให้เหลือซากเลย!

“อุ๊บ”เสียงหัวเราะของบ็อบบี้หายไปแล้ว แน่ล่ะ ก็เขาเอามือปิดปากมันเองนี่ รอยยิ้มทรงเสน่ห์ของซงปริ๊นผุดขึ้นมุมปากน้อยๆ พร้อมกับยักคิ้วให้อีกฝ่ายอย่างกวนๆ เพราะสถานการณ์ในตอนนี้ เขากำลังเป็นต่ออยู่ ด้านบ็อบบี้ที่ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่งก็คลายปมคิ้วนั้นออก แล้วเปลี่ยนเป็นยักคิ้วกลับคืนไปให้ พร้อมกับตาหยีๆที่ไม่บอกก็รู้ว่าเจ้าตัวกำลังยิ้มเผล่อยู่เป็นแน่

“ยิ้มไร”บ็อบบี้จับมือของยุนฮยองไว้ก่อนจะออกแรงดึงให้มันหลุดออกจากปากของเขา

“ยิ้มให้กับชัยชนะ”ว่าแล้วก็จุ๊บเบาๆไปที่หลังมือของคนตรงหน้าซะเลย ปิดบัญชีเรียบร้อย บอกแล้วว่าศึกครั้งนี้เขาขนะ ฮ่าๆๆๆๆ

“เฮ้ยยยย”

“ผัวะ”บ็อบบี้ขอถอนคำพูด ศึกครั้งนี้แมร่ง…วิ๊งเลยกู หมัดหนักชิบหายไอ้หน้าสวยเอ้ย

“สมน้ำหน้า”

“พี่จินฮวานจัดกระเป๋ายังอ่ะ”เสียงทุ้มของไอ้มักเน่ปีศาจดังขึ้นทุกสิบวินาที และทุกครั้งจะต้องมีพี่จินฮวานนนน อยู่ในประโยคนั้นด้วย บอกเลยว่าฮันบินโคตรจะอารมณ์เสีย!! รู้ทั้งรู้ว่าคนตัวเล็กหน้าหวานคนนั้นมีเจ้าของแล้วก็ยังจะมายุ่มย่ามน่ารำคาญอีก ตัวเล็กของเขาก็เหมือนกัน รู้ว่าเขาขี้หวงก็ไม่ยอมสะบัดไอ้เห็บเหาจุนฮเวออกไปสักที ไม่รู้หรือไงว่าไอ้เสืออย่างเขาก็งอนเป็นนะเว้ย!! พอถามว่าใครเป็นแฟนกันแน่ เขาหรือจุนฮเว อีกฝ่ายก็ดันถามคำถามที่รู้คำตอบอยู่แล้วกลับมาซะอย่างนั้น “แล้วนายล่ะ เป็นแฟนฉันหรือเป็นแฟนบ็อบบี้!”  ไอ้พี่บ็อบมันมาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะครับ ใครๆก็รู้ว่าจินฮวานเป็นแฟนฮันบิน ตัวเล็กของเขานี่ถามอะไรไม่เข้าท่าแล้วยังจะมางอนกันอีกนะ แล้วยังไง สุดท้ายก็ต้องง้อไง เขาเนี่ยที่ต้องมาง้อ กะจะมาอยู่กันสองต่อสองจะได้ง้อกันสะดวกๆ แต่ไอ้ปีศาจจุนฮเวก็ตามราวีไม่เลิกซะที หงุดหงิดจริงๆ ให้ตายเถอะ

“ยังเลย นายมาช่วยจัดหน่อยสิ”ได้ไงวะ นั่นมันหน้าที่ของเขานะเว้ย!!

“พี่จินฮวาน ทำไมให้จุนฮเวมันช่วยล่ะ มันต้องเป็นผมไม่ใช่หรอ”สองเท้าเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กพร้อมเอาคางเกยไหล่ของอีกฝ่ายไว้ น้ำเสียงตัดพ้อบวกกับสีหน้าบึ้งบูดนั้นทำเอาจุนฮเวหมั่นไส้ทันที

“พี่แมร่งน่ารำคาญว่ะ เมื่อกี้ทำเป็นนั่งหน้าบึ้ง ทีเค้าไม่สนใจล่ะทำมางอแง น่าถีบชะมัด”

“หุบปากไปเลย แล้วก็ออกไปได้แล้ว”

“นายนั่นแหละออกไปก่อนดีกว่า ไม่เห็นหรอว่าฉันกำลังจัดกระเป๋าอยู่นะ อย่าเพิ่งกวนกันสิ อีกอย่างมีเวลาพักก็ไปพักก่อนเถอะนะ”คนตัวเล็กผลักหัวลีดเดอร์ของวงออกเบาๆ ก่อนจะหันกลับไปสนใจเสื้อในตู้ต่อ ปล่อยทิ้งให้ฮันบินยืนหน้าบูดฉายรังสีพิฆาตออกมาอยู่คนเดียว ตาคมเหลือบมอง มักเน่ปีศาจเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้องไป…เหอะ! อยากอยู่ด้วยกันมากก็เชิญเลย ไม่สนใจแล้ว!!

“พี่ฮันบินมันโกรธแล้วว่ะพี่ ไม่ง้อมันหน่อยหรอ”จุนฮเวถามขึ้นมา หลังจากที่ร่างของฮันบินหายลับจากรัศมีสายตาไปแล้ว

“เฮ้อออ ไว้ก่อนแล้วกัน จัดตรงนี้ให้เสร็จก่อนดีกว่า”

“ทะเลาะกับพี่จินฮวานมาล่ะสิ”บ็อบบี้เอ่ยขึ้นหลังจากที่ไอ้น้องชายคนสนิทเดินปึงปังเข้ามาในห้องนั่งเล่น

“อืม เดี๋ยวนี้พี่จินฮวานไม่แคร์ผมเลย นี่ก็ไล่ผมออกมาเนี่ย สงสัยอยากจะอยู่กับจุนฮเวสองต่อสอง”อ่า…ปัญหาของคู่นี้ดูท่าจะหนักกว่าทุกครั้งแฮะ เขาก็ไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง ไม่รู้หรอกนะว่าพี่จินฮวานคิดอะไรกับจุนฮเวหรือเปล่า แต่จากที่สังเกตเห็น จุนฮเวติดพี่จินฮวาน มากกว่าที่พี่จินฮวานจะติดจุนฮเวนะ หรือจุนฮเวมันจะชอบพี่จินฮวานวะ…เฮ้ย! แต่มันชอบดงฮยอกไม่ใช่หรอวะ

“ใจเย็นๆก่อนนะ พี่จินฮวานเค้าอาจจะไม่คิดอย่างนั้นก็ได้”

“เฮ้อออ ผมเหนื่อยว่ะพี่ ขอนอนตักหน่อยดิ”

“เออๆ”พูดจบหัวทุยของฮันบินก็วางแหมะลงบนตักของบ็อบบี้ทันทีพร้อมกับปิดเปลือกตาลงช้าๆ เขายังไม่ได้หลับหรอกนะ แค่อยากพักสายตา และนอนคิดทบทวนอะไรๆสักหน่อย

“ฮันบินอ่า ฉันจัดกระเป๋าเสร็จแล้ว ไปหาอะไรกินกันไหม”จินฮวานาส่งเสียงเรียกคนรักแม้เจ้าตัวจะยังไม่โผลพ้นประตูห้องนอนเลยด้วยซ้ำ หลังจากที่ฮันบินออกจากห้องไปเขาก็ได้คุย ได้แลกเปลี่ยนความคิดกับจุนฮเวในหลายๆเรื่อง รวมทั้งเรื่องความรักด้วย สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจเป็นฝ่ายง้อฮันบินบ้าง รอยยิ้มที่สดใสเจิดจ้าราวแสงอาทิตย์กลับต้องหม่นหมองลงเมื่อคนตัวเล็กเห็นภาพตรงหน้า ฮันบินนอนตักบ็อบบี้อีกแล้ว…ทำมาหวง ทำมาหึงเขากับจุนฮเว แล้วตัวเองล่ะ ไปนอนตักบ็อบบี้แบบนั้น ไม่คิดว่าเขาจะหวงบ้างหรือไงห๊ะ!! เชอะ! ไม่ต้องกินมันแล้ว

“หืมม พี่จินฮวานหรอ ไปสิ ไปๆๆๆๆ ไปหาอะไรกินกัน”ฮันบินเด้งตัวขึ้นจากตักของบ็อบบี้ทันที ก่อนจะดี๊ดาออกนอกหน้าเมื่อคนตัวเล็กเป็นฝ่ายมาชวนเขาถึงที่ อ่ามาง้อเขาสินะ น่ารักจริงๆ อารมณ์น้อยใจ อารมณ์โมโหเมื่อครู่หายวับไปในทันทีเลยล่ะ ร่างสูงลุกพรวดขึ้นพร้อมกับรีบเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายด้วยท่าทางระริกระรี้ สีหน้ายิ้มแย้มเบิกบาน แต่เมื่อเดินไปยืนขนาบข้างกับร่างบางแล้วอีกฝ่ายกลับพูดประโยคที่แสนใจร้ายออกมาเสียนี่

“ไม่ไปแล้ว ไม่อยากไป เชอะ”อะ เอ่อ ขอเวลาเงิบสักครู่นะครับ

เช้าวันนี้ช่างเป็นเช้าที่หม่นหมองสำหรับคิมฮันบินเสียจริง ก็ตัวเล็กยังงอนเขาไม่เลิกเลยน่ะสิ แล้วนั่นอะไร เอาอีกแล้ว ตัวติดกับจุนฮเวอีกแล้ว หาเรื่องหงุดหงิดให้กันแต่เช้าเลยนะครับพี่จินฮวาน

“หน้าบูดอีกแล้ว ยังไม่คืนดีกันอีกหรอวะ ใจเย็นๆ แล้วปรับความเข้าใจกันซะ”บ็อบบี้ตบไหล่น้องชายไปสองสามทีเป็นการปลอบใจก่อนจะปล่อยให้อีกฝ่ายได้คิดอะไรคนเดียว ตอนนี้พวกเขาอยู่บนเครื่องบินที่กำลังแล่นตรงไปยังญี่ปุ่น เพื่อไปเป็นวงเปิดคอนเสิร์ตให้กับรุ่นพี่บิ๊กแบง ทั้งที่พวกเรากำลังจะไปสนุกกันบนเวทีแท้ๆแต่ไอ้บรรยากาศมาคุแบบนี้ทำเอาหมดอารมณ์สนุกเลย เขาควรจะทำอะไรสักอย่างแล้วสินะ

“พี่จินฮวาน แลกที่กับผมหน่อยดิ ผมมีไรจะคุยกับจุนฮเวมันหน่อย”บ็อบบี้ปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะเดินไปกดดันพี่โตแต่ตัวเล็กอย่างจินฮวานให้ทำตาม จินฮวานงอแงเล็กน้อยแต่ก็ยอมทำตามในที่สุด

“เฮ้อ จริงๆเลยคู่นี้”

“บีจินใช่ไหมพี่”จุนฮเวถามขึ้นมา

“ก็เออดิ นี่จุนฮเว ฉันถามไรหน่อยดิ”

“อยากถามไรก็ถามมา”จุนฮเวตอบไปปัดๆก่อนจะหันไปสนใจกับน้ำส้มตรงหน้าต่อ

“นายชอบพี่จินฮวานหรอวะ”

‘พรืดดด’อืม…น้ำส้มอร่อยดีนะ อร่อยกับผีสิ!! ไอ้จุนฮเวเล่นกูแล้วไง เต็มๆไหมล่ะ หน้ากูเนี่ย!!

“ใช้ส้นเท้าคิดหรือไงวะพี่! ผมเนี่ยนะชอบพี่จินฮวาน เหอะๆ น่ารักได้ไม่เท่าครึ่งนึงของดงฮยอกเลยเหอะ”จุนฮเวเบ้ปากมองบ็อบบี้ที่ยังคงสาละวนกับคราบน้ำส้มบนใบหน้าของตนเองอยู่ จุนฮเวที่เห็นดังนั้นก็รู้สึกสมเพศเวทนาขึ้นมาจึงดึงทิชชูแล้วหยิบยื่นไปให้

“ขอบใจ…ก็ฉันเห็นนายติดพี่จินฮวานแจเลย ใครๆก็นึกว่านายชอบพี่จินฮวานทั้งนั้นแหละ”

“ชิบหายแล้ว แล้วแบบนี้ดงฮยอกจะไม่เข้าใจผิดหรอวะเนี่ย โอ้ยยยยย พี่แมร่ง ทำไมไม่รีบๆเตือนวะ”มักเน่ปีศาจออกอาการหัวเสียอย่างเห็นได้ชัด เจ้าตัวใช้มือทึ้งผมจนยุ่งเหยิงไปหมด แต่เดี๋ยวนะ เรื่องนี้บ็อบบี้ผิดหรอวะ…ไอ้กูจุนฮเว กูทำไรผิดครับ!

“สงบสติอารมณ์ก่อนเถอะครับ ไอ้เด็กเวร แล้วก็ตอบคำถามมาว่าทำไมถึงได้ไปอยู่กับพี่จินฮวานบ่อยๆแบบนั้น”

“ก็…ก็แบบ…แบบ”แบบ แบบ แบบ แบบไหนล่ะวะ!!

“จะแบบอะไรนักหนาวะ รีบๆพูดมาเร็วๆ”

“ก็มันเขินนี่หว่า พี่นี่แมร่งไม่เข้าใจฟีลคนมีความรักเลยว่ะ ไม่ไหวๆ…ที่ไปอยู่กับพี่จินฮวานบ่อยๆก็เพราะปรึกษาเรื่องดงฮยอกไงเล่า” อืม โอเค เขาเข้าใจแล้ว เหลือแต่ทำให้ฮันบินมันเข้าใจสินะ ปัญหาหมดไปหนึ่งเปาะ อ่า แล้วพี่จินฮวานโกรธฮันบินมันเพราะอะไรกันนะ…

“ก็แค่นี้แหละ ทีหลังก็ไม่ต้องไปปรึกษาพี่จินฮวานเค้าบ่อยๆหรอก แม่นทฤษฎีแต่ภาคปฏิบัติติดลบ ยังไงก็แห้วชัวร์”ชอบก็จีบไปเลยสิ ได้แฟนชัวร์ ดูอย่างเขานี่

“ดงฮยอกแลกที่กันนะ พี่มีเรื่องจะคุยกับยุนฮยองอ่ะ”

“อ่อ ได้ครับๆ”ดงฮยอกพยักหน้ารัวๆก่อนจะยิ้มร่าแล้วเดินไปนั่งข้างจุนฮเว เขาสังเกตเห็นไอ้เด็กปีศาจมันนั่งนิ่ง แข็งทื่อเป็นต้นไม้เลย เห็นแล้วขำชะมัด ฮ่าๆๆๆ

“มีอะไรจะคุยก็ว่ามาสิ”ยุนฮยองถามขึ้นหลังจากที่เจ้าของฟันกระต่ายนั่งลงเรียบร้อยแล้ว

“ก็ไม่มีอะไร คิดถึง เลยมาหา…มาไม่ได้หรือไงจ๊ะที่รัก”ยุนฮยองเบือนหน้าหนีไปอีกทาง แต่เจ้าตัวคงลืมไปว่ากระจกมันสามารถสะท้อนเงาออกมาได้นะ หึหึ อมยิ้มแบบนั้น…เดี๋ยวก็ขย้ำซะให้เข็ด

“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ ตอนนี้นายก็เข้าใจแล้วนะ รีบๆเคลียกับพี่จินฮวานเขาซะ”ที่แท้จุนฮเวมันมาปรึกษาพี่จินฮวานเรื่องความรักหรอกหรอ อ่า น่าจะบอกกันหน่อยนะ เขาจะได้ไม่เข้าใจผิดอย่างนี้ และก็จะได้ไม่รู้สึกผิดด้วย

“อื้ม ขอบคุณนะพี่”เอ่ยขอบคุณบ็อบบี้พร้อมกับส่งยิ้มไปให้บางๆ ซึ่งก็ได้รับรอยยิ้มตอยกลับมาเช่นกัน

“ไม่เป็นไร สบายมาก”บ้อบบี้ตบไหล่ของฮันบินเพื่อบอกย้ำว่าไม่เป็นไรจริงๆ

‘แอ๊ด’เสียงประตูที่ถูกเปิดออกทำให้ชายทั้งสองที่นังอยู่บนเตียงหันมองไปยังผู้มาใหม่ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่ชายร่างเล็กเจ้าของหัวใจของไอ้เสือลีดเดอร์วงไอคอนนั่นเอง

“ฉันไปก่อนล่ะ บาย”บ็อบบี้โบกมือบ๊ายบายฮันบินและจินฮวานพร้อมรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงคู่รักที่สถานะตอนนี้ยังคงระหองระแหงไม่เข้าใจกัน ได้เวลาปรับความเข้าใจเสียทีนะ

“ตัวเล็กครับ หน้างออีกแล้วนะ โกรธอะไรผมอีกล่ะเนี่ย”ฮันบินเดินไปจูงมือจินฮวานให้มานั่งลงบนเตียงก่อนที่เจ้าตัวจะนั่งลงข้างๆกัน และเด็กหนุ่มก็ทำแบบเดิมอย่างที่ชอบทำ นั่นก็คือเกยคางกับไหล่ของคนตัวเล็ก และโอบกอดร่างบ้างนั้นไว้หลวมๆ อย่างออดอ้อน

“อย่าเงียบแบบนี้สิ” เขารอให้คนตัวเล็กตอบเอ่ยตอบกลับมาแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้รับคำตอบใดๆสักที สุดท้ายจึงเลือกที่จะพูดในสิ่งที่เขาต้องการบอกให้อีกฝ่ายได้รับรู้แทน

“พี่จินฮวาน ผมขอโทษนะที่งี่เง่าใส่พี่อ่ะ ผมเข้าใจเหตุผลที่จุนฮเวตัวติดกับพี่แล้วนะ ขอโทษจริงๆนะครับ”คำขอโทษที่ออกมาจากปากไม่ใช่เพียงพูดเพื่อจบเรื่อง แต่เขารู้สึกเสียใจและอยากขอโทษคนที่เขารักจากใจจริง หวังว่าพี่จินฮวานที่เข้าใจและยกโทษให้เขานะ  

“อืม รู้ก็ดีแล้ว”ประโยคเมื่อครู่ดูเหมือนพี่จินฮวานจะเข้าใจเขาแล้วนะ แต่ทำไมน้ำเสียงถึงดูห้วนๆ แข็งๆ อย่างนี้ล่ะเนี่ย นี่ยังไม่หายโกรธผมอีกหรอครับพี่จินฮวานนนน

“พี่ยังโกรธผมอยู่แน่ๆเลย โกรธอะไรผมหรอ บอกผมได้ไหมครับ”ฮันบินกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นพร้อมถูกแก้มไปมากับไหล่ของคนตัวเล็กอย่างออดอ้อน

“ไม่ได้โกรธ”น้ำเสียงเริ่มฟังลื่นหูขึ้นเล็กน้อย

“หืม ไม่โกรธได้ไง หน้าบูดขนาดนี้”ฮันบินจับคางมนของคนตรงหน้าให้หันมาปะทะกับใบหน้าของเขา จ้องลึกลงไปในตาเรียวรีคู่นั้นเพื่อค้นหาคำตอบ จ้องกันจนจินฮวานต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาเลย ก็ใครจะทนมองได้เล่า!

“ไม่ได้โกรธ…ก็แค่…หวง”เอ่ยตอบเสียงเบาหวิวหากแต่คนหูดีอย่างฮันบินมีหรือจะไม่ได้ยิน ยิ้มกว้างประดับฉายขึ้นมาทันที อ่า…แฟนผมก็หวงผมเหมือนกันแฮะ รู้สึกดีเหมือนกันนะ

“หวง? หวงผมหรอ” จินฮวานฝังใบหน้าลงกับอกกว้างของเด็กหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะเอ่อยตอบออกมา ทำให้ฮันบินได้ยินที่จินฮวานพูดไม่ชัดนัก แต่เขาก็ได้ยินอยู่ดีนั่นแหละ ชินแล้วล่ะ เวลาตัวเล็กของเขาเขินทีไร ก้มหน้ามุดอกเขาประจำ

“ก็ใช่น่ะสิ ไม่ให้หวงนายแล้วจะให้หวงใครเล่า”

“หวงผมกับใครล่ะเนี่ย หืม”ถามพร้อมกับกดจูบลงบนกลุ่มผมของอีกฝ่ายเบาๆหนึ่งที

“บ็อบบี้…”บ็อบบี้ นี่พี่จินฮวานหวงผมกับไอ้พี่บ็อบบี้เนี่ยนะ ตายแล้วตัวเล็กของผม แมนๆเขาไม่ฟัดกันเองหรอกครับ

“ฟ้าผ่าตายกันพอดี ฮ่าๆ ผมอยู่กับพี่มันก็เพราะปรึกษาเรื่องพี่นั่นแหละ เวลาที่พี่โกรธน่ะ เชื่อผมนะ”ผมตอบคนในอ้อมกอดก่อนจะทิ้งท้ายด้วยการเป่าลมไปที่กกหูข้างซ้ายของอีกฝ่ายอย่างนึกสนุก

“อื้อ อย่าเป่าลมสิ มันจั๊กจี้นะฮันบิน”จั๊กจี้จริงหรอครับพี่จินฮวานนนน

“แน่ใจหรอครับว่าแค่จั๊กจี้”เพื่อเป็นการพิสูจน์เขาจึงเป่าลมใส่หูของคนตัวเล็กอีกครั้งแถมท้ายพ่วงด้วยงับเบาๆที่ติ่งหูนุ่มนิ่ม

“งื้อ ไม่เอา ไม่แกล้งดิ”

“ใครแกล้ง…ผมเอาจริงต่างหากล่ะ”

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจที่ญี่ปุ่น สมาชิกไอคอนทั้งเจ็ดก็ได้เดินทางกลับเกาหลีเพื่อพักผ่อน ฝึกซ้อมสำหรับงานต่อๆไป สถานการณ์ทุกอย่างดูปกติเหมือนเดิมแต่ถ้าคุณลองสังเกตดีๆล่ะก็ คุณจะเห็นว่ามีบางคนแปลกไปนะ

 

ก็ไม่อะไรมาก แค่จะบอกให้โลกรู้ว่า “คนนี้ของผม”

และท่ามกลางความรักที่แผล่กระจายยังมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งยิ้มร่าให้กับชายสองคนอันเป็นที่รักยิ่ง…เย้ พ่อแม่คืนดีกันแล้ว ครอบครัวอบอุ่นแบบนี้ผมก็ไม่ต้องเป็นเด็กใจแตกแล้วสินะ J


 

 

...........................................................................................................................................................................


อย่าหาสาระจาก os เรืองนี้นะรีดเดอร์ทุกคน ฮ่าๆๆๆ มันมาแบบชั่ววูบจ๊ะ

โนพลอต โนแก่นสาร อยากแต่งก็แต่งเลย ออกมาแปลกๆ ป่วยๆ ก็อย่าว่ากันน๊าาา 



ถ้าชอบก็เม้นกันด้วยยยย

ไม่ชอบก็เม้นด่าด้วยยยยย

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ