[OS iKON] Team B : Touch the sky
OS team b เรื่องนี้ไม่มีคู่ชิพ ไม่หวาน ไม่ดราม่า แต่อ่านแล้วอิ่ม :) #keep6
ผู้เข้าชมรวม
781
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เนิ่นนานเหลือเกินกับการรอคอยที่ไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อไร ไม่ได้เหนื่อย ไม่ได้ท้อ แค่บางทีมันรู้สึกเคว้งคว้างล่องลอยราวกับลูกโป่งอัดแก๊สที่หลุดจากมือเด็กน้อย ไม่รู้จะหมดลมที่ตรงไหน ไม่รู้จะไปตกอยู่ที่ใด ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ…
“คิดอะไรอยู่วะ”เสียงทุ้มต่ำของคู่หูแร็ปเปอร์ดังเรียกสติของฮันบินให้คืนสู่ร่างก่อนที่เจ้าตัวจะหันมองบ็อบบี้ พี่ชายที่ช่วยกันผลัก ช่วยกันดึง พยุงกันมาตั้งแต่รายการวินจนถึงตอนนี้ก็ยังคงช่วยเหลือกันในรายการโชว์มีเดอะมันนี่ แม้จะอยู่คนละทีม แม้จะต้องแข่งกัน แต่ความเป็นพี่น้องมันไม่ได้ลดลงเลย
“ไม่มีอะไรหรอกพี่ คิดอะไรเล่นไปเรื่อยอ่ะ”ตอบปัดๆออกไปอย่างที่ชอบทำ เพราะเขาไม่อยากให้ใครต้องมาคิดมากไปกับเขา แต่ก็เหมือนเช่นทุกครั้ง…พี่บ็อบบี้รู้ว่าเขาคิดอะไร ไม่สิ…ทุกคนในทีมรู้ว่าเขาคิดอะไร
“มึงโกหกไม่เก่งหรอกนะฮันบิน”เด็กตรงหน้าเขาคนนี้แบกรับความหวังของคนเกือบทั้งบริษัท แบกรับความฝันของตัวเองและพวกเขาอีกห้าไว้บนบ่า เขาไม่รู้ว่ามันหนักแค่ไหน แต่เขารับรู้ได้ว่าบางทีมันก็หนักเกินกำลังของอีกฝ่าย…
“นั่นสินะ…เฮ้อ…พี่ว่าท้องฟ้ามันไกลจากที่ๆเราอยู่มากไหมวะ”
“…” นั่นสิ ท้องฟ้ามันไกลจากที่ที่เราอยู่มากไหมนะ แต่มันคงไกลกว่าอเมริกามากแน่ๆ
“ก็แบบนี้ไง ถึงไม่ค่อยอยากบอกอะไร พี่แมร่งคิดมากว่ะ ฮ่าๆ”ฮันบินเห็นพี่ชายคนสนิทเงียบไปก็รู้ได้ในทันทีว่าอีกฝ่ายต้องคิดอะไรอยู่ในใจแน่ๆ
“พี่!! เค้าบอกว่าคืนนี้จะมีฝนดาวตก ขึ้นไปดาดฟ้ากัน”เสียงเรียกโวยวายมาแต่ไกลของมักเน่ร่างยักษ์เรียกให้ฮันบินและบ็อบบี้หันไปมอง ภาพที่เห็นคือสมาชิกอีกสี่ยืนออกันเต็มหน้าประตูห้องซ้อม ท่าทางกระดี๊กระด๊าดังปลากระดี่ได้น้ำของจุนฮเวเรียกรอยยิ้มให้กับสองนักแต่งเพลงของทีมได้ไม่ยาก จุนฮเว ดงฮยอก และยุนฮยองเดินนำไปแล้ว ทิ้งไว้แต่พี่ใหญ่ใจดีที่ยังคงยืนรอทั้งสองอยู่ที่เดิม
“พวกนายดูไม่ค่อยโอเคนะ”นี่คืออีกหนึ่งคนที่มองปราดเดียวก็รู้ได้ว่าฮันบินและบ็อบบี้มีเรื่องวุ่นวายภายในใจ
“คิดเรื่องเดิมๆแหละพี่ ไม่มีอะไรหรอก”ฮันบินส่งยิ้มพร้อมเอ่ยบอกออกไป ใบหน้าหวานหยดของพี่ใหญ่ฉายแววกังวลออกมาในทันทีซึ่งเขาจะไม่รอให้อีกฝ่ายได้คิดอะไรมากมายอีกแล้ว…มือใหญ่คว้าข้อมือของบ็อบบี้ไว้แล้วออกแรงดึงให้เดินตามจนไปหยุดตรงหน้าของจินฮวานก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างกอบกุมข้อมือของอีกฝ่ายไว้แล้วออกเดินอีกครั้งโดยมีพี่ชายทั้งสองเดินตาม
“รีบไปดีกว่าพี่ เดี๋ยวจุนฮเวมันโวยวายใส่อีก”รอยยิ้มสดใสที่ใครเห็นก็ต้องยิ้มตามถูกส่งไปให้ผู้พี่ทั้งสองจนได้รับยิ้มกว้างตาหยีของบ็อบบี้และยิ้มหวานของจินฮวานกับมา…ไม่ต้องเอ่ยพูดคำใดให้มากความก็รับรู้ได้จากการกระทำ…
ทั้งสามพากันขึ้นมาจนถึงดาดฟ้า สถานที่ที่พวกเขาและพี่ชายอีกห้าเคยใช้สร้างความทรงจำที่ดีร่วมกัน บ็อบบี้ลดความเร็วฝีเท้าลง ก่อนจะมองไปยังสวนหย่อมที่เคยนั่งปาร์ตี้ด้วยกัน เผลอยิ้มออกมาบางๆเมื่อภาพความทรงจำมากมายระหว่างทีมบีและวินเนอร์ผุดขึ้นมาเต็มหัว ตอนนี้พวกพี่ทั้งห้าได้เดบิวต์แล้วนะ ขอบคุณที่ชอบของขวัญที่ผมกับบีไอให้นะครับ…บ็อบบี้ยิ้มทิ้งท้ายให้กับสวนหย่อมแห่งนั้นก่อนจะก้าวเดินไปรวมตัวกับคนอื่นๆที่ระเบียงดาดฟ้า
“ย่าห์! หลบๆๆๆๆ ที่ตรงนี้เป็นของฉัน”แทรกกายระหว่างมักเน่จุนฮเวและดงฮยอกก่อนจะแกล้งกางแขนกางขายืนกินที่จนคนถูกแกล้งโวยวายกันใหญ่
“ออกไปเลยนะเว้ยไอ้พี่บ็อบบี้!”จุนฮเวโวยลั่น
“พี่อย่าแย่งที่กันแบบนี้ดิ”ดงฮยอกเอ่ยบอกพลางพยายามเบียดกายยึดที่คืน สงครามแย่งที่ดูเหมือนจะไม่จบง่ายๆเมื่อต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันเลย ร้อนถึงพี่ใหญ่อย่างจินฮวานต้องออกโรงระงับเหตุจนได้
“บ็อบบี้อ่า มายืนตรงนี้มา”ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องแย่งกันด้วยในเมื่อจะยืนตรงไหนก็มองเห็นชัดเจนเหมือนกัน แต่เอาเถอะ ไม่ต้องเข้าใจและไม่ต้องต่อว่าพวกนั้นหรอกเพราะเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว บรรยากาศจะได้สนุกสนานครึกครื้น
“พี่จินฮวานหนาวหรอ”ยุนฮยองเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นสองแขนของจินฮวานยกกอดตนเองไว้แน่น
“นิดหน่อยอ่ะ ลมมันแรงแฮะ”ตอบกลับไปพร้อมส่งยิ้มไปให้อย่างเคย แม้ตอนนี้จะเป็นหน้าร้อนแต่ทว่ายามดึกดื่นเที่ยงคืนอากาศกลับไม่ร้อนดังฤดูกาล ยิ่งอยู่บนยอดตุกสูงด้วยแล้วลมยิ่งแรงและยิ่งหนาว
“อ่ะพี่”เสื้อกันหนาวเนื้อดีถูกหยิบยื่นมาให้ จินฮวานยิ้มรับก่อนจะหยิบมันมาใส่ไว้อย่างว่าง่าย…ไม่มีประโยชน์ที่จะปฏิเสธเพราะยังไงก็โดนตื้อจนยอมใส่จนอยู่ดี
“เฮ้ยๆๆๆๆ นั่นๆๆ”เสียงโวยวายของจุนฮเวเจ้าเดิมดังขึ้นเรียกให้ที่เหลือหันไปมองตามทิศทางที่จุนฮเวชี้
“อธิษฐานเร็ว”ดงฮยอกเอ่ยขึ้นซึ่งคนอื่นๆทำตามในทันที จะมีก็แต่ฮันบินที่ยืนนิ่ง ไม่ได้ยกมือขึ้นพนมขอพรเหมือนคนอื่นเขา…พรที่ต้องการไม่มีใครให้เขาได้ นอกเสียจากพวกเขาเอง…อ้อ อาจจะต้องบวกท่านประธานเข้าไปด้วย
“นายขอพรอะไรหรอฮันบิน”จินฮวานถามขึ้น
“ไม่ได้ขอหรอก แล้วพี่ล่ะ”
“ฉันหรอ…”ฮันบินจ้องมองจินฮวานนิ่งอย่างตั้งใจฟัง
“ไม่บอกหรอก ฮ่าๆ”จินฮวานหัวเราะร่วนที่แกล้งลีดเดอร์สำเร็จ และเมื่อฮันบินรู้ตัวว่าถูกแกล้งจึงแกล้งคืนโดยการยกมือขึ้นยีผมของคนตัวเล็กจนยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงก่อนจะเลิกแกล้งเมื่อแก้มป่องๆนั้นพองลมอย่างงอนๆ ทั้งหกคนยืนดูฝนดาวตกไปสักพักก็ตัดสินใจกลับลงไปยังห้องซ้อมเพื่อเก็บของกับห้องพักกัน ร่างโปร่งของฮันบินเดินปิดท้ายก่อนจะหยุดเดินแล้วแหงนหน้ามองท้องฟ้า…เขาตอบไม่ได้ว่าท้องฟ้ามันไกลจากที่ๆเขายืนอยู่มากไหม เขารู้แค่ว่าตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ตราบใดที่ยังมีฝัน ต่อให้ไกลแค่ไหนสักวันก็จะไปถึง…สัมผัสผืนฟ้าและเป็นดวงดาวที่เจิดจรัส
แม้จะมีดวงดาวมากมายประดับเต็มท้องฟ้า ทว่ายังมีที่ว่างมากพอให้ดาวดวงเล็กได้ฉายแสง
แม้จะยังไม่ถึงเวลาเฉิดฉาย ทว่ากาลเวลาไม่อาจลดค่าของดวงดาวลงได้
รอพวกเขาไปด้วยกันนะ…No Limit Gon Touch The Sky
Kim Hanbin
Kim Jinhwan
Kim Jiwon
Song Yunhyeong
Kim Donghyuk
ผลงานอื่นๆ ของ MaYMerRyy ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ MaYMerRyy
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น