คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter2-25%
บรรยากาศช่วงสายในหอพักใกล้กับสถานศึกษาของรัฐบาลชื่อดังที่ตั้งอยู่แถบชานเมืองในวันนี้ค่อนข้างเงียบเหงาเป็นพิเศษ นอกจากจะเป็นวันหยุดแล้วก็ยังเข้าสู่ช่วงปิดภาคเรียน นักศึกษาส่วนใหญ่ที่มาจากต่างจังหวัดก็ทยอยกันเดินทางกลับภูมิลำเนาไม่ต่างจาก ปานฉัตร ภัทรสกุล นักศึกษาชั้นปีที่สองของคณะเทคโนโลยีสารสนเทศ ภาคอินเตอร์ ที่กำลังจัดกระเป๋าเพื่อเตรียมกลับไปหาครอบครัวที่อยู่ทางภาคใต้เช่นเดียวกัน เธอเป็นสาวใต้ที่มีรูปร่างสูงประมาณ160เซนติเมตร มาพร้อมกับใบหน้ารูปไข่และจมูกที่โด่งได้รูปรับกับริมฝีปากเล็กแต่ดูอวบอิ่ม ด้วยเครื่องหน้าที่เหมาะเจาะราวกับสวรรค์เสกปั้นมาทำให้เธอเป็นที่หมายตาของบรรดานักศึกษาชายหลากหลายคณะ แต่เธอก็ไม่เคยหวั่นไหวหรือให้ความสนิทสนมกับเพศตรงข้ามคนใดเป็นพิเศษ ขณะที่ปานฉัตรสาละวนกับการจัดเสื้อผ้าใส่ลงในกระเป๋าเดินทาง เสียงเตือนว่ามีข้อความเข้ามาในโทรศัพท์มือถือก็ได้ดังขึ้น ทำให้ต้องชะงักในการเก็บของแล้วไปหยิบโทรศัพท์มาเปิดอ่านข้อความ ซึ่งผู้ที่ส่งข้อความมาก็เป็นลูกค้าที่เธอได้นัดส่งแผ่นซีดีโปรแกรมที่เขียนไว้เรียบร้อยด้วยฝีมือของหญิงสาวเรียบร้อยแล้ว
คอนเฟิร์มนัดที่ห้างสรรพสินค้าXXX เวลาเที่ยงตรงที่ร้าน KFC นะครับ
พีระวัฒน์
เมื่อวานตอนเย็นปานฉัตรได้โทรไปคอนเฟิร์มนัดกับพีระวัฒน์ที่เป็นลูกค้าจ้างเขียนโปรแกรม ลูกค้าของเธอยังไม่กล้าคอนเฟิร์มนัดในทันทีเพราะเขายังไม่แน่ใจว่าติดธุระที่ไหนหรือไม่ จึงได้เพียงให้คำตอบกับเธอว่าจะส่งข้อความมายืนยันอีกครั้ง และก็เป็นไปตามคาดเขาก็ยืนยันนัดมาบอกล่วงหน้าเพียง3ชั่วโมงเท่านั้น เมื่อจัดกระเป๋าเสื้อผ้าและทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว ปานฉัตรก็ลากกระเป๋าเดินทางใบย่อมออกมาจากห้องพักก่อนจะทำการล็อคประตูและคล้องกุญแจไว้อีกชั้นเพื่อความไม่ประมาท
“จะกลับบ้านแล้วหรือจ๊ะหนูฉัตร” เสียงป้าที่เป็นแม่ค้าร้านอาหารตามสั่งใต้หอส่งเสียงทักออกมาเมื่อเห็นเธอแต่งตัวด้วยชุดทะมัดทะแมงสวมกางเกงยีนส์ขายาวรัดรูปและเสื้อยืดโปโลสีขาวสกรีนรูปหมีพูเล็กๆซึ่งเป็นตัวการ์ตูนที่เธอชอบมากที่สุดกำลังเดินลากกระเป๋าเดินทางเพื่อเตรียมไปโบกรถแท็กซี่
“จ้าป้า สอบเสร็จแล้วหนูเลยกลับบ้านที่ต่างจังหวัดซักหน่อย คิดถึงพ่อกับแม่มากๆแล้วค่ะ หนูขอลาป้าเลยละกันนะคะ ไว้หนูกลับมาจะซื้อของมาฝาก”
“ขอบใจจ้า ไม่ต้องซื้ออะไรมาฝากป้าหรอก ไปดีมาดีเถอะนะแม่คุณ แหม น่ารักจริงเชียว” แม่ค้าขายอาหารตามสั่งเจ้าประจำตอบหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่มือก็สาละวนกับการปรุงอาหารที่อยู่ในกระทะด้วยความชำนาญ
ปานฉัตรนั่งรถแท็กซี่มาที่สนามบินดอนเมืองเพื่อเดินทางกลับสู่บ้านเกิดทางภาคใต้ เธอมีไฟท์บินประมาณสี่โมงเย็น แต่ขณะนี้เป็นเวลา11โมงและก็มีนัดกับลูกค้าที่จะมารับแผ่นโปรแกรมตอนเที่ยงตรงที่ห้างสรรพสินค้าใกล้สนามบิน ครั้นจะลากกระเป๋าเดินทางไปในห้างด้วยก็คงไม่สะดวก เธอจึงเลือกแวะมาที่สนามบินดอนเมืองซึ่งเป็นทางผ่านก่อนถึงห้างสรรพสินค้าดังกล่าวเพื่อใช้บริการรับฝากสัมภาระชั่วคราว หลังจากทำเรื่องฝากกระเป๋าเสร็จเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็เดินไปรอรถเมล์ที่ป้ายรถประจำทางหน้าสนามบินแทนที่จะเรียกแท็กซี่ในสนามบินซึ่งต้องจ่ายแพงกว่าหลายเท่าตัว
บรรยากาศในห้างสรรพสินค้าช่วงวันหยุดนั้นคึกคักไปด้วยผู้คน ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มครอบครัวที่มารับประทานอาหารจากร้านชื่อดังมากมาย กลุ่มวัยรุ่นที่มาดูหนังหรือเดินเล่นอีกทั้งบรรดาสาวๆที่พากันมาช็อปปิ้ง วันนี้ลานกิจกรรมตรงกลางห้างมีการออกบูทอาหารจากแต่ละภาคของประเทศไทย ปานฉัตรก้มดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือเรือนโปรดที่สวมใส่อยู่ กว่าจะถึงเวลานัดก็อีกครึ่งชั่วโมง ยังมีเวลาเหลือให้พอเดินดูอาหารที่วางขายกันอย่างล่อตาล่อใจให้ซื้อไปฝากบิดามารดาที่ต่างจังหวัด ขณะที่ปานฉัตรกำลังให้ความสนใจกับน้ำพริกหนุ่ม แคปหมู ไส้อั่ว อาหารขึ้นชื่อของภาคเหนือที่ส่งตรงมาจากร้านดังจากจังหวัดเชียงใหม่ กลับมีสายตาคู่คมที่อยู่ไม่ห่างจากเธอเท่าใดนักกำลังมองเธออย่างพิจารณาด้วยความสนใจ ด้วยรูปร่างที่อ้อนแอ้น ดูน่าทะนุถนอม ผิวสีน้ำผึ้งแต่ดูเรียบเนียนของเจ้าหล่อนมันทำให้ดูน่าสนใจกว่าผู้หญิงหลายๆคนที่เคยพบเจอมา
มากันแล้วจ้าหลังจากห่างหายกันไปหลายวัน เปื่อย เอ๊ย!ป่วย+สมองตัน
พอแต่งได้ก็รีบเอามาเสิร์ฟให้รีดเดอร์อ่านกัน พี่พีกับน้องฉัตรจะเจอกัน
แล้วนะคะ รอลุ้นกันค่ะว่าพระนางจะมีปฏิกิริยายังไง
ความคิดเห็น