ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [Chapter 5]To Love...
Title :: To Love
Chapter :: 5
Author :: Nukkinz
Rate :: No NC
ปัง ปัง ปัง !!!
“ฮยอกแจ นายอยู่ในนี้รึเปล่า !?”
เสียงร้องเรียกของคิม จุนซูยังคงดังมาไม่หยุด แต่ร่างเล็กที่อยู่ในห้องน้ำยังไม่ขยับเขยื้อน ฮยอกแจทรุดตัวลงบนพื้นห้องน้ำอย่างเข่าอ่อน มือเล็กๆพยายามโอบรอบตัวเองไว้เมื่อรู้ว่าเสื้อผ้าได้ขาดไป ถึงจะดูเหมือนว่ารอดพ้นแล้ว.....แต่คำพูดสุดท้ายของคนๆนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเค้า
‘คราวหน้า.....นายจะไม่รอดแน่ อี ฮยอกแจ’
.....กลัว.....
ความคิดแรกที่เข้ามาในหัวหลังจากที่ผู้ชายคนนั้นทิ้งคำขู่ไว้
.....รู้สึกว่าจะหนียังไงเค้าก็คงไม่รอดจริงๆ.....
ทั้งใบหน้าที่ดูน่ากลัวเกรง,แล้วก็น้ำเสียงยะเยือกนั่น.....
แค่คิดถึงตอนนี้ร่างเล็กก็ปล่อยโฮออกมาโดยไม่ได้สนใจเสียงรัวประตูสลับกับเสียงร้องเรียก คนตัวเล็กชันเข่าขึ้น ซุกใบหน้าเล็กๆไว้กับเข่าของตัวเองแล้วปล่อยให้น้ำตาแห่งความกลัวไหลออกมา จนกระทั่ง.....
ปัง ปัง.....ผลัวะ !!!!!!!!!!
OoO !!!!!!
ประตูนอกถูกถีบเข้ามาโดยที่ฮยอกแจคิดว่าไม่น่าจะเป็นฝีมือเพื่อนของเค้า แต่ร่างเล็กก็ไม่ขยับเขยื้อน มือเรียวจัดการคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดส่งข้อความไปให้เพื่อนรัก เค้าไม่อยากให้จุนซูห็นเค้าในสภาพนี้
คิม จุนซู
ชั้นกลับบ้านแล้วล่ะ,นายไม่ต้องห่วง ขอโทษที่ไม่ได้ไปหาที่ร้านอาหาร ชั้นติดธุระนิดหน่อยน่ะ J
อี ฮยอกแจ
พอส่งข้อความเรียบร้อยก็เอาโทรศัพท์มือถือมาแนบไว้กับคางอย่างระวังที่สุด เพื่อไม่ให้เกิดเสียงดัง
~ Pip…Pip ~
“อ๊ะ !! มีข้อความมา ~!!”
เสียงจุนซูเอ่ยขึ้นในห้องเดียวกัน แม้มีเพียงผนังบางๆกั้นไว้ก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าคนที่ส่งข้อความมาอยู่ในห้องเดียวกันนั้นเอง
“ไอ้บ้าเอ๊ย !! กลับไปแล้วก็ไม่บอก.....ชั้นอุตสาห์พังประตูห้องน้ำมาทำตัวเป็นพระเอก -3- วันหลังไม่ยุ่งด้วยแล้ว โกรธ !!”
“?”
“อ๊ะ !! ขอบคุณคุณฮันกยองมากเลยครับที่อุตสาห์ช่วยพังประตูห้องน้ำ แต่ฮยอกแจมันกลับไปแล้วครับ เอ่อ.....แล้วเรื่องค่าเสียหายประตู.....”
“คุณเป็นคนบอกให้ผมพังเองนะ = =;;”
“อ๋า.....ก็ผมนึกว่าฮยอกแจอยู่ในนี้อ่ะ คุณก็บอกว่าอาจจะอยู่ จะให้ผมจ่ายเหรอ ? -*-”
“ตอนแรกคุณบอกว่านี่เป็นห้างเพื่อนคุณไง”
“อันนั้นผมพูดเฉยๆอ่ะ.....”
“ฮ่าๆ ๆ ล้อเล่นครับ เดี๋ยวผมรับผิดชอบค่าเสียหายเอง ^^ ก็ผมเป็นคนผิดนี่นา”
“แต่คุณ......!!”
“ไม่เป็นไร ผมรวยครับ ^^”
“งั้นก็ช่างคุณแล้วกัน งั้นขอบคุณคุณฮันกยองมากๆเลยนะครับ ผมไปล่ะ”
เสียงบทสนทนาค่อยๆเงียบหายไปเป็นสัญญานว่าไม่มีใครอยู่ในนี้แล้ว คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างงุนงง เพื่อนรักของเค้าไปรู้จักใครได้ยังไง แถมช่วยพังประตูมาซะด้วย ร่างเล็กที่นั่งอยู่บนพื้นค่อยๆเก็บโทรศัพท์มือถืออย่างเงียบๆแต่ก็ยังไม่ยอมลุกไปไหน จะให้เค้าลุกออกไปในสภาพนี้ได้ยังไงกัน ?
ตาเรียวสวยค่อยๆก้มลงมองสภาพตัวเองอย่างทุลักทุเล ยกมือเล็กขึ้นมาแตะเบาๆที่รอยแดงช้ำหลายจุด ค่อยๆจัดเสื้อที่ขาดวิ่นให้มันปิดอะไรได้สักนิดก็ยังดี แต่ผ้าที่ฉีกขาดไปแล้วก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้เสื้อตัวบางก็เป็นได้แค่เศษผ้าที่ปกปิดร่างกายไม่ได้ นิ้วเรียวเอื้อมขึ้นมาแตะริมฝีปากบวมช้ำก่อนจะรีบปิดปากตนเองเมื่อรู้สึกคลื่นไส้ปนขยะแขยง เวลานึกถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ฮยอกแจค่อยๆเปิดฝาชักโครกก่อนจะอาเจียนออกมา แต่เค้ายังไม่ได้ทานอะไรเลยจึงมีเพียงลมออกมาเท่านั้น
“ฮึก....ฮึก.....”
น้ำตาที่ไหลออกมาถูกแขนเล็กๆเช็ดซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เหตุการณ์เลวร้ายที่เค้าคงจะลืมมันไม่ได้ เหตุการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพราะร่างเล็กโตมาในครอบครัวของคนรักที่อบอุ่นมาตลอด เพียงแค่นี้ก็ทำให้หัวใจที่เติบโตมาด้วยความรักเป็นแผลมากมาย เจ็บทั้งตัวทั้งใจ และเค้าก็เป็นห่วงคนรักที่กำลังจะถูกทำอะไรอย่างที่คนๆนั้นขู่ไว้
.....ต้องไม่ให้ชีวอนเป็นห่วง.....
.....ต้องไม่บอกเรื่องนี้กับเค้า.....
ร่างเล็กสรุปในใจเงียบๆก่อนจะสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำที่เค้านั่งอยู่ แต่ก็เลือกที่จะทำเป็นไม่มีตัวตน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก.....
“คุณ.....ออกมาเหอะ ไม่มีใครอยู่แล้ว ไม่งั้นผมจะพังประตูเข้าไปนะ ไหนๆก็ต้องจ่ายเงินอยู่แล้ว”
“…..”
“ไม่อยากออกมาเหรอ ? งั้นผมจะนั่งอยู่ตรงนี้เป็นเพื่อนคุณนะ”
ว่าแล้วอีกคนก็ค่อยๆนั่งลง ใช้หลังพิงกับประตูห้องน้ำอีกด้านหนึ่งอย่างเงียบๆ เค้ารู้ว่าควรจะปล่อยให้อีกคนรู้สึกเหมือนว่ากำลังอยู่คนเดียว ถึงจะไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในนี้ แต่ก็พอจะเดาออกว่าคนที่อยู่อีกด้านของประตูคงจะเสียใจน่าดู ถึงกับไม่ยอมออกมาหาเพื่อนรักของตน
“ผมให้เวลาคุณอยู่ในนั้นอีกห้านาทีนะ,,ผมจะพังประตูเข้าไปแล้ว เข้าใจมั้ย ?”
“…..”
ทานด้านคนที่ไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมา ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรงแน่น ก่อนจะค่อยๆหลับตาลง ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเรื่อยๆ ปล่อยอารมณ์ที่เรียกว่าความกลัวแทรกซึมเข้ามาในจิตใจเรื่อยๆ คิดว่าพอสักพักคนที่อยู่ข้างนอกก็คงจะกลับออกไปเอง.....
หนึ่งนานทีผ่านไป.....
สองนาทีผ่านไป.....
สามนาทีผ่านไป.....
....เงียบ....
ไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้นจนร่างเล็กแน่ใจแล้วว่าคนๆนั้นคงไปแล้ว จึงขยับตัวเล็กน้อยจากที่นั่งนิ่งมานาน
สี่นาที....
ห้านาที....
“ผมจะพังประตูเข้าไป หลบด้วยแล้วกัน มันครบห้านาทีแล้ว”
“…”
“หลบด้วย !!”
เสียงทุ้มเจ้าของสำเนียงแปร่งๆเอ่ยขึ้น ฮยอกแจรีบเขยิบเข้ามาชิดกับผนังด้านขวาทันที เมื่อคนที่อยู่อีกด้านแน่ใจแล้วว่าร่างเล็กได้ถอยหนีจึงใช้พลังเท้ามังกร(?)ถีบประตูอย่างแรง เสียงดังไม่ต่างจากตอนแรกสักเท่าไหร่
เมื่อฝุ่นคลุ้งตลบอบอวลแบบที่พระเอกปรากฏตัวเหมือนในหนังจีนแล้ว.....(ไรท์เตอร์ มึงบรรยายอะไร -*- !!)[Nukkiezzz :: โทษที เค้าอยากรั่วมั่งอะ ;’D] เอาใหม่ๆ
ร่างเล็กที่อยู่ในซอกหลืบห้องน้ำ(มันยังไม่จบ =[]=)มองคนที่ถีบประตูด้วยความตกใจ ไม่นึกว่าจะพังประตูมาจริงๆ ใช้แขนเล็กๆพยายามปกปิดร่างกายส่วนบนที่อยู่ภายใต้ผ้าเนื้อบางขาดๆ
“คุณ.....ฮยอกแจ”
--------------------------------------------------- To Love… ----------------------------------------------------
“อะแฮ่ม...นายไม่ต้องเข้าไปหรอก แค่พาชั้นเข้าไปก็พอ”
“=^=”
ฮีชอลสั่งแฟนหนุ่มของน้องชายเยี่ยงทาส ชอง ยุนโฮเบ้ปากกับคำสั่งที่ร้อยของวันนี้ ทั้งๆที่เค้าเพิ่งรู้จักกับพี่ชายหน้าสวยได้ไม่ถึงหนึ่งวันแท้ๆ แต่คุณเธอกลับสั่งแหลกซะเหมือนเค้าเป็นลูกจ้างรับเงินเดือนมา แถมแฟนคนสวยก็ไม่ยอมพูดอะไรเลยตั้งแต่ขึ้นมานั่งรถแล้ว
“พี่ พอเถอะ…..เกรงใจมั่งดิ นี่แฟนผมนะ”
“-0- โอ้ว”(หมี)
ในที่สุดแจจุงก็เอ่ยออกมาแล้ว เป็นประโยคแรกที่ยุนโฮได้ยิน แต่กลับทำให้คนถูกติหน้ามุ่ยก่อนจะเถียงกลับทันที
“อะไร !! เพราะเป็นแฟนของน้องชายไง ชั้นถึงไม่ต้องเกรงใจไง”
“= =;;”
“ถึงแล้วๆ ฮึๆๆ ลงไปกันเถอะ”
ว่าแล้วคนสวยเจ้าอารมณ์ก็เปิดประตูพรวดออกไปทันที ทิ้งให้ว่าที่สามี(?)ของน้องชายนั่งเหงื่อตกกับสถานะภาพตัวเอง - -;;
.
.
.
‘บริษัทในเครือเชว การโรงแรม’
ตึก ตึก ตึก
“มาพบประธานบริษัทครับ”
ยุนโฮเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาถึงเคาท์เตอร์ติดต่องานภายในตึก พนักงานสาวเอ่ยถามต่อ
“นัดไว้รึเปล่าคะ ?”
“เปล่าครับ ผมเป็นเพื่อนกับชีวอน ชื่อชอง ยุนโฮ”
“อ๋อ...คุณยุนโฮใช่ไหมคะ,,งั้นเชิญเลยค่ะ ตอนนี้ท่านประธานกำลังว่างอยู่ ^^”
พนักงานสาวสวยพูดยิ้มๆและอนุญาตให้ขึ้นไปพบประธานได้ ร่างสุงเดินนำไปโดยมีร่างบางทั้งสองเดินตามขึ้นไป....
To be continue…..
Talk with writer.
รู้สึกผิดมาก TT” รู้สึกว่าอัพช้าสุโค่ย !!
แล้วตอนก็สั้นนิดเดียว ช่วงนี้ยุ่งมากๆ ๆ
ต้องเตรียมการเรื่อนคอนมิโรติกด้วย T^T
กะจะให้สมบูรณ์ที่สุด,,ตอนนี้ก็ซ้อมๆอังกอร์ไปก่อน
มันมีเหตุขัดข้อง คือเพื่อนไรท์เตอร์ไม่ยอมจองบัตรคอนให้
เพราะช่วงที่เปิดจองเนี่ยไรท์เตอร์ไม่อยู่ ก็เลยตามหาอยู่ รอบัตรเด้ง หรือไม่ก็ซื้อต่อคนอื่น
กลัวว่าจะไม่ได้ไปคอนมากๆเลยเนี่ย
TT”
*ดิท ๑๒.๐๕.๒๐๐๙
รักเพลง นอราโกมากมาย !! แต่ร้องยากชิบ !! = =;;
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นก็คือ...อีกครึ่งของคอมเม้น
ตอนนี้ประมาณ 50 ถ้าครบ 100 เตรียมอ่านตอนพิเศษ NC ของเรื่องนี้ได้เลย
อาจจะเป็นตัวหลักของเรื่อง หรือไม่ใช่ก็ได้
นั่งคิดอยู่ จะเป็นยุนแจดีป่ะ หรือคู่อื่น = =;;
ถ้าเม้นครบก็ลองรีเควสมาหน่อยแล้วกันเถอะ
แต่คอมเม้น 100 นะ ตอนนี้ยังไม่ต้องคิด เพราะกว่าจะครบ....อีกนาน
ปอลอ*.คอมเม้นเยอะ ตอนต่อไปก็ลงเร็วนะ เม้นน้อยก็ลงอยู่ดี แต่รอประมาณหลังคอนมิโรไปละกัน ว่ะฮ่าๆ ๆ >[]<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น