(.Fic SJ 'Yaoi'.)To Love...รักเพื่อ...?{,,102;38!}*

ลำดับตอนที่ #5 : [Chapter 3]To Love...

Title :: To Love…

Chapter :: 3

Author :: Nukkinz

Rate :: No NC

 

           

            “ฮีชอล   ขออีกหน่อย”

 

            ฮันกยองเอ่ยเบาๆทำให้ร่างโปร่งบางต้องรีบรินเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ราคาแพงใส่แก้วทรงปากกว้างให้คนตัวสูงทันที   ถึงจะดื่มมาหลายแก้วแล้วร่างสูงก็ยังไม่มีปฏิกิริยาเมามายเลยสักนิด   ฮีชอลรู้ว่าเพื่อนของเค้าคอแข็ง   แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะถ้ายังซดเหล้าอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆยังไงฮันกยองก็ต้องเมาอยู่ดี

 

เค้าไม่ชอบให้เพื่อนของเค้าเป็นแบบนี้เลยจริงๆ...

 

แต่ร่างบางคนนี้กลับทำอะไรไม่ได้เลย   ได้แต่ปล่อยให้ฮันกยองดื่มเหล้าต่อไปเรื่อยๆ   บางทีอาจจะทำให้ร่างสูงลืมและกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้   เค้ามีหน้าที่แค่คอยนั่งเป็นเพื่อนเท่านั้น....

 

~조금더가까이사랑너와내가지금이대로언제라도곁에있어때로는지쳐서아프고힘들면그저넌기대면돼 Uhh ~

 

“ฮัน   ถ้านายเมาแล้วนายต้องพอนะ   เข้าใจไหม ?   ชั้นไปคุยโทรศัพท์แป๊ปเดียว”

 

“ฮื่อ....”

 

ฮีชอลเดินมายังบริเวณหน้าห้องวีไอพีที่กั้นไว้ไม่ให้ใครเข้ามาได้   ใบหน้าหวานก้มลงมองดูโทรศัพท์มือถือสีแดงก่อนจะกดรับสาย

 

“ยอโบเซโย”

 

(ชั้นเอง   อีทึก.....ฮีชอล   ชั้นไปหาข้อมูลของฮยอกแจมาให้แล้วนะ)

 

“ฮยอกแจ.....?”

 

(เด็กคนนั้นไง   ที่ชั้นกับนายเห็นอยู่ที่ผับเมื่อวานน่ะ)

 

“อ๋อๆ   อืม.....ว่าไง”

 

(เด็กนั่นชื่ออี ฮยอกแจ   เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแล้ว   แล้วก็มีแฟนเป็นประธานบริษัทด้วย   ชื่อเชว ชีวอน   ถึงแฟนของฮยอกแจจะดูเด็กๆแต่หมอนั่นก็เก่งมากทีเดียว   เป็นประธานบริษัทในเครือเชว   ชื่อนี้นายต้องรู้จักแน่ๆ   แต่ก็ไม่ได้ใหญ่ที่สุดหรอก   ที่ดูแลอยู่ก็เป็นเครือโรงแรม   ส่วนพวกห้างสรรพสินค้าหรือสนามกีฬาอย่างนี้ก็ให้คนอื่นดูแลไป   แต่แค่โรงแรมเครือเชวก็มีมากกว่ายี่สิบแห่งทั่วโซลแล้วล่ะ   ประวัติของคนที่ชื่อชีวอนน่าสนใจจริงๆ.....)

 

“ขอโทษนะอีทึก.....ชั้นให้หาข้อมูลของฮยอกแจ   ไม่ใช่แฟนเด็กนั่น”

 

(เดี๋ยวสิ   อย่าเพิ่งขัดน่า.....ฮีชอล   ต่อเรื่องของชีวอนเถอะ   หมอนั่นได้เป็นประธานบริษัทตั้งแต่อายุยังน้อย   นับว่าน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์เลยก็ว่าได้มั้ง   สำหรับพวกบริษัทใหญ่ขนาดนี้   ที่จริงอายุแค่นี้เทียบเท่าแค่เด็กมหาวิทยาลัยธรรมดาๆ   แต่ชีวอนน่ะเรียนจบไปตั้งแต่สามปีที่แล้ว   เขาสอบเทียบได้น่ะ.....นายอยากรู้ไหมว่าหมอนั่นรู้จักฮยอกแจได้ไง….?)

 

“เล่ามาๆ   ชั้นไม่ได้มีเวลาว่างนักหรอกนะ”

 

เมื่อคุยถึงตอนนี้ฮีชอลก็ชะเง้อคอไปมองร่างสูงที่กระแทกเหล้าเข้าปากตนเองอย่างไม่ขาดสาย   คิ้วสวยขมวดเป็นปมเล็กน้อยอย่างไม่ชอบใจ   แต่ก็ไม่ได้เข้าไปห้าม   กลับมาฟังข้อมูลจากเพื่อนสาว(!?)ทางปลายสาย

 

(ก็พ่อแม่ของฮยอกแจน่ะตายเพราะอุบัติเหตุ   แล้วก็พ่อแม่ของชีวอนก็รับมาเลี้ยงดู   ไปๆมาๆสองคนนี้ก็คบกัน   แต่ดูท่าจะรักกันสุดๆเลยอ่ะ   ไม่มีใครเข้าไปแย่งได้หรอก   แต่ก็.....นะ   ถ้าบางทีประธานบริษัทใหญ่ๆอย่างชีวอนเนี่ยจะมีคนอื่นเล็กๆน้อยๆมันก็ไม่แปลกหรอก   ว่าไหม....?   คังอิน !!!!   อย่ายุ่งน่า   ชั้นจะคุยกับฮีชอล !!!!!!!)

 

เสียงหวานๆจากปลายสายถูกขัดเมื่อยองอุนที่นั่งสังเกตการคุยโทรศัพท์ของแฟนหนุ่มตาสวยตั้งแต่แรกเข้ามาหาเรื่องด้วยความหึงหวง   ทั้งสองยื้อโทรศัพท์มือถือกันไปมา   จองซูตะโกนใส่คนรักก่อนจะแย่งมือถือกลับมา   ถึงมือเรียวของนางฟ้าจะยกมือถือออกจากหูแล้วก็ยังคงมีเสียงเล็ดลอดออกมาจากสาย

 

(คังอินงี่เงา !!   ชั้นไม่ได้คุยเรื่องอื่นนะ   ขอเวลาแป๊ปนะฮีชอล.....นายอย่าเพิ่งวางสายล่ะ)

 

((พี่จะนอกใจผมเหรอ ?   จะไปหาคนที่ชื่อชีวอนใช่ไหม !?))

 

(ไม่ใช่   ชั้นแค่คุยกับฮีชอลเท่านั้น....!!!!)

 

((ไม่เชื่อหรอก   สาบานมาสิ !!!   สาบานมาว่าพี่จะไม่นอกใจผม !!!!!!))

 

(บ้า...!!   บ้ากันไปใหญ่แล้วคังอิน   ชั้นแค่คุยกับฮีชอล   เรื่องนี้เดี๋ยวเราค่อยเคลียร์กันทีหลังแล้วกัน   ชั้นบอกนายไปแล้วว่าชั้นรักนาย   จบไหม !!   ชั้นจะคุยกับฮีชอลต่อ.....ไม่ต้องมายุ่ง !!!!)

 

((/$#^&^&^%$#%@#$*()%#%$))

 

(เอ่อ.....ฮัลโหล   ฮีชอล   นายยังอยู่รึเปล่า ?)

 

“อืมๆ   วันนี้นายต้องโดนคังอินกดแน่เลย   หมอนั่นเอะอะๆก็จับกด   ฮ่าๆๆ”

 

(เจ้านั่นมันงี่เงา   งี่เง่าที่สุดเลย !!!!!)

 

“แต่นายก็ยังรักคังอินไม่ใช่เหรอ ?”

 

(ก็.....นะ   มาต่อเรื่องข้อมูลเถอะ   ชั้นจะรีบพูดให้จบแล้วไปเคลียร์กับคังอินแล้ว   ถึงไหนแล้วนะ....?   อ้อ.....เชว ชีวอนเป็นประธานบริษัทใช่ไหม   แล้วเขาก็น่าจะมีคนอื่นไปด้วยระหว่างที่คบอยู่กับฮยอกแจ   แต่มันก็ไม่แน่หรอกนะ   เพราะชีวอนน่ะ.....ทุ่มเทให้ฮยอกแจแบบสุดๆไปเลย   คงจะรักมากๆ   รักมากจริงๆ...)

 

“แล้วถ้าเข้าไปแย่งล่ะ....?”

 

(ทำไมถึงถามอย่างนี้ล่ะ   นายจะเข้าไปแย่งรึไง   แต่ก็ไม่แน่นะ   ถ้าเป็นนายน่ะ.....ทั้งหน้าตา , ร่างกาย , แล้วก็ลีลาของนายน่ะ.....มันยั่วใจเซเมะไปเสียทุกคน   ว่าแต่นายไม่ได้รักฮันเกิงแล้วเหรอ ?)

 

“ชั้นก็แค่ถามดู   มีอะไรสำคัญๆอีกไหม”

 

(อีกนิดเดียว   ฮยอกแจน่ะ   เป็นเด็กที่อ่อนไหวพอสมควรเลย   แต่ก็อาจจะเข็มแข็งที่สุดก็ได้นะ   ดูภายนอก....เค้าทั้งขาดพ่อแม่   ไม่มีญาติที่ไหนเลยหนิ   แต่ก็อยู่ได้โดยมีเพื่อนๆแล้วก็ชีวอน   ชั้นถึงว่าล่ะ.....สองคนนี้ขาดกันไม่ได้หรอก   ถ้าขาดใครสักคนไปก็คงจะอยู่ไม่ได้ล่ะมั้ง !)

 

“นายนี่ละเอียดไปทางจิตใจคนนะ   ชั้นให้นายไปสืบข้อมูลไม่ใช่เหรอเนี่ย ?”

 

(เอาน่า.....การวิเคราะห์ใจคนนี่เป็นงานถนัดชั้นเลยนะ   นายก็รู้.....ที่ชั้นไม่ได้เรียนจิตแพทย์ก็เพราะเจ้าคังอินนั่นแหละ   กลัวว่าชั้นจะไม่มีเวลาให้.....   จบแล้วๆ   แล้วที่เหลือนายก็ไปหาในอินเทอร์เน็ตเองแล้วกัน   เพราะแค่เสริช์หาตระกูลเชวในเว็บดาอึมนี่ก็ปาไปร้อยหน้าแล้วมั้ง.....อย่าเชื่อ   ชั้นเดามั่ว)

 

“ชั้นก็น่าจะรู้อยู่ล้ว.....โอเค   มีอะไรก็ค่อยคุยกันแล้วกันนะ   บาย”

 

(อืม   บาย)

 

ร่างบางปิดฝาพับมือถือก่อนจะเดินเข้าไปหาฮันกยอง   ขาเรียวรีบรุดไปหาร่างสูงที่นั่งฟุบไปกับโต๊ะบาร์ทรงสูงที่ล้อมรอบด้วยความเงียบ   ฮีชอลสะกิดคนตัวสูงเบาๆก่อนจะใช้มือช้อนใบหน้าคมขึ้นมา   ร่างบางแทรกตัวเข้าไปนั่งข้างๆฮันกยอง   คนสวยมองใบหน้าหล่อเหลาที่ปรือตาด้วยฤทธิ์เหล้าก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าของตนเข้าไปใกล้ๆอย่างหลงใหล.....

 

เพียะ !!

 

ฮีชอลปล่อยมือจากใบหน้าคมคายแล้วตบหน้าตัวเองอย่างแรงก่อนจะสะบัดหัวไปมาพลางด่าทอตนเองในใจ   ก่อนจะเอ่ยปากเล่าเรื่องให้ร่างสูงฟัง

 

“ฮันเกิง   คนที่นายชอบ.....ชื่อฮยอกแจ   อี ฮยอกแจ”

 

“.....”

 

“แล้วเค้าก็.....มีแฟนแล้ว   ชื่อเชว ชีวอน”

 

“…..”

 

“แล้วทั้งสองคนนั้น....รักกันมากๆด้วย   อ๊ะ !   ฮัน.....นายห้ามดื่มแล้วนะ”

 

มือหนากระดกแก้วเหล้าเข้าปากอีกรอบก่อนจะวางแก้วเหล้าแล้วเท้าคางของตนไว้ที่บาร์ทรงสูง   ฮีชอลที่สังเกตเห็นจึงใช้มือทั้งสองข้างของตนไปแตะแก้มของคนตัวสูงเบาๆ   แต่ร่างสูงที่ไม่ค่อยมีสติกลับเอื้อมมือเข้ามาโอบรอบคอร่างบางไว้และดันหน้าตนเองเข้ามาประกบปากหนาเข้ากับกลีบปากบางทันที

 

“อื้อ....อือ”

 

ร่างบางตาโตด้วยความตกใจ   แม้จะคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้แต่เมื่อถูกคนที่เค้าแอบรักจู่โจมอย่างรวดเร็วมันก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกัน   มือบางพยายามดันอกแกร่งออกห่างจากตัว   แต่ไม่เป็นผล   กลับมีสัมผัสร้อนชื้นแทรกเข้ามาในโพรงปากเล็ก   ปลายลิ้นที่มีกลิ่นแอลกอฮอลล์กวาดไปทั่วโพรงปากเพื่อเก็บความหวานอย่างร้อนแรง   จากที่ซินเดอเรลล่าคนสวยขัดขืนเล็กน้อยกลับเคลิ้มทำตวัดพันเกี่ยวกับลิ้นร้อนของร่างสูงตามสันชาตญาน   สักพักร่างสูงก็ถอนจูบออกมาและเริ่มลดริมฝีปากร้อนลงไปตามซอกคอขาว   มือหนาที่เคยจับแก้วเหล้าลดลงมาคลึงสะโพกมนของคนตรงหน้าเพื่อเรียกเสียงคราง   ร่างบางใช้มือของตนเช็ดปากที่มีกลิ่นแอลกอฮอลล์จากฮันกยองเบาๆก่อนจะรีบตะปบมือหนาข้างๆสะโพกไว้

 

“อ๊ะ....ฮัน   นะ.....นายเป็นเพื่อนชั้นนะ”

 

“ฮยอกแจ.....”

 

ดวงตาสวยหรุบลงด้วยความเจ็บปวดก่อนจะยำเตือนตนเองในใจ   ฮีชอลลุกออกจากเก้าอี้ทรงสูงทันที   ร่างสูงมองหน้าซินเดอเรลล่าด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามก่อนจะหันกลับไปดื่มเหล้าตามเดิม

 

“นายจะเศร้าแบบนี้ตลอดไปเหรอ....?”

 

“ไม่รู้สิ.....ก็แค่   เสียใจ”

 

“แค่เด็กคนเดียวทำให้นายเป็นแบบนี้   นายจะบ้ารึไง !!   ตกลงที่นายกินเหล้าเนี่ยนายเศร้าเรื่องอะไรกันแน่ !!!!”

 

“รู้สึกเหมือนโดน…..ตัดหน้าไป   ก็แค่นั้น”

 

“แค่นี้   ถ้านายเศร้าแค่วันนี้ชั้นก็จะให้นายกินเหล้าต่อไปนะ   แต่ดูท่าไม่น่าจะเป็นแบบนั้นน่ะสิ !!!!”

 

“ขอโทษนะ.....ชั้นทำให้นายลำบากใจรึเปล่า...?”

 

“ใช่ !!   นายทำให้ชั้นลำบากใจสุดๆเลยล่ะ   นายเป็นเพื่อนของชั้นนะ.....จะให้ปล่อยไว้แบบนี้ได้ยังไงกัน   แถมยังเป็นเพื่อนที่ชั้นเป็นห่วงที่สุดด้วย !!!”

 

“…..”

 

“ถ้านายเศร้ามากขนาดนี้   นายก็แย่งฮยอกแจมาเป็นของนายเลยสิ !!!!!”

 

“อะไรนะ...?”

 

“ก็แค่มีแฟนแล้ว   ไม่ใช่ว่าแต่งงานแล้วซะหน่อย   ถ้านายรักมากก็แย่งมาเลยสิ !!!!”

 

“ชั้นทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ ?”

 

ฮันกยองเงยหน้าขึ้นและถามด้วยความแปลกใจ   ถึงเขาคล้ายๆจะเมาแต่ก็ยังคงเหลือสติไว้จับใจความอยู่เล็กน้อย   ร่างบางเห็นจึงพยักหน้าเบาๆก่อนจะเอ่ยถึงแผนการให้ฟัง

 

“นายก็แค่แย่งเด็กที่ชื่อฮยอกแจมาเป็นของนายให้ได้   ส่วนเรื่องแฟนของเค้า   เดี๋ยวชั้นจะจัดการเอง   ชั้นก็แค่แย่งชีวอนมา   นายก็แย่งฮยอกแจไป   เท่านี้ก็จบ !!!!”

 

“แต่.....นายไม่ได้รักคนนั้นนี่นา   จะให้ชั้นเห็นแก่ตัวแบบนั้น....”

 

“ไม่เลย.....นายไม่เห็นแก่ตัวหรอกฮันเกิง   นายไม่เคยเห็นแก่ตัวเลย.....”

 

อึก   อึก   อึก

 

ร่างสูงยังคงกระดกเหล้าเข้าปากต่อไปเรื่อยๆ   ปากก็พึมพำชื่อของร่างเล็กอีกคนที่เพิ่งพบในวันนี้   ทิ้งให้คนตัวบางจมดิ่งกับห้วงความคิดที่แสนเจ็บปวดของตนเอง

 

“ฮยอกแจ.....ฮยอกแจ”

 

ได้ยินไหม.....คิม ฮีชอล

 

.....คนที่อยู่ข้างๆนายเรียกชื่อใคร ?.....

 

.....คนที่เป็นเพื่อนของนาย.....

 

.....คนที่นายรัก.....

 

.....เขากำลังเรียกชื่อ’อี ฮยอกแจ’อยู่

 

.....ไม่ใช่นาย....

 

.....ไม่ใช่นาย....คิม ฮีชอล

 

.....เพื่อนรักของนายไม่ได้เรียกชื่อ’คิม ฮีชอล’เลย

 

.....เจ็บไหมล่ะ.....?

 

.....ถ้าเจ็บแล้วจำด้วยนะ   ว่าคนข้างๆนายไม่มีทางหันมามองนายหรอก.....

 

.....ไม่มีทางที่’ฮันกยอง’จะหันมามอง’คิม ฮีชอล’ได้.....

 

.....แต่ถึงรู้อย่างนี้แล้วนายก็ยังคงรักเขาต่อไปสินะ.....

 

.....ไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงความรักที่มีต่อเขาได้เลย.....

 

…..ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปนายก็ต้องดันความรู้สึกนี้เข้าไปอยู่ในส่วนลึกของหัวใจให้ได้

 

.....แล้วปั้นรอยยิ้มที่หลอกลวงขึ้นมา

 

.....เพื่อความสบายใจของคนที่นายรักไงล่ะ.....

 

.....นายต้องทำแบบนี้   ไม่ว่านายจะเจ็บมากแค่ไหนก็ตาม.....

 

ยิ่งตอกย้ำตัวเองมากเท่าไหร่   น้ำตาก็ยิ่งพานจะไหลมากขึ้นเท่านั้น   มือเรียวปาดน้ำตาใสที่รื้นขึ้นมาตรงขอบตาอย่างเงียบๆก่อนจะยกยิ้มเบาๆ   ถึงจะเป็นรอยยิ้มที่ไม่มีความสดใสเลยก็ตาม   เพราะหัวใจที่กำลังร้องไห้กับรอยยิ้มที่ไร้ชีวิตชีวามันเป็นสิ่งที่ไม่เข้ากัน   ไม่เหมาะกันเลยสักนิด.....

 

.....ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องออกมา   ไม่เห็นต้องกลั้นเอาไว้เลย   แล้วยิ่งยิ้มอีก.....ทำแบบนี้หัวใจของนายจะยิ่งเจ็บปวดนะ.....

 

--------------------------------------------------- To Love… ----------------------------------------------------

 

“เอาล่ะ   ฮยอกแจ   วันนี้ไม่มีเรียนใช่ไหม...?   งั้นเมื่อไหร่ที่นายเที่ยวเสร็จแล้วโทรบอกชั้นด้วยแล้วกัน   จะมารับ   แล้วเวลาข้ามถนนน่ะ.....ระวังด้วย   ดูสัญญาณไฟจราจรให้ดีนะ   แล้วก็จับมือจุนซูไว้แน่นๆด้วย   ถ้าไปเดินที่ไหนก็ระวังคนด้วยล่ะ   สมัยนี้น่ะมันอันตราย   ไว้ใจใครไม่ได้หรอกนะ”

                                  

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมๆกับมือหนาที่เอื้อมไปปลดเข็มขัด Street belt ให้กับร่างเล็ก   คนที่ได้ฟังถึงกับหน้ามุ่ยเพราะความเป็นห่วงเกินไปของคนรัก   ปากบางแบะออกอย่างขัดใจก่อนจะเอ่ยตอบแกมประชดหน่อยๆ

 

“อื้อๆ   ชั้นไปเที่ยวกับจุนซู   ไม่ได้ไปออกรบซะหน่อย   แล้ววันนี้ก็แค่ไปเดินห้างเฉยๆด้วย   ห้างที่จะไปเดินก็เป็นห้างของตระกูลเชวผู้ร่ำรวยด้วย !!!   ไม่ต้องห่วงหรอกน่า”

 

“ก็เป็นห่วงนี่ครับ.....หืม”

 

“อ๊า.....ชีวอน   มันจักจี๊นะ !!”

 

ฮยอกแจร้องเบาๆเมื่อถูกใบหน้าคมคายกดจมูกลงแนบกับแก้มใสแน่นพร้อมสูดเอาความหอมจากคนตัวเล็กไป   ร่างเล็กหน้าขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อยก่อนจะทำเป็นจะลงจากรถ   แต่ก่อนจะลงก็มีมือแกร่งมาจับไว้แน่นก่อนจะชี้ที่แก้มของตนเองบ้าง

 

“ฮยอกแจ.....ตานายบ้าง”

 

“ก็ได้   หลับตาก่อน”

 

“อืม”

 

เมื่อดวงตาคมปิดลงเบาๆฮยอกแจก็ยื่นหน้าเข้ามาหาคนตัวสูง แต่แทนที่จะหอมแก้ม.....ร่างเล็กกลับจุ๊บที่ริมฝีปากของร่างสูงเบาๆก่อนจะรีบลงจากรถไปหาเพื่อนสนิทที่ยืนรออยู่ด้วยความเขินอาย   ร่างสูงใช้มือแกร่งมาแตะที่ริมฝีปากตนเบาๆก่อนจะเลียรอบริมฝีปากหลังจากได้รับสัมผัสแล้ว   ชีวอนยกยิ้มขึ้นก่อนจะขับรถตรงไปยังที่ทำงานของตนอย่างมีความสุข.....

 

โดยที่ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนรักของเขาในวันนี้.....!!

 

To be continue…..

 

 

 

Talk with Nukkiezzz

 

เอ๊ะ !! ทำไมทุกตอนมันสั้นลงๆแฮะ - -

ยิ่งแต่งยิ่งสั้นขึ้น - -

ขอโทษด้วยค่ะ กะจะให้จบอย่างตื่นเต้นอ่ะค่ะ

ถ้าคนที่ค้างก็ขอโทษทีน้า ~ ><

ถ้าตอนหน้าไรท์เตอร์ไม่ไร้สาระไปเรื่อยๆ

ก็คงจะเป็น NC ฮันฮยอกค่ะ

แต่ถ้าไร้สาระไปเรื่อยๆ…..

อย่างเช่นแต่งๆอยู่มีพล็อตปิ๊งขึ้นมาอย่างเงี้ย

 

ก็คงต้องไร้สาระอีกตามเคย 5555 55

นิสัยนี้แก้ไม่หายเลยจริงๆ

 

 

ขอโทษน้าที่แต่งสั้นไป

ไว้จะแก้ตัวใหม่ ~~

อ่านแล้วคอมเม้นด้วยน้า ~

ถ้าโหวตก็จะดีมาก (แต่ก็ยังไม่รู้ว่าคะแนนโหวตมีไว้ทำไม ? -*-)

 

ขอบคุนที่ติดตามค่ะ

Thank ya.

19.03.2009

Nukkiezzz


            ปอลอ.=3= ไม่เม้นไม่อัพแล้ว งอน !! ;(((