The hunt ล่ารักข้ามขอบฟ้า [ MarkBam ] & [ JackJea - BNior ]

∆WARNING∆

ชาย×ชาย

NC 18+

SM เล็กน้อย

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลที่นำมาเป็นภาพประกอบและไม่มีเจตนาทำให้เสื่อมเสีย ใช้เพื่ออรรถรสเท่านั้น

ปล.นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง เกี่ยวกับเพศและการใช้ภาษา ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ขวบ ควรได้รับคำแนะนำ

ปล2.เตือนแล้วเด้อ ใครไม่พิศมัยแนวนี้กดออกได้เลยค่ะ ^ ^

ด้วยความปรารถนาดี

--------------------------------------------------------------------------

INTRO

- จุดเริ่มต้น - 

ปึง!

"เก็บของเดี๋ยวนี้!" ประตูบานหนาถูกเปิดเข้ามาอย่างแรงพร้อมกับเสียงกระโชกโฮกฮากของชายวัยกลางคนที่ใบหน้าดูตื่นๆ

"ก..เกิดอะไรขึ้นเหรอครับคุณพ่อ!?" หลังจากนั้นเด็กหนุ่มสองคนก็วิ่งออกมาจากห้องครัวด้วยความตกใจไม่แพ้กัน 

"ไปเก็บของ!" ชายวัยกลางคนผู้เป็นพ่อเอ่ยเสียงเข้ม เด็กหนุ่มทั้งสองมองหน้ากันนิ่งอย่างงงงวย จากนั้นหญิงวัยกลางคนหรือก็คือผู้เป็นแม่ที่วิ่งตามออกมาหลังจากที่เธอจัดการธุระในครัวเรียบร้อยก็ร้องบอกลูกๆอย่างร้อนรนเช่นกัน

"ไปเก็บของเถอะลูกไป!"

ถึงจะยังคงงงๆ มึนๆ แต่สุดท้ายทั้งสองคนก็ยอมวิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเองซึ่งอยู่ชั้นสองเพื่อเก็บของตามที่พ่อกับแม่บอก

พวกเขายังไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์เท่าไหร่นัก แต่ก็ยอมทำตามและไม่คิดไต่ถามอะไรอีก เพราะเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นซ้ำเป็นสิบๆ ครั้งได้แล้ว นับตั้งแต่ 'ชเว ยองแจ' และ 'ชเว แบมแบม' อายุได้ 11-12 ขวบ ทั้งคู่ไม่เคยรู้ว่ามันคือเรื่องอะไรแต่ไม่คิดถาม เพราะถามไปก็ไม่มีใครยอมบอกอยู่ดี

"เสร็จแล้วครับพ่อ" ยองแจกับแบมแบมลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากบ้านคนละใบ เพราะพวกเขาเลือกขนแต่สิ่งที่จำเป็นออกมาเท่านั้น ส่วนผู้เป็นพ่อก็ยืนเท้าเอวอย่างร้อนรนอยู่หน้าบ้านก่อนแล้ว

"เสร็จแล้วก็รีบๆ ไปขึ้นรถเร็วๆ เดี๋ยวพ่อตามไป!"

"ครับๆ"

เด็กหนุ่มทั้งสองคนพร้อมกับผู้เป็นแม่เร่งขนของไปที่รถ ส่วนผู้เป็นพ่อหันกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง จุดหมายคือห้องนอนของตัวเอง เขากระชากเปิดเก๊ะชั้นล่างสุดของลิ้นชักก่อนจะหยิบสิ่งของด้านในออกมา

เขาจ้องกระบอกปืนสีดำเมี้ยมขนาดเหมาะมือเขม็ง จากนั้นจึงวิ่งกลับลงไปที่รถตามเดิม ซึ่งตอนนี้ทั้งภรรยาและลูกชายของเขานั่งประจำตำแหน่งรอเขาเรียบร้อยแล้ว

ปึก!

"ร...เรากำลังจะไปไหนกันเหรอครับ" ชเว ยองแจไต่ถามผู้เป็นพ่ออีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ตอบ แต่กลับสตาร์ทรถแล้วเร่งเครื่องขับออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว



ปึง! ปึง! ปึงง!!

ประตูบานเล็กหักออกเป็นสองท่อนจากแรงถีบมหาศาลของชายฉกรรจ์ร่วมๆ สามคน ก่อนเศษที่เหลือของมันจะถูกเตะกระเด็นไปคนละทิศละทางอย่างไม่ปรานี

ชายร่างหนาหน้าตาเหี้ยมเกรียมราวกับโจรห้าร้อยที่เพิ่งหนีจากคุกแถวไหนมาก้าวเข้าไปในบ้านพร้อมกับกวาดตามองไปทั่ว

"ค้นให้ทั่ว! เจอใครฆ่าทิ้งแม่งให้หมด!"

"ครับ!"

ลูกน้องหน้าเหี้ยมไม่ต่างกันกับผู้เป็นนายรับคำก่อนจะแยกย้ายกันไปค้นจนทั่วบ้าน ทุกซอกทุกมุมและทุกที่ แม้แต่ในตู้เสื้อผ้าก็ไม่เว้น 

เสียงดังอึกทึกครึกโครมดังไปทั่วทั้งบ้านแถมยังดังออกไปถึงด้านนอกด้วย สภาพบ้านด้านในพังยับเยินเพราะฝีมือของชายฉกรรจ์ร่วมๆ สิบคนอย่างไม่เหลือชิ้นดี ประตูของทุกห้องถูกถีบจนหัก กระจกทุกบานถูกทุบจนแตกละเอียด แจกันพร้อมกับข้าวของอย่างอื่นแตกกระจายทั่วพื้น

"ไม่เจอใครเลยครับหัวหน้า"

"เหอะ! 'ไอ้ชเว ยองจุน' มันไหวตัวทันอีกแล้วสินะ บัดซบเอ้ย!" ชายฉกรรจ์ผู้มีศักดิ์เป็นหัวหน้าเอ่ยอย่างโมโห

"เราจะเอาไงต่อครับ"

"กลับสิวะ! เราต้องส่งสาสน์ไปบอกนายใหญ่ว่าครั้งนี้เราพลาดอีก...เตรียมตัวรับบทลงโทษกันได้เลย!"

เหล่าลูกสมุนมองหน้ากันด้วยอาการตื่นกลัวเมื่อได้ยินเพียงแค่คำว่า 'นายใหญ่' 

ก็ใครๆ ต่างก็รู้กิติศักดิ์ของนายใหญ่แห่งแก๊งมาเฟียของไต้หวันดีว่าเป็นคนที่โหดเหี้ยม เย็นชา และเลือดเย็นขนาดไหน คราวนี้พวกเขาทำงานพลาดอีกครั้งคงต้องโดนไม่ใช่น้อยเป็นแน่...

--------------------------------------------------------------------------

.  

ทอร์ค : เอาอินโทรมาฝากเล็กๆน้อยๆ(เหรอ?) เรื่องนี้เป็นแนวมาเฟียเรื่องที่สองของเรา ฝากไว้พิจารณาด้วยนะคะ ดีไม่ดียังไงติชมกันได้นะคะ(ขอเบาๆ >~<) เราตั้งใจแต่งมากเลย ขอบคุณคุณรีดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาค่ะ ^ ^/

ทวงฟิค พูดคุยได้ที่นี่เลยนะคะ @CutieCarisma97

Thanks

B E R L I N ❀ T H E M E { V. 2 }

TBC