คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
Intro
ในร้านกาแฟที่ตอนนี้เรียกได้ว่าร้างผู้คนและดูเหมือนจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานเหมาะจะเป็นเวลาอ่านนิยายรักของเจ้าของร้านร่างบางเป็นอย่างมาก เสียงเพลงเปิดคลอเบาๆ ลำตัวของร่างบางเริ่มบิดไปมาด้วยความเขิน
“อ๊ายยยย โรแมนติกที่สุดอ่ะ >///////<”หน้าของร่างบางเริ่มขึ้นสีเลือด
“เออ โรแมนติกแต่มึงสนช่วยสนใจกูก่อนได้ป่ะ ไอ้จี”เสียงทุ้มทำให้ร่างบางรู้สึกขัดใจมาก แหมคนกำลังอินมึงอ่ะมารผจญของแท้เลยไอ้เพื่อนเตี้ยเบ้
“พ่องมึงอ่ะขัดจังหวะอ่านนิยายกู ว่าแต่มึงเข้ามาตอนไหนเนี้ย”เออ มันมาตอนไหนว่ะ??? มัวแต่อินกับ(ความหล่อพระเอก)นิยาย
“กูเข้ามาตั้งนานแล้ว ถ้าเป็นโจรคงปล้นร้านแล้วฉุดมึงไปปล้ำสักสองสามทีแล้วมั่ง” เฮ้ย งั้นฝากไปบอกโจรหน่อย ‘ไม่ต้องฉุด กูไปเอง’
“ห่า แล้วมึงเข้ามามีไร เห็นร้อยวันพันปีไม่เห็นจะเข้าร้าน”ใช่ ร้านนี้เป็นร้านที่ผมกับไอ้เพื่อนเตี้ยเปิดร่วมกัน แต่มันไม่เคยเข้าร้านครับ ลั้นลาตลอดนั่นแหละวิถีชีวิตมัน
“กูจะชวนมึงไปไหว้พระอ่ะ ไปป่ะ?ฟรีตลอดทริปนะมึง” ตุบ!!! เสียงหนังสือนิยายในมือผมตกลงพื้น ชิบหายโลกแตกพรุ่งนี้แน่ อีเพื่อนเบ้จะไปไหว้พระ
“มึงนึกเหี้ยอะไรถึงอยากจะไปไหว้พระ”กูนึกว่ามันเป็นผีเห็นมันไม่เคยเข้าวัดไหว้พระนานพอๆกับไม่เคยเข้าร้านอ่ะแหละ หรือว่า.....
“มึงเป็นมะเร็งตับระยะสุด ก็เลยอยากจะทำบุญเพราะอยากจะขึ้นสวรรค์ใช่ป่ะ”
“พ่อมึงสิเป็น กูแค่อยากจะไปบนโว้ย มีคนบอกว่าถ้าไปบนวัดนั้นจะได้เจอเนื้อคู่”อ๋อ อยากเจอเนื้อคู่ เหี้ยพรุ่งนี้เกาหลีแผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด แผ่นดินจะแยก ธรณีสูบ ผู้คนล้มตายหมาแมวจะครองโลก ก็ไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าไอ้เบ้อยากเจอ คู่แท้
“เบ้กูว่านะมึงไปหาหมอเหอะ กูว่ามึงต้องมีอาการทางจิตแบบว่ารู้สึกเปลี่ยวชั่วคราวไรเงี้ย”
“มึงอ่ะแหละต้องไป กูก็คนนะเว้ยกูก็เหงาเป็นเหมือนกัน”หน้าของยองเบหมองลงอย่างเห็นได้ชัด นัยส์ตาก็บงบอกถึงความเศร้า คุณหมอควอนจียงระบุว่าตอนนี้คุณทงยองเบเป็นไข้ใจแน่นอน ฟันธงครับ
“มึงไม่ไปแน่นะ”ต้องถามย้ำเพื่อความแน่ใจ เผื่อมันจะเปลี่ยวแค่ชั่วคราวเงี้ยทำไง?
“เออ!!ไม่ไป แต่มึงอ่ะไม่ต้องไปแล้ว ฟรีตลอดทริปของกูอ่ะ” ได้ไงอ่ะ ป๊าม๊าสอนไว้เจ็บของฟรีให้รีบคว้า เจอผู้ชายหล่อเดินมาให้รีบสอย!
“เฮ้ยได้ไง ไอ้เพื่อนเบ้กูไปด้วยยยยยยยยย”
เอาตามตรงนะกูก็อยากจะมีผัวเอ้ยแฟนเหมือนกัน
:) Shalunla
ความคิดเห็น