คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 ตัวแสบจอมขี้วีน
# kaki
ผมตื่นแต่เช้ามาทำหน้าที่ประจำคือมาปลุกบอสผมชื่อเคคิ ทาเคสึ เคคิบอสเก็บผมมาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้าผมสัญญาว่าจะอยู่ในแก๊งและเป็นกำลังให้กับแก๊งให้มากที่สุดเพื่อตอบแทนบอสที่คอยเลี้ยงดูผมมา
“นี่เคคิคุง”
“คับบอส”
“ฉันจะให้เทอไปเป็นบอดี้การ์ดให้อายูมิสักระยะหนึ่งนะ”
“ไม่มีปันหาคับ”
ถ้าเป็นเรื่องที่บอสสั่งผมก็ยินดีทุกอย่างเพื่อตอบแทนท่าน
“อายูมิน่ะเป็นเด็กที่ดื้อเอาแต่ใจแต่เขาก็เป็นเด็กที่ใจดีน่ารักถ้าเค้าทำอะไรให้เทอไม่พอใจก็สั่งสอนได้ แต่อย่าทำให้อะไรที่แรงเกินเข้าใจไหมเคคิ”
“เข้าใจคับบอส”
“เคคิฉันไว้ใจเทอนะ เทอเปรียบเสมือนลูกชายของฉันเมียฉันก็รักเทอเหมือนลูกชายก่อนที่เทอจะตายเทอขอให้ฉันดูแลเทอให้ดี”
“ผมเข้าใจคับท่านนายหญิงใจดีกับผมเสมอมาบุญคุณนี้ผมไม่มีทางลืม”
นายหญิงที่พูดถึงคือแม่ของอายูมิเทอคลอดอายูมิได้ไม่นานก่อนที่เทอจะตายเทอใจดีและเป็นคนที่สวยมากๆ
“อายูมิหน้าตาคล้ายแม่ของเขามากฉันมองหน้าเขาเหมือนได้มองเห็นคาริน”
“ใช่คับผมเห็นหน้าเขาก็เหมือนได้เห็นนายหญิงอีกครั้ง”
“ใช่ เพราะงั้นเทอช่วยคุ้มครองอายูมิให้ดีที่สุดได้ไหม เทอไม่เคยได้เจอแม่พอเกิดได้ไม่นานก็ถูกส่งไปให้ป้าที่ญี่ปุ่นเลี้ยงนานๆครั้งฉันกับพวกลูกชายทั้งสองจะไปหาเทออาจขี้วีนแต่ถ้ารู้จักดีๆแล้วเทอใจดี เทอดูแลได้ใช่ไหมเคคิ”
“คับบอสผมจะดูแลเทอให้ดีที่สุด”
ผมออกจากห้องบอสพลางคิดในใจว่าผมจะรับมือกับไอ้หมอนั่นยังไงดี
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แอ๊ดดด
ผมมองร่างบางนอนหลับสบายอยู่บนเตียงใหญ่ผมสีทองยาวสยายไปทั่วชุดนอนยาวดูจะตัวใหญ่ไปสำหรับร่างบางคนนี้ ใบหน้าสวยหวานหลับพริ้มผิวเนียนขาวทำให้ดูน่าดึงดูด เฮ้อ ตอนนอนก็น่ารักดีอยู่หรอกผู้ชายอะไรสวยยิ่งกว่าผู้หญิงอีก
“อืม...อื้ออ”
เสียงครางเบาๆก่อนร่างบางจะค่อยๆลืมตาขึ้น
“อรุณสวัสคับคุณอายูมิ”
“อ๊ากกกกกกกก!!!”
จะแหกปากทำไมเนี้ยตัวแสบ
“นะ..นาย..นายเข้ามาในห้องฉันทำไม”
“ตอนนี้ผมรับหน้าที่จากบอสให้มาดูแลคุณเพราะฉะนั้นผมมีสิทธิ์”
“พ่อสั่งหรอ!!”
ร่างบางทำคิ้วชนกันเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ปัง
“มีอะไรใครทำอะไรอายูมิจังของพี่!!!”
“ใครบังอาจแหย่อายูมิของท่านอากิระคนนี้ห๊ะ!!!”
เฮ้อ...ตัวป่วนมาครบเลย ไม่เข้าใจแหะบอสกับนายหญิงออกจะนิ่งๆทำไมมีลูกเป็นลิงแบบนี้ได้น๊า
“อ๊ะพี่คาสึพี่อากิระ!!”
“หนอยไอ้เคคิมึงมาทำอะไรในห้องน้องกูห๊ะ!!!”
อากิระกระชากคอเสื้อเคคิแต่ดูท่าเคคิไม่กลัวเลยแม้แต่นิด
“ฮึ..ฮือออๆๆพี่ฮะมันจะเข้ามาข่มขื่นอายูมิ”
“เฮ้ย!!!!/ไอ้เคคิมึงเตรียมตัวตาย!!!”
เฮ้อ อะไรกันเนี้ยไอ้หมอนี่ช่างกล้าคิดนะถึงจะสวยขนาดไหนแกก็ผู้ชายนะเว้ย
“เลิกเล่นได้แล้วคับคุณอายูมิไปอาบน้ำแล้วเตรียมไปพบบอสได้แล้วคับ”
“ชิ....ไม่นุกเลยพี่คาสึพี่อากิระฮะ..เราไปอาบน้ำด้วยกันไหมฮะ”
ร่างบางอ้อนพี่ชายทั้งสองดูท่าไอ้พวกพี่ชายจะชอบด้วยแหะ
“ได้สิอายูมิขอพี่อากิระคนนี้ทำได้ทุกอย่าง”
“แต่พี่ไม่อาบนะ..เดี๋ยวพี่ลงไปเตรียมอาหารเช้าให้เราดีกว่าอากิระดูอายูมิดีๆอย่าให้จม
น้ำล่ะไม่งั้นฉันเอาแกตาย”
คาสึพูดพร้อมโชว์มีดขู่ว่าทำจิงตามคำพูดแน่นอน
“งั้นผมไปรอข้างล่างนะคับอย่าช้าล่ะคุณชาย”
ผมเดินลงมาก่อนจะมานั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ผมอยู่บ้านมิสุเนะมาตั้งแต่เด็กบอสกับนายหญิงเลี้ยงผมเป็นลูกบุญธรรมบอสรักนายหญิงมากจนวันที่นายหญิงตายบอสก็เปลี่ยนไปเป็นคนบ้างานหาเรื่องไปทั่วแต่กลับมาสงบลงได้เพราะอายูมิลูกชายคนเล็กของตระกูลเพราะหน้าตาที่เหมือนแม่มากล่ะมั้งบอสคงมองเห็นนายหญิงผ่านตัวอายูมิ..เหมือนผม
“เอ๊ะ...อายูมิทำไมใส่ชุดยูกาตะล่ะ”
ผมมองตามคาสึก็เห็นร่างบางใส่ชุดยูกาตะสีแดงอ่อนที่มีลายดอกไม้สีน้ำเงินแซมที่รัดเอวสีเขียวดูขัดกันแต่ก็ลงตัว ประดับด้วยปิ่นดอกไม้สีแดงสดผมยาวถูกรวบด้วยปิ่นปักผมสีแดง ดูท่าแล้วไอ้หมอนี่จะชอบสีแดงมากๆเลยแหะ
“ทำไมหรอฮะพี่คาสึไม่ดีหรอ อายูมิเพิ่งกลับจากญี่ปุ่นเลยติดนิสัยตอนอยู่กับป้าที่ญี่ปุ่นน่ะฮะ ชุดยูกาตะใส่แล้วสบายตัวดี”
ร่างบางพูดพลางหมุนตัวไปมา
“ไม่ใช่ไม่ดีแต่มันดูสวยมากๆเลย นี่อายูมิชอบสีแดงจิงๆด้วยสินะ”
“อิอิใช่แล้ว อายูมิชอบสีแดงมาตั้งนานแล้วล่ะ”
“นั่นสิแก๊งเราก็ใช้สัญญาลักษณ์เป็นดาวสีแดงนี่เนอะพี่คาสึ”
อากิระเดินไปนั่งตรงข้ามกับอายูมิพลางตักของกินใส่จานอายูมิไปด้วย
“วันนี้พี่คาสึกับพี่อากิระว่างไหมฮะอายูมิอยากไปซื้อของใช้”
ร่างบางหันไปอ้อนพี่ชายที่ทำหน้าเครียดๆ
“พี่ขอโทษนะอายูมิพอดีพี่ต้องไปที่ทำธุระให้พ่อน่ะ”
“อ้าวหรอแล้วพี่อากิระล่ะฮะ”
“พี่ก็ต้องขอโทษนะอายูมิจังวันนี้พี่ต้องเข้าไปที่โรงฝึก”
“งั้นหรอฮะ”
“อย่าโกดพี่เลยนะ!!!/อย่าโกดพี่นะอายูมิจัง!!!”
“ไม่โกดฮะเดี๋ยวผมไปคนเดียวได้..นายขับไปส่งฉันด้วยล่ะ”
ร่างบางหันมาหาผม ที่กับผมล่ะพูดจาวางท่าดีนักนะนิสัยแบบนี้ต้องจัดการซะใหม่
“คับคุณอายูมิ”
ความคิดเห็น