คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 ตัวป่วนประจำแก๊ง
“เคคินายต้องไปรับลูกชายคนเล็กของฉันที่สนามบินนะ”
“คับบอส”
ชายร่างสูงนั่งอยู่ที่เก้าอี้ราคาแพงสิ้นเสียงน่าเกรงจบลงร่างสูงอีกคนก้มหัวลงรับคำสั่งเพราะคนที่นั่งอยู่นั่นคือหัวหน้าแก๊งดาวเพลิงที่เขาอยู่ในแก๊งนั่นเอง
สนามบิน
ร่างสูงใส่สูทสีดำเข้มผมแดงเพลิงใบหน้าหล่อเหลาดวงตาแดงเข้มแม้ใส่แว่นดำที่คอยาวห้อยสร้อยไม้กางเขน แม้ดูดุดันแต่ก็ทำให้ผู้หญิงแถวนั้นแทบละลาย
“มิสุเนะ อายูมิงั้นหรอหึ ชื่อยังกะผู้หญิงนิสัยคงไม่เหมือนไอ้พวกพี่ๆนะ”
ร่างสูงพรืมพรำกับตัวเองก่อนจะก้มไปมองนาฬิกา
“นี่มันก็น่าจะมาได้แล้วนี่น่า เฮ้อ แล้วคนไหนล่ะเนี้ย”
“เอ๊ะ...”ร่างสูงมองตรงไปด้านหน้าก็เจอร่างบางร่างหนึ่งผมยาวสีทองดวงตากลมโตสีแดงขนตางอนยาวจมูกเป็นสันเข้ารูปริมฝีปากเรียวบางสีชมพูแก้มแดงระเรื่อใส่เสื้อยืดสีชมพูแขนยาวลายขวางกางเกงยีนต์สีดำเข้ารูปคอยาวระหงส์สวมสร้อยทับทิมสีแดงสด...เอ๊ะ...สร้อยทับทิมสีแดงนี่มันคล้ายๆสร้อยที่หัวหน้าบอกเลยนี่หว่าแต่ผู้หญิงคนนี้คงไม่น่าใช่ก็หัวหน้าบอกลูกชายนี่แถมไอ้ตัวพี่สองตัวก็หัวสีดำหมดคงไม่มีน้องหน้าสวยผมทองแบบนี้หรอกมั้ง
“เฮ้นาย..ใช่คนที่จะมารับฉันหรือป่าว”
“ห๊ะ!!”
ยะ..อย่าบอก..นะว่า..
“นายใช่ลูกน้องของพ่อฉันหรือป่าวเห็นพ่อบอกจะส่งคนมารับ”
“ทะ..เทอ..ชื่ออะไร”
“โธ่เอ้ย...นี่เป็นลูกน้องภาษาอะไรฮะถึงไม่รู้ชื่อผมอ่ะ..ผมชื่อมิสุเนะ อายูมิ”
ไม่น่าเชื่อนี่หรอลูกชายคนเล็กของแก๊งมาเฟียตัวเล็กแค่อกเค้าเองแถมหน้าสวยยิ่งกว่าผู้หญิงอีกระหว่างเดินมาพวกผู้ชายในสนามบินมองกันเป็นแถวเลยถ้าไม่สวยจิงเคคิไม่แลหรอกนะ
“เฮ้..นายเป็นไรป่ะเนี้ยตกลงใช่คนของพ่อผมไหม”
“ใช่ขึ้นรถสิ”
เคคิพูดพลางเดินไปที่ประตูคนขับ
“นะ..นาย...กล้าดียังไงมาสั่งผมห๊ะ...แถมไม่เปิดประตูให้ผมด้วย”
“อ้าวมีมือมีเท้าก็เดินไปเปิดเองสิ”
เรื่องอะไรผมต้องรับใช้ไอ้ผู้ชายหน้าสวยคนนี้ด้วยล่ะแม้แต่พี่หมอนี่ผมยังไม่กลัวเลย
“ถ้านายไม่ทำผมก็ไม่ขึ้น....มาเปิดประตูแล้วเอากระเป๋าผมขึ้นรถเดี๋ยวนี้”
“ห๊ะ..นี่นาย..โตจนเรียนจบแล้วนะเรื่องแค่นี้ทำไม่ได้หรือไง”
“ทำได้แต่นายเป็นลูกน้องนี่มันหน้าที่นาย”
“หึหึ หน้าสวยยังกะผู้หญิงไม่คิดว่าจะขี้วีนเหมือนผู้หญิงด้วย”
“นะ..นาย...หนอยกลับไปผมจะฟ้องพ่อ”
“ตามใจขึ้นรถถ้าไม่ขึ้นผมจะทิ้งไว้ที่นี่แหละ”
ผมพูดพลางขึ้นไปนั่งที่ประจำคนขับมองร่างบางกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจก่อนจะขนกระเป๋าใบใหญ่ใส่ท้ายรถก่อนจะเดินมานั่งเบาะหลัง
“นี่ๆนายมานั่งหน้าเดี๋ยวนี้ผมไม่ใช่คนขับรถนะ”
“ไม่!!!”
“จะมาดีๆหรือจะให้ไปลากลงมา”
“อ๊ากกก.....”
หมอนั่นร้องลั่นก่อนจะเดินขึ้นมานั่งที่ข้างคนขับก่อนจะกอดอกมองด้วยสายตาดุใส่
เฮ้อไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งดูสวยแหะ
“หึ ว่าง่ายๆก็ดีจะได้ไม่น่ารำคาญ”
“นายกล้าว่าฉันว่าน่ารำคาญหรอห๊ะไอ้บ้าเป็นแค่ลูกน้องอย่ามาอวดดีนะ”
“ผมเป็นลูกน้องของพ่อนายแต่ผมไม่ได้เป็นลูกน้องนายจำไว้”
เฮ้อ เจอกันครั้งแรกก็ทะเลาะกันสะแล้ว พี่ชายทั้งสองที่ว่าน่ารำคาญแล้วนะเจอคนๆนี้ยิ่งน่ารำคาญกว่าเก่าอีก
“เอาเถอะถือว่าครั้งนี้ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่นายจะได้เจอฉัน”
“ผมก็ขอให้ผมกับคุณไม่ได้เจอกันอีกเหมือนกันคุณอายูมิ”
“ชิ....ไอ้บ้า”
555ผู้ชายอะไรทำตัวยังกะผู้หญิง
ณ ตระกูลมิสุเนะ
รถเก๋งสีดำราคาแพงเคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าคฤหาสโดยมีคนรับใช่ยืนรอตอนรับ
ปัง
“ยินดีตอนรับกลับบ้านครับ/ค่ะคุณชาย”
เสียงคนใช้กล่าวตอนรับอย่างพร้อมเพรียง
“อายูมิ!!!!!!!”
“อายูมิจังงงง!!!!!”
“อ๊ะ!! พี่คาสึ พี่อากิระ”
ร่างบางวิ่งไปกอดพี่ชายทั้งสองดูท่าแล้วพวกพี่ๆจะดีใจมากที่ได้เจอน้องคนสวย
“อายูมิวันนี้พี่จะทำของอร่อยๆให้กินนะอยากกินอะไรพิเศษไหม”
“อืมพี่คาสึทำอร่อยทุกอย่างแหละ แต่อายูมิอยากกินพาสต้าสูตรพิเศษของพี่จังเลย”
“แหมน้องอ้อนขนาดนี้พี่ก็ต้องทำสิคับ..ยุยสึเดี๋ยวเทอไปซื้อของตามที่ฉันจดนะ”
“ค่ะคุณชาย”
ร่างสูงเอ่ยด้วยสีหน้านิ่งๆก่อนจะหันไปยิ้มแย้มกับคนเป็นน้องเหมือนเดิม
“โห่ อายูมิสนใจแต่พี่คาสึแล้วพี่ล่ะอายูมิไม่สนพี่แล้วใช่ไหม”
ร่างสูงอีกคนพูดน้ำเสียงน้อยใจก่อนจะหันหน้าหนีผู้เป็นน้อง
“โอ๋ๆๆอายูมิรักพี่คาสึกับพี่อากิระที่สุดเลย...จุ๊บ”
ร่างบางกระโดดไปหอมคนหน้ามุ่ยที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นยิ้มหน้าบานไปแล้ว
“เฮ้ย อายูมิหอมแต่อากิระแล้วพี่ล่ะ”
“จุ๊บ”
“อ๊า อายูมิจังจ๋า”
“อ๊ากอายูมิน่ารักที่สุด”
เคคิมองหนังน้ำเน่าที่สุดที่เค้าเคยดูมาร่างสูงสุดโหดสองคนกำลังทำหน้าตาหวานเลี่ยน
ออดอ้อนร่างบางหน้าสวย
“หึหึ”
ร่างสูงเผยหัวเราะก่อนจะโดนสายตาอำมหิตจากร่างสูงทั้งสอง
“พี่คาสึพี่อากิระไอ้หมอนี่มันให้อายูมินั่งหน้ากับมันแถมให้อายูมิยกกระเป๋าเองด้วย”
แหม มาถึงก็ฟ้องเลยนะไอ้ตัวแสบ
“ไอ้เคคิแกบังอาจมาใช้น้องพวกกูยกกระเป๋าหรอห๊ะ”
“เอ่อ มึงกล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับน้องกูว่ะ แน่จิงมาตัวๆเลยสิว่ะ”
เฮ้อ กลุ้มใจกับไอ้ตัวพี่สองตัวนี่จิงๆ น่ารำคาญชะมัด
“เสียงดังอะไรกันห๊ะ!”
เสียงทรงอำนาจดังก้อง ก่อนที่ร่างชายมีอายุใส่สูทผมดำสนิทดวงตาแดงเพลิงดูน่าดึงดูดและน่าเกรงขามแม้จะมีริ้วรอยแสดงให้รู้ถึงอายุแต่ก็ยังดูดีอยู่เสมอ
“คุณพ่อฮะ!!!”
ร่างบางตะโกนลั่นก่อนจะวิ่งไปกอดชายน่าเกรงขามหรือพ่อของตน
“555 อย่ากอดพ่อแรงสิพ่อแก่แล้วนะ”
“แก่อะไรกันฮะดูสิยังหนุ่มอยู่เลยหล่อบาดใจขนาดนี้”
“ปากหวานกับคนแก่จิงๆนะไอ้ลูกคนนี้นี่”
“อิอิ ก็ผมคิดถึงพ่อจะแย่อยู่แล้วน่ะสิฮะ”
“55แล้วเมื่อกี้แกสองคนทะเลาะอะไรกัน”
ชายหนุ่มหันไปถามร่างสูงทั้งสองที่ยืนสงบเสงี่ยมอยู่ข้างๆอายูมิ
“ก็ไอ้เคคิมันแกล้งน้องอายูมิของพวกผมนี่คับพ่อ”
“ใช่คับมันให้อายูมิถือกระเป๋าเองด้วยนะพ่อแถมให้น้องเรามานั่งข้างมันด้วย”
“เทอทำแบบนั้นจิงๆหรอเคคิ”
ชายหนุ่มหันมาทำหน้าดุใส่ร่างสูง ร่างบางเห็นแบบนั้นก็หัวเราะคิกคักชอบใจ
“คับบอส.....ก็คุณอายูมิเทอชอบวางตัวผมเลยจะดัดนิสัยสักหน่อย”
“นายว่าฉันหรอ!!”
ร่างบางหันมาโวยวายใส่ร่างสูงตามด้วยพวกพี่ๆที่ดูท่าจะไม่พอใจเหมือนกัน
“มึงว่าน้องกูหรอไอ้เคคิ มึงเจอกับกูที่ห้องซ้อมเลยวันนี้”
“นายอยากตายมากนักใช่ไหมเคคิ”
เฮ้อ เป็นครอบครัวที่วุ่นวายจิงๆเคคิคิดในใจ
“เฮ้อ เอาล่ะๆพ่อก็ว่าเคคิทำถูกนะอายูมิต่อไปนี้เคคิจะเป็นบอดี้การ์ดของลูกนะ”
“ห๊ะ....พ่อ!!!!!!”
ร่างบางโวยวายใส่ผู้เป็ฯพ่อก่อนจะทำท่าฮึดฮัดเฮ้อนี่ผมต้องเจอกับตัววุ่นวายงั้นหรอเนี้ย
ความคิดเห็น