คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่3 เจ้าหญิงวุ่นวายเจ้าชายเย็นชา
# Ayumi
วันนี้อากาศที่นี่ดีจัง ผมชื่อมิสุเนะ อายูมิเป็นลูกชายคนเล็กของแก๊งมาเฟียอันดับ1ของประเทศเกาหลี วันแรกที่ผมกลับมาก็เจอกับเคคิบอดี้การ์ดจอมเย็นชาของคุณพ่อผมไปอยู่ที่ญี่ปุ่นตั้งแต่เด็กพอเรียนจบคุณป้าก็ส่งผมกลับมาที่เกาหลีเพื่อมาอยู่กับครอบครัว ผมล่ะไม่ชอบหน้าไอ้เคคิเอาสะเลยคนอะไรหยิ่งชะมัดแถมพูดจาเย็นชาใส่ผมตั้งแต่แรกเจอคุณพ่อก็กลับให้ไอ้หมอนี่มาเป็นบอดี้การ์ดผมอีกคอยดูนะคนอย่างนายต้องเจอฉันนี่เคคิ
“นี่นายฉันจะไปซื้อเสื้อต่อนะ”
“คับ”
-_-*หมอนี่มันพูเป็นแต่คับๆๆหรือไงนะ
“นี่นายเป็นบอดี้การ์ดคุณพ่อจิงหรอ”
“คับ”
-_-**
“นี่แล้วนายฉันจะไปกินข้าวนะ”
“คับ”
“ฉันไปคนเดียวนะ”
“คับ”
“ฉันพูดจิงๆนะ”
“คับ”
-_-***หมดความอดทนแล้วเว้ยยยยย
“นี่นายพูดเป็นแต่คับๆๆหรือไงห๊ะ!!!”
“คับ”
-_-****พ่อคับผมจะฆ่าบอดี้การ์ดพ่อเดี๋ยวนี้แหละคับ
“นี่เคคินายพูดกับฉันเหมือนคนทั่วไปได้ไหม ฉันไม่ชอบที่นายเป็นหุ่นยนต์พูดแต่คับๆๆนะมันน่ารำคาญ”
“คับ”
“เคคิ!!!บอกให้พูดคำอื่นไง”
“แล้วคุณชายจะไปไหนต่อล่ะคับ”
ไอ้หมอนี่กวนประสาทฉันใช่ไหม
“นี่เคคินายเคยเจอแม่ฉันไหม”
“...เอ่อ...เคย..คับ”
ดูเหมือนหมอนี่จะไม่ค่อยพูดเรื่องนี้เลยนะทำไมพูดถึงแม่ฉันแล้วมันไม่ดีหรือไง
“เอ๊ะ...มืดแล้วนี่กลับบ้านดีกว่าป่านนี้พวกพี่คาสึกับพี่อากิระตามหาแน่”
“ไม่ต้องห่วงคับผมบอกที่บ้านแล้วว่าคุณอายูมิยังซื้อของไม่เสร็จ”
เอ๊ะ หมอนี่ขนาดถือของเยอะแยะขนาดนั้นยังมีมือรายงานเรื่องฉันด้วยหรอ
“หนักไหม...ผมช่วยถือไหม”
“ไม่ต้องหรอกคับคุณเป็นเจ้านายผมเป็นบอดี้การ์ดไม่ควรมาช่วยผมคับ”
ผมเกลียดจังเลยคำก็บอดี้การ์ดคำก็เจ้านาย ผมอยากมีเพื่อนนะ
“นี่แวะที่สวนสาธารณะแปปนึงสิ”
“แต่ว่า”
“ไม่มีแต่ผมบอกให้แวะก็แวะสิ”
ผมพาเคคิไปนั่งที่ม้านั่งในสวนสาธารณะตอนนี้มืดแล้วคนไม่มีเลยแหะ ที่นี่เวลากลางคืนสวยดีนะ ผมหันไปมองร่างสูงที่นั่งข้างๆผมสีแดงสดปลิวตามแรงลม ใบหน้าเรียวยาวดวงตาแดงเพลิงดูน่ากลัว จมูกเป็นสันริมฝีปากเรียวน่าดึงดูด..เอ๊ะมองดีๆหมอนี่ก็หล่อเหมือนกันนะหล่อกว่าพวกพี่คาสึกับพี่อากิระสะอีก..เอ๊ะ..นี่เราไปมองหมอนี่ทำไมเนี้ย
////>.<//// อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
“เป็นอะไรไปคับคุณอายูมิไม่สบายหรือป่าวทำไมหน้าแดงเชียว”
“ปะ...ป่าว...ไม่ได้เป็นไร”
อ๊ากกกกไอ้บ้าอายูมิบ้าๆๆที่สุดแกเป็นผู้ชายนะเว้ยไปเขินมันทำไมเนี้ย
“นายทำเหมือนผมเป็นเพื่อนนายได้ไหมเคคิ”
“หือ...ทำไมถึง”
“ก็ผมมาอยู่ที่นี่ผมไม่มีเพื่อนเลยแถมผมก็ไม่อยากให้พวกพี่ๆกังวนใจน่ะ”
“หึหึ”
“หัวเราะอะไร...ชิกลับดีกว่าลืมที่ผมพูดไปสะ”
หมอนี่ขำที่ผมพูดแบบนี้งั้นหรอ..ไอ้บ้าๆๆๆเคคิบ้า ผมเกลียดนายที่สุด
“จะกลับแล้วหรออายูมิดื้อแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ”
//////>.<//////
“อะ...อะไร...หมายความว่าไง”
“ก็หมายความตามที่พูดไงอยากให้ผมทำตัวปกติกับคุณใช่ไหมอายูมิจัง”
“อะ..ไอ้บ้าเคคิ...ไปไกลๆฉันเลยนะ”
“อะไรแค่นี้ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ”
หัวใจผมเต้นเร็วมากเลยไอ้หมอนี่ทำไมผมต้องไปอายมันด้วยล่ะ
“นายจะแกล้งอะไรฉัน จะเอาคืนเรื่องเมื่อเช้าหรือไง”
“หืม..เมื่อเช้า..อ๋อที่คุณบอกว่าผมข่มขืนคุณน่ะหรอ”
“กะ...ก็..ก็ใช่น่ะสิ”
“หึหึ...ถ้างั้นผมทำจิงสะเลยดีไหมล่ะอายูมิจัง”
“ยะ...อย่านะ”
“อายูมิจัง....คุณสวยมากเลยนะ”
“ห๊ะ...นะ...นาย”
“อายูมิจัง”
“คะ...เคคิคุง”ผมมองตาเคคิก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
“อายูมิจัง...ชอบนะ”
อ๊ากกกจะมากระซิบทำไมเนี้ยผมหลับตา ไม่อยากมองหน้าไอ้คนเจ้าเหล์นี่เลย
“อุ๊บ...55555นี่นายคิดว่าผมจะทำจิงหรอ”
ผมลืมตามองเคคิที่ตอนนี้เอาแต่นั่งหัวเราะอยู่ข้างๆ...แก....แกทำฉันขายหน้า
ตุบ
“โอ๊ย”
ผมต่อยเข้าที่ท้องหมอนี่ทีหนึ่งก่อนจะลุกยืน
“ฉันเลิกคิดเป็นเพื่อนกับนายแล้วไอ้โรคจิต กลับล่ะ”
หนอยไอ้เคคิแกกล้าดียังไงมาแกล้งฉันห๊ะ ต่อให้หล่อขนาดไหนผมก็ไม่ใจอ่อนหรอกนะ
อ่ะเด๊ะ..เอ๊ะ!!!...ทำไมผมต้องใจอ่อนล่ะผมชมหมอนั่นอีกแล้วหรอ..แถมยังไปเขินต่อหน้ามันอีก นี่ผม..นี่ผมไม่ได้ชอบผู้ชายน๊า
ความคิดเห็น