Orange - n; encouragement
อากาศติดลบในช่วงสิ้นปีกำลังทำร้ายฮวัง มินฮยอนอย่างหนักเพราะเขาฝืนแรงโน้มถ่วงของโลกไม่ได้เลยซักนิด
เงยหน้าขึ้นจากโต๊ะที่กั้นระหว่างที่นั่งก่อนจะจัดแว่นของตนเองให้เข้าที่เข้าทาง
ขยี้ตาตนเองพร้อมกับหาวเสียกว้างจนคุณผู้หญิงดูมีอายุที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามมองมาอย่างรังเกียจ แต่มินฮยอนก็ไม่ได้คิดใส่ใจ เขายักไหล่ใส่อย่างไม่แยแสมากนัก
เสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้นมานั้นแจ้งให้รู้ว่าการเดินทางระยะเวลามากกว่าห้าชั่วโมงของเขากำลังจะสิ้นสุดลง ยกกระเป๋าเป้สีน้ำเงินใบโตที่ข้างในบรรจุสิ่งของมากมายขึ้นไว้ข้างตัว
ก้าวขาลงจากรถไฟอย่างเร่งรีบ นาฬิกาข้อมือสีดำเป็นเวลาบ่ายสามโมงครึ่ง ซึ่งใช่มินฮยอนกำลังสาย
เขานัดคนสำคัญไว้ที่คาเฟ่แห่งหนึ่งบ่ายสามหลังเวลาเลิกงานของอีกฝ่ายเป็นเวลาที่พอเหมาะ
ทั้งๆที่เร่งรีบแล้วแต่เพราะรางรถไฟที่ลื่นทำให้การเดินทางสายจากที่ควรไปเสียหลายนาที
เดินออกจากตัวสถานีได้เพียงแค่สิบนาทีมินฮยอนก็เห็นใครอีกคนยืนอยู่ที่อีกฟากฝั่งถนน
สัญญาจราจรการข้ามถนนยังคงเป็นสีแดง
แสงแดดอ่อนๆตกกระทบกับใบหน้าของอีกฝ่ายภายใต้เสื้อโค้ทตัวหนา ถุงมือผ้าสีส้มดูเข้ากับอีกฝ่ายไม่หยอก
เสื้อตัวหนาทำให้อีกคนดูเป็นก้อนกลมน่าเอ็นดูเสียจริง
คนตัวเล็กที่อยู่ฟากฝั่งถนนโบกมือไปมาให้เขาพร้อมกับรอยยิ้มสดใส
ณ.วินาทีนั้นรอยยิ้มเล็กๆก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของฮวัง มินฮยอน
สัญญาเปลี่ยนเป็นสีเขียวและนั้นทำให้เขาเร่งการก้าวเดินของตนเองมากขึ้น
ทุกย่างก้าวทำให้เขาเห็นใบของอีกฝ่ายชัดเจนมากขึ้น
ก้าวที่สิบสองอีกคนไม่เปลี่ยนจากครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันเลยแม้แต่นิด รอยยิ้มที่สดใสเหมือนดั่งพระอาทิตย์ยามเช้าประดับบนใบหน้าเสมอ
ก้าวที่สิบสามอีกฝ่ายอยู่ใกล้เขาแค่เอื้อม ส่วนสูงสมส่วนนั้นไม่เพิ่มขึ้น มันดูเข้ากันได้ดีกับข้อเท้าเล็ก
และดูเข้ากันได้ดีกับตำแหน่งผู้ชายของฮวัง มินฮยอนคนนี้
ก้าวสุดท้ายเท้าทั้งสองข้างของเราแนบกัน ก่อนที่เขาจะดึงอีกคนในเสื้อโค้ทตัวหนาเข้ามากอด
กลิ่นหอมเฉพาะตัวของอีกฝ่ายยังคงเหมือนเดิม มินฮยอนจุมพิตไปที่หน้าผากมน สูดความหอมจากกลุ่มผมสีเข้มจากคนในอ้อมกอด
"คิดถึงนะครับ"
"คิดถึงพี่มินฮยอนเหมือนกันครับ"
ให้ตายสิแจฮวานยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลย
และมินฮยอนก็เริ่มก้าวเดินไปพร้อมกับแจฮวานเป็นก้าวที่สิบห้า
แพลนการนั่งคาเฟ่กลายเป็นหมันเพราะเราเลือกการซื้อเครื่องดื่มร้อนๆใส่แก้วกระดาษแล้วเดินดื่มไปพร้อมกันแทน
มินฮยอนไม่มั่นใจว่าเขามองแต่ใบหน้าของแจฮวานมานานเท่าไหร่ อาจจะตั้งแต่ที่เราได้เจอกัน
ก็เขาคิดถึงของเขานี่นา
เราเดินเคียงข้างกันไปท่ามกลางหิมะสีขาว
แจฮวานยังคงพูดเก่งเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน อีกฝ่ายมีเรื่องมาเล่าให้เขาฟังเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ทั้งงานและสังคมที่ได้พบเจอ
หลังจากหมดสัญญาเราต่างแยกทางกันออกไปตามทางที่เราเลือกเดิน แต่เราก็คงติดต่อกันเหมือนไม่เปลี่ยน
หลังจากรอบมองอีกฝ่ายมานานใบหน้าน่ารักนั้นยังมีรอยยิ้มที่สดใสไม่ต่างจากวันแรกที่เราพบกันมากนัก
เสียงหัวเราะที่มินฮยอนมองว่ามันตลกดี กับมุขแป้กๆที่อีกฝ่ายชอบสรรหามาเล่นนั่นก็ไม่ได้แย่มากนัก
แจฮวานยังคงเหมือนเดิมเสมอ เป็นคนที่น่ารักและสดใสทุกครั้งที่ได้มอง
เป็นเหมือนดั่งสีส้มที่มินฮยอนว่ามันสบายตา มอบพลังงานและมีความสุขทุกครั้งที่ได้มอง
ยังเป็นเหมือนแหล่งรวมพลังงานชั้นดีของมินฮยอนเช่นเคย
-----------------
#osminhwanstory
Color code: orange
BGM: Colors - 스텔라장
Writer: Kattunge (@krislay_fanxing)
