รักสุดท้ายของใจฉัน

ข้อมูลเบื้องต้น

           บทนำ

          

"หยุดเดี๋ยวนี้นะพวกเธอ"เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น  หน้าตาที่ดูน่ารักของเธอพูดด้วยเสียงดุดัน  เพราะตรงหน้าของเธอคือเด็กหนุ่มที่โดนเด็กแถวนั้นรังแกอยู่ "เอ้ย!!!นั้นมันยัยจีนนี้ไปดีกว่าพวกเราเร็วๆ " เด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น แล้วพวกเขาก็วิ่งหนีไป
"นายๆๆเป็นอะไรไหม"เสียงของจีนพูดด้วยน้ำเสียงใสดูห่วงใยเด็กคนนั้น
"ไม่เป็นไรครับ  ขอบคุณมากครับคุณ..." เด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดพร้อมกับจัดแว่นตาที่ดูมีรอยราวเล็กน้อย"
"นายอย่าถามก่อนเถอะไปนั้งพักตรงนั้นก่อน  เดี๋ยวฉันช่วย.."
"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรหรอครับ"เด็กคนนั้นถาม
"ฉันหรอ..ฉันชื่อจีน  อายุ 9 ปี สถานะ โสดจ๊ะ" จีนพูดพร้อมยิ้ม  
"-*-////ไม่ต้องละเอียดก็ได้ครับ"  โจ้ตอบ  
"แล้วนายล่ะ"จีน ถามแบบคนอยากรู้
"ผมมีชื่อเล่น โจ้ ครับอายุ 9 ปี เหมือนกัน"  โจ้ทำหน้าเขินเล็กน้อย
"งันเราเป็นเพื่อนกันน่ะ" จีนยิ้มให้โจ้
"ทำไมล่ะครับ  แล้วคุณไม่มีเพื่อนผู้หญิงหรอ"โจ้ถาม
"ก็ใช้น่ะสิ ฉันมันเข้ากับใครไม่ได้ฉันจึงไม่มีเพื่อนไงล่ะ"จีนทำหน้าเศร้า
"งันผมจะเป็นเพื่อนกับคุณก็แล้วกันครับ" "จริงน่ะ..ขอบคุณ"จีนหอมแก้มโจ้ทีหนึ่ง
โจ้ถึงกับหน้าแดงและเขิน
ทั้งสองเล่นกันจนถึงตอนเย็นโจ้และจีนแยกย้ายกันกลับบ้านทุกวันทั้งสองคนก็มาเล่นกันบ่อยจนกระทั่ง
พอนานวันพวกเด็กผู้ชายที่อยู่แถวนั้นรู้สึกไม่ชอบโจ้จึงวางแผนที่จะแกล้งเขาโดยการทำให้โจ้กับจีนทะเลาะกัน
"คุณจีนครับผมให้คุณครับ  ผมรู้ว่าคุณชอบผมก็เลยซื้อมาให้ ลองกดดูสิครับ"
จีนรับตุ๊กตาหมีตัวเล็กๆแล้วทำตามที่โจ้บอก"ว้าว..มีเสียงด้วยอ่ะขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เพื่อตอบแทนวันก่อน"
ตอนเย็น
"ผมกลับก่อนน่ะครับ"  "อืม.."
โจ้เดินไปโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"นี่..ไอ้โจ้"เสียงของเด็กคนหนึ่งเรียกเขา
ฉันมีเรื่องอยากจะบอกแกว่ะ
มีอะไรหรอครับ
เด็กคนนั้นเล่าเรื่องที่แต่งขึ้นมาให้โจ้ฟัง
ตอนแรกเขาก็ไม่เชื่อ พอนานๆเข้า
โจ้ก็อย่าจะถามจีน   "เอ๊า!!!...โจ้ไปไหนมา"
"คุณจีน..ทำไมจีนถึงต้องโกหกผมด้วยครับ"
"อะไรกันโจ้ นายพูดเรื่องอะไร"
"โจ้...เดี๋ยวก่อนเราไม่เข้าใจพูดให้จบก่อนสิ"
โจ้เดินหนีจีนไปโดยไม่รู้ว่ามีรถกำลังจะผ่านมาทางนั้น  จีนที่เห็นมารถกำลังมาก็รีบวิ่งไปผลักโจ้ที่เดินอยู่ รถที่แล่นเข้ามาโดยไม่รู้ก็ชนถูกจีนเข้า โจ้..ตกใจแต่เขาก็ใช้สติลุกไปช่วยจีน
"จีน ตื่นสิครับ.....คุณจีน  ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย"  โจ้พูดพร้อมกับร้องไห้
10นาทีต่อมา จีนถูกส่งไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด
หมอบอกว่าความจำบางส่วนอาจจะถูกลบไปเนื่องจากว่าสมองถูกกระทบกระเทือน
โจ้รับไม่ได้กับเหตุการณ์นี้  ถึงแม่ของจีนจะบอกว่าเขาไม่ผิดตาม  เวลาไม่นานโจ้ก็ย้ายออกจากที่นั้นโดยที่เขาเห็นหน้าจีนครั้งสุดท้ายคือตรงที่หน้าบ้านของเธอ จีนยืนกอดตุ๊กตาตัวที่โจ้ให้แล้วมองมาทางรั้วหน้าบ้านที่มีรถของโจ้แล่นผ่าน
10ปี

 "จีนเราคบกับมากี่เดือนแล้วล่ะ"เสียงของผู้ชายคนหนึ้งพูด "จีนว่าน่าจะประมาณ 2 เดีอนกะอีก25วันถ้าอีก6วันก็คบ3 เดือนเขาว่ากันว่าถ้าเป็นแฟนกับคบ 3" 
"จีน...."เสียงชายหนุ่มตะโกนดักเสียงของจีน
"คือ..เราเลิกกันเถอะน่ะ" เสียงของชายหนุ่มก็พุดด้วยน้ำเสียงเหมือนจะเสียใจ 
 " หา..ทำไม...ทำไมกันจีนทำอะไรไม่ดีตรงอ่ะ ทำไม.. ก็ได้เราเลิกกัน"จีนพูดขึ้นพร้อมกับที่เธอร้องไห้  น้ำตาโอบแก้มของจีนเธอร้องไปวิ่งหนีไป   
เวลาผ่านไป  5 วัน จีนเอาแต่ร้องไห้ทั้งคืน ไม่ยอมกินไม่ยอมนอน  วันที่  6 หลังจากเหตุการณ์นั้น จีนออกมาเดินเที่ยวที่แถวห้าง  ภาพที่เธอเห็นเริ่มรางๆแล้วก็มืดลง จีนสลบอยู่บนฟุ้ตบาต  โจ้เพื่อนที่โรงเรียนของจีนที่เดินหลังมาไม่รู้อะไรก็เห็นคนข้างหน้าจะเซไปเซมาแล้วก็ล้ม โจ้ก็เลยพาจีนไปโรงพยาบาลที่คิดว่าใกล้ที่สุดหลังจากนั้นเขาก็โทรไปบอกพ่อแม่ของจีน และโจ้ ก็มาเยี่ยมจีนทุกวัน  เหตุการณ์นี้ทำให้จีน รู้สึกว่า โจ้ดีต่อจีนมากและจีนรู้สึกคุ้นเคยกับโจ้ จีนเคยถามโจ้ว่า"นาย..เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า" โจ้ตอบว่า "ผมไม่แน่ใจหรอกแต่อาจจะเป็นเพราะผมคิดว่าจีนคือเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน 
แต่มีประโยคหนึ่ที่ทำให้จีนงงมาก  คือคำสุดท้ายของโจ้ที่พูดว่า           "ผมรู้คุณคงจำไม่ได้"ถึงโจ้จะพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาแต่จีนก็ได้ยิน

เนื้อเรื่อง

10ปีผ่านไป
"จีนเราคบกับมากี่เดือนแล้วล่ะ"เสียงของผู้ชายคนหนึ้งพูด "จีนว่าน่าจะประมาณ 2 เดีอนกะอีก25วันถ้าอีก6วันก็คบ3 เดือนเขาว่ากันว่าถ้าเป็นแฟนกับคบ 3" 
"จีน...."เสียงชายหนุ่มตะโกนดักเสียงของจีน
"คือ..เราเลิกกันเถอะน่ะ" เสียงของชายหนุ่มก็พุดด้วยน้ำเสียงเหมือนจะเสียใจ 
 " หา..ทำไม...ทำไมกันจีนทำอะไรไม่ดีตรงอ่ะ ทำไม.. ก็ได้เราเลิกกัน"จีนพูดขึ้นพร้อมกับที่เธอร้องไห้  น้ำตาโอบแก้มของจีนเธอร้องไปวิ่งหนีไป   
เวลาผ่านไป  5 วัน จีนเอาแต่ร้องไห้ทั้งคืน ไม่ยอมกินไม่ยอมนอน  วันที่  6 หลังจากเหตุการณ์นั้น จีนออกมาเดินเที่ยวที่แถวห้าง  ภาพที่เธอเห็นเริ่มรางๆแล้วก็มืดลง จีนสลบอยู่บนฟุ้ตบาต  โจ้เพื่อนที่โรงเรียนของจีนที่เดินหลังมาไม่รู้อะไรก็เห็นคนข้างหน้าจะเซไปเซมาแล้วก็ล้ม โจ้ก็เลยพาจีนไปโรงพยาบาลที่คิดว่าใกล้ที่สุดหลังจากนั้นเขาก็โทรไปบอกพ่อแม่ของจีน และโจ้ ก็มาเยี่ยมจีนทุกวัน  เหตุการณ์นี้ทำให้จีน รู้สึกว่า โจ้ดีต่อจีนมากและจีนรู้สึกคุ้นเคยกับโจ้ จีนเคยถามโจ้ว่า"นาย..เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า" โจ้ตอบว่า "ผมไม่แน่ใจหรอกแต่อาจจะเป็นเพราะผมคิดว่าจีนคือเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน 
แต่มีประโยคหนึ่ที่ทำให้จีนงงมาก  คือคำสุดท้ายของโจ้ที่พูดว่า  "ผมรู้คุณคงจำไม่ได้"
ถึงโจ้จะพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาแต่จีนก็ได้ยิน
มีผู้หญิงหนึ่งคนเธอชื่อว่า จีน  ขอดีของจีนคือเธอเป็นคนที่น่ารักและเป็นคนที่พูดอะไรตรงๆ
จีนเป็นแฟนกับ โจ้ ซึ่ง  โจ้ เป็นเด็กหนุ่มที่  เฉิ่ม  เป็นนายแว่นที่ เพื่อนๆเรียก แต่ไม่รู้ทำไมจีนถึงชอบ อาจเป็นเพราะโจ้เป็นคนที่ดี  ใสซื่อ และซื่อสัตย์  วันหนึ่ง  “โจ้ จ้าเป็นไงบ้าง ใกล้สอบแล้วนะ จีนมีเรื่องอยากให้โจ้ช่วยหน่อยน่ะ” เสียงของหญิงสาวถาม  และทำหน้าเหมือนคาดหวังอะไรสักอย่าง  
“ คุณจีนอยากให้ผมช่วยอะไรหรอครับ ” โจ้ ถามพร้อมหันหน้ามาหาจีนแล้วเขาก็ทำหน้างง                                  หญิงสาวอมยิ้ม แล้วบอกว่า “ โจ้  ช่วยสอนคณิตจีนหน่อยสิ น่ะๆๆ.” จีนยิ้มให้แล้วทำตากระพริบเหมือนลูกหมา โจ้ หันหน้ากลับไปทันที่ที่เห็น  แล้วเขาก็หันมาอีกครั้งด้วยสีหน้าแดงเหมือนผลตำลึงสุก  หลังจากนั้นโจ้ก็ยิ้มให้จีนแล้วบอกว่า  “ถ้าคุณจีนต้องการอย่านั้นเดี๋ยวผมจะช่วยครับ” “งันเริ่มพรุ่งนี้เลยนะ”  จีนพูดขึ้น ด้วยสีน่าดีใจ

โจ้หันกลับไป หยิบของที่อยู่ในกระเป๋าของเขา  แล้วก็หันมาหาจีน “คุณจีนครับ  ผมให้คุณ”  โจ้ พูดแล้วยืนของสิ่งหนึ่งให้จีน   มันคือตุ๊กตาหมีตัวเล็กตัวหนึ่ง  “ขอบคุณมากนะ”  ทุกๆวันตั้งแต่วันที่โจ้ และจีนเป็นแฟนกัน

โจ้ ก็ให้แต่ตุ๊กตากับจีนไม่ว่าจะวันจันทร์-อาทิตย์ ทุกๆวัน โจ้ จะให้มันกับจีน  จนเพื่อนของจีนยังเคยถามจีนว่าไม่เบื่อหรือไงที่ได้แต่ตุ๊กตาเหล่านั้น แต่จีนก็รู้สึกเบื่อเลยสักนิดดีแต่กับรู้สึกดีที่โจ้ให้แต่กับจีน

ทั้งสองคนดูสนิทกันมา   จนกระทั้งวันหนึ่งจีนได้ข่าวมาจากเพื่อนของเธอว่าโจ้ แอบมีกิ๊ก ตอนแรกจีนไม่ค่อยเชื่อคำเพื่อนเท่าไรแต่พอนานไปข่าวมันยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ แต่กะนั้นจีนก็ไม่ยอมถามโจ้สักที่ ปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ เพราะจีนเชื่อใจโจ้มากกว่าคำพูดของคนอื่น จนกระทั้งวันหนึ่ง ข่าวที่พูดมันเริ่มหนาหูขึ้น  จีน จึงตัดสินใจไปดูให้เห็นกับตาตัวเอง