คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“ยัยเด็กขี้เหล่ๆๆๆ” เสียงของเด็กผู้ชายสองคนที่เป็นเพื่อนข้างบ้านล้อเรียนเด็กสาวที่ตอนนี้เนื้อตัวมอมแมม เพราะไปเล่นน้ำโคลนกับฟ้าน้องสาวตัวแสบ
“โอ๊ย! ใครเล่นพิเลนเนี่ย” เสียงหนึ่งในเด็กผู้ชายพวกนั้นร้องออกมาเพราะความเจ็บปวดที่โดนกิ่งไม้ปาใส่หัว
“ไปกันให้ไกลๆ เลยนะ คราวนี้ไม่ใช่แค่กิ่งไม้แต่จะเป็นก้อนหิน” แฝดผู้น้องวิ่งมาปกป้องคนพี่ที่เอาแต่ยืนร้องไห้
“ฟ้า! พี่ขี้เหล่เหรอ” แฝดคนพี่ถามด้วยความน้อยใจ
“ไม่จริงอ่ะ พี่ดรีมของฟ้าสวยที่สุดในสามโลกเลย อย่าไปสนใจเลยนะ” ฟ้าปลอบใจพี่สาวตัวเองซึ่ง ณ ความเป็นจริงแล้วมันไม่ได้เป็นแบบที่เด็กสองคนนั้นพูดเลย
หลายปีต่อมา...
“พี่ดรีม พี่ดรีม พี่ดรีม!” ใครกันนะมาเรียกฉันแต่เช้าแบบนี้ “ถ้าพี่ดรีมไม่ลุกฟ้าจะปล่อยให้พี่ดรีมนอนสายไม่ต้องไปสอบเลยนะ”
“สอบ!” ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาในทันใดก่อนจะวิ่งตรงไปหยิบผ้าขนหนูเพื่อไปอาบน้ำ นี่ฉันเผลอฝันถึงเรื่องสมัยเด็กอีกแล้วหรอเนี่ย ไอ้พี่โซล! ไอ้คนบร้า มาว่าดรีมไม่สวยได้ยังไงกัน ตอนนี้กับตอนนั้นมันไม่เหมือนกันแล้วนะT^T ช่างมัน! ไปอาบน้ำดีกว่าฉัน
ตกเย็น...
“ฟ้าไปกินเค้กเป็นเพื่อนพี่นะ พี่ไม่มีใครพาไปเลย” ฉันออดอ้อนน้องสาวที่หน้าตาของเธอไม่ได้มีส่วนไหนที่ต่างไปจากฉันเลย
“อย่ามาพูดเลยปล่อยเค้าเหงาตั้ง 2 วัน” ฟ้าทำท่างอนๆ ที่ฉันปล่อยฟ้าไว้คนเดียว
“พี่ไม่ได้ตั้งใจนะฟ้า ก็พี่แบล๊คเค้าอาสาจะมาเป็นป๋าจ่ายเงินให้ พี่ก็ต้องไปสิ” ทั้งเลี้ยงข้าว ซื้อผ้าแบรนแนมถึงฉันจะพอมีเงินแต่แบบของฟรีใครก็อยากได้
“ไปกับเหยื่อแล้วก็ทิ้งน้องไว้ให้เหงาหงอยคนเดียว ฮือออออT^T” ฉันเงิบไปแป๊ปนึง นี่ฟ้าร้องไห้จริงๆ อ่อเนี่ย
“พี่ขอโทษ ไปกินเค้กกันนะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”
“อาเช ><” คุณหลอกดาว ไอ้เราก็หลงคิดว่าร้องไห้จริงๆ เมื่อตกลงกันเสร็จสรรพเราก็สั่งคนรถให้ไปส่งที่ร้านเค้กเจ้าโปรดของฉัน
“สวัสดีค่ะ คุณดรีม” พนักงานต้อนรับฉันอย่างเป็นมิตร เพราะฉันเป็นลูกค้าประจำของที่นี่ ฉันยิ้มน้อยๆ ให้พนักงานที่เปิดประตูให้ฉัน
“กินอะไรดี” ฟ้าเดินเข้าไปเลือกเค้กที่ดูแล้วแสนจะน่าอร่อย
“สวัสดีครับน้องดรีม^^” พี่ไฟคนสวยสุดเซ็กซี่ (แต่บางทีแกก็หล่อเกินคาด) ที่เป็นเจ้าของร้านเค้กแห่งนี้เดินมาต้อนรับฉันด้วยตัวเอง
“สวัสดีค่ะพี่ไฟ” ฉันยิ้มให้เจ้าของร้านอย่างคุ้นเคย
“ตอนนี้พี่กำลังอบเค้กรสชาติใหม่ น้องดรีมสนใจลองไหมค่ะ พี่ไม่คิดเงินเลยนะถือว่าเป็นหนูทดลองให้พี่ล่ะกัน”
“ตกลงค่ะ^^” ฉันยิ้มรับข้อเสนอที่พี่ไฟเสนอมาก่อนจะพาฟ้าไปนั่งที่เก้าอี้มุมโปรด
“บรรยากาศมันหวานไปไหมพี่ดรีม ทั้งร้านเป็นสีชมพูเห็นแล้วไม่ค่อยกล้าเข้า” ไม่ต้องตกใจไปน้องฉันเป็นประเภทชอบพูดอะไรตรงๆ ติดนิสัยมาจากพี่ไนส์เขาเป็นอาจารย์กับลูกศิษย์ผู้รักใคร่ ส่วนฉันพี่พลอยเป็นอาจารย์แต่ฉันไม่ได้ถอดแบบพี่พลอยมาเปะฉันเก็บบางส่วนมาใช้เท่านั้น
“ตั้งแต่พี่ไนส์ได้ผัวเนี่ยไม่ค่อยได้ไปเที่ยวด้วยกันเลยเนอะ” สามีอะไรกันก็แค่คู่หมั้นไม่ใช่เหรอ แล้วอีกอย่างก็ไม่เห็นทีท่าว่าพี่ไนส์จะสนใจพี่ต่อเลยแม้แต่น้อย
“พูดจาไม่สุภาพอีกแล้วนะฟ้า” ฉันปรามน้องสาวตัวเอง
“โห่! ใครจะไปมีคุณสมบัติเพียบพร้อมแบบพี่ดรีมล่ะ” แหนะแขวะฉันอีก - - เอือมเลยน้องคนนี้ “พี่ดรีมจำผู้ชายคนนี้ได้ไหม”
ฟ้ายื่น I-PAD มาทางฉัน ปรากฏให้เห็นผู้ชายหน้าสวยที่ฉันกล้าพูดได้เลยว่า เขาหล่อมาก หล่อจนฉันบรรยายหน้าตาให้คนอ่านฟังไม่ถูก หล่อเสียจนฉันก็ยังแอบน้ำลายไหล
“เหมือนเคยเห็นเค้าร้องเพลงป่ะ?” ฉันถามด้วยความไม่แน่ใจ
“ใช่! ไอ้พี่โซลไงที่ชอบแกล้งพี่ดรีม หน้าเขาเปลี่ยนไปเยอะเลยเนอะ” พี่โซล! ถามจริง (?) แม่ม! โคตรหล่อเลย
“เค้กมาแล้วค่ะ^^” พี่ไฟมาเสิร์ฟเค้กให้ถึงโต๊ะ ว้าว! น่ากินชะมัด เค้กที่มีช็อคโกแลตนมโรยเต็มหน้า “ทานให้อร่อยนะคะ”
“ขอบคุณค่ะพี่ไฟ^^” ฉันยิ้มรับก่อนจะหยิบนมสตอเบอร์รี่ปั่นขึ้นมาดูด
“นักร้องไฟแรงคุณโซลวี ย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ อ้าง! ทำงานตลอดเวลาเหนื่อยที่จะต้องเทียวไปเทียวกลับจากบทสัมภาษณ์คุณโซลวีเอ่ยพร้อมยิ้มเล็กๆ....ผมลงมาตามหาเพื่อนสมัยเด็ก ยัยเด็กขี้เหล่.....”
“แค่กๆๆๆ” ฉันถึงกับสำลักเมื่อฟ้าอ่านบทสัมภาษณ์นั้น
“เอ้า! จะรีบกินทำไมดูสิสำลักเลยพี่ดรีมนิ” ฟ้าว่าพลางหยิบกระดาษทิชชู่ให้ฉัน
“ขอบใจจ้ะ” ฉันบอกพร้อมรับทิชชู่ที่ฟ้าส่งมาให้ อะไรนะ! ลงมาตามหาเพื่อนสมัยเด็ก ยัยขี้เหล่! อึ้งสิค่ะอึ้งมาก ขนาดฉันโตเป็นสาวแล้วถึงเขาจะไม่เคยเห็นฉันตอนโต แต่เขาก็ยังบอกว่าฉันขี้เหล่!!! คนบ้า! ทำร้ายจิตใจเกินไปแล้วนะ....
ความคิดเห็น