ขังหัวใจไว้ด้วยรัก

...กิ่งไผ่กับใบหม่อน...

นายไผ่...มาที่ไร่แห่งนี้เพื่อทวงคืนทุกอย่างที่ควรจะเป็นของเขา โดยไม่รู้มาก่อนว่าต้องแลกด้วยหัวใจที่มีให้แก่ลูกสาวของศัตรู และเมื่อวันหนึ่งเธอคิดจะจากลา เขารึจะยอมปล่อยให้เธอจากไป ก็ในเมื่อตัวอยู่ที่ใด หัวใจก็ต้องอยู่ใกล้ ๆ กันมิใช่หรือ

 .................

นายไผ่          คนงานน้องใหม่ที่ยึดพื้นที่หัวใจของสาว ๆ ไร่นี้ไปแล้วเต็ม ๆ ด้วยหน้าตาอันหล่อเหลา  วาจาอันสุภาพ และท่าทางถ่อมตน ไม่น่าเชื่อว่าวันหนึ่ง เขาจะกลายเป็นคนเลว สำหรับผู้หญิงซึ่งเป็นเจ้าของหัวใจเขาเอง

หนูหม่อน     ลูกสาวจอมแก่นของนายทรงกลด แม้บางคราวเธอจะดื้อรั้น อวดดี แต่เธอมีน้ำใจกับบริวารและพวกพ้อง แต่เมื่อถึงวันที่ต้องเจ็บ ใครร้ายมา...เธอจะร้ายตอบ หรือแม้ใครแสร้งทำเป็นดีมา...เธอก็ยังจะร้ายตอบอยู่ดี

.................

 ฉันเกลียดนาย! นายได้ยินไหมนายไผ่ ฉันเกลียดนาย!! ใบหม่อนแผดเสียงก้องภายในห้องที่เธอและเขาร่วมหอกันเมื่อสามวันก่อน

จะมานายมาเนยอะไรกันล่ะครับ คุณต้องเรียกผมว่าสามีที่รักนะรู้ไหม

ไม่! ถ้านายยังคิดจะดึงตัวฉันไว้ที่นี่ละก็ เตรียมใจเอาไว้ได้เลย ฉันจะทำทุกอย่างให้นายไม่มีความสุข คอยดู!

ตามใจคุณหม่อนเถอะครับ เพราะผมมีวิธีหาความสุขของผมเองได้ น้ำเสียงเขาฟังดูไม่เดือดร้อน กิ่งไผ่ย่างสามขุมเข้าไปใกล้ร่างบางทั้งรอยยิ้ม จนหญิงสาวรีบก้าวถอย

นี่! อย่ามาใกล้ฉันนะ ไปให้พ้น!! เธอแผดเสียงขับไล่ แต่ชายหนุ่มยังยิ้มรับ ก่อนจะรวบคว้าเอวบางเมื่อเธอพยายามวิ่งไปที่ประตู และไม่นานร่างบางก็ถูกทุ่มลงบนเตียง ตามด้วยร่างกำยำสูงใหญ่ที่คอยทาบทับ

ทำไมชอบไล่ผมนัก เขาถามยิ้ม ๆ

เพราะฉันเป็นลูกคุณพ่อ และนายคือคนทรยศที่ทำให้พ่อของฉันต้องติดคุก

ถ้าคุณไล่ผมเพราะเป็นลูกพ่อ แล้วในฐานะภรรยาล่ะครับ...คุณจะพูดกับผมว่ายังไง เขาถามด้วยน้ำเสียงเขาหยอกเย้าทั้งรอยยิ้ม คู่สนทนาก็ให้ความร่วมมือตอบคำถามในทันที

ไปให้....อื๊อ! น้ำเสียงเธออู้อี้ไปเพราะกิ่งไผ่ไม่ยอมให้ภรรยาพูดจนจบ กำปั้นน้อย ๆ ที่เคยทุบที่ไหล่หนาก็ถูกจับกดแนบไปกับที่นอนนุ่ม อาภรณ์ค่อยๆ หลุดร่วงไปที่ละชิ้น

หากการพูดกับเขาหวาน ๆ ในฐานะภรรยามันยากนัก เธอก็ควรชดเชยด้วการทำหน้าที่ของภรรยาให้ดี จนกว่าสามีอย่างเขาจะพอใจ

.................

  

.................