คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 ข่าวลือจากคนของฮองเฮา
่าวลือแพร่สะบัไปอย่ารวเร็ว้วยที่ว่า
ฮอเฮาทำร้ายุหนูเหมยหลานหลินเพราะว่าทรเ็บแ้นใแทนสหายสนิทที่ว่าุหนูเหมยไปแย่ิสามีอสหายสนิทึ่เป็นพี่สาวอุหนูเหมย
ทอเรือนร่าให้แม่ทัพลี่ินหยาเยมนลุ่มหล้อทูลอสมรสพระราทานอันทำให้ฮูหยินให่แม่ทัพลี่ินหยาเ็บ้ำน้ำใอย่าเหลือล้น
ทำให้นาล้มป่วย้วยารรอมใทั้น้อสาวที่รัับสามีที่แสนรั ในาเ็บเินทน นาถูระทำเ่นนี้แล้วะมีใรเห็นในาบ้า
เหมยหหลานหลินนั่ใ้มือเท้าานเอะฟัรายานเรื่อ่าวลือที่เิึ้นที่เมือหลวไป๋าารรายานอพวพี่อ์รัษ์อนาทั้สี่ที่เพิ่ลับมาาลาเมือหลว
“พวพี่อยู่เฝ้าบ้านละัน
้าะออไปทำธุระ้านอ” เหมยหลานหลินฟัแล้วรู้สึไม่อบใ
หุหิ เรื่อราวอนาถูแ่เิมะส่วนให่แม้ในบาส่วนะเป็นวามริที่ว่านาทอร่าให้แม่ทัพลี่ินหยาเยมนลุ่มหล
“หามีใรนำอมาให้้า
รบวนพวพี่นำมันไปไว้ที่ห้อำราอเรือนเล็้วยนะเ้า่ะ” เหมยหลานหลินำลัะ้าวพ้นอบประูเล็อบ้านสุลลี่ที่อยู่้านหลัสุิับเรือนเล็เพราะมี้อสั่ห้ามาฮูหยินให่ให้นาเ้า-ออไ้เพาะประูเล็เท่านั้นและมันเป็นารีสำหรับนาและนอนาที่ใ้ประูนี้
เหมยหลานหลินเินออมาาประูเล็ึ่มี้นไม้ให่ปลุมนเือบะไม่มีใรแทบมอเห็นว่ารมีประูเล็หลับ้านสุลลี่้วยและนาเินไปพบเอพี่หนานฟที่ำลัะมาหาพี่ลี่ินหยาที่บ้านพอีและนาเินไปหา
ะที่หนานฟมอเห็นุหนูเหมย
ทำให้เาหยุและระโลาหลัเพื่อทัทายนาอย่าให้เียริับนาที่เป็นสรีมิใ่เมียอีนอสหายลี่ินหยา
“พี่หนานฟ
ม้าอท่านเป็นพันธ์ี” เหมยหลานหลินทัทายพี่หนานฟแล้วสายาเริ่มสำรวม้าที่เป็นอพี่หนานฟ
และนาไ้ยินมาว่าม้าที่พี่หนานฟนั้นเป็นออาารย์ที่ัหามาให้เป็นม้าเียนั้นยอที่อาารย์อพี่หนานฟึ่หมายถึอาารย์นเียวับฮอเ้ไป๋เหยาเทียนับแม่ทัพลี่ินหยาและรอแม่ทัพเียวหยวน
่าไ้รับันมานละ 1 ัว ึ่ม้าเียนั้นยอนั้นมีเพีย 4 ัว เท่านั้น
เป็นม้าหายา ฝีเท้าี อึทน ื่อสัย์และมีนิสัยเหมือนเ้าอ
“ุหนูเหมยสนใม้า้วยเหรอ”
หนานฟถามะมอามสายาอเหมยหลานหลินที่ำลัสำรวม้าอนเอแล้วนาไ้แ่ยิ้มๆ
“มันเป็นม้าหายาที่อาารย์มอบให้ ทั้หมมี 4 ัว ึ่ศิษย์แ่ละนะไ้รับันนละัว”
เหมยหลานหลินใ้ฝ่ามือลูบแผหลัออม้านั้นและหนานฟะยมือรีบห้ามปราม้วยวามใที่เามอเห็นว่านาะทำอะไรแ่แล้วเา็แปลใที่ม้าอเานั้นยอมให้นาลูบมันนพอใและล้ายมันะผหัวพอใเสีย้วย
เามออย่าแปลใอย่ามา
“้าะออไปนอเมือพอี
้าอยืมม้าท่านสัวันละัน” เหมยหลานหลินไม่พูเปล่า
นาเหินายึ้นหลัม้าอย่าาม ส่วนหนานฟไ้แ่มออย่าะลึ
ม้าอเายินยอมให้นอื่นนั่บนหลัอมัน้วย ั้แ่ไ้รับมา
มันไม่เยเื่อับใรมา่อนนอาเาที่เป็นเ้าอและเามอามทั้นทั้ม้าหายไป้วยันและเาเินไปหาสหายที่อนนี้ำลัยืนรออยู่ันพร้อมหน้า
“ม้าอเ้าไปไหนเสียล่ะ”
เียวหยวนมอเห็นสหายสนิทเินมาแทนารี่ม้าที่น่าแปลใอย่ามาและรวมถึารแปลใอฮอเ้ไป๋เหยาเทียนับแม่ทัพลี่ินหยาทั้สอ่ามอหนานฟเินเท้ามาแทนารี่ม้าที่ใ้เป็นประำ
“เมียเล็อินหยา
นายืมไปใ้าน” หนานฟอบ้วยวามสนิทสนมยามอยู่ันามประสา
4 น สหายร่วมศิษย์อาารย์เียวัน “้า็เลยปล่อยให้นายืมไป”
านั้นเาึอยาะลอแะม้าอสหายบ้าแ่แล้วม้าสหายนั้น็เมินหน้าหนี
ทำเอาเาหัวเราะับัวเอในใ
“หลานหลินนะเหรอ
ยืมม้าเ้าไป นาไม่เยฝึี่ม้ามา่อนแล้วะี่ม้าไ้อย่าไร เ้าพูเป็นเล่น”
ลี่ินหยาทำหน้าไม่อยาะเื่อเมื่อฟัสหายนเอพู
“นั้นสิ
ม้าอพวเราแ่ละนไม่ใ่เ้าอมันไม่มีทาเื่อหรอ
ะให้นอื่นมาใ้านมันไ้อย่าไร เ้าละเมอหรืออย่าไ” ฮอเ้ไป๋เหยาเทียนหัวเราะออมาอย่าบันับำพูอสหายเ่นัน
“แ่นา็เยนั่บนหลัม้าัวเียวับินหยานิ็แ่รั้เียว
มันเป็นไปไม่ไ้หรอ เ้าะฝันแล้วละเมอไปละสิ” เียวหยวน
สหายสนิทอหนานฟ็พลอยเป็นไปับสหายอีสอ้วย านั้นหนานฟถูหัวเราะเยาะ
“ะามนาออไป้วยันที่นอเมือไหมเล่า”
หนานฟอออาารหุหิพูโพล่ออไปเสียัและหมุนายพร้อมับระโออไปใ้วิาัวเบาออไปนอเมือ
ถึไม่มีม้า็ยัมีวิาัวเบามีฝีเท้าไม่้อใ้ม้า็ไ้และไม่สนใระเบียบที่สร้าึ้นไม่ให้ใ้วิาัวเบาภายในเมือหลว
สหายทั้สามอหนานฟรีบระโึ้นหลัม้าแล้วรีบพาันามหนานฟออไป้านนอเมือหลวไป๋้วยันและไม่วายหัวเราะในท่าทาหุหิอสหายที่น้อยรั้ที่แสออมาเ่นนี้
ยามอู่ (11.00) ายป่านอเมือหลวไป๋
ม้าอหนานฟวิ่ามำสั่อเหมยหลานหลิน
สหายอเ้านายมาถึายป่านอเมือหลวไป๋และนาระโลาหลัม้าแล้วทัทายบุรุษที่ยืนรออยู่
ลิ่นอายลับล้ายับนายท่านที่เป็นอาารย์อเ้านายอมัน
“อาารย์”
เหมยหลานหลินมาถึำนับอาารย์หนึ่รั้แล้วอาารย์นาหันมาและวันนี้อาารย์มาในราบบุรุษร่าที่แท้ริออาารย์นั้นเอและม้าอหนานฟถึับใเมื่อพบว่าายรหน้าือเทพสราม
ีหมิ ไม่ผิแน่
“เอาไว้้าะหาม้ามาให้เ้าใ้านแทนารยืมอนอื่นมา”
เทพสรามอปราเปรียว็รู้ว่าม้าเียนั้นยอนี่เป็นอใร “ปล่อยมันินห้ารนี้แหละแล้วเ้าาม้ามา
อีสัรู่เ้าอ็มารับมันแล้ว” เสียบอทำให้เหมยหลานหลินหันไปใ้มือลูบแผอม้าอย่าอบุที่ให้นามาและสายาม้าอหนานฟมอสหายอเ้านายมันเหินายไปพร้อมับเทพสราม
หนานฟมอเห็นม้านเอยืนเล็มินห้าอยู่ัวเียวไร้เาอเหมยหลานหลิน
เาึเหินายมายืน้าัวมันและมอหาและม้าอเานั้นส่ายหน้าประมานว่านาไปแล้วและไม่นานสหายทั้สาม็ี่ม้าอนเอมาถึพอี
“ไหนล่ะ
นที่ยืมมาเ้านะ” ฮอเ้ไป๋เหยาเทียนถามพลามอหา็ไม่พบ
ไม่มีใรอยู่แถวนี้นอาพวเาทั้ 4 น
“วันนี้ะไปไหน็ไป
่อน้าะเปลี่ยนใไม่ทำานในวันนี้” หนานฟบอออมาอย่าไม่สบอารม์และหุหิอย่ามา
ทำให้สหายอี 3 น
หัวเราะอบใับท่าทาอเาแล้วเาิามสหายไปรวานแถบายแนที่ไ้รับ่าวว่าเผ่าไรานส่นมาสอแหนมและพยายามเ้ามารุราน
ทำให้พวเาไม่นิ่นอนใรีบมา้วยานเอและมาแบบปลอมัวเ่นัน
สถานที่เทพสรามพานามารน้อยลูศิษย์มานั้นเป็นสถานที่ฝึี่ระบี่
ยามนี้เหมยหลานหลินยืนมอ้วยวามื่นาเ้นใับอาวุธหลาหลาย
“วันนี้้าะสอนเ้าี่ระบี่”
เทพสรามบอและเหมยหลานหลินทำหน้าาไม่เ้าใ “ศิษย์เียนระบี่ทุนล้วนี่ระบี่เป็นหม
ไม่ว่าะเป็นอาวุธนิไหนล้วนี่ไ้หม
หาเ้ายัอยาเป็นสรีที่เ่าเินสรีทั่วไป”
“ศิษย์เ้าใแล้ว” เหมยหลานหลินเ้าใในสิ่ที่อาารย์ะสอนและวันนั้นทั้วันนาร่ำเรียนวิาี่ระบี่ถึ
3 วัน 3 ืน นับว่านาเรียนรู้ไ้เร็วแ่็ยั้าว่าศิษย์เียนระบี่ที่เรียนรู้ไ้ภายใน
1 วันเท่านั้น
พอนาเรียนรู้วิาี่ระบี่เสร็เรียบร้อยแล้วึสอนวิาเรียใ้านอาวุธ่อและึ้นอยู่ับว่านาสามารถใ้อาวุธนิไหนไ้ีสุำนาสุ
“ศิษย์เียนระบี่ทุนล้วนใ้านอาวุธไ้ทุิ้น
แม่นยำ รวเร็ว หาเ้ายัอยาเป็นสรีที่เ่าเินสรีทั่วไป” เทพสรามล้ายะมีำพูที่ทำให้เหมยหลานหลินมีใอยาฝึฝนวิาลอเวลา
ทำให้นาึยัไม่ลับบ้านามที่ั้ใเอาไว้อนแร
“ศิษย์เ้าใแล้ว”
เหมยหลานหลินั้ใฝึวิาาอาารย์และวันนั้นนาวิาฝึวิาเรียนรู้ารใ้านอาวุธแ่ละิ้นไปอี
15
วันนับว่ารวเร็วว่าที่อาารย์าาร์เอาไว้มานัแ่สำหรับศิษย์เียนระบี่ใ้เวลาเพีย
7 วัน เท่านั้นและนายัเรียนรู้วิา่าๆที่วรรู้าเทพสราม
อาารย์อนาไปอี 10 วันและศิษย์เียนระบี่ทำไ้แ่ 5 วัน
สำหรับนานับว่าีมาแล้ว
เทพสรามสอนศิษย์นเอในารใ้วเวทับมนราและให้้อิว่าวรใ้แ่พอีและมันึ้นอยู่ับสิ่ที่ั้ใทำเท่านั้น
หาใ้มาพลัานะหมเร็วและะหมแรถึั้นหมสิหรือายไ้
อีทั้นายัเป็นมนุษย์ หาทำไ้ริถือว่าีมา
แ่พอเหมยหลานหลินถามอาารย์ว่าศิษย์เียนระบี่ทำไ้ไหม ำอบนั้นือ
พวเาทำไ้ันทุนใ้เวลาฝึ 15 วัน ส่วนนา 30 วัน
ศิษย์ทุนอเียนระบี่ล้วนเ็บำวามสามารถวิาเหล่านี้เอาไว้ฝึ้วยนเอทุวันและป้อันผู้อื่นมารู้เห็นและลอเลียนแบบไปใ้าน
เทพสรามให้ม้าเียนั้นยอับศิษย์เหมยหลานหลินไป
1 ัว เท่านั้น
เพราะนาเป็นลูศิษย์นเียวเท่านั้นอเาและยัมอบำไลสีแเพลินั้นให้นา 1
ิ้น เพื่อแสว่านาือลูศิษย์เทพสรามเพียหนึ่เียว
ความคิดเห็น