คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 เปิดศึกชิงสามี
หนานฟถูถามัวมายับ้านสุลลี่ยัเรือนเล็พบเห็นาร่อสู้ระหว่านอฮูหยินให่อท่านแม่ทัพับนอุหนูเหมย่าำลั่อสู้และฝ่ายที่เสียเปรียบะเป็นฝั่ฮูหยินให่
นาใ้นำนวนมาเือบร้อย็ไม่สามารถเอานะนอุหนูเหมยเพีย 4
นไ้แม้แ่น้อย รอยี่วนสันิ็ไม่มี
หนานฟำใใ้ระแสิพูุยไปทาลี่ินหยาแ่ทานั้นปิั้นไม่พูุย้วย
ทำให้เาถอนหายใอย่าลัลุ้ม้วยรหน้าเิาร่อสู้นาย่อม และทำให้เาใ้ระแสิไปอวาม่วยเหลือับสหายทั้สอที่อยู่วัหลวให้รีบมาโยเร็ว
ฮอเ้ไป๋เหยาเทียนับเียวหยวนพร้อมับำลัทหารมัรบินำนวน
50 นาย
มาถึในเวลารวเร็วหลัไ้รับ้อวามผ่านระแสิาหนานฟแล้วพบเห็นนอฮอเฮา็ยัมาร่วม้วยและาร่อสู้รุลามไปเินว่าะวบุม
ลี่ินหยาเปิประูห้อนอนอเหมยหลานหลินออมาพร้อมับร่าเ้าอเรือนเล็ทั้สอเินออมา้วยัน่ามอเหุาร์รหน้าที่เิวามวุ่นวายอย่ามาและำลัทหารทั้พยั์ำรามับมัรบิน่ามาอย่าละ
50 นาย รวมเป็น 100 นาย รวมทั้ฮอเ้ไป๋เหยาเทียน รอแม่ทัพเียวหยวน
รอแม่ทัพหนานฟ
ทั้สามยัอยู่ในุทำาน่ารีบร้อนมาพลามอสหายอพวเา้วยวามัเือใที่เป็นสาเหุอเรื่อวุ่นวาย
แม้แ่ฮอเฮาเอียนลู่เสียน็ยัมาที่นี่เ่นัน านั้นทั้ทหาร 100 นาย
่า้าวถอยหลัไปหลาย้าวแล้วยืนัวรันเป็นแถวอนลึ้านหลัฮอเ้ไป๋เหยาเทียนทันที
ฮอเฮาเอียนลู่เสียนนั้น้าวามารหน้าอเหมยหลานหลินแววามอประหนึ่เพลิุมนร
เรื่อทีเิึ้นวุ่นวายนั้นนาไม่ไ้สนใแ่อย่าใ แ่ที่นามา็เรื่ออนในระูลเอียนั้หาแล้ว้าฝ่ามือะบหน้าอีฝ่ายแ่แล้วลับเสียหลัเสียเอนาพลาเไป้านหน้าเือบหัวทิ่มับพื้น
เหมยหลานหลินหัวเราะเบาๆพลาเลิิ้วมอารระทำฮอเฮาเอียนลู่เสียนอย่าท้าทาย
ยเว้นพวฝึยุทธ์ที่ะมอเห็นว่าเหมยหลานหลิน้าวาถอยหลัไปเพียรึ่้าวเพื่อหลบฝ่ามือพิาอฮอเฮาเอียนลู่เสียน
“พระนาทรเป็นอะไรมาหรือไม่เพ่ะ
ฮอเฮา” เหมยหลานหลินทำเสียใเพียเล็น้อยทั้ๆในใำลัยิ้มสะใับสิ่ที่เห็นแ่แล้วเมื่ออีฝ่ายั้หลัไ้
เหมยเหลียนฮัว้าวาเ้าไปยมือึ้นหมายะระาผม
ึ่ารระทำอนาล้วนอยู่ในสายาอทุนแ่แล้วเมื่อเหมยหลานหลิน้าวไป้านหน้าแล้ว้มหัวลทำให้มือเหมยเหลียนฮัวพลาไปไปว้ายุ้มเส้นผมฮอเฮาไ้อย่าพอี
“รี๊” ฮอเฮาเอียนลู่เสียนหวีร้อ้วยวามใเมื่อสหายสนิทอนาลับใ้มือยุ้มเส้นผมอนา
“เหลียนฮัว นี่เ้าทำอะไร้า” เสียนั้นแทบะวาถามสหายสนิท
ะที่เหมยเหลียนฮัวใแทบสิ้นสิ
นาแน่ใว่าำลัะยุ้มเส้นผมหมายะระาให้หายหลัให้มันไ้อับอาย
ไหเป็นสหายสนิทอนารับเราะห์ไ้เล่า
ส่วนนอื่นๆ่ายืนมอนิ่เียบ
่ามอเห็นถึารระทำอันใอนาและสายาุัน
ไม่พอใอฮอเ้ไป๋เหยาเทียนับแม่ทัพลี่ินหยา สามีอนาล้วนมอ้วยวามไม่อบใอย่ารุนแร
พวฝึยุทธ์่ามอเห็นสิ่ที่เหมยหลานหลินั้ใทำ
่อนหน้านีู้เหมือนะเห็นรอยยิ้มอเหมยหลานหลินปราอยู่บนใบหน้า
ลี่ินหยาลาัวเหมยเหลียนฮัวแยออมา่อว่าที่นาทำัวไม่เหมาะสม่อหน้าพระพั์ฮอเ้ไป๋เหยาเทียน
ล้ายับว่านาำลัูหมิ่นเียริฮอเ้
เหมยเหลียนฮัวรีบุเ่าอวามเห็นใับฮอเ้ไป๋เหยาเทียน
นาำลัาสิ นาำลัเสียใับสิ่ที่รับรู้น้อสาวแย่ิสามีนา
เรื่อเป็นแบบนี้ น่าทำใยอมรับไม่ไ้
ฮอเ้ไป๋เหยาเทียนมอหน้าัว้นเหุที่ทำสีหน้าเรียบเยราวไม่ไ้รู้สึผิอะไรแล้วมอเหมยเหลียนฮัวอย่าเห็นใแล้วถอนหายใเบาๆออมา
ฮอเฮาเอียนลู่เสียนสบโอาส
หลัานาัแ่ทรผมเรียบร้อยแล้ว
ึเินมาหาเหมยหลานหลินเพื่อพูุยันให้รู้เรื่อ
“้าะมา่อรอับเ้าเรื่อที่เ้านะารประมูลื้อหอบุบผามาเมื่อวาน”
ฮอเฮาเอียนลู่เสียนนั้นไ้สิรีบัแ่ทรผมให้เ้าที่และรีบบอวามที่้อารนั้นาพวนในระูลเอียน้อารทันที
“เมื่อวานเ้าหัหน้านในระูล้า”
“มิไ้หรอเพ่ะ ฮอเฮา
หม่อมันหมเินไปับารประมูลมานั รวมถึารแ่ใหม่ทั้หมเสีย้วยเพ่ะ ฮอเฮา”
เหมยหลานหลินรู้ถึารมาอฮอเฮา่อนหน้านี้แล้วและิว่าฮอเฮาะ้อมา้วยนเอแน่
“เ้าไม่ลัวว่า้าะสั่นให้่าเ้าายรนี้”
ฮอเฮาเอียนลู่เสียนเินเ้าไปใล้ว่าเิมระิบพูเบาๆแ่ไ้ยินันแ่สอนและสายามอรอแม่ทัพเียวหยวนับรอแม่ทัพหนานฟที่ำลัพูุยับนอเหมยหลานหลินแยออไปและรนี้มีเพียฮอเฮาับุหนูเหมยเท่านั้น
“หาท่านล้า็เอาสิ
หาท่านไม่ลัวว่าฮอเ้ะทรปลท่านออาำแหน่ฮอเฮา” เหมยหลานหลินเผยอริมฝีปาออมาล้ายับท้าทายให้อีฝ่ายทำให้ไ้เหมือนอย่าที่พู
ทำเอาฮอเฮาเอียนลู่เสียนเือาลอย่าเป็นที่สุ “สัวัน้าะถวายบรราารแ่ฮอเ้้วยสรีที่ามว่าท่านและฮอเ้ะลุ่มหลสรีที่้ามอบให้นทอทิ้ท่าน”
ประโยเ็อเหมยหลานหลินทำเอาฮอเฮาเอียนลู่เสียนสิหลุใ้สอมือบีบอนที่พูาไม่เ้าหูแล้วเย่าแรๆ
“รี๊” ฮอเฮาเอียนลู่เสียนรีร้อ้วยวามับแ้นใ
นาใ้สอมือบีบออีฝ่ายให้ายๆเท่านั้นที่นานึไ้ว่าวรลมือ่านาัวเอนานแล้ว
ฮอเ้ไป๋เหยาเทียน แม่ทัพลี่ินหยา
รอแม่ทัพเียวหยวน รอแม่ทัพหนานฟและอ์รัษ์อนายหิเหมยหลานหลิน
รวมทั้ทหาร 100 นาย ่าไ้ยินเสียรีร้ออฮอเฮา่าพาันรีบวิ่เ้ามาและเห็นอาารอันาสิอฮอเฮาที่ำลับีบอเหมยหลานหลิน้วยแววาอาาแ้น
ิั อย่าถึที่สุ
ฮอเ้ไป๋เหยาเทียนรีบวิ่ไปึัวฮอเฮาให้ออาัวเหมยหลานหลินแ่อีฝ่ายไม่ยอมปล่อยับเพิ่มแรมือบีบอเหมยหลานหลินให้แน่นึ้น
“เอียนลู่เสียน!!!!” ฮอเ้ไป๋เหยาเทียนวาเสียื่อฮอเฮาเสียัลั่น
านั้นลี่ินหยาที่วิ่ามันมานั้นใ้ฝ่ามือระาร่าฮอเฮานัวปลิวพร้อมับร่าอ์รัษ์อนายหิเหมยหลานหลินที่รีบวิ่พุ่เ้ามาหมายทำร้ายฮอเฮาแ่ิที่ว่ารอแม่ทัพเียวหยวนับรอแม่ทัพหนานฟเ้าัวา
ทำให้ลมือแ้แ้นแทนนายหิไม่ไ้อย่าที่ใิ
“หลานหลิน!!!” ลี่ินหยาแทบะโนเสียั้วยวามใพร้อมับใ้พลัฝ่ามือนั้นระาึร่าแล้วเหวี่ยฮอเฮานัวปลิวโยไม่ำนึโทษที่ะไ้รับ
หาไม่ไ้ปป้อเมียอเา้วยัวเอและเารีบโอบัวนาแน่น แววาุัน
เผยวามเหี้ยมโหออมา แผ่รัสี่าฟันรอบาย ทำเอาทหาร 100 นาย
สั่นสะพรึ้วยวามื่นลัวับสิ่ที่ไ้รับรู้ะนี้
“แ่ๆ พี่ินหยา” เหมยหลานหลินหายใหอบเฮือให่
นาโอบอประอัวให้ยืนึ้นในอ้อมออสามีนาและน้ำานาไหล้วยวามสั่นลัว
ัวนาสั่นับารระทำอฮอเฮาและนาร้อไห้เสียสะอื้นออมาในออสามีนา
ึ่นาในเวลานี้ทำให้ลี่ินหยา้อมอ้วยแววาุันไปยัฮอเฮา
“ฮอเฮา
ท่านะล้ำเส้นระหม่อมมาเินไปแล้ว
หาไม่ิว่าท่านือเมียอสหายสนิท้าละ็...ท่านายไปแล้ว” ลี่ินหยาประาศ้ออย่าไม่หวั่นเร “ระหม่อมไม่ไ้เรลัวำแหน่ฮอเฮาหรอพะยะ่ะ
แ่ระหม่อมเรใสหายเสียมาว่า” ำพูนั้นทำให้ฮอเฮา้อสะอึไปเลยทีเียว
“พี่ินหยา” เหมยหลานหลินเรียลี่ินหยาเสียสั่น
“้าอยาพั” นาบอเสียสั่นเรือ วาแ่ำที่ร้อไห้อย่าหนัับสิ่ที่เิึ้นับัวเอ
“เหยาเทียน ถ้าเ้าไม่ัารเมียเ้า
ไ้เห็นีัน” ลี่ินหยา้อนัวเหมยหลานหลินึ้นมาอุ้มแนบอพลาปรายสายามอสหายสนิทที่ยืนนิ่มอเาสลับับฮอเฮาและารเรียานอย่าสนิทสนมระหว่าฮอเ้ับแม่ทัพนั้นทำให้ทุนรอบายรู้อยู่แล้วว่าฮอเ้ับแม่ทัพ่าเป็นศิษย์ร่วมอาารย์เียวันเหมือนับรอแม่ทัพเียวหยวนับรอแม่ทัพหนานฟอี้วย
“ินหยา เรื่อที่เิึ้น
้าอโทษแล้ว้าะสั่สอนนาให้หลาบำ ไม่ให้ไปยุ่ับนอเ้าอีเป็นอันา”
ฮอเ้ไป๋เหยาเทียนมอเห็นวามโรธผ่านแววาสหายสนิทที่แสออมาัเนว่าโรธารระทำอฮอเฮาอย่ามาและว้าแนฮอเฮาลับวัหลว้วยันพร้อมับทหารมัรบิน
50 นายและรอแม่ทัพเียวหยวนที่เินามรั้ท้าย
“พวพี่ๆ ้าไม่เป็นอะไร
แ่พวพี่่วยัารเอานที่ไม่หวัีับ้าออไปาเรือนเล็อ้าที” เหมยหลานหลินบอับพวอ์รัษ์อนา้วยน้ำเสียสั่นลัว
ะลี่ินหยายัอุ้มนาะพาลับไปพัในห้อนอนอนานั้นเอ
“อรับ นายหิ” พวอ์รัษ์อนายหิเหมยหลานหลินนั้นานรับอย่าพร้อมเพรียันแล้วหันไปทาฮูหยินให่แม่ทัพที่ยัยืนอยู่ที่เิม
“หนานฟ เ้า่วยลับไปทำานที่้าวันนี้ให้เสร็้วย”
ลี่ินหยาบอรอแม่ทัพนแล้วรอแม่ทัพหนานฟรีบนำำลั 50 นาย เินทาับวนทัพพยั์ำรามทันทีที่ไ้รับำสั่าแม่ทัพ
ลี่ินหยาอุ้มพาเหมยหลานหลินไปพั้านในและอยู่เป็นเพื่อนนานนเือบเย็นและลับไปทำานที่้าที่เป็นปัหาที่วนทัพพยั์ำราม่อนะลับมาที่บ้านอีรั้
ยามวี(19.00) เรือนให่
เหมยเหลียนฮัวนั่หน้าไม่สบอารม์ับสถานาร์ที่ยาะหาทาออไ้
เมื่อไ้ยินรับสั่าฮอเ้ถึสมรสพระราทานระหว่าสามีนาับน้อสาวที่น่าิัอนาและนา้อใ้สามีร่วมับน้อสาวอนา
ลี่ินหยานั่นิ่เียบ
มืออ่านำราแล้วนั่ิบาไปพลาๆ
เาพอใแล้วที่สหายสนิททำามที่เาอถึสมรสพระราทานระหว่าเาับเหมยหลานหลิน
เหมยหลานหลินเินเ้ามาภายในห้อนั่เล่นอเรือนให่และนที่สั่ให้ไปามมา็ือสามีอนาที่ยัไม่เป็นทาารแ่เสร็นาไปั้แ่ยามเ้าแล้วำลันั่ิบาอ่านำราอย่าสบายอารม์
“พี่ินหยา” เหมยหลานหลินร้อเรียเ้าบ้านสุลลี่ที่ำลัสนใำราในมือ
ทำให้เาละสายาาำราแล้วยิ้มๆให้นา
ส่วนเหมยเหลียนฮัวมอราวับะ่าให้ายไปเสียให้ไ้ “เรื่อสมรสพระราทาน...”
พอนาเอ่ยปาพูถึ
ทำให้ลี่ินหยาวาำราลทันทีและเินมาหานาใ้เพียปลายนิ้วี้แะปานาเบา
“พี่เป็นนทูลอฝ่าบาทเอ
สมรสพระราทานให้เ้าับพี่ไ้เป็นผัวเมียันอย่าเป็นทาาร” ลี่ินหยารีบบอเหมยหลานหลิน ทำเอาเหมยเหลียนฮัว ภรรยาแรที่เิาสมรสพระราทานาฮอเ้ไ้รับารสนับสนุนารฮอเฮาถึับหน้าีใับสิ่ที่ออมาาปาสามีนเอ
“ถ้าเ่นนั้น
้า็เ็มใเป็นเมียอท่านพี่ินหยา เป็นฮูหยินรอ ูแลแ่เรือนเล็พอ
้าไม่อบวามวุ่นวายใๆอเพียท่านพี่ินหยาพึพอใ็พอ” เหมยหลานหลินียิ้มอ่อนหวานปานน้ำผึ้อย่าเอียอายับสายารุ้มริ่มล้ายะหื่นระหายอเาวนให้นาเริ่มรุ่มร้อน
“พี่สาว านี้ไป้าอฝาัว้วยนะเ้า่ะ” นาผละาสามีนเียวันอพี่สาวที่น่ารัเียมาพูุยอย่าอ่อนน้อมถ่อมนับพี่สาวที่เป็นเมียแรอสามีนเียวัน้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย
สะใ ที่เห็นสีหน้าอีฝ่ายีเผือไร้เลือฝา่อนอีฝ่ายะเป็นลมหมสิ
“เหลียนฮัว!!!” ลี่ินหยาใับอาารอฮูหยินให่นเอที่หมสิ
เารีบอุ้มัวนาลับห้อนอนแล้วสั่ให้นไปามหมอมาูแลอาารอนาทันที
ทำให้ไม่เห็นรอยยิ้มเย้ยหยันอนที่ิว่าหมสิในอ้อมแนนั้นำลัส่ยิ้มอย่านเหนือว่าให้ับเหมยหลานหลิน
เหมยหลานหลินมอวามวุ่นวายที่เิึ้นแล้วมอเห็นัว่าอีฝ่ายำลัเปิศึิสามีับนา
ถึะมีสามีนเียวัน ็อย่าหวัว่าะอยู่เหนือว่าแล้วะนะ้าไ้
ถึ้าะอยู่ในานะฮูหยินรอแ่้า็ะำัยนะใหู้
ความคิดเห็น