คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 อยากตายก็ไม่ตาย ความปรารถนาของอ๋องหมิงชางหมิน
ยามวี (19.00) วัหลวอี้ แว้นอี้
สือเหมยยับัวพลาลืมาื่นพบว่าัวเอไม่ไ้นอนหลับที่โ่น้นเหมยสีแ้นนั้นแล้วแ่ลับมานอนบนเียนอนหนานุ่มที่วัอี้แทน
“อาสือ ื่นมา็ี เราไปินเลี้ยันเถอะ” หเฟยับหหลินรีบลุเินมาหาสือเหมยทันที “เมื่อบ่ายที่ผ่านมาพี่ให่อุ้มพาเ้าลับมานอนที่นี่ พว้าอโทษที่ไม่ไ้ไปามนัเพราะมัวแ่่วยานที่นี่” อีฝ่ายฟัไ้แ่พยัหน้า
“พี่ให่อพว้านะอยาพบเ้ามา” หหลินรีบบอยามเมื่อนาพูถึพี่ให่อพวนา็ะหมายถึฮอเ้้าวหหล าิสนิทพวสอสรีสุลห
“้าออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนไ้หรือไม่” สือเหมยยัไม่อยาะไปพบหน้าฮอเ้้าวหหลผู้นี้ะเท่าไหร่ ใร ๆ ็รู้ว่าพระอ์มีวามสามารถเ่นไร
“เสื้อผ้าั้นเหรอ นั้นสิ พว้าะสั่นให้รีบัหาให้เ้าทันที” หหลินเพิ่นึออเพราะมัวแ่วุ่น ๆ อยู่ับเรื่อารประุมอวันนี้ะ่อน
“มิเป็นไร ้าพอมีนรู้ัเลยะให้พวเาัหาให้้าเอ” สือเหมยรีบบอปัทันทีแล้วมอเห็นอ๋อานหลิว ราสำนัอี้ ับ อ๋อานหนิ ราสำนัหยวน ำลัเินมาทานี้พร้อมับเสื้อผ้าุใหม่ให้ับนาพอี
“นายหิ พว้านำเสื้อผ้าุใหม่มาแล้วอรับ” อ๋อานหลิวเินยิ้มแย้มเ้ามาแล้วหันไปทัทายทั้สอสรีสุลหเล็น้อย
“พี่เฟย พี่หลิน พวท่านเ้าานเลี้ยันไป่อนอีเี๋ยว้าะเ้าานพร้อมับพวเาทีหลั” สือเหมยรีบ้าวาไปหายืน้าน้าออ๋อานหนิับอ๋อานหลิวในทันทีึทำให้หเฟยับหหลินำใอัวันเินเ้าานเลี้ยันไป่อนและสือเหมยมอามทั้สอสรีสุลหไปแล้วหมุนายเินเ้าห้อพันเอัารับนเอให้เรียบร้อยโยมีอ๋อานหลิวับอ๋อานหนิ่าทำหน้าที่ยืนเฝ้าหน้าห้อพันายหินเอ
ยามวี (20.30) านเลี้ยใลาวัหลวอี้ แว้นอี้
สือเหมยเินเ้ามาภายในานเลี้ยที่ัึ้น้อนรับผู้ปรอแว้นให้สี่ที่เินทามาร่วมารประุมหารือเี่ยวับารป้อันภัยอเมือู้ับพวอสูร พอนาเินเ้ามาภายในานเลี้ยทุสายา่าพาันมอนาอย่าสนใและารที่สนในั้นเป็นเพราะว่าอ๋อานหลิว ราสำนัอี้ ับ อ๋อานหนิ ราสำนัหยวน ่ามีอายุ 20 ปี เท่านั้นมาาสุลานเียวัน ่าทำานเ้ารับราารทาารทหารเป็นนอราสำนั่าแว้นันมิยอม้มหัวให้ใรและมีวามหยิ่ในศัิ์ศรีมิยิ้มหรือเินามใร่าย ๆ แม้แ่ฮอเ้อี้หลหรือฮอเ้หยวนสี่็ามเป็นนายเหนือหัวอพวเา็ยัไม่ไ้รับารเื่อสนิทใเท่าับสรีนานั้นที่พวเา่ารู้ัว่าื่อ ‘อาสือ เป็นสหายอสอสรีสุลห’
ฮอเ้อี้หลมอไปยัสรีนานั้นที่เินเ้ามาแล้วหเฟย หหลิน รีบเินไปหาวนมานั่้วยัน เามอนา เารู้าทหารที่เฝ้าูแลป่าเหมยว่านาเป็นนทำให้้นเหมย้นหนึ่ในป่าเหมยเปลี่ยนสีาเิมเป็นสีอื่นและเายัทราบอีว่านาพูว่า ‘้นไม้นี่เป็นหลุมศพอนา’ เาึอยาทำวามรู้ัับนา
หเฟย หหลิน ่านั่วนสือเหมยพูุยและยัแนะนำสหายให้รู้ัับพี่ให่อพวนาอี้วย
“เ้าืออาสือั้นเหรอ พวนาบอับ้าว่าให้ยาลับเ้าิน” ฮอเ้้าวหหล นั่ิบสุราพลามอสหายอพวน้อสาวนเอทีู่เหมือนพวนาะอบสหายนนี้เอามา ๆ ถึนายอมยเม็ยาลับสุล้าวให้ับนาิน
“มีผู้บุรุ!!!” เสียทหารร้อะโนัมาา้านนอวัหลวแล้วทหารมามายพาันรีบวิ่ันเ้ามา่ารีบปป้ออารัาุ้มรอเหล่าเื้อพระวศ์ทั้ห้าแว้นให่ทันทีพร้อมับพวมือสัหารปปิใบหน้า่าเ้ามาฟาฟันพวทหารายไปหลายนและพุ่เ้ามาหมายทำร้ายหนึ่ในผู้ปรอแว้นใแว้นหนึ่อย่าไม่เาะและพวมันเลือเป้าหมายเป็นฮอเ้หมิเทียน
“หมิเทียน!” อ๋อเียวหยารีบลุระโไปหาสหายสนิททันทีแล้วำระบี่ปป้อสหายนเออย่าไม่ห่วีวิ แม้ว่าพวมันะมาันรุมมุ่หมายะเอาีวิสหายสนิทอเาและทำให้ทุนไม่สามาถฝ่าวล้อมพวมือสัหารเ้ามา่วยพวเาไ้
“พี่เทียน!” หเฟยมอนรันเอที่อยู่ในอันรายแล้วะรีบวิ่นรัแ่ถูัวาาพวมือสัหารเอาไว้ทำเอานาเ็บใ
“พี่หยา!” หหลินมอนรันเอที่พุ่ไป่วยีวิสหายสนิทอเาและอเป็นห่ววามปลอภัยออีฝ่ายไม่ไ้และนาทำเพียแ่มอูอย่าห่า ๆ เท่านั้นมิอาฝ่าวล้อมออไปาพวมือสัหารที่มาว่าพวนเอ
สือเหมยมอเห็นวามวุ่นวายที่เิึ้นภายในานเลี้ย วัอี้ และนามอเห็นอันรายที่ะเิึ้นับอ๋อเียวหยา(พี่ายนเอ)็รีบทุบอน้ำบนโ๊ะแเป็นเสี่ยแล้วเหวี่ยปาออไปเศษอน้ำาเือนลำอพวมือสัหารทั้สี่นที่ำลัะพุ่ทำร้ายฮอเ้หมิเทียนับอ๋อเียวหยาทันที
“อึ!” พวมือสัหารสี่นล้มลา้ามอไปยันที่สัหารพวมันเลือระู่ไหลออมาำนวนมาเส้นเลือที่อแนแ่ละนหมลมอย่ารวเร็ว
ฮอเ้หมิเทียน อ๋อเียวหยา มอทิศทาารสัหารอสือเหมยแล้วพาันมอพวมือสัหารที่ถูัารอย่ารวเร็ว
สือเทาบรามแน่นที่ยืนหลบ่อนัวมอผลานอพวลูน้อนเอแ่แล้ว็ถูสือเหมยัวาานอี ึหยิบยธนูึ้นมาหันไปทาฮอเ้หมิเทียนทันทีและลูธนูพุ่ไปทาฮอเ้หมิเทียน้วยวามรวเร็ว
“หมิเทียนหลบไป!” อ๋อเียวหยารีบผลัสหายสนิทออไปหลบวิถีลูธนูที่หมายะเอาีวิสหายสนิทนเอและเาใ้ัวำบัรับลูธนูเสียเอ
“เียวหยา!!” ฮอเ้หมิเทียนถูผลัหลบลูธนูนเหลบออไปพร้อมับหมุนัวลับมามอสหายสนิทที่ยอมสละีวิปป้อเา
ทุน่าพาันใ่าพาันสลัพวมือสัหารออไปไ้แ่อยู่ในระยะห่าไลเินไปะไป่วยทั้สอไ้ทันที
สือเหมยรีบวิ่เร็วออไปพลาใ้ปลายเท้าเะาบพวทหารที่ายแล้วึ้นมาแล้วยื่นมือไปรับาบนั้นแล้วรีบวิ่ไปอย่ารวเร็วแล้วไปยืนรหน้าอ๋อเียวหยายาบั้ึ้นรับลูธนูที่พุ่เ้ามาแล้วลูธนูนั้นถูผ่ารึ่แยออาันในทันทีแล้วยืนัวรยื่นปลายาบอย่าท้าทายนยิธนูในทันที
สือเทายธนูยิลูธนูหลายอพุ่ใส่สือเหมยทันทีแล้วนารีบเบี่ยายหลบหลีอย่ารวเร็วพร้อมับารยับัวยื่นมือใ้พลัฝ่ามือึัวฮอเ้หมิเทียน อ๋อเียวหยาไป้วยและทั้สอ็้าวาเลื่อนไหวามพลัฝ่ามืออนาเ่นันและพาทั้สอลับมาร่วมัวับทุนไ้แล้วและนาปล่อยาบลับพื้น
สือเหมย้าวาเหินายึ้นไปหลัาวัหลวอี้พร้อมับาบสีำทะมึนที่เปลี่ยนมาาทวนประำระูลสุลเปยแล้ว เมื่อนาไ้รอบรอ็้อเปลี่ยนรูปแบบออาวุธ้วยเ่นันให้ถนัับารใ้านนเอ
“เ้าล้าัำสั่พ่อบุธรรม!” สือเทาำรามออมาในลำออย่าโรธแ้นใ “เ้าล้า่าลูน้อ้า!” เสียแ้นเือใ่อสือเหมยมีมาึ้นว่าเิม
สือเหมยำาบทมิฬนเอแล้วปลายาบพุ่เ้าใส่สือเทาทันที
สือเทาเบี่ยายหลบไ้ทันและยปลายเท้าเสยเะปลายานสือเหมยหายหลัล้มลลิ้ไถลลับหลัาวัหลวอี้ในทันที ท่ามลาวามใอทุน
หเฟย หหลิน รีบาฝ่ามือใ้้ายโลหิาออเื่อมโยัน่วยันรับร่าสือเหมยในทันทีแล้ว่ารีบึ้ายแให้รึึ้นพร้อมับารหมุนัวีัวึ้นลับไปที่เิมแล้วาร่อสู้อสือเหมยับสือเทา็เริ่มึ้น ยามประายสอาบนั้นระทบ่อันเิแรพลัำมืึ้น ่าใ้พลัปราเ้าห่ำหันันอย่าไม่ยอมัน ่าฝ่าย่าสบาสายาันอย่าเลียัันและัน
สือเทาถูสือเหมยระแทัวร่วหล่นาหลัาวัอี้แล้วรีบลุึ้นแล้วเหวี่ยาบพุ่ไปทาอ๋อหมิาหมิน เนื่อาเป็นเป้าหมายแรใน่วศึนั้นแ่็พลาไม่ไ้่ามัน เพราะภรรยาออีฝ่ายมาัวาพอี
อ๋อหมิาหมินยืนนิ่ไม่ยับัว เาอยาะายมานานแล้วเาอยาะไปอยู่ับภรรยาที่าไป อยาะไปหาววิาอภรรยาเหลือเิน
ท่ามลาวามใอทุนที่พยายามะเ้ามา่วยอ๋อหมิาหมิน็ถูพวมือสัหารที่เหลือโผล่มาัวาะ่อน
สือเหมยมอามสือเทาแล้วาเาารระทำอีฝ่ายไม่ยา ึเหวี่ยาบทมิฬไล่ามหลัไปแล้วมาบฟันลาหลัสือเทาทันที
“สือเหมย!!” สือเทาำรามเสียัเรียื่ออีฝ่ายที่เป็นพี่น้อร่วมใ้สุล เิบโมา้วยัน้วยวามแ้นใเป็นอย่ามา
อ๋อหมิาหมินมอสหายหหลินที่่วยเารอายมาถึสอรั้และเายัทราบื่อสุลอนาอี้วย นามีื่อเหมือนับภรรยาที่าไปอเา
สือเหมยเหินายมาหาอ๋อหมิาหมินยแนโอบัวเาปป้อและันัวเาไปหลบ้านหลันเอแล้วาฝ่ามือเรียาบทมิฬลับมาที่มือนเอแล้วยึ้นพลา้อมอสือเทาอย่าวามุ่ร้าย่อนนาะถูพ่อบุธรรมสวมหน้าาสีำทะมึนเ้ามาโบเอาัวสือเทาออไปแล้วสายาพ่อบุธรรม้อมอนาที่มอสายา้วยแววาุันุร้ายเสียนนถูมอนึสั่นลัวพร้อมับพ่อบุธรรมสาผพิษเ้าใส่ัวหนึ่ในบุรบุธรรมอเา
“ระวั!” สือเหมยรีบหมุนายำบัผพิษอพ่อบุธรรมนเอที่สาไปทาอ๋อหมิาหมินทันทีและนารีบโอบปป้อเาในทันทีพร้อมับอาารสำลัผพิษที่เ้าไปในปาำนวนมาเส้นเสียเริ่มาหายลำอแห้ผาในทันทีพร้อมัวที่หมแรทรุัวละล้มไปหาอ๋อหมิาหมินแ่นาลับเอียัวลไป้าน้าลพื้นแทนพร้อมับอาารระอัเลือพิษออมาำนวนมาานั้นเสียฝีเท้าทุนรีบพาันวิ่เ้ามาหาทั้สอทันที
ฮอเ้้าวหหลรีบย่อายลมือรวอาารอสือเหมยทันทีพบว่าผพิษนั้นเป็นอเมือู้แล้วร่าพวมือสัหารที่ายไปนั้น็หายัวไป้วย
ความคิดเห็น