คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ดาบมังกร 7 ดาว : เซียวหลง
ยามเิน (07.00) นอเเมือหลวหมิ
เหอเมียวเพิ่เินทามาถึเมือหมิไ้ไม่นานและไ้เินทาเือบถึเเมือหลวหมิแ่็้อหยุพัที่เสีย่อน เนื่อาุที่ะ้ามไปนั้นสะพานเิา ทำให้ไม่อา้ามฝั่ไปไ้ เพราะเมื่อหลายวัน่อนเิฝนลมแรอย่ามาทำให้สะพานา ้นไม้ไหวเอนล้มทับบ้านเรือนำนวนมา าวบ้านบริเวนี้ไ้รับวามเือร้อนำนวนมา แม้ะทหารมา่วยเหลือ็ามแ่ยัูะไม่เพียพอในาร่วยเหลือให้รบทุุ รอบลุมทุน
เหอเมียวทนูไม่ไ้ นายื่นมือ่วยเหลือ อาสา่วยทำแผลและทำอาหาร่าย ๆ ให้ับาวบ้าน้วยอพอมีและอพอหาไ้ในบริเวแถวนี้ แ่็มีนไ้รับบาเ็บมาเ่นัน ัวนาไม่มีวามรู้้านนี้ำ้อทำเท่าที่ทำไ้เท่านั้น
หลายวัน่อมา ูเหมือนนทาารพื้นที่ะยื่นวาม่วยเหลือไปยัราสำนัแล้วและำลัเินทามาที่นี่
สำนัหมอหลวิามมาในบวนเส็ฮอเ้และท่านอ๋อทั้สามที่ามมา้วยในบวนเส็นั้น เมื่อทหารและาวบ้านไ้เห็นราธสัลัษ์็พาันเ้ามาุเ่ารอรับเส็ในทันที
ลู่วา บุรีหมอหลวสุลลู่ เินทามา้วยและอย่วยบิาทำานอย่ายัน ไม่สนว่าะมอมแมมเท่าใ นา็พร้อมทำานเพื่อาวบ้านที่เือร้อนและทำให้เหล่าลูหลานระูลุนนาพาันส่บุรหลานนเอมา่วยบรรเทาวามเือร้อนาภัยธรรมาิ้วยันเือบทั้หม แ่บุรีาสอระูลในอนนี้ที่โเ่น็ือ
ลู่วา บุรีหมอหลวลู่ถั ุหนูสามสุลลู่
ปานเหลียน บุรีุนนาปานลา ุหนูรอสุลปาน
สรีทั้สอนามัยิ้มแย้มและพูาไพเราะอย่าี ทุเวลา แม้ะเหน็เหนื่อยแ่ไหน็าม ถือเป็นแบบอย่าอเหล่าลูหลานุนนาทั้หลาย และลอารระทำอพวนาอยู่ในสายาอเหล่าเื้อพระวศ์้วยันทั้สิ้น
อ๋อเหอสะุสายาับสรีนาหนึ่ที่ำลัั้าว้มให้ับผู้ประสบภัยอยู่ พอเายืนมออย่าพิารา่อนะแย้มยิ้มออมา
“เมียวเมียว” อ๋อเหอะโนเรียื่อาิผู้น้อที่ะ้อเินทามาถึบ้านสุลเหอามำหนถ้าไม่ิเิภัยธรรมาิทำให้สะพานา็ะมาถึ่อนหน้านี้นานแล้ว
เสียะโนออ๋อเหอนั้นัึ้น ทำให้ทุนพาันมออย่าสนใในทันที เรียทุสายาไปเลยทีเียว
เหอเมียวเยหน้าึ้นมอนที่เรียนาและมอเห็นบุรุษแ่าย้วยุสีน้ำเินลายพยั์ ทำให้นาำไ้ถึลัษะอเา าิผู้พี่อนา
“พี่ให่ ๆ ริ ๆ ้าิถึท่านยิ่นั” เหอเมียวรีบวิ่ไปโผเ้าสู่อ้อมอาิผู้พี่อย่ารวเร็วและอ๋อเหออ้าแนรับนาเ้าสู่อ้อมอเ่นันานั้นเสียหัวเราะ็เิึ้น
“มาับพี่ ๆ ะแนะนำเ้าให้พบับสหายพี่” อ๋อเหอับมือเหอเมียวเินมา้วยันแล้วพาไปแนะนำให้ับฮอเ้หมิหย อ๋อหมิหยาและอ๋อไป๋เทียน ามลำับ ทำเอาเหอเมียวเิอาารื่นเ้น ประหม่าที่้อมาพบับเหล่าสหายั้นสูอสหายผู้พี่เ่นนี้
ยอไม้สูมอเห็นทั่วรอบบริเวที่เิอุทภัยที่เิาฝนิ่อันหลายวันและอนนี้ทหารำลั่วยันนิน นทรายถมเป็นเนินสูและ่วยันพาาวบ้านที่เือร้อนอพยพไปยัที่สูลอนารปรุอาหารเท่าที่มีและหาไ้มา่วยประทัีวิ และมอเห็นวามเหน็เหนื่อยอทุน แม้แ่เหล่าเื้อพระวศ์ั้นสู็ยัละวามสบายลมา่วยเหลือนที่เือร้อน
“พี่ให่ นอเรามาถึแล้วอรับ” เียวหลรายานับพี่สาวนเอที่ำลัยืนมออยู่บนยอไม้สูแล้วเาวาสายาไปรอบ ๆ เ่นันแล้ว้อรู้สึสสาร เห็นใ นที่เือร้อนันทั่วหน้า
“ั้นเราไปันเถอะ” เียวหลินพยัหน้าแล้วสอพี่น้อสุลเียวเหินายลเหยียบพื้นแล้วเ้ามาในพื้นที่ปลอภัยาอุทภัยบนเนินเาสูว่าพื้นที่โยรอบ
อ๋อไป๋เทียนเินออมา้านนอแล้วมอเห็นสรีที่เยพบริมทะเลสาบหมิเียนที่เป็นเ้าอนมที่ให้เาินในวันนั้นำลัเินทามาที่นี่ ทำให้เารีบเินออไปหานาทันที
“บ้านแม่นาอยู่แถวนี้ั้นหรือ” อ๋อไป๋เทียนถามสรีรหน้าแล้วมอเห็น้านหลัที่มีนมามายามนามา้วย
“เรีย้าว่าเียวหลินเถอะ แล้วนี่เียวหล น้อาย้าเอ” เียวหลินยยิ้มออมาพลายมือประสานเ้าหาันและมีโอาสแนะนำัวเอและน้อายให้ับนสูศัิ์รหน้า “พว้านำอาหารและอที่พอบรรเทาวามหนาวเย็นให้ับาวบ้านมาำนวนหนึ่ อท่านเปิทาให้้วย” นาล่าวอย่าเป็นทาารับอ๋อไป๋เทียน
“ถ้าเ่นนั้น็เรีย้าว่าพี่ไป๋เถอะ” อ๋อไป๋เทียนล่าวออมาอย่ายิ้ม ๆ พลามอเียวหลินในวันนีู้แปลไปว่าในวันนั้นที่พบันและานั้นเาเินนำทาเ้าไปใน่ายอพยพ้านในแล้ววาสายามอวามวุ่นวายที่ยัไม่ลี่ลายรหน้า “ฝนทุวัน ืนอี่อไปเรื่อย ๆ มิหยุเรว่าะเิผลร้ายที่ไม่อาาาร์ไ้เป็นแน่”
“ทุนเริ่มลมือปิบัิานไ้” เียวหลินหมุนายไปมอนอนเออย่าไล่เลี่ย ะที่ฮอเ้หมิหย อ๋อหมิหยา อ๋อเหอ พาันเินออมาเมื่อทหารไปรายานบอถึารมาอนาที่อนนี้อ๋อไป๋เทียนำลัอยู่้วย
“อรับ พี่ให่/นายหิ” บุรุษที่มา้วยันับเียวหลินนั้นานรับพร้อมันแล้วเียวหลรีบีัวลอยเหินายวัาบมัร 7 าว ฟันลาอาาศทำให้สายฝนับเม้อนำหายไปแล้วแสสว่าอวันทร์สาแสออมาหลัาหลายวันไม่มีแสันทร์ส่อลมาถึแ่อย่าใ ทำให้ทุนพาันมออย่าะลึ
“นายหิหลิน ๆ มาแล้ว” เสียาวบ้านในพื้นที่เินออมาแล้วพาันะโนบอาม ๆ ันแล้วพาันออมาำนวนมาแล้วเียวหลินยมือประสานเ้าหาันให้ับาวบ้านทุน
“พ่อแม่พี่น้อทั้หลาย พว้านำอาหารและเสื้อผ้า เรื่อนุ่ห่มมาให้แล้ว ะให้พวพี่ทหารนำแรบทุน” เียวหลินล่าวออมา “รบวนพวท่านสั่ทหารั้โ๊ะรายื่อนที่มารับอให้รบ้วยและให้นที่รับผิอบโรรัวอ่ายนี้มาทำหน้าที่แ่ายอาหาร ร่วมทั้ัวแทนหมอมารับสมุนไพรที่้อารไป้วย” นายยิ้มออมาพลาเินหาอ๋อเหอแ่สายามออ๋อหมิหยาสบาันเล็น้อย
“อบใเ้ามา” อ๋อหมิหยาเอ่ยปาอบุในน้ำใอสรีในวันนั้นและเารู้ัื่ออนาเมื่อทหารมารายานนี่แหละ
ความคิดเห็น